คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : นักเรียนใหม่
6 โมงเช้า อาพาสเม้นท์ ดงบังชินกิ
“ชางมิน!!...ชางมิน!!....ชางมิน!!!.....ตื่นๆๆๆๆๆๆ”แจจุงเข้ามาปลุกชางมินที่นอนขดอยู่ในผ้าห่ม
“พี่แจจุง........ผมขออีก 5 นาทีนะนะนะ”ชางมุดลงไปในผ้าห่มอีกครั้ง
“ไม่ได้..........ไม่ได้ เดี๋ยวสาย......ลุกๆๆๆๆๆ......ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยไม่งั้นข้าวเช้าไม่ต้องกิน”ชางมินรีบลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินคำขู่ของแจจุง แล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำล้างหน้าแปลงฟันแต่งตัว แจจุงเดินออกมารอที่โต๊ะในคิดว่าจีโบจะตื่นรึยังนะ แล้วข้าวเช้าล่ะจะกินอะไร ชางมินเดินออกมาจากห้องเห็นแจจุงนั่งเม่ออยู่ก็อดยิ้มไม่ได้
“พี่พี่พี่!!!!พี่แจจุงครับกินข้าวเช้าได้แล้วครับ”ชางมินตะโกนข้างหูของแจจุง
โอ๊ย!!!!!นี่นายมาตะโกนใส่หูของชั้นทำไมกันเนี่ย”แจจุงเอานิ้วแย่เข้าไปในรูหู
“ก็เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหันมาสักทีนี่มัวแต่เม่อถึงแฟนอยู่ได้”ชางมินตักข้าวต้มที่แจจุงเตรียมไว้ให้เข้าปากไป
“แล้วข้าวเที่ยงจะกินยังไงให้พี่ทำไปส่งมั้ย”แจจุงมองดูชางมินแล้วตักข้าวต้มเข้าปากบ้าง
“อืม................ไม่เอาเดี๋ยวไปกินกับจีโบดีกว่า”ชางมินแย่แจจุงเพราะแจจุงเป็นคนที่ขี้หึงมาก
“เฮ้ย!!!!..........”แจจุงจับถ้วยข้าวต้มของชางมิน
“อ้า!!!!!...........พี่ผมล้อเล่น......เดี๋ยวมีใครมาจีบจีโบขึ้นมาไม่สกัดให้นะ”ชางมินรีบดึงถ้วยกลับมา ทั้งสองนั่งกินไปเรื่อยๆจนหมด แล้วก็ลงไปขึ้นรถของแจจุง แจจุงขับรถออกมาจาก อาพาสเม้นท์ เม้น ด้วยความเร็วคงที่ จนมาถึงบ้านของจีโบแจจุงลงจากรถแล้วกดกริ่งหน้าบ้านไป2---3ครั้งแล้วจีโบก็ก็ออกมา
“สวัสดีคะ....มาแต่เช้าจังนะคะ”จีโบเปิดประตูบ้าน
“อ้าวหรอ.....นี่มันเช้าไปหรอเนี่ย”แจจุงแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“แล้งชางมินล่ะคะ”
“อยู่ในรถน่ะ”
“แล้วไม่เข้าบ้านหรอคะ”
“อืม..........ไม่ดีกว่าเพราะถ้าไปสายชางมินจะลำบากนะ”
“จริงด้วยสิคะ....งั้นชั้นเข้าไปเอาของแป๊บนึงนะคะ”จีโบวิ่งกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง แล้วก็ออกมาพร้อมกับกระเป๋าสีดำและหนังสืออีก2-3เล่ม
“ขึ้นรถสิ”แจจุงบอกแล้วจีโบก็ปิดประตูหลังแล้วขึ้นไปนั่งที่เบาะหลัง แจจุงขับรถมาจนถึงมหาลัย แล้วลงมาเปิดประตูให้กับจีโบจีโบลงจากรถพร้อมกับชางมิน หน้ามหาลัยดูสงบดีเหมือนทุกๆวันที่จีโบมาเรียน
“เห็นมั้ยถ้านายมาเช้าคนจะไม่เยอะ.....นายก็จะไม่ลำบาก”แจจุงผลักหัวชางมินเบาๆ
“ครับผมรู้ครับต่อไปจะไม่ตื่นสายแล้วครับ”
“งั้นเราไป....................”
“จีโบเธอรู้ยังว่าวันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเรียนที่คณะเราด้วย”กาอินพุ่งเข้ามากอดคอเธอจากด้านหลัง
“อืมรู้แล้ว”จีโบนวดที่คดเบาๆชางมินยิ้มให้กาอิน
“สวัสดีคะคุณ คิมแจจุง คุณ ชิมชางมิน”กาอินก้มหัวให้ทั้งสอง
“เรียกพี่ก็ได้ก็เราเป็นเพื่อนของจีโบนี่”แจจุงบอกด้วยน้ำเสียงใจดี
“เรียกผมว่าชางมินก็ได้ครับยังไงเราก็เรียนห้องเดียวกันนี่ครับ”
“หะ.....นี่นักเรียนใหม่ที่จะมาเรียนคือคุณหรอเนี่ย”
“ครับผมเองครับ”
“ว้าว.....ไม่น่าเชื่อ”
“เชื่อเถอะครับ………..เอ่อแล้วคุณชื่ออะไรหรอครับ”
“อ๋อ ฮันกาอินคะ.........ชั้นชื่อฮันกาอินคะ.....ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“ครับเช่นกันครับ”
“นี่พวกเรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวคนมาเยอะจะลำบากนะ”จีโบชวน
“นี่จีโบอย่าพึ่งไปสิมานี่ก่อน”แจจุงเดินเข้ามาหาจีโบ
“มีอะไรคะ”
“เปล่าหรอกก็แค่.............”แจจุงหอมแก้มจีโบทำให้จีโบหน้าแดงทันที
“พี่แจจุงบ้าอายชางมินกับกาอินบ้าสิ”จีโบผลักแจจุง
“5555เขินอีกแล้วน่ารักจังเลย”แจจุงมองหน้าจีโบ
“ไปแล้ว...ไม่อยู่แล้วยิ่งอยู่ยิ่งไม่ปลอดภัย”จีโบเดินเข้าไปในมหาลัยตามด้วยชางมินกับกาอินส่วนแจจุงก็ขึ้นรถแล้วขับกลับบ้านไปทั้งสามคนเดินเข้าไปในมหาลัยก็แถบจะไม่เห็นผู้คนอยู่เลย
“เอ๊ะ!!!............คนอื่นไปไหนกันนะหรือว่าเรามาเร็วกันเกินไปนะ”จีโบหันไปหากาอิน
“นั่นสินะ”
ทั้งสามคนเดินเข้ามาจนถึงหน้าตึกของคณะนิเทศ คนทั้งสามตกใจมากเมื่อพวกเค้ามาถึง
“ชิม ชางมิน!!!... ชิม ชางมิน!!!.....มาแล้ว.........ว้าวน่ารักจังเลย”เหล่าแฟนคลับ ดงบังชินกิ ต่างวิ่งตรงมาทางพวกเค้า
“ไม่นะ!!.......ผมไม่ต้องการแบบนี้”ชางมินถอยหลังจะวิ่งหนีแต่สายไปเสียแล้วตอนนี้เหล่าแฟนคลับของชางมินกำลังล้อมเขาไว้ทั้งขอถ่ายรูปและขอลายเซ็นทำเอนชามมินมือหยิกไปเลยที่เดียว
“โอ๊ย!!!!......จีโบกับกาอินโดนแรงผลักของเหล่าแฟนคลับทำเอาทั้งคู่เกือบล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
“จะอะไรกันนักหนากะอีแค่เค้ามาเรียนที่นี้นี่นะ”กาอินเดินข้าไปบนอาคารแล้วเข้าห้องเรียนไปตามมาด้วยจีโบ
“นี่เธอสองคนไม่ไปตอนรับเทพเจ้าสุดหล่อหรอ”เสียงใครคนนึงดังมาจากมุมห้อง
“นึกว่าใคร......ที่แท้ก็แม่ คัง ชอนซา จอมประจบนี่เอง ไม่รีบไปประจบนาย ชิมชางมินหรอ”
“นี่ฮันกาอินมากเกินไปแล้วนะ”ชอนซายกมือขึ้นจะตบหน้ากาอิน
“หยุดเถอะ...................” .................... “เพี้ย!!!!!”
“จีโบ”ชางมินเดินเข้ามาเห็นพอดีทั้งชางมินและกาอินรีบมาช่วยพยุงจีโบขึ้น จีโบเอามือจับที่แก้มข้างที่โดนตบ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอโดนตบ แก้มขาวของจีโบแดงมมาก
“นี่คุณมาตบเค้าทำไมกัน”ชางมินหันไปถามชอนซา
“ชั้นไม่ได้.......จะตบเธอนะ”
“ไม่ได้ตบงั้นหรอ...ไม่ได้ตบแล้วเรียกว่าอะไร”
“ที่จริงชั้นจะตบยัย....กาอินนี่ต่างหากเล่ายัยนี่มาขวางเองสมน้ำหน้า”
“นี่คุณไม่คิดจะขอโทษเธอเลยงั้นหรอ”
“แล้วทำไมชั้นต้องขอโทษด้วยล่ะ”
“เธอนี่เป็นผู้หญิงที่แย่ที่สุดเท่าที่ชั้นเคยเจอมา”
“นี่นาย......”
“พอเถอะ!!....พอเถอะ!!.....เดี๋ยวอาจารย์ก็จะมาแล้วไปนั่งที่กันเถอะ”จีโบบอกแล้วเดินไปนั่งที่ของตังเอง
“ตอแหล”ชอนซาเดินไปชนจีโบ แต่จีโบไม่ยอมโดนฝ่ายเดียวเธอยื่นขาไปขัดขาชอนซาทำให้ชอนซาล้มหน้าคว่ำ
“นี่ฮาจีโบ.....เธอ”ควงตาเล็กของเธอเบิกกว้างด้วยความโกรธ
“ชั้น....ชั้นทำไมหรอ”
“ฝากไว้ก่อนเถอะนะ.......ชั้นเอาคืนแน่”เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะของเธอ
“หน้าตาก็ดีนะ......แต่ทำไมเป็นคนแบบนี้ก็ไม่รู้”ชางมินมองชินซาอย่างไม่เป็นมิตร
“สวัสดีจ๊ะนักเรียนทุกคนวันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำรับร้องพวกเธอต้องชอบเค้าแน่นอน...เชิญเลยจ่ะชิมชางมิน”อาจารย์ที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องเมื่อมาถึงก็พูกขึ้นทันที เหมือนจะไม่รับรู้กับสถานการณ์ที่พึ่งจะสงบลง
“สวัสดีครับผมชิมชางมินครับ พึ่งมาเรียนวันแรก ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”ชางมินเดินออกมาหน้าห้องเรียนแล้วก็ก้มหัวลงเพื่อเป็นการทักมายเพื่อนๆและทำความเคาระอาจารย์
“แล้วเธอจะนั่งตรงไหนจ๊ะเลือกเอาเลยนะจ๊ะ” อาจารย์บอกชางมิน เค้าเลือกได้โดยมาลังเล
“ตรงนั้นครับ”เค้าชี้ไปที่โต๊ะข้างกาอินที่นั่งข่งจีโบ
“อะ ........ชอง จอนมีช่วยลุกไปนั่งเก้าอี้ตัวที่ว่างๆข้างชอนซาด้วยนะจ๊ะ”อาจารย์บอกชายคนนึงที่นั่งมองไปทางหน้าต่าง
“ครับอาจารย์”เค้าลุกขึ้นโดยไม่แสดงท่าทีว่าไม่พอใจเลยแม้แต่น้อย แล้วชางมินก็ไปนั่งข้างๆกาอิน
“ก็รู้อยู่หรอกนะว่าต้องคอยดูแลจีโบ....แต่ไม่เห็นต้องไปไล่ที่ของ จอนมีเลยนี่”กาอินหันไปบ่นให้ชางมิน
“ทำไมหรอ ชอง จอนมี เป็นอะไรกับเธอหรอถึงไล่ที่ไม่ได้” ชางมินถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ก็เค้าแอบชอบจีโบแต่ไม่กล้าบอก.....และเค้าก็ไม่อยากไปนั่งใกล้กับยัยชอนซานั่นด้วยเพราะยัยนี่จ้องจะจับเค้าตั้งแต่เค้ามาเรียนใหม่ๆแล้ว และยิ่งมารู้ว่า จอนมี ชอบจีโบยัยนี้เลยไม่ค่อยจะถูกกับชั้นสองคนเท่าไหร่ไง นายเองก็ระวังตัวไว้ให้ดีก็แล้วกันนะ”
กาอินทั้งพูดและแสดงท่าทางซะจนชางมินอดยิ้มไม่ได้
“นายยิ้มอะไรของนาย”
“อ๋อแค่ภูมิใจที่ทำหน้าที่ได้ดีน่ะ”
“นี่เธอสองคนเงียบได้แล้วนะ”จีโบหันมาตำหนิกาอินกับชางมิน เวลาเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงเวลาพักเที่ยง
“โอ๊ย!!!.....หิวข้าวจะแย่แล้ว”จีโบลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย
“นี จอนมีชั้นดีใจมากเลยที่เธอยอมมานั่งข้างชั้น”ชอนซาเดินไปควงแขนของจอนมีที่กำลังจะเดินมาหาจีโบ
“ปล่อยชั้นนะ....ถ้าอาจารย์ไม่บอกชั้นคงไม่ไปหรอกนะ”ชายหนุ่มหน้าตี๋บอกกับชอนซาทำเอาเธอหน้าแตกเป็นเสี่ยง
“จีโบเราไปกินข้าวกันเถอะ”หนุ่มหน้าตี๋เดินมาหาจีโบอย่างเช่นทุกวัน
“ไปสิ”จีโบพยัคหน้า
“จีโบ”ชางมินคว้าแขนเธอไว้ ทำให้จอนมีหันมามองอย่างไม่พอใจ
“มีอะไรหรอชางมิน” จีโบหันไปหาชางมิน
“ชั้นไปด้วยนะ”
“ก็แหงอยู่แล้วชั้นจะทิ้งเธอได้ยังไงกันล่ะ”
“แล้วกาอินไปด้วยปะละ”ชางมินหันไปถามกาอิน
“ชั้นก็ไปอยู่ทุกวันล่ะ”
“ชิ”ชอนซาเดินผ่านคนทั้งสี่ไปอย่างเสียมารยาท
“ยัยบ้าไร้มารยาท”กาอินตะโกนตามไป
“ไม่เอาน่ากาอินเดี๋ยวก็เกิดเรื่องอีกหรอกน่ะ”จีโบห้ามเพื่อน ทั้งสี่คนเดินมาที่โรงอาหารด้วยกันโดยชางมินคอยทำหน้าที่คอยกัน จอนมี ที่แอบชอบจีโบได้เป็นอย่างดี จน จอนมีเริ่มเกลียดที่หน้าชางมินแล้ว
~ชีนากาบอรีนออรีชินจอเรน~เสียงมือถือของชางมินดังขึ้น
“ฮัลโหลครับพี่”............. “ครับเร็วๆนะครับ”.................... “ร้านอาหารนะครับ”............ “ครับ..ครับ” ชางมินวางสาย
“ใครหรอชางมิน”จีโบถามขึ้น
“ก็คงเพื่อนๆในวงเค้านั่นแหละเราอย่าไปสนใจเสย...แล้วนายจะไปกินข้าวกับเพื่อนๆของนายใช่มั้ย”จอนมีหันมาถามชางมิน
“จีโบพี่แจจุงจะมากินข้าวกับเรา”ชางมินบอกจีโบโดยไม่สนใจคำถามของจอนมี
“จริงหรอจะมาทำไมกันนะวุ่นวายเปล่าๆ”จีโบบ่น ทำให้จอนมียิ้ม
“นี่เธอไม่ชอบที่พี่แจจุงมาหรอ” ชางมินถามจีโบ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ..นายก็ดูสิขนาดนายน่ะยังวุ่นวายขนาดนี้ แล้วนี่พี่แจจุงนะเค้าหน้าตาดี......กว่านายนะ......จะไม่วุ่นวายยิ่งกว่าเมื่อเช้าอีกหรอ” จีโบมองหน้าชางมินที่กำลังจะงอนเธอ
“ก็แหงล่ะสิก็พี่แจจุงแฟนเธอนี่นา”ชางมินหันหลัวให้จีโบ
โธ่!!~...ชางมินมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ”
“ไปเหอะจีโบอย่าไปง้อเลยเดี๋ยวได้ใจ”กาอินดึงจีโบไป
“อ้าวนี่ไม่คิดจะง้อกันเลยหรอเนี่ย......ใจร้าย”ชางมินวิ่งตามไป เหลือไว้แค่จอนมีที่ช็อก เมื่อรู้ว่าจีโบมีแฟนแล้ว
“จอนมีไม่ไปด้วยกันหรอ”กาอินหันกลับมาถาม
“ไป....ไปสิไป”จอนมีวิ่งตามมา ทั้งสี่มานั่งรอแจจุงที่ร้านอาหาร คิดว่าเมื่อไหร่จะมาซักทีหิวจะแย่อยู่แล้วนะ ส่วนจอนมี ก็ภาวนาอยู่ในใจว่า อย่ามานะ อย่ามานะ
“โทษทีที่มาช้านะ........พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยกว่าจะมาได้”แจจุงนั่งลงข้างๆจีโบทันทีแล้วเหลือบไปเห็นจอนมีที่นั่งอยู่ข้างจีโบเช่นกัน และจีโบเองก็เหลือบไปเห็นรอยลิปที่มือแจจุง
“ใครหรอจีโบ” ..................... “มือไปโดนอะไรมาหรอพี่แจจุง” ทั้งคู่ถามพร้อมกันแล้วมองหน้ากันทำให้แจจุงเห็นรอยแดงบนหน้าของจีโบ
“อ๋อ ชอง จอนมี เพื่อนชั้นคะ”จีโบหันหน้าไปมองแจจุง
“อ๋อหรอ ยินดีที่ได้รู้จักนะ...แล้วหน้าไปโดยอะไรมา”
“อ๋อโดน............................”ยังไม่ทันที่จีโบจะตอบคำถามก็มีเสียงดังแสบหูเกิดขึ้นจากด้านหลัง
“อ้า!!!!!..............คิม แจจุง คิมแจจุง” ชอนซาวิ่งมาแจจุง
“นี่เธออีกแล้วหรอ”แจจุงมองหน้าชอนซาอย่างรำคาญ
“อุ๊ย!!......จำชั้นได้ด้วยคุณจำได้ใช่มั้ยที่ชั้นจูบลงไปบนมือของคุณ”ชอนซาส่งสายตาหวานให้แจจุง
“จูบหรอ”จีโบหันไปมองหน้าแจจุงทันที
“จีโบฟังก่อนนะ...พี่ไม่ได้ทำนะ”แจจุงหันไปมองหน้าจีโบด้วยสายตาขอร้อง
“จีโบเธอก็รู้นี่ว่ายัยนี่นิสัยเป็นยังไง”กาอินเตือนสติจีโบ
“อ๋อจริงสิพี่ไม่ต้องอธิบายหรอกคะชั้นไม่ว่าอะไรหรอก”จีโบจับมือแจจุง
“นี่เธอพูดแบบนั้นหมายความว่าไง....ปล่อยมือคุณแจจุงเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นโดนตบอีกรอบแน่”ชอนซาง้างมือขึ้นจะตบจีโบ
“อ๋อที่แก้มแฟนผมแดงอย่างนี้ ฝีมือคุณหรอ”แจจุงลุกขึ้นทันที
“คุณว่าไงนะ....แฟนหรอ ไม่นะเป็นไปไม่ได้”ชอนซาวิ่งออกไปทันที่ จอนมีลุกขึ้น
“อ้าวอิ่มแล้วหรอจอนมี”จีโบจับแขนจอนมีทำให้แจจุงหึง
“อืมชั้นไปก่อนนะ”จอนมีเดินจากไป ชั้นดีใจที่เธอถามชั้น ชั้นดีใจที่เธอจับแขนชั้น จอนมีคิดในใจ
“จีโบอะ...ไปจับแขนเค้าทำไม”แจจุงกอดอกแล้วหันหลังให้จีโบ
“เราสั่งอาหารเถอะนะ...หิวแล้ว”จีโบหันไปพูดกับกาอินและชางมิน แจจุงมองจีโบอย่างน้อยใจอีกครั้งแล้วค้อนให้จีโบ
“อ้า!!!.............มาแล้วข้าวผัดกิมจิหอมจังเลย”จีโบรับจานมาโดยไม่สนใจแจจุง แจจุงแอบมองจีโบทางหางตาที่ตอนนี้กำลังกินอย่างอร่อย นี่พี่งอนอยู่นะจีโบง้อหน่อยดิแจจุงคิดในใจ ชางมินกับกาอินมองดูการกระทำของทั้งคู่ก็อดขำไม่ได้
“เออจริงสิจีโบ เธอเลิกนิสัยที่ไม่ง้อใครได้ยัง”กาอินแกล้งถามขึ้นเพื่อให้แจจุงรู้
“เอ๊ะ!!.....................มีด้วยหรอนิสัยแบบนี้”ชางมินถามขึ้นเพื่อให้แจจุงนั้นเลิกงอนได้แล้ว
“มีสิชางมิน......สำหรับจีโบน่ะนะขนาดพ่อเค้า..เค้ายังไม่ง้อเลย......มีครั้งนึงเค้าผิดนัดกับชั้น นายรู้มั้ยว่าคนที่ตามง้อต้องเป็นชั้นแทนที่จะเป็นเค้าแต่ชั้นต้องตามง้อเค้าเป็นอาทิตย์เลย”
“555..จริงหรอกาอิน”ชางมินหัวเราะใหญ่ แจจุงเริ่มรู้ตัวว่าควรจะเลิกงอนได้แล้ว
“พอเถอะ.......น่ะจะเล่าทำไมใครจะงอนก็ปล่อยเค้างอนไปเรากลับบ้านกันเถอะไม่มีเรียนแล้วนี่”จีโบลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้ามหาลัยทันที แจจุงมองตามไปแล้วรีบวิ่งตามมาแต่ไม่เห็นจีโบ
“ชี!!!.........นายมันงี่เง่าจริงๆเลยคิมแจจุง”แจจงชกต้นไม้ไปหลายที
“เจ็บมั้ย”จีโบเดินออกมาจากหลังต้นไม้ที่เค้าชกไปเมื่อกี้
“จีโบพี่ขอโทษ........พี่รู้ว่าพี่มันงี่เง่า..ไร้เหตุผล.....หายโกรธพี่นะ”แจจุงยื่นนิ้วก้อยให้จีโบ เธอเดินผ่านไปแล้วแอบอมยิ้มแจจุงลุกขึ้นแล้วกอดจีโบจากท้างด้านหลัง
“พี่แจจุงปล่อยนะเดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ”จีโบดิ้นสุดแรงแต่ไม่สามารถหลุดออกมาได้
“บอกมาก่อนสิว่าหายโกรธพี่รึยัง”แจจุงก้มลงจะหอมแก้มของจีโบ
“อ้า!!.........หายแล้ว.......หายแล้วไม่โกรธแล้ว”จีโบซุกหน้าลงบนแขนของแจจุง
“จริงหรอ...แล้วรักพี่มั้ย”
“จริงๆคะหายโกรธแล้ว…….ปล่อยได้ยัง”
“ยัง...ต้องมามาก่อนว่ารักพี่มั้ย”
“รักคะ.........รักมาก.......รักที่สุดเลย”จีโหน้าแดงอีกครั้ง
“ดีใจจังเลย........ปะกลับบ้าเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”แจจุงปล่อยจีโบแล้วจับมือจีโบ ทั้งคู่มองหน้ากันซักพักแล้วก็เดินมาที่รถ
“พี่แจจุง......จีโบ.....หายงอนแล้วหรอพี่”ชางมินถามอย่างงงๆ
“ใครงอนไม่มี.....ไม่มีใครงอนซะหน่อยเนอะจีโบ”แจจุงโอบไหล่จีโบ
“เออชางมิน.....แล้วกาอินล่ะ”จีโบหันมาถามก่อนจะขึ้นรถ
“กลับแล้วล่ะ”
“งั้นเราก็กลับกันนะ”แจจุงเดินไปขึ้นรถตามด้วยชางมินกับจีโบแจจจุงมาส่งจีโบที่บ้านแล้วก็กลับ อาพาสเม้นท์ กับชางมิน
เวลาผ่านไปเดิอนกว่าแล้วที่จีโบคบกับแจจุง จีโบไม่เห็นหน้ายูชอนเลยตั้งแต่คบกับแจจุงเพราะส่วนมากเธอก็จะอยู่กับแจจุง
จีโบตื่นขึ้นมาแล้วก็ไปเรียนโดยมีแจจุงค่อยมารับมาส่งอย่างนี้ทุกวันจนชินแล้วและวันนี้ก็เช่นกัน พอถึงเวลาที่เลิกเรียนแจจุงก็มารอรับเธอกับชางมินเช่นเดิม
ความคิดเห็น