คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Why__You__Do_It_
Couple : yunho & Jaejoong
Writer : Jaejaeshinki
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คนโง่อย่างผมเนี่ยสมควรแล้วใช่มั้ยที่ต้องเจอเเบบนี้ ไม่น่าเลยไม่น่าทำให้คนที่รักเสียใจเลยแจจุงชั้นขอโทษ แจจุงกลับมาหาชั้นนะ แจจุงชั้นสัญญษว่าชั้นจะเลิกเจ้าชู้จริงๆ แจจุงได้โปรดเถอะกลับมาเถอะนะ กลับมาบ้านของเรานะข้างนอกมันอันตรายนะ ...............แจจุงชั้นมันเลวนายจะลงโทษชั้นยังไงก้อได้ แต่ได้โปรกนายกลับมาได้มั้ย....ชั้นรักนายนะแจจุง
"ฮัลโหล จะ จุนซู"ผมจะกล้าถามจุนซูหรือเปล่าว่าแจจุงอยู่กับจุนซูมั้ย
"มีอะไรหรอ"เสียงปลายสายตอบกลับมาอย่างแปลกใจ
"คือแจจุง........"
"แจจุงทำไมหรอ แจจุงเป็นอะไร นายทำอะแจจุง"
"เปล่าหรอกเอ่อ คือชั้นทะเลาะกับแจจุง เอ่อแล้วแจจุงหนีออกไปแล้วเอ่อชั้นอยากจะถามว่าแจจุงไปหานยมั้ย......ชั้น....."ผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆนะมันเจ็บมาก
"นี่ นาย ถ้าเพื่อนชั้นเป็นอะไร ชั้นเอานายตายแน่"น้ำเสียงจริงจังมาก
"เดี๋ยวจุนซู ชั้นจะเล่าเรื่องราวให้ฟังนะแต่นายสัญญาได้มั้ยว่าจะช่วยชั้น ตามหาแจจุง"ผมคงหมดทางไปแล้วจริงๆ
"เล่ามาสิ"
"พรุ่งนี้เดี๋ยวชั้นจะเล่าให้ฟังแล้วกัน ขอบใจมาก"
"ตามใจนาย......."ปลายสายตัดสายไปเมื่อรู้ว่าคงไม่ได้มีการสนทนาต่อ
หลังจากวางสายจากจุนซูผมก้อเดินต่อไปตอนนี้ผมอยู่ที่ไหนกัน ผมเองก้อยังไม่รู้เลยผมออกมาตามหาแจจุงแต่ก้อไม่เจอจนสุดท้ายผมหมดทางไปแล้วจริงๆ ผมจึงโทรหาจุนซูแต่แจจุงก้อไม่ได้อยู่ที่นั่น จริงสินะเค้าจะไปที่นั่นทำไมกันโง่จิงๆเลย
ผมเดินออกมาไกลแค่ไหนแล้ว ผมไม่รู้เลย แล้วแจจุงจะเป็นไงบ้างผมก้อไม่รู้เลย
พระเจ้าครับผมไม่เคยขอออะไรจากท่านเลยได้โปรดช่วยให้ผมได้เจอกับแจจุงคนที่รักมากกว่าสิ่งอื่นไดด้วยเถอะครับไม่จะเเลกด้วยอะไรผมก็ยอมได้โปรดช่วยผมด้วยนะครับ
"นายคิดจะทำอะไรของนายนะแจจุง"จุนซูที่กดโทรศัพท์โทรหาแจจุงตั้งแต่ยุนโฮโทรมาบอกได้แต่เดินกลับไปกลับมาเมื่อโทรเท่าไหร่ก้อไม่ติดนี่แจจุงจะเป็นไงบ้างนะ
"นายไม่ไว้ใจเพื่อนอย่างขั้นขนาดนี้เลยหรอแจจุงอย่างน้อยก้อน่าจะโทรมาหาชั้นบ้านนะนายมีปัญหาชั้นก้อจะช่วยแต่นี้ดันหายไปไม่บอกใครนายเห็นชั้นเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า"จุนซูกดปุ่มวางสายเมื่อฝากข้อความเสียงถึงคิมแจจุงเรีบร้อยแล้ว
"เฮ้อเอาต่อล่ะที่เนี่ย"แจจุงที่เดินออกมาเรื่อยเปื่อยจนไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ไหนนั่งลงที่ฟุตบาทแล้วหยิบดทรศัพท์ขึ้นมาหวังจะดูว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้ว
"ว้าแบตหมด"เมื่อเห็นหน้าจอดำมืดก้อเก็บเจ้าโทรศัพท์นั้นไว้ที่เดิมแจจุงลุกขึ้นหันว้ายหันขวาว่าจะไปทางไหนต่อดีและแล้วตาหวามก้อไปสะดุดเข้ากับ รับสมัครพนักงานทำเค้ก และใกล้ๆกันนั้นเอง มีห้องพักว่างให้เช่า แจจุงรีบตรงไปยังอพาร์ตเม้นนั้นทันที
"เอ่อขอโทษครับไม่ทราบว่าห้องว่างที่นี้ราคาเท่าไหร่ครับ"แจจุงถามคนที่คิดว่าเป็นเจ้าของอพาร์ตเม้น
"เอ่อ.....แปปนึงนะครับ"ชายหนุ่มดูน่าจะอายุพอๆกับแจจุงเดินเข้าไปด้านในประมานสิบนาทีก้อออกมา
"เดือนละสี่หมื่นห้พันวอนครับ ไม่ทราบว่าคุณจะพักนานเท่าไหร่ครับ"ชายหนุ่มตอบออกมาพร้อมกับม้องหน้าแจจุงเพ้อๆ
"เอ่อ.....(นั่นดิเค้าจะอยู่นานเท่าไรหร่กันนะ)....เอ่องั้นผมว่ามัดจำไว้เดือนหนึ่งก่อนได้มั้ยครับ"แจจุงยื่นเงินจำนาวเท่าค่อเช่าให้ชายหนุ่ม
"คะ..ครับได้ครับแปปนึงนะครับ"ชายหนุ่มรับเงินไปเก็บไว้ในลิ้นชักพร้อมกับหยิบสมุดอะไรบางอย่างพร้อมกับกุญแจออกมาแล้วอ่านสมุดนั้นนิดหน่อยก่อนจะยื่นมาให้แจจุง
"เอ่อ.....นี่....."
"ใบทำสัญาน่ะครับ....เพื่อมีอะไรเราจะได้ช่วยได้ไงครับนี่ครับกรอกชื่อของคุณและก้อเบอร์โทรนะครับ อ๋อ แล้วก้อเบอร์โทรศัพท์ที่อยู่ในห้องด้วยนะครับ"ชายหนุ่มร่ายยาวไปแจจุงเองก้อกรอกตามใบสัญญานั้น
"เอ่อว่าแต่เบอร์โทรศัพท์ห้องอ่ะครับ ผมไม่รู้อ่ะครับ แล้วผมอยู่ห้องไหนชั้นไหนล่ะครับ"แจจุงถามเมื่อกรอกมาถึงส่วนนี้
"เออนั่นสิครับ ฮ่าๆๆๆ ผมก้อลืมไปนี่ครับกุญญแจห้อง ชั้นสองเองครับ ส่วนที่เหลือเดี๋ยวผมกรอกเเองก้อได้ครับ"ชายหนุ่มยื่นกุญแจห้องให้แจจุง แล้วรับสมุดกลับคืนมา
"ขอบคุณครับ"แจจุุงรับกุญแจแล้วกล่าวขอบคุณพร้อมกับเดินไปยังห้องของตัวเอง
"ชื่อคิม แจจุงหรอ เอ๊ะอายุเท่ากันเลย "ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะเก็บสมุกเล่มนั้นไว้
แจจุงจัดการเก็บของแล้วก้อชาร์จแบตโทรศัพท์เมื่อมาถึงห้องแจจุงนอนลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้าพลางนึกถึงเหตุการ์ณที่เพิ่งเจอมาน้ำตาก้อไหลออกมาอีกครั้ง แจจุงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่คิดที่จะเช็ดมั้นจนผล่อยหลับไป
"อืม"แจจุงครางออกมาเมื่อรู้สึกตัวแจจุงลุกขึ้นนั่งพลางขยี้ตาตัวเองที่รู้สึกหนักๆ
"หลับไปได้ไงเนี่ยเราน้ำก้อไม่ได้อาบ"ว่าแล้วก้อลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวเื่พื่อไปมหาลัย มหาลัย? มหาลัยงั้นหรอ งั้นเราก้อตองเจอยุนโฮอ่ะดิ เอาไงดี เอาวะไปสายซักวันคงไม่เป็นไร แจจุงจึงค่อยๆทำอะไรใจเย็นๆ จนมองเวลาก้อปาไปสิบโมงครึ่งแล้วแจจุงหยิบมือถือพร้อมกับเดินลงมา กะว่าจะทักทายคนเมื่อคืนแต่พอมาถงเค้าเตอร์กลับไม่เจอแจจุงเลยเดินออกมาแล้วก้อเหลือบไปเห็นป้านรับสมัครพนักงานทำเค้กแจจุงเลยเดินเข้าไปในร้าน
"สวัสดีค่ะจะรับอะไรดีคะ"พนักงานสาวกล่าวต้อนรับเมื่อเเจจุงเปิดประตูเข้ามา
"เอ่อคือว่าผม มาสมัครงานครับ...."แจจุงตอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
"คะ?"หยิงสาวแสดงสีหน้างงนิดหน่อย
"เอ่อคือทำเค้กอ่ะครับตามที่ติดไว้"แจจุงพูดขยายความ
"อ๋อค่ะ งั้นกรอกใบสมัครเลยนะคะ"พนักงานสาวยื่นใบสมัครมาให้
"ครับขอบคุณครับ"แจจุงรับมาแล้วกรอกใบสมัครแล้วส่งให้พนักงานสาว
"ยังไงทางร้านเราจะโทรไปนะคะ"พนักงานสาวยิ้มรับ
"ครับขอบคุณครับ"แจจุงกล่าวตอบแล้วเดินออกมาแล้วหยิบโทรสัพท์ขึ้นมาดูเวลาแล้วก้อนึกได้ว่ายังไม่เปิดเครื่อง แจจุงกดเปิดเครื่อง ทันทีที่เครื่องเปิกและอยู่ในสภาพพร้อมใช้งานข้อความทั้งหลายก้อพากันว่งเสียงร้องแจจุงขึ้นรถเมลล์แล้วเปิดดูข้อความส่วนมากเป็นของยุนโฮกับจุนซูที่พยายามโทรหาเค้าแล้วแจจุงก้อเห็นข้อความเสียงของยุนโฮและจุนซูแจจุงเลือกที่จะเปิดข้อความของจุนซูก่อน ทันทีที่ฟังแจจุงก้อยิ้มพร้อมกับน้ำตาคลอ
"โลมาขี้น้อยใจเอ้ย"แจจุงบ่นพร้อมกับกดโทรหาเพื่อนขี้น้อยใจ
"ฮัลโหล"
...นี่ยังไม่ตายหรอ...
"โหยอะไรกันเนี่ยคำแรกก้อไล่เพื่อนไปตายซะงั้น"
...ใครจะไปรู้ล่ะโทรจนมือจะหักก้อไม่ติด...
"พอดีแบตหมดน่ะขอโทษนะ"
...เชอะ...
"ขอโทษนะจุนซูเพื่อนรัก"
...ว่าแต่นายจะมาเรียนมั้ย...
"อืมจะถึงแล้ว"
...ยุนโฮน่ะเค้า......
"ชั้นยังไม่อยากได้ยินชื่อเค้าตอนนี้"
...อืมเข้าใจแล้ว เจอกันนะ...
"อืม บาย"แจจุงกดวางสาย
"โห มาซะบ่ายขนาดนี้ไม่มาดีกว่ามั้ย"จุนซูแควะแจจุงเมื่เห็นแจจุงนั่งอยู่ในห้องเรียน
"เออน่าไงซะชั้นก้อมานะ"ว่าพลางฟลุบลง
"นายโอเคนะ"จุนซูถามอย่างเปนห่วง
"เรื่อง?"ถามไปทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
"อย่ามาไก๋"
"ถ้าเป็นนายนายจะทำไง"
"เหอะๆๆ ย้อนเก่งนักนะ ถ้านายโอเค ชั้นก้อจะไม่ห้าม"
"ชั้น......."
"แต่ถ้าไม่่โอเคก้อกลับมาซะชั้นรู้ว่านายรักยุนโฮมาก ชั้นไม่ได้เข้าข้างหมอนั่นนะแต่ชั้นไม่อยากเห็นเพื่อนชั้นเป็นโรคซึทเศร้า"จุนซูว่า
"ชั้นไม่กลับไปหรอกตอนนี้ชั้นมีที่อยู่ใหม่แล้ว แล้วก้อชั้นสมัครงานแล้ว"
"หะ นายสมัครงานหรอ งานอะไร เป็นไปได้ไง แล้วนายสมัครทำไม แล้ทำงานที่ไหน แล้วทำกับใคร แล้ว.........."
"โอ๊ยพอก่อนจุนซู นายจะไม่หายใจก่อนหรอ ถามเอาถามเอาอยู่นั่นแหละ"แจจุงเบรกจุนซูก่อนที่จุนซูจะรัวคำถามมาเป็นชุด
"แล้วจะตอบมั้ย"
"ก้อชั้นแค่ไม่อย่างทำตัวให้ว่าง ส่วนที่พักใหม่ของชั้น ชั้นขอยังไม่บอกนะ....."
"แม้แต่ชั้นเนี่ยนะ"จุนซูถามขึ้นมาอย่างน้อยใจ
"จุนซูไม่ใช่ว่าชั้นไม่ไว้ใจนานนะแต่ยุนโฮอ่ะ...."
"อืมรู้แล้วนายกลัวยุนโฮตามไปว่างั้นเถอะ"
"อืม "
"นายจะไม่กลับไปจริงๆหรอ ยุนฮเค้าตาหานายทั้งคืนเลยนะ"
"ไม่รู้สิ"
"ค่อยๆคิดแล้วกัน ยังไงซะหมอนั่นมันก้อรักนายแม้มันจะเจ้าชู้ก้อเถอะ"
"นี่นายเป็นเพื่อนชั้นหรือเป็นเพื่อนยุนโฮกันแน่เนี่ย"
"ก้อไม่รู้สินะ ฮ่าๆๆๆๆ"
"พอพอพอ เรียนได้แล้ว"แจจุงเบรกอีกรอบแล้วหันมาตั้งหน้าตั้งตาเรียนแต่ในใจนั้นก้อแทบไม่ได้จดจ่ออยู่กับบทเรียนเลย
"เฮ้อเลิกเรียนแล้ว แจจุงกลับพร้อมกันมั้ย"จุนซูยืนขึ้นแล้วหันกลับมาถามเพื่อน
"ไม่นายกลับก่อนเถอะอีกซักหน่อยชั้นถึงจะกลับ"แจจุงว่าพลางฟุบหน้าลงเพื่อที่จะหลับพักสายตาซักครู
"อืมงั้นชั้นไปนะ"
"อืม" จุนซูเดินออกมาหลังจากลาแจจุงเสร็จแล้วเมื่ออกมาหน้าห้องเรียนจุนซูก้อต้องตกใจแทบช็อกกับคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง
"จุนซูแจจุงมาเรียนมั้ย"จู่โจมถามทันทีเมื่อเห้นจุนซูออกมาจากห้องทั้งที่มานั่งรอตั้งนานหวังจะเห็นแจจุงเดินออกมาจากห้องแต่ก้อไม่เจอสงสัยจะไม่มาเรียน
"เอ่อ ยุนโฮนายมาทำไรที่นี้เนี่ย" จุนซูที่ยังตั้งสติอยู่เลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถาม
"ก้อมารอเพื่อจะเจอแจจุง ว่าไงแจจุงไม่มาหรอ"
"ก้อแล้วนายเห็นมั้ยละ"
"อย่ามากวนชั้นตอนนี้น่า..."
"เออไหนนายบอกจะเล่าเรื่องให้ชั้นฟังไง"จุนซูทวงสัญาที่ยุนโฮบอกตั้งแต่เมื่อคืน
"เอ่อนั่นสินั่งสิจะเล่าให้ฟัง"ยุนโฮว่าพลางนั่งลงที่เก้าอี้หน้าห้องเรียน ตามด้วนจุนซูแล้วยุนโฮก้อเริ่มเล่าเรื่องทุกอย่างให้จุนซูฟัง
ส่วนด้านในห้องแจจุงที่่มองบรรยากาศภายนอกแล้ว ก้อคิดว่าสมควรแล้วที่จะต้องกลับที่พักก้อลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากห้องทันไดนั้น
"แจจุง"เสี้ยงทุ้มที่จำได้ขึ้นใจแจจุงค่อยๆหันไปมองตามเสียง
"จุนซูนี่นายยังไม่กลับหรอ"แจจุงที่เห็นเต้มตาแล้วว่ายุนโฮนั่งคุยบางอย่างกับจุนซูแต่เค้าก้อเลืกที่จะทำเป้นไม่เห็นอีกคน
"คุยกับยุนโฮอยู่ กะว่าจะกลับแล้วล่ะ"ว่าพลางลุกขึ้นพร้อมกับส่งสายตาให้ยุนโฮเดินไปหาแจจุงแล้วก้อเดินจากไปก่อนที่แจจุงจะได้พูดอะไร
"เอ่อ....แจจุงชั้น........"ทันทีที่ยุนโฮเริ่มพูดแจจุงก้อเดินหนีทันทียุนโฮเลยเดินตามไปแล้วรีบคว้ามือแจจุงทันที
"ปล่อย"น้ำเสี่ยงห้วนๆส่งออกมา
"ฟังชั้นก่อนได้มั้ย"น้าเสียงเหนื่อยอ่อนจนแจจุงรู้สึกวูบไหว
"ตอนนี้ชั้นไม่อยากจะฟังอะไรทั้งนั้นปล่อยชั้นจะกลับ"แจจุงยังคงทำใจแข็ง
"แต่แจ..........."
"อ้าวแจจุง"เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลังของแจจังทำให้แจจุงและยุนโฮหันไปมอง
"อ้าว....."
"ยังไม่กลับหรอ กลับพร้อมกันมั้ย"ชายหนุ่มเจ้าของอพาร์ตเม้าถามแจจุงทำให้ยุนโฮเกิดอาการไม่พอใจ กลับด้วยกันมั้ยงั้นหรอ
"นี่ใคร"คำถามสั้นๆที่ถูกส่งออกมาจากคนที่น้ำเสี่ยงเหนื่อยอ่อนเมื่อครู่กลายเป็นแข็งกระด้างแทบจะทันที
"นายไม่เกี่ยวปล่อยชั้นจะกลับ"แจจุงสบัดแขดหลุดออกจากมือยุนโฮแต่ยุนโฮกลับดึงแจจุงเข้าไปกอดแทนต่อหน้าต่อตาใครอีกคนที่ยืนมองอยู่
"เอ่อ ผมขอตัวก่อนแล้วกันนะ"ใครอีกคนที่เริ่มรู้สึกตัวว่าเป็นส่วนเกิดก้อขอตัวออกมาจากสถานการ์ณนั้น นายเนี่ยนะ โง่จริงๆเลยริอาจจะยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้วหรอแย่จริงเลย ยงฮวาเอ้ยยยยยยย ชายหนุ่มส่ายหัวแล้วเดินจากไป
"กลับหอเรากันนะ"ยุนโฮที่กอดแจจุงเน่นราวกลับกลัวว่าร่างตรงหน้าเนี่ยจะหายไป
"ชั้นไม่อยากกลับไป"แจจุงตอบออกมาสั้นๆ
"แจจุงได้โปรดผมผิดไปแล้วยกโทษให้ผมนะ"
"นายกลับไปเถอะ ชั้นขอร้องล่ะนะยุนโฮ"
"ไม่จนกว่าคุณจะกลับไปกับผม นะแจจุงนะ กลับไปเหอะ"
"กลับไปเพื่ออะไรกันยุนโฮ กลับไปเพื่อไปเห็นนายพาผู้หญิงมานอนที่ห้องหรอ กลับนั่งรอนายจนดึกดื่นหรอ กลับไปเป็นคนโง่ให้นายหลอกงั้นหรอ ทุกครั้งที่นายทำผิดนายก้อพูดแต่ว่าขอโทษ จะไม่ทำอีก สุดท้ายนายก้อทำอีกจนได้ สัญญาที่ให้ไว้นายคิกจะรักษามั้นบ้างหรือเปล่า"แจจุงตะโกนออกมาพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลอีกครั้ง สุดท้ายก้อต้องมาร้องไห้ให้คนคนนี้เห็นอีกจนได้ กลัว กลัวว่าตัวเองจะใจอ่อน
"แจจุง ขอโอกาศให้ชั้นนะ คราวนี้ชั้น...."
"พอแล้วไม่เอาไม่ฟังไม่อะไรทั้งนั้น ปล่อยชั้นนะปล่อย ปล่อย ได้ยินมั้ย"แจจุงที่เริ่มโวยวายหนักขึ้นดิ้นจนสุดแรงในอ้อมกอดของยุนโฮ
"ก้อได้ถ้านายต้องการ"ยุนโฮค่อยๆปล่อยแจจุงออกช้าๆๆทันทีที่เป็นอิสระแจจุงก้อรีบวิ่งออกไปทิ้งร่างสูงที่มองตามพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆหลั่งไหลออก
"แจจุงชั้นรักนายมากจริงๆ ชั้นจะรอจนกว่านายจะให้อภัยชั้นนะ"ยุนโฮที่มองตามแผ่นหลังบางที่วิ่งออกไปก้มหน้าลงแล้วก้อเดินออกไปอย่างไร้เรี้ยวแรง.........
...............................................................................................................................
เฮ้อจบซะที่ตอนนี้หายไปซะนานเลยขอโทษจริงๆนะคะพอดีงานเยอะมากที่ก้อยังไม่เสร็จหรอกแต่อยากแต่งอ่ะค่ะเลยทิ้งงานมา ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณนะคะที่เม้นให้เห็นครั้งแรกน้ำตาคลอเลยอ่ะ รอมาตั้งนานแล้วก็มีคนมาเม้นให้จนได้ขอบคุณจริงๆนะคะ ติดตามด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ Moujk ^^
ความคิดเห็น