คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : จองตั๋ว........และการเปลี่ยนที่นอน
“จีโบอีก2วันพี่ต้องไปญี่ปุ่นนะ”แจจุงบอกจีโบด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“คะก็ไปสิไม่เห็นเป็นไรเลย”
“นานนะ”
“นานแค่ไหนกันเชียว”
“เกือบ 2 อาทิตย์แน่ะ”
“ไม่นานหรอกแค่นี้เอง”
“โห!!........2อาทิตย์เนี่ยนะไม่นาน”
“อืม!!!.............”
“จีโบพี่อยากให้เธอไปด้วย”
“ได้ไงกันชั้นต้องเรียนนะ”
“น่านะนะนะนะนะ”
“ไม่ดะ.........................”
“จริงสิจีโบเราว่างตั้ง 1 อาทิตย์นะทำไมเธอไม่ไปล่ะ”ชางมินพูดขึ้นเมื่อนึกได้ว่าพวกเค้าเรียนกันอีก 2 วันก็ไม่ต้องไปเรียนแล้ว
“จริงหรอชางมิน”แจจุงหันไปหาชางมินทันที แล้วหันกลับมาหาจีโบ
“ว่าไงจีโบ...ไม่มีข้ออ้างแล้วนะ”
“ก็ได้ไปก็ไป.......แล้วจะไปกันกี่โมงล่ะคะ”
“ก็หลังจากเราเลิกเรียนแล้วล่ะ”ชางมินบอก
“งั้นดีเลยพรุ่งนี้เราไปจองตั๋วกันนะ.........เราจะได้ไปพร้อมกันไงนะนะนะนะ”
“คะ.....ไปก็ไปคะ”จีโบบอกแล้วแจจุงก็ขับรถไปส่งจีโบเหมือนเดิม
เวลาผ่านไปอีก 2 วัน
“จีโบวันนี้เธอต้องไปจองตั๋วกับพี่แจจุงใช่มั้ย”ชางมินถามขณะที่เดินออกจากห้องเรียน
“อืมทำไมหรอ”
“งั้นเธอกับพี่แจจุงไปกันสองคนนะ”
“ทำไมหรอชางมินนายจะไปไหน”
“ชั้นจะกลับกับกาอินเอง”
“นี่ชางมิน......ถามจริงเถอะนะ...นายชอบกาอินใช่มั้ย”
“เปล่าไม่ใช่ซะหน่อย.........ก็แค่ไปส่งเฉยๆ”ชางมินหน้าแดง
“อือ.....จอนมีไม่เอานะ”เสียงที่เหมือนจะจงใจให้ทั้งสองได้ยินดังขึ้นทั้งสองหยุดมองชั่วขณะ เมื่อเห็นจอนมีและชอนซากำลังนัวเนียกันอยู่ที่มุมนึงของตึก
“มองทำไมยะ!!!..........” ชอนซาหันมาแควะใส่จีโบ
“ก็ไม่ได้จะมองเท่าไหร่หรอกนะ” จีโบกำลังจะเดินไป
“เธอหึงจอนมีล่ะสิท่า...555...เสียใจด้วยนะที่เค้าเลือกชั้นไม่เลือกเธอ”ชอนซาโอบเอวจอนมี
“นี่ชอนซาอย่าพูดแบบนั้นกับจีโบนะ” จอนมีปัดมือชอนซาออกทันที
“555....นี่หรอที่เค้าเลือกเธอแต่ทำไมเค้ายังแคร์จีโบอยู่ล่ะ.......นี่ชอนซาเธอไม่ต้องกลัวจีโบจะมาแย่งจอนมีไปจากเธอหรอกนะ......อืม......อันที่จริงเธอก็รู้นี่ว่าจีโบกับพี่แจจุงเค้าเป็นอะไรกัน...555..ไปกันเถอะจีโบอย่าเสียเวลากับพวกสมองตื้นเลย”ชางมินว่าให้ชอนซาที่พยายามจะทำให้แจจุงกับจีโบเลิกกันแล้วเดินจากไปพร้อมกับความซะใจ
“นี่!!!....นายชิมชางมินซักวันนายต้องมาร้องขอความรักจากชั้น” ชอนซาตะโกนตามด้วยความเจ็บใจ
“ไม่มีวันนั้นแน่นอน” ชางมินหันกลับมาบอกแล้วชางมินกับจีโบก็เดินออกมาที่หน้ามหาลัย
“ทำไมวันนี้เลิกช้าจังเละล่ะ”แจจุงเดินมาหาจีโบกับชางมิน
“พอดีมีเรื่องนิดหน่อยครับ”
“กับใครแล้วเป็นอะไรกันมากรึเปล่า”
“ชอนซา......แค่สงครามคำพูดเท่านั้นเองครับ”
“นี่คนนี้อีกแล้วหรอเนี่ย”
“ชั่งเถอะคะเรากลับกันเถอะ”จีโบเดินขึ้นรถทันที
“โชคดีนะครับพี่”ชางมินโบกมือให้
“แล้วนายไม่ไปด้วยกันหรอชางมิน”
“ไม่ครับ.....ผมจะกลับกับกาอิน..อะ!!....นั่นไงกำลังเดินออกมาพอดีเลย”ชางมินชี้ไปทางกาอินที่กำลังเดินออกมา
“งั้นชั้นไปนะ”แจจุงขึ้นรถแล้วก็ออกรถทันที
“พี่มารับมาส่งชั้นทุกวันแบบนี้ไม่กลัวจะเป็นข่าวหรอ”จีหันไปมองหน้าแจจุงที่กำลังขับรถอยู่
“ไม่หรอกถ้าจะเป็นมันก็เป็นไปนานแล้วล่ะ”
“แล้วถ้าหากวันนึงเกิดเป็นข่าวขึ้นมาพี่จะตอบนักข่าวว่าไง”
“ก็บอกว่า...เราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากและจีโบก็สนิทกับชางมินเพราะเรียนที่เดียวกันไง”
“ว่าแล้วเชี่ยว.....พี่คงไม่กล้าบอกว่าเป็นแฟนแน่นอน”จีโบงอนหันหน้าหนีไปขางทาง
“พี่ล้อเล่นน่ะจีโบ.....ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆพี่ก็จะบอกว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ”
“ไม่เชื่อหรอก”
“งั้นก็ลงไปนั่งจูบกันตรงนั้นให้เป็นข่าวลองดูมั้ยล่ะ”แจจุงชี้ไปที่เก้าอี้ที่อยู่ในสวนสาธารณะ
“บ้าไม่เอาหรอก”
“งั้นก็เลิกงอนได้แล้วเดี๋ยวตรงนี้เลยนะ”
“ใครงอน..ไม่มีใครงอนซักหน่อย”จีโบเอื้อมไปหยิบมือถือของแจจุงที่วางอยู่ข้างๆแจจุงมาดูรูป
~พี่แจจุงมีคนโทรเข้ารับสิคะ พี่แจจุง~ จีโบยื่นให้แจจุงเมื่อเห็นเป็นโบอะที่โทรมา
“จีโบรับเลยไม่เป็นไรหรอก”
“ฮัลโหล สวัสดีคะ”
“เอ๊ะ!!......นั่นใครน่ะแล้วแจจุงไปไหน”
“พี่แจจุงไม่ว่างคะ ขับรถอยู่คะ”
“งั้นฝากบอกเค้าด้วยนะว่าชั้น โบอะ โทรมาถ้าว่างแล้วโทรกลับด้วย”
“คะ”จีโบวางสายไปแล้ววางไว้ที่เดิม
“เค้าว่าไงบ้าง”
“เค้าบอกให้พี่โทรกลับคะ”
“มีอะไรกันนักหนาพึ่งคุยกันไม่ถึงชั่วโมงโทรมาอีกแล้วหรอธุระอะไรกันนักหนานะ”
“แล้วพี่จะบ่นให้ได้อะไรบ่นไปเค้าก็ไม่ได้ยินซักหน่อย”
“แหมก็มันรำคาญนี่ช่วงนี่เค้าโทรมาบ่อยจะตาย”
“รำคาญจริงรึเปล่าพี่โบอะออกจะสวย”
“หึงพี่หรอ”
“บ้า..ทำไมต้องหึงด้วย........เออจริงสิทำไมพี่ถึงเอาเสียงเรียกเค้าเสียงนี้ล่ะ”
“ทำไมหรอเสียงจีโบออกจะน่ารัก”
“ชั้นอายนะ”
“ไม่มีใครเห็นหรอกน่ะ......อ๊ะถึงแล้วปะลงกันเถอะ”
“ไม่เอาพี่ลงไปคนเดียวเถอะชั้นรออยู่บนรถดีกว่า”
“ก็ได้แต่พี่กลับมาต้องมีรางวัลนะ”แจจุงลงจากรถไปซักพักก็กลับมา
“ทำไมเร็วจังเลยล่ะคะ”จีโบถามเมื่อแจจุงขึ้นมานั่งบนรถ
“พอดีคนไม่เยอะเท่าไหร่น่ะ....ไหนล่ะรางวัลของพี่”
“ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้รางวัล”
“ขี้โกงกันนี่นา”
“ไม่ได้โกงซักหน่อยก็ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลยพี่ก็ลงไปแล้วนี่นา”
“ก็ได้ก็ได้ครั้งนี้พี่ยอมให้หรอกนะ”แจจุงขับรถไปส่งจีโบที่บ้าน
“เจอกันพรุ่งนี้นะคะ”จีโบเปิดประตูรถ
“จีโบ”
“คะ”
“ไปนอนที่ อาพาสเม้นท์ กับพี่นะ”
“พี่จะบ้าหรอชั้นจะนอนที่ไหน”
“ห้องพี่ไงนะนะนะพี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรแบบนั้นเด็ดขาดนะ”
“ไม่เอา”
“นะนะนะจีโบนะ”
“ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่”
“นะจีโบนะนะนะนะนะนะนะ”
“ก็ได้ก็ได้แต่พี่สัญญาแล้วนะว่าพี่จะไม่ทำอะไรชั้นน่ะ”
“ได้พี่สัญญา”
“งั้นชั้นไปเก็บของก่อนแล้วกันนะ”
“จัดกระเป๋าเพื่อไปญี่ปุ่นพรุ่งนี้เลยนะ”
“คะรู้แล้วคะ”จีโบลงจากร๔แล้วเข้าไปในบ้านซักพักก็ออกมาพร้อมกับกระเป๋าใบขนานกลาง
“เอาไปน้อยจังเลย”แจจุงลงจากรถมายกกระเป๋าของจีโบข้นใส่ด้านหลังของรถ
“จะเอาไปทำไมเยอะแยะให้หนักกันเล่า”
“งั้นเราไปกันเถอะ”แจจุงขึ้นรถตามมาด้วยจีโบแล้วแจจุงก็ออกรถตรงไปที่บริษัท sm town เพื่อคุยเรื่องจีโบกับลีซูมาน
“พี่มาที่นี่ทำไมกันคะ”จีโบถามเมื่อเห็นแจจุงจอดรถที่บริษัท
“พี่มีธุระที่ต้องคุยกับผู้จัดการลีน่ะ...จีโบรอพี่อยู่ในรถแป๊บนึงนะ”
“คะ”
“งั้นพี่ไปนะ”แจจุงลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบริษัท
~พี่แจจุงมีคนโทรเข้ารับสิคะ พี่แจจุง~ มือถือของแจจุงดังขึ้นมาอีกครั้งจีโบหยิบขึ้นมาดูเห็นว่าเป็นโบอะอีกแล้ว
“ฮัลโหลสวัสดีคะ พี่แจจุงอยู่ที่บริษัทคะ”
“นี่เธออีกแล้วหรอ......ว่าแต่แจจุงอยู่ในบริษัทหรอ”
“คะ” โบอะวางสายทันทีจีโบวางมือถือของแจจุงไว้ที่เดิมแล้วก็นั่งรอต่อไป
ในบริษัท
“สวัสดีครับ คุณ ลีซูมาน”แจจุงเดินเข้าไปในห้องของลีซูมาน
“อ้าวมีอะไรหรอแจจุง”ผู้ชายวัยกลางคนหันมาทักแจจุงตอบ
“คือเรื่องไปญี่ปุ่นพรุ่งนี้น่ะครับ”
“ทำไมหรอมีปัญหาอะไร”
“ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ..แต่ผมแค่อยากจะขอพาใครคนนึงไปด้วยได้มั้ยครับ”
“ใครหรอ”
“ฮา จีโบครับ”
“ญาติหรอ”
“ไม่ใช่ครับ”
“แล้วเค้าเป็นอะไรกับนายกันล่ะ”
“เป็นแฟนครับ”
“หะ..นี่นายมีแฟนตั้งแต่เมื่อไรกันทำไมชั้นถึงไม่รู้เรื่อง”
“เดือนกว่าแล้วครับ”
“นายรู้มั้ยว่ามันจะมีผลยังไงถ้าเป็นข่าวขึ้นมาน่ะหะ”
“รู้ครับแต่.......ผมขอพาเธอไปด้วยนะครับ”
“ไม่ได้นายพาเธอไปด้วยไม่ได้หรอก”
“นะครับคือผมจองตั๋วแล้วครับ”
“นายนี่มันจริงๆเลย”
“คุณให้ผมพาแฟนไปได้ใช่มั้ยครับ”
“ไม่ได้เพื่อมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่นั่นเดี๋ยวจะแย่”
“ถ้าคุณห่วงเรื่องที่พวกเราจะมีอะไรกันละก็คุณเลิกห่วงได้เลยครับ”
“ชั้นจะไว้ใจนายได้ขนาดนั้นเลยหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
“นี่นายหมายความว่าไง....นี่อย่าบอกนะว่านายกับแฟนนาย.......”
“ครับเรามีอะไรกันแล้วครับ”แจจุงยอมโกหกเพื่อที่จะได้ไห้จีโบไปญี่ปุ่นและจะได้นอนห้องเดียวกัน
“นายนี่มันใจร้อนไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ”
“ตกลงผมพาเธอไปได้ใช่มั้นครับ”
“อืม”
“ไชโย!!!........ขอบคุณครับผมไปก่อนนะครับ”แจจุงวิ่งออกมาด้วยความดีใจแจจุงเดินมาคอยลิฟต์
“แจจุงกำลังจะไปหาพอดีเลย”แจจุงมองไปตามเสียงที่ส่งมา
“อ้าวโบอะมีอะไรหรอ”
“เราไปกินข้าวเย็นด้วยกันนะ”โบอะวิ่งมาเกาะแขนแจจุง
“ไม่ได้หรอกคือชั้นไม่ว่าง”แจจุงพยายามแกะมือของโบอะออกพอดีกับลิฟต์มาแจจุงเลยเดินเข้าลิฟต์ไปตามด้วยโบอะ
“ทำไมถึงไม่ว่างล่ะ”โบอะเกาะแขนแจจุงอีกครั้ง
“ชั้นบอกเธอไม่ได้หรอกนะ”แจจุงเดินออกมาจากลิฟต์เมื่อลิฟต์เปิดออก
“เป็นความลับมากเลยหรอ”
“อืม”แจจุงเดินมาเรื่อยๆจนใกล้จะถึงรถของตัวเอง
“แม้แต่ชั้นก็บอกไม่ได้งั้นหรอ”
“อืมบอกไม่ได้”แจจุงแกะมือของโบอะออกอีกครั้งแล้วรีบเดินไปที่รถ
“แจจุง......ไว้วันหลังเธอไปกินข้าวกับชั้นนะ”โบอะวิ่งมาหอมแก้มแจจุงพอดีกับจีโบมองมาเห็นเธอเลยแกล้งนอนหลับเพื่อจะดูว่าแจจุงกับโบอะจะทำอะไรกันอีก
“นี่เธออย่ามาทำแบบนี้นะชั้นไม่ชอบ”แจจุงะสะบัดมือโบอะออกอย่างแรงแล้วขึ้นรถทันทีแล้วแจจุงก็ออกรถทันทีโดยไม่หันไปมองโบอะที่มองตามมาเลยแม้แต่น้อย
“ทำไมพี่ทำกับพี่โบอะแบบนั้นล่ะคะ”
“อ้าวเมื่อกี้จีโบเห็นด้วยหรอนึกว่าหลับซะอีก”
“คะเห็น”
“ไม่โกรธหรอ”
“ไม่คะก็พี่ไม่ได้เป็นคนทำนี่นา”
“ใจดีเกินไปแล้วนะเราน่ะรู้จัดหวงบ้างสิ”
“หวงไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกคะในเมื่อพี่เป็นนักร้องดังแบบนี้...ว่าแต่ว่าทำไม่พี่ทำกับพี่โบอะแบบนั้นล่ะคะ”
“ก็พี่ไม่ชอบที่เค้ามาทำแบบนั้นกับพี่นี่และอีกอย่างพี่ก็ตกใจด้วย”
“แต่เค้าก็เป็นผู้หญิงนะ”
“ครับครับครับ...พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วตกลงมั้ย”
“จริงนะคะ”
“อืม”แจจุงขับรถมาเรื่อยๆจนถึง อาพาสเม้นท์ แจจุงลงมาจากรถตามด้วยจีโบแล้วก็ไปเอากระเป๋าของจีโบแล้วเดินขึ้นไปข้างบนล้าก็เข้าห้องไป แจจุงเอากระเป๋าของจีโบไปเก็บที่ห้องของตัวเองแล้วเดินออกมาหาจีโบที่นั่งรออยู่ที่โซฟา
“พวกพี่ๆหายไปไหนกันหมดคะ”จีโบถามเมื่อแจจุงนั่งลงข้างจีโบ
“สงสัยยังไม่กลับจากซื้อของมั่ง”แจจุงนอนลงนุนตักจีโบ
“เหนื่อยมากเลยหรอ”จีจับหน้าของแจจุงที่กำลังหลับอยู่
“หายเหนื่อยแล้วล่ะ”แจจุงเอานิ้วแตะจมูกของจีโบแล้วจับมือของจีโบมาวางไว้ที่อกตัวเอง
“ว้า!!!................วันนี้พี่แจจุงจะทำอะไรให้กินกันนะ”จีโบมือของแจจุงทั้งสองข้าง
“อืม!!.....แต่ก่อนจะไปถามกำข้าวพี่ขอ...............”
“อ้าว!!!............แจจุงจีโบ”ยุนโฮทักเมื่อเห็นทั้งสอง ทำให้แจจุงที่กำลังจะแอบหอมแก้มของจีโบต้องลุกขึ้นนั่งทันที
“มากันแล้วหรอ”แจจุงโอบไหล่จีโบ
“อืม!!..........เมื่อกี้จะทำอะไรกันหรอ”
“เปล่า......แค่ดูว่าอะไรติดที่แก้มจีโบเฉยๆ”
“หรอ”
“อืม.....จีโบเราไปทำกับข้าวกันเถอะ”แจจุงจับมือจีโบแล้วเดินไปที่ครัวทันที่
“งั้นเราก็ไปจัดกระเป๋ากันเถอะ”จุนซูพูดขึ้นแล้วดินเข้าห้องของตัวเองไป ตามด้วยยุนโฮและยูชอนที่แยกย้ายเข้าห้องของตัวเองไป
ทันทีที่ถึงห้องยูชอนทิ้งตัวลงนอน ทำไมพวกนายถึงยังมาให้ชั้นเห็นอีก ทำไมพวกนายถึงยังไม่เลิกกัน แล้วเมื่อไหร่ชั้นถึงจะได้กลับไปหาจีโบได้เหมือนเดิม อีกนานแค่ไหนกันเชียว จีโบพี่รักเธอ พี่อยากไปหาเธอได้เหมือนเดิม อยากโทรไปหาเธอได้เหมือนเดิม พี่อยากไปเดินข้างๆเธอเหมือนเดิม เหมือนที่ที่แจจุงยังไม่รู้จักเธอ ยูชอนคิดในใจ
“เอ๊ะ!!......นี่หายไปไหนกันหมดนะ”ชางมินที่พึ่งมาถึงมองหาคนอื่นๆในห้องแต่ก็ไม่เจอ ชางมินเลยเดินเข้าไปในครัว
“อ้าว!!.........กลับมาแล้วหรอชางมิน”จีโบทักในขณะที่กำลังจัดอาหารช่วยแจจุง
“อ้าว!!....จีโบพี่แจจุง”
“ว่าไงกลับมาแล้วหรอ”
“ครับ.....แล้ววันนี้มีอะไรกินบ้างครับ”
“ก็มี...แกงกิจิ.....หมูผัดกิมจิ.......ต๊อกโพกิ......โซอุนีและก็มิโซอะฮิรุ”แจจุงชี้ไปที่อาหารที่ถูกจัดไว้อย่างสาย
“โห!!...วันนี้มีอาหารญี่ปุ่นด้วยชักหิวแล้วสิ”
“ใจเย็นก่อนนะชางมินไปตามอีกสามคนมาก่อน”
“พวกพี่ๆเค้ากลับมากันแล้วหรอครับ”
“กลับมาแล้วอยู่ในห้อง”
“ครับครับไปเดี๋ยวนี้แหละครับ”ชางมินเดินออกไปทันที่แล้วจีโบกับแจจุงก็ช่วยกันยกอาหารมาตั้งบนโต๊ะ
“ว้าว!!.....อาหารเต็มโต๊ะเลย”จุนซูวิ่งมานั่งในที่ของตัวเองทันที ตามด้วยยุนโฮ ยูชอนและชางมิน
“นี่จุนซูนับวันยิ่งเหมือนชางมินเข้าไปทุกวันแล้วนะ”แจจุงที่กำลังส่งจานข้าวที่จีโบตักให้กับเพื่อนๆบอกจุนซู
“จีโบมาบ่อยๆนะ...วันที่จีโบไม่มาพวกเราได้กินแต่บะหมี่จนผมจะหยิกเป็นเส้นหมี่อยู่แล้ว”
“5555...จริงหรอคะ”จีโบหัวเราะออกมาแล้วมองหน้าแจจุงทุกคนยิ้มให้จีโบเว้นแต่ยูชอน
“ไม่เจอกันนานเลยนะหวังว่าเธอคงสบายดีนะ”ยูชอนถามจีโบจีโบหันไปมองหน้ายูชอน
“คะก็สบายดีคะ.......พี่ยูชอนคงยุ่งมากนะคะเวลาชั้นมาไม่ค่อยเห็นเลย”จีโบใจเต้นแรงที่ได้คุยกับยูชอน
“เออจริงสิไหนบอกว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันไม่เห็นคุยกันเท่าไหร่เลยนะยูชอน”จุนซูถามขึ้น
“ก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกันนี่”ยูชอนตอบแล้วตักอาหารเข้าปาก
“จีโบอะกินนี่”แจจุงตักหมูพัดกิมจิให้จีโบ
~พี่แจจุงมีคนโทรเข้ารับสิคะ~แจจุงหยิบมืถือขึ้นมาดูเป็นโบอะเช่นเดิม
“ฮัลโหลโบอะมีอะไรหรอ”
“ชั้นขิโทษนะเรื่องที่ลานจอดรถน่ะ”
“อืมไม่เป็นไรหรอกถ้าเธอสัญญาว่าจะไม่ทำอีก”
“อืม...ชั้นสัญญา...แล้วตอนนี้เธอทำอะไรอยู่หรอ”
“กำลังกินข้าวอยู่”
“กวนเธอมากรึเปล่า”
“ไม่หรอก”
“งั้นเธอก็กินข้าวต่อเธอชั้นไม่กวนแล้ว หวัดดีนะ”
“อืม”แจจุงวางสายทันที
“โบอะอีกแล้วหรอแจจุง”ยุนโฮถามขึ้น
“อืม”
“พักนี้ทำไมเค้าโทรมาหานายบ่อยจัง”
“ไม่รู้สิ”แจจุงหันไปกินข้าวต่อแบบเซ็งๆ
“ไม่เอาน่ะพี่แจจุงเราสัญญากันแล้วนะ”จีเห็นแจจุงทำท่าทางไม่ค่อยพอใจเลยพูดปลอบแจจุงระหว่างนี้ยูชอนค่อยเอื้อมมือไจจับมือจีโบในช่วงที่จีโบเอามือลง จีโบสะดุ้งนิดนึงแล้วหันหน้าไปมองยูชอน กะจะสะบัดมือแต่เมื่อเห็นสายตาของยูชอนที่กำลังขอร้องจีโบผ่านทางสายตานั้นก็ทำให้จีโบทำไม่ได้
“เป็นอะไรหรอจีโบ”แจจุงจับไหล่จีโบ
“อ๋อเมื่อกี้กะว่าจะถามอะไรพี่ยูชอนก็ไม่รู้ตอนนี้ลืมแล้ว”แจจุงใจเต้นแรงมากที่ได้จับมือยูชอนอีกครั้ง นานแล้วที่ไม่ได้คุยกับยูชอน นานแล้วที่ไม่ได้เดินด้วยกัน นานแล้วที่ไม่ได้จับมือกัน นานแล้วที่ไม่ได้มองหน้า กัน รู้สึกเหมือนจากกันไปนานแสนนานในที่ที่ไกลแสนไกล แล้วกลับมาพบกันอีกครั้ง นี่จีโบแจจุงนั่งอยู่ข้างเธอนะเธอเป็นแฟนของเค้านะเธอทำแบบนี้ได้ยังไงทั้งที่เค้านั่งข้างๆเธอนะ ความคิดหนึ่งผุดเข้ามาในหัวของจีโบทำให้จีโบต้องกระตุกมือออกจากมือของยูชอนเบาๆ
“เออจริงสิชั้นลืมบอกพวกนาย...วันนี้จีโบนอนที่นี่นะ”แจจุงโอบไหล่จีโบ
“จริงหรอจีโบ”จุนซูถามทันที
“คะ”
“ระวังแจจุงนะ.....เค้าน่ะไว้ใจไม่ได้”
“นี่จุนซูอย่ามาใส่ร้ายกันนะ.....จีโบไม่จริงนะอย่าเชื่อจุนซูนะ”แจจุงจับมือจีโบขึ้นมาวางไว้ที่แก้ม
“พี่แจจงบอกไม่หมดครับยังมีอีกเรื่องครับ”ชางมินแย้งขึ้นมา
“เรื่องอะไรหรอชางมิน”ยูชอนถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“ก็พี่แจจุงจะพาจีโบไปญี่ปุ่นด้วย”
“จริงหรอแจจุง” ยุนโฮและจุนซู ถามพร้อมกัน
“อืม”แจจุงมองหน้าจีโบที่กำลังมองหน้ายูชอนและยูชอนที่กำลังมองหน้าจีโบทำให้สมาชิกอีกสามคนต้องมองตามกันไป
“ จีโบกับยูชอนมีอะไรกันรึเปล่า”แจจุงถามแล้วมองหน้าคนทั้งสอง
“ไม่คะไม่มีอะไรชั้นอิ่มแล้วขอตัวไปนั่งเล่นหน้าระเบียงนะคะ”จีโบหันมาบอกแจจุง
“อืม...เดี๋ยวซักพักพี่จะตามไปนะ”
“คะ”จีโบลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งเล่นที่เก้าอี้ตัวยาวหน้าระเบียง นี่เราทำบ้าอะไรลงไปพี่แจจุงนั่งอยู่ข้างๆ ทำไมถึงไปทำแบบนั้นถ้าพี่แจจุงรู้เค้าจะว่าไงยัยคนโลเล จีโบนั่งบ่นให้ตัวเองในใจ
“คิดอะไรอยู่หรอจีโบ”แจจุงเดินมานั่งข้างๆจีโบ
“อ๋อแค่คิดว่าเมื่อถึงญี่ปุ่นแล้วเราจะเป็นยังไง.......แล้วอิ่มแล้วหรอคะ”จีโบหันไปมองหน้าแจจุง
“อืมอิ่มแล้ว”
“ชั้นเลยไม่ได้ช่วยพี่ล้างจานเลยนะ.............ขอโทษนะคะ”จีโบก้มหน้าลงมองมือตัวเอง
“ไม่เป็นไรหรอกวันนี้เวรยูชอนกับจุนซูล้างน่ะ”แจจุงจับมือจีโบ
“หรอคะ”
“อืม........วันนี้เธอกับยูชอนดูเหมือนมีปัญหากันเลยนะ......ตกลงมีปัญหากันรึเปล่า”
“ไม่มีนี่คะ”
“งั้นพี่คงคิดมากไปเอง.............ง่วงจังขอหนุนตักหน่อยนะ”แจจุงนอนลงหนุนตักของจีโบอีกรอบ
“ง่วงไปนอนที่ห้องสิคะ.........มานอนข้างนอกเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกคะ”จีโบแตะจมูกแจจุง ส่วนด้านในห้องจุนซู ยุนโฮ ชางมินและยูชอน นั่งดูทั้งคู่อยู่ด้านใน
“ไม่อยากเชื่อเลยเน่อะว่าแจจุงจะคบกับจีโบได้นานขนาดนี้โดยที่ยังไม่มีใครรู้”จุนซูพูดขึ้น
“พี่ก็ดูเวลาเค้าไปหาจีโบแต่ละครั้งสิครับ อย่างกะจะไปปล้น”ชางมินพูด
“เค้าหวานกันดีนะดูสิเล่นกันสนุกเชียว”ยุนโฮชี้ไปทางจีโบกับแจจุงที่กำลังแกล้งกันเล่นๆอยู่ข้างนอกทำให้ยูชอนนึกถึงตอนที่ตัวเองอยู่กับจีโบ
“ไม่ยักเชื่อว่าจีโจะคุมแจจุงได้อยู่หมัด”จุนซูพูดขึ้นครั้ง พร้อมกับแจจุงอุ้มจีโบแล้ววิ่งเข้ามาข้างใน
“แจจุงนายจะทำอะไรจีโบน่ะ”ยูชอนยืนขึ้นถามอย่างตกใจ
“ก็แค่จะลงโทษจีโบนิดหน่อยเท่านั้นเอง”แจจุงวิ่งตรงไปที่ห้องของตัวเอง
“พี่แจจุงปล่อยนะ”จีโบตีแจจุงรัว ทุกคนตามไปที่หน้าห้องทันทียกเว้นยูชอนที่เดินเข้าห้องตัวเองไป
“โอ๊ย!!!..........จีโบเบาๆพี่แค่ล้อเล่นนะไม่เอาแล้วพอแล้วไม่เล่นแล้ว”เสียงแจจุงดังขึ้นหลังจากที่ประตูห้องปิดได้ไม่นาน
“พี่นอนข้างนอกเลย”
“ไม่เอาพี่นอนข้างล่างก็ได้นะอย่าโกรธนะ”
“จะทำอีกมั้ย”
“ไม่ทำแล้วพี่นอนข้างบนเหมือนเดิมนะ”
“ก็แล้วแต่พี่สิก็ห้องพี่นี่คะ”
“กอดได้มั้ย”
“ไม่ได้”
“โหย.....จีโบอะ”
“ทำไมคะ”
“เปล่าไม่มีอะไรนอนแล้วครับ”
“เอ๊ย!!!......แจจุงทำเอาซะเห็นอนาคตเลยนะถ้าแต่งกันไปเนี่ย”จุนซูส่ายหัวแล้วเดินกลับห้องตามด้วยยุนโฮและชางมิน
ความคิดเห็น