คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คัง แทรัง
“ยังไงคะ”จีโบมองหน้ายูชอน พอดีกับลิฟต์เปิดออก ทั้งคู่หันไปมองเพราะนี่ยังไม่ถึงชั้น 9 เลยนะแค่ชั้น 7 เอง
“คัง....แท....รัง”เสียงออกมาจากปากของจีโบทำให้ยูชอน และผู้มาเยื่อนมองหน้าจีโบ แทรังเดินเข้ามาในลิฟต์แล้วมองหน้าจีโบอยู่นานแล้วก็มองหน้าของยูชอน
“เธอสบายดีหรอ ไม่เจอกันนานเลยนะ”แทรังตัดสินใจพูดขึ้น ยูชอนมองหน้าแทรังทันที
“อืม....แล้วนายล่ะ”จีโบมองหน้าของแทรังแค่แป๊บเดียว
“สบายดี เธอพักที่นี่หรอ แล้วเธอมาทำอะไรที่ญี่ปุ่น”
“ชั้นมาเที่ยว นายก็พักที่นี่หรอ”
“อืม ว่าแต่ว่าเธอพักชั้นไหนหรอ ชั้นพักอยู่ชั้น 7 นะ”
“ชั้น
“หรอชั้นก็กำลังจะไปหาเพื่อนที่อยู่ชั้น 9 พอดี แล้วเธอกับ คุณ ปาร์ค ยูชอนรู้จักกันหรอ” แทรังหันหน้าไปมองยูชอน
“อืม....เราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันน่ะ”จีโบหันไปมองหน้ายูชอนที่มองมาที่จีโบเช่นกัน พอดีกับลิฟต์เปิดออก
“แล้วห้องเธออยู่ไหนเดี๋ยวชั้นไปส่ง”
“ไม่เป็นไรหรอกห้องชั้นอยู่ใกล้แค่นี้เอง” จีโบเดินออกมาจากลิฟต์ ตามด้วยยูชอนและแทรัง
“เถอะน่านะชั้นจะได้รู้จักห้องเธอไง....แล้ววันหลังจะได้ขึ้นมาหาไง”
“นายจะมาหาชั้นทำไม”
“ก็คิดถึงไงก็เลยจะมาหา”
“นี่นายคิดอะไรของนาย”
“ชั้นมีเรื่องบางอย่างจะบอกเธอนะ...แต่วันนี้ชั้นรีบไว้พรุ่งนี้ชั้นจะมาหานะ”
“ไม่ได้หรอก”
“ทำไม”
“นี่นายทำเค้าเสียใจขนาดนั้นยังจะมีหน้าไปที่ห้องของเค้าอีกหรอ”ยูชอนจับคอเสื้อของแทรังเพราะทนความน่าด้านของแทรังไม่ได้ ที่ทำเหมือนกับว่าระหว่าเค้ากับจีโบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
“พี่ยูชอนอย่ามีเรื่องเดี๋ยวมีคนเห็นนะ”จีโบจับแขนยูชอน แล้วยูชอนก็ปล่อยมือจากคอเสื้อของแทรัง
“นี่คุณรู้เรื่องด้วยหรอ”แทรังมองหน้าจีโบ
“แทรังชั้นขอร้องนายอย่ามายุ่งกับชั้นอีกเลยนะ”จีโบหันหน้าไปมองแทรัง
“แต่ชั้น..........รักเธอนะ”แทรังจับมือจีโบ
“แล้วทำไมตอนนั้นนายถึงเป็นคนทิ้งชั้นไปล่ะ”จีโบสะบัดมือออกจากมือของแทรัง น้ำตาเริ่มไหล
“ชั้นมีเหตุผลนะจีโบ”
“เกิดเรื่องอะไรกันหรอ”แจจุงเดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับ ยุนโฮ ชางมินและจุนซู
“พี่แจจุง”จีโบหันไปมองหน้าของแจจุง
“ว่าไงจีโบ.....แล้วนี่เป็นอะไรถึงร้องไห้....ใครทำอะไรจีโบ”แจจุงก้มเช็ดน้ำตาให้จีโบแล้วหันไปมองยูชอนกับแทรัง
“แล้วนี่นายเป็นใคร”แจจุงจ้องหน้าแทรัง
“คังแทรังเพื่อนชั้นเองคะ”จีโบบอกกับแจจุง แทรังมองหน้าจีโบ
“หรอ....แต่พี่ว่าหน้าตาคุ้นๆนะเหมือนเคยเห็นที่ไหนก็ไม่รู้”แจจุงคิดอยู่นาน
“ว่าแต่ว่าจีโบเป็นอะไรถึงร้องไห้”
“อ๋อชั้นปวดหัวคะปวดมากเลย”จีโบเอามือกุมหัวตัวเอง
“หรอ!!.....เดินไว้มั้ยเดี๋ยวพี่อุ้มไปที่ห้องก็ได้นะ”แจจุงโอบไหล่จีโบยูชอนและแทรังหันมามองทันที
“จีโบนี่แฟนเธอหรอ”แทรังเอ่ยปากขึ้น
“อืม...........ทำไมหรอ”
“เปล่าไม่มีอะไร........ชั้นไปก่อนนะเดี๋ยวเพื่อนรอนาน”แทรังเดินจากไปยูชอนมองตามหลังไปแล้วไปห้องของตัวเอง
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ”แจจุงพยุงจีโบเดินกลับไปที่ห้องตามด้วย ยุนโฮ ชางมินและจุนซู แจจุงพยุงจีโบเข้ามาในห้องแล้วก็พาไปนอนที่เตียง แล้วนั่งลงข้างๆจีโบ
“ไหวรึเปล่าจีโบ”แจจุงแตะที่หน้าผาก
“ไหวคะ”จีโบจับมือแจจุง
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอายามาให้นะ”แจจุงลุกขึ้น
“ไม่ต้องหรอกคะ”จีโบลุกขึ้นกอดเอวแจจุงจากทางด้านหลัง
“ก็ไหนว่าปวดหัวมากไม่ใช่หรอ”แจจุงหันหน้ามาหาจีโบแล้วลูบหัวจีโบ
“ชั้นไม่ได้ปวดหัวหรอกคะ”จีโบทิ้งหัวลงซบกับอกของแจจุง
“หมายความว่าไง”แจจุงจับแขนจีโบแล้วดึงออกมาจากอกของตัวเองแล้วมองหน้าจีโบ
“ก็คนเมื่อกี๊ แทรังน่ะคะ เค้าเคยเป็นเพื่อนชายที่ชั้นเคยสารภาพรักกับเค้าแล้วเค้าก็ปฏิเสธ แล้วเมื่อกี๊เค้าบอกว่าเค้ารักชั้น มันเลยทำให้ชั้นร้องไห้”จีโบมองหน้าแจจุง
“จีโบยังรักเค้าอยู่หรอ”น้ำเสียงของแจจุงเศร้าลงทันที
“ไม่หรอกคะ”
“แล้วทำไมร้องไห้ล่ะ”
“เพราะชั้นเสียใจที่ชั้นเจอเค้า.....ชั้นเสียใจมากชั้นไม่อยากเจอเค้าอีก...ชั้นเกลียดเค้าที่เค้าบอกว่ารักชั้นเหมือนกับชั้นเป็นคนที่ไม่ว่าจะบอกรักตอนไหนชั้นก็จะยอมเป็นแฟนเค้า...ทั้งที่เค้าทิ้งชั้นไป เกลียดที่เค้าทำเหมือนตัวเองไม่ผิด มันทำให้ชั้นละอาย เหมือนกับเอาศักดิ์ศรีของตัวเองไปทิ้ง นี่แหละที่ชั้นร้องไห้”จีโบซบลงที่อกของแจจุงอีกครั้ง
“แล้วทำไมเมื่อกี๊ถึงโกหกพี่ล่ะ”แจจุงกอดจีโบ
“ก็ไม่อยากให้คนอื่นๆมาเห็นเดี๋ยวจะเกิดเรื่อง และอีกอย่างเค้าเรียกว่าเล่าความจริงยังไม่หมดต่างหากเล่า”
“ครับรู้แล้วครับ แต่ทีหลีงอย่าโกหกพี่อีกนะพี่ไม่ชอบ”
“คะ ชั้นสัญญา”จีโบยกนิ้วก้อยขึ้นมาแล้วเกี่ยวก้อยกับจีโบ
“ปะเราไปอาบน้ำกันเถอะ”แจจุงจูงมือจีโบ
“เฮ้ย!!.......บ้าหรอพี่ไปอาบคนเดียวสิ”จีโบสะบัดมือของแจจุงออก
“แหมไอ้เราก็นึกว่าจะเคลิ้มตามซะอีก”แจจุงหันมายืนกอดอกมองจีโบ
“แบร่!!!............ไม่มีทางหรอก”จีโบแลบลิ้นใส่แจจุง
“555!!!!.........ตลกดีจังเลยพี่ไปอาบน้ำแล้วนะ”แจจุงเดินไปหยิบผ้าเห็ดตัวในตู้แล้วเดินไปอาบน้ำ ส่วนจีโบก็เดินไปเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แจจุงและก็ของตัวเอง แล้วก็ม้วนผมของตัวเองขึ้นนั่งรอให้แจจุงออกมา ซักพักแจจุงก็เดินออกมาจีโบลุกขึ้น
“เตรียมเสื้อผ้าให้แล้วนะคะวางอยู่ที่เก้าอี้โน้น”จีโบชี้ไปที่เก้าอี้ที่มีเสื้อผ้าของแจจุงวางอยู่
“ให้พี่ไปถูหลังให้มั้ย”แจจุงเดินมากอดเอวจีโบ
“ทะลึ่ง”จีโบตบหน้าแจจุงเบาๆแล้วเดินไปอาบน้ำ แจจุงมองตามไปแล้วยิ้มแล้วเดินไปหยิบเอาเสื้อผ้าที่จีโบเตรียมไว้ให้มาใส่
แล้วไปนั่งดูทีวีรอจีโบ ซักพักจีโบก็ออกมา
“นานจังเลย......คิดถึงจะแย่อยู่แล้วนะ”แจจุงลุกขึ้นจากโซฟาแล้วกอดจีโบ
“บ้ารึเปล่าเนี่ย...นอนก็นอนห้องเดียวกันนะปล่อยเลยจะไปใส่เสื้อผ้าแล้ว”จีโบแกะมือของแจจุงออกแล้วเดินไปหยิบเอาเสื้อผ้าแล้วก็เดินไปที่ห้องแต่งตัว
“15 นาทีนะถ้าเกินพี่ทำโทษจริงๆด้วย”
“บ้าใหญ่แล้วนะพี่น่ะ” จีโบตะโกนออกมา แจจุงเดินมาดักรอที่หน้าห้อง เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาทีจีโบก็เดินออกมา
“ยังไม่หมดเวลานะ”จีโบบีบจมูกของแจจุงเบาๆแล้วเดินไปที่เตียงนอน แจจุงเดินตามมา แล้วก็ขึ้นนอนบนเตียงแจจุงขยับเข้าไปหาจีโบแล้วสวมกอดจีโบ
“ต่างคนต่างนอนสิ”จีโบตีมือของแจจุง
“ไม่เอาพี่จะกอด”
“คนบ้าเอ๊ย!!...”
..................................................................................................................................................................................................................
ขอโทษนะคะที่หายไปนานอย่าพึ่งเลิกติดตามกันนะคะ ตอนนี้สมองกำลังทื่อมากๆเลย ถ้าหายไปนานๆก็อย่าโกรธนะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ
ความคิดเห็น