คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การเผชิญหน้า....
รุ่งเช้า
~กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ~ เสียงมือถือของจีโบดังขึ้น จีโบใช้มือขวานหาด้วยอาการงัวเงีย
“ฮัลโหลน่านใครคะ”
“นี่พี่เองนะ คิม แจจุง ไง…..พึ่งตื่นหรอ”
“หะ!!!!!!!.........พีแจจุงโทรมาแต่เช้ามีอะไรหรอคะ”
“อ๋อ.......พี่จะโทรมาถามว่าวันนี้เลิกกี่โมงพี่จะไปรับ”
“อืมประมาณช่วงบ่ายแหละคะ.......คือ......ชั้นเองก็ไม่แน่ใจ”
“เอางี้ ถ้าพี่ไปถึงแล้วพี่จะโทรหานะ........ว่าแต่ว่าเธอเรียนที่ไหนนะ”
“MJU คะ”
“ OK งั้นตอนบ่ายเจอกันนะ”
“คะ”
“บ๊ายบายนะครับ”
“คะ”แล้วจีโบก็วางสายแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน
ที่มหาลัย
จีโบเดินเข้ามาในมหาลัยด้วยความง่วงที่ยังเหลืออยู่
“จีโบ!!!!...........เป็นไงบ้างไปเจอคุณ JJ มาเป็นไงบ้าง”กาอินเดินมาหาจีโบ
“อืม...ฮ๊า.....ก็ OK”จีโบทั้งตอบทั้งหาว
“แล้วได้เรื่องว่าไง”
“เราตกลงคบกัน”
“จริงหรอจีโบ”
“อืม”
“หน้าตารูปร่างเป็นไงบ้าง”
“หน้าตาดีมาก หุ่นก็ดีมากเหมือนกัน”
“แล้วชื่อจริงๆของเค้าน่ะ.........ว่าไง”
“ไม่บอกหรอก”
“โหย!!!.....จีโบบอกหน่อยดิ”
“ไม่บอก”
“นะนะนะจีโบบอกเหอะ”
“ตอนบ่ายเธอค่อยถามเค้าเอาแล้วกัน”
“นี่เค้าจะมารับเธอกลับบ้านงั้นหรอ”
“อืม.........เค้าจะพาชั้นไปบ้านของเค้า”
“จริงหรอ!!!!.............โหยตื่นเต้นแทนจัง” แล้วทั้งสองคนก็เข้าเรียนตามปกติ
ที่ อาพาสเม้นท์ ของ ดงบังชินกิ
“นี่อย่าบอกนะว่ายูชอนยังไม่ออกมาจากห้องอีกน่ะ”จุนซูถามเพื่อนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
“อืม..........เมื่อคืนกลับมาดึกๆเห็นเค้านั่งอยู่ข้างนอกตั้งนาน” ยุนโฮตอบ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับตื่นสายกันเล่า”
“นี่จุนซูทำไมฉลาดน้อยจัง ก็เค้ากลับมาดึกและก็นั่งอยู่ข้างนอกนานก็แสดงว่ามันทำให้เค้านอนดึก...เค้าเลยยังไม่ตื่นไงเล่า”ยุนโฮขว้างมอนใส่จุนซู
“แล้วทำไมนายไม่บอกว่ายูชอนนอนดึกก็พอล่ะหะ”จุนซูขว้างหมอนใส่ยุนโฮ คืนบ้าง
“นี่นี่นี่.....พวกนายเลิกเล่นเป็นเด็กได้แล้วนะชั้นทำอาหารเที่ยงไว้ให้แล้วนะอยู่ในครัวโน้นนะ”แจจุงเดินออกมาจากครัวเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อจะไปอาบน้ำ
“แจจุงนายจะออกไปข้างนอกหรอ”ยุนโฮถามพร้อมกับมองไปที่แจจจุง
“อืม”แล้วแจจุงก็เดินเข้าไปห้องน้ำ ซักพักแจจุงก็เดินเข้าไปในห้องประมาณ15นาทีแจจุงก็ออกมา
“โห!!...แต่งหล่อขนาดนี้จะไปไหนหรอแจจุง”จุนซูเอื้อมมือมาจับที่แขนเสื้อของแจจุง
“ไปมหาลัย”
“ไปมหาลัย!!!!!............ไปทำไม” ยุนโฮและจุนซู ถามพร้อมกัน
“พี่แจจุงจะไปรับแฟนเค้ามาที่ อาพาสเม้นท์ ของพวกเราครับ”ชางมินที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นมา
“แฟน!!!!!..............ใครกัน.....หรือว่าคนที่นายแชทด้วย”
“อืม.....ชั้นไปแล้วนะเดี๋ยวจะสาย”แจจุงลุกขึ้นแล้วเดินลงมาจนถึงข้างล่าง แจจุงยืนคิดซักพักว่าจะเอารถไปหรืว่าขึ้นรถเมลล์ไปดี แล้วแจจุงก็คิดได้ แจจุงเดินไปที่รถสปอร์ตสีดำคันหรู่ของเค้าแล้วเปิดประตูออก แล้วก็เข้าไปในรถแล้วหาอะไรบางอย่างในลิ้นชักเก็บของหน้ารถและเค้าก็หยิบเอาหมวกกับแว่นตากันแดดสีชาที่เค้าชอบมากขึ้นมาใส่พร้อมกับผ้าปิดปากแล้วลงมาจากรถพร้อมกับปิดประตูรถแล้วเดินไปรอรถเมล์ พอรถมาแจจุงก้าวขาขึ้นรถซักพักแจจุงก็มาถึง มหาลัยที่จีโบเรียนอยู่แจจุงลงจารถแล้วเดินเข้าไปใน มหาลัย
“จีโบเค้าจะมาเมื่อไหร่”กาอินเดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมกับจีโบ
“ชั้นก็ไม่รู้เห็นเค้าบอกว่าจะโทรมาบอก”ทั้งสองเดินออกมาจนถึงบริเวณหน้ามหาลัย
“จีโบเรานั่งตรงโน้นกันนะ”กาอินชี้ไปทางมานั่งที่ว่างอยู่ซึ้งอยู่ท่งซ้ายมือของคนทั้งสอง ทั้งสองเดินไปนั่งได้ไม่นาน
~กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ~ เสียงมือถือของจีโบดังขึ้น จีโบกดรับทันทีที่เห็นเป็นเบอร์ของแจจุง
“สวัสดีคะพี่พี่ถึงแล้วหรอคะ”
“อืม....พี่ถึงแล้ว”
“แล้วพี่อยู่ไหนคะ”
“ข้างหลังเธอไง” เมื่อได้ยินเช่นนั้นจีโบหันไปมองข้างหลังทันทีตามด้วยกาอิน
“จีโบอย่าบอกนะว่านี่แฟนของเธอ”กาอินมองหน้าแจจุงที่ตอนนี้เหลื่อแค่แว่นกับหมวกอย่างตลึง
“ใช่ครับผมนี่แหละแฟนของจีโบ”
“มาเร็วจังนะคะพี่”
“มารับแฟนทั้งทีมาช้าได้ไงเล่า”
“อ๋อจริงสิคะ.....พี่คะนี่ ฮัน กาอิน เพื่อนชั้นคะ......กาอินนี่พี่...............”
“คิมแจจุงแห่ง วง ดงบังชินกิ”กาอินพูดขึ้นทันที
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“เช่นกันคะ”
“จีโบเราไปกันเถอะ”
“คะ.......กาอินชั้นไปก่อนนะ”
“อืม”กาอินโบกมือให้ แจจุงกับจีโบ ทั้งสองก็โบกมือให้กาอินเช่นกัน แล้วก็ขึ้นรถไปยัง อาพาสเม้นท์ ของ ดงบังชินกิ
ที่ อาพาสเม้นท์ ดงบังชินกิ
“จีโบหลบอยู่หลังพี่ก่อนนะ”แจจุงบอกจีโบเมื่อมาถึงหน้าห้องจีโบทำตามที่แจจุงบอก แจจุงกดรหัสห้อง ในขณะเดียวกันจีโบเองก็คิดถึงตอนที่ตัวเองกับยูชอนเจอกัน ว่ายูชอนจะทักเธอรึเปล่านะ
“อ้าวไหนล่ะแฟนของนายหะแจจุง”ยุนโฮมองมาทางแจจุงที่ยื่นที่ประตูทำให้ จุนซู ยูชอน และชางมินมองตามไป
แจจุงเอื้อมมือไปจับมือของจีโบแล้วจุงมือเธอเข้าไปในห้อง
“จีโบ”ยูชอนลุกขึ้นยืนทันทีที่เห็นจีโบ ทำให้ทุกคนหันไปมองหน้ายูชอน
“นี่รู้จัดกันหรอ......”แจจุงมองหน้ายูชอนกับจีโบ
“โลกชั่งกลมจริงๆเลยนะที่แฟนของแจจุงรู้จักกับยูชอนน่ะ” ยุนโฮพูดขึ้นมา
“ว่าไงจีโบเงียบทำไมพี่ไม่ได้ว่าอะไรนี่”แจจุงมองหน้าจีโบที่กำลังก้มหน้าอยู่
“คะ!!.....พี่ยูชอนเป็น.................รุ่นพี่ของชั้นคะ”จีโบตอบแล้วยิ้มให้ยูชอน “สวัสดีคะพี่ยูชอน”
“อืม....สวัสดี”ยูชอนตอบเรียบๆ ทำไมล่ะจีโบ ทำไมต้องเป็นแจจุง เธออย่ายิ้มแบบนี้ให้พี่สิ............พี่ไม่ต้องการยิ้มแบบน้องสาวมองพี่ชายนะ จีโบชวนพี่ไปเที่ยวสิ..........จีโบปล่อยมือแจจุงซะแล้วมาจับมือพี่แทนมาสิจีโบมาสิ....ยูชอนคิดในใจ
“งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะ”แจจุงเปลี่ยนจากจับมือมาโอบไหล่ของจีโบ ทุกคนเดินมานั่งที่ห้องรับแขก
“วันนี้จีโบจะทานข้าวที่นี่ใช่มั้ย”จุนซูหันมาถามจีทันที
“เอ๊ะ!!!!!!.........”จีโบมองจุนซูแบบงงๆแล้วหันไปมองหน้าแจจุง เป็นเชิงถามว่า อะไรกันทำไมไม่รู้เรื่องเลย
“อ๋อ!!...ใช่”แจจุงตอบแล้วส่งสายตาขอร้องไปให้จีโบจนเธอต้องใจอ่อน
“ว้าว!!...................วันนี้อาหารต้องอร่อยแน่เลย”ชางมินลุกขึ้นแล้วยิ้มอย่างมีความหวัง
“แสดงว่าที่กินอยู่ทุกวันมันไม่อร่อยใช่มั้ย..............”แจจุงมองชางมินตาเขียว
“ปะ....เปล่านะพี่แจจุงผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ..............”ชางมินมองหน้าแจจุงเชิงขอโทษ ผมไม่ตั้งใจนะครับ
“แล้วนายหมายความว่าไงหะ........ชางมินวันนี้นายตายแน่!!!!.......................”สิ้นเสียงแจจุงก็วิ่งไล่ชางมินที่วิ่งหนีไม่คิดชีวิต สมาชิกทุกคนต่างมองตามไปไม่เว้นแต่จีโบ ทุกคนส่งเสียงหัวเราะยกเว้นแต่ยูชอน
“แจจุงกับชางมินก็เป็นอย่างนี้แหละ”ยุนโฮหันมาบอกจีโบ
“ชั้นขอไปนอนต่อนะ”ยูชอนมองหน้าจีโบแว๊บนึง
“อ้าว!!......แล้วไม่กินข้าวหรอ”ยุนโฮถาม
“ถึงเวลาแล้วค่อยเรียกแล้วกัน”ยูชอนเดินเข้าห้องไป จีโบมองตามไป ด้วยสายตาที่เป็นห่วงเชิงไม่พอใจ
“ยูชอนเค้าก็เป็นแบบนี้แหละขี้เซาสุดๆ...อย่าโกรธเค้าล่ะนะ”ยุนโฮบอกจีโบ
“คะ.....ชั้นไม่โกรธหรอกคะ”แต่จริงๆแล้วโกรธจะแย่ไอ้พี่ยูชอนบ้า.......ไม่คิดจะคุยกันเลยรึไง......จะมาโกรธชั้นเรื่องอะไรกัน ก็แค่ชั้นเป็นแฟนกับเพื่อนของเค้านะชั้นผิดหรอ
“จีโบปะ.....ไปทำกับข้าวกัน”แจจุงเดินมาโบเอวจีโบ
“พี่แจจุงชั้นเดินเองได้นะ”จีโบผลักแจจุงเบาๆ แจจุงมองหน้าของจีโบที่แดงนิดนิด
“พี่แจจุงใจร้าย!!!!!!....”ชางมินเดินออกมาจากมุมนึงของห้องด้วยสภาพผมยุ่ง แล้วไปนั่งสมทบกับ ยุนโฮและจุนซู
“5555555.....สมน้ำหน้า” ยุนโฮกับจุนซูหัวเราะพร้อมกัน
“พี่ทำอะไร ชิม ชางมิน หรอคะ” จีโบมองหน้าแจจุงด้วยความอยากรู้
“อย่าสนเลย ไปทำกับข้าวกันเถอะนะ”แจจุงดันจีโบให้เข้าไปในห้องครัว ทั้งคู่ช่วยกันทำจนเสร็จแล้วก็ยกออกมาตั้งที่โต๊ะ
“โห!!!.....................น่ากินจังเลยขอชิมก่อนนะครับ”
“ชางมินไปตามยูชอนมาก่อน”แจจุงยอกชางมินที่กำลังจะแอบชิมกับข้าว ชางมินทำหน้างอนใส่แจจุงแล้วไปตามยูชอน ทุกคนยิ้มให้ความน่ารักของชางมิน นี่น่ะหรอเทพเจ้าของเหล่าสาวๆทั้งหลาย จีโบคิดในใจ
“ก๊อก!!! ก๊อก!!! ก๊อก!!!!..........พี่ยูชอนกินข้าวครับ”ชางมินเคาะประตูห้องของยูชอน
“อืม................เดี๋ยวตามไป”ยูชอนตอบกลับมาทำให้ชางมินแปลงใจว่าทำไมถึงปลุกง่ายจังสงสัยคงตื่นอยู่พอดีล่ะมั้งชางมินคิดเดินมาที่โต๊ะกินข้าวตามด้วยยูชอน ยูชอนนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดียวที่ว่างคือข้างๆจีโบ
“มาครบกันแล้วก็กินกันเลยนะ”ยุนโฮพูดขึ้น
“จีโบ!!!อะ...............กินเยอะๆนะ”แจจุงตักอาหารให้จีโบ
“น้อยๆหน่อยแจจุง.................”จุนซูพูดขึ้น
“ทำไมหรอจุนซู”
“ก็อิจฉาน่ะ” ทุกคนยิ้มกันใหญ่เว้นแต่ยูชอนที่ได้แค่แอบมองทางหางตา เมื่อการกินเย็นเสร็จสิ้นลงแจจุงกับจีโบช่วยกันจัดการกับถ้วยจานที่ใส่อาหารที่เปื้อนคราบอาหารให้มันกลับมาสะอาดอีกครั้ง ทั้งคู่อยู่ในห้องครัวแค่สองคน
“จีโบ!!!!!”แจจุงมองหน้าจีโบด้วยสายตาหวานซึ้ง
“คะ!!!!”จีโบมองตาของแจจุงแจจุงเขยับเข้ามาใกล้ๆกับจีโบตอนนี้แจจุงยืนอยู่ตรงหน้าของจีโบ ใจของจีโบเต้นแรง แจจุงจับต้นคอของจีโบแล้วค่อยๆก้มลงจะจุมพิตใกล้แล้วอีกแค่นิดเดียวจะโดนแล้ว จีโบคิดอยู่ในใจ ลมหายใจของแจจุงที่จีโบรู้สึกได้ทำให้จีโบรู้ว่า บริเวณปากของแจจุงกับปากของตัวเองนั้นแนบชิดติดกันอยู่ จีโบหลับตาแล้วค่อยๆยกมือขึ้นมากอดจีโบ พอดีชางมินเดินผ่านมาเห็นเข้าเลยคิดจะแกล้งแจจุงคืนเลยแอบถ่ายรูปของทั้งคู่ไว้ในมือถือ
“อะ....แฮ่ม” เสียงจากชางมินทำให้ แจจุงกับจีโบ ต้องผละออกจากกัน
“มีอะไรหรอชางมิน”แจจุงถามแล้วมองไปทางอื่นเพื่อแก้เขินเช่นเดียวกันกับจีโบที่หน้าแดงจัด
“เมื่อกี้ทำอะไรกันครับ”ชางมินมาองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“เปล่าไม่ได้ทำอะไรกันซะหน่อย….นายตาฝาดแล้วชางมิน”
“ผมเห็นนะพี่......มีหลักฐานด้วย”ชางมินหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดอะไรบางอย่าง
“ชางมิน.............”
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...........พี่ครับผมมีหลักฐานนะ”ชางมินยกมือขึ้นมาโบกให้แจจุงอย่างผู้ชนะแล้ววิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น แจจุงกับจีโบ เดินตามไปอย่างรู้ชะตากรรมของพวกเค้าเอง ทันทีที่พวกเค้ามาถึงทุกคนต่างก็จ้องมาที่พวกเค้าจนทั้งคู่นั่งลงบนโซฟาก็ยังคงจ้องอยู่ จีโบเขินมาดในใจคิดว่า จะจ้องอะไรกันนักหนาเนี่ย
“นี่พวกนายจะจ้องกะอะไรนักหราหะ..........ไม่เคยเห็นคนรักกันรึไงเล่า”แจจุงพูดขึ้น
“ไม่อ่ะ......ไม่เคยเห็นนายทำให้ดูหน่อยดิแจจุง”จุนซูพูดขึ้น ยิ่งทำให้จีโบหน้าแดงไปกันใหญ่
“เฮ้ยขอร้องล่ะอย่าล้อเลยนะ!!!!..........จีโบอายใหญ่แล้วนะ.........ชั้นขอร้องล่ะ”แจจุงจับมือจีโบแล้วบอกเพื่อนๆ ทำให้จีโบรู้สึกถึงความห่วงใยและความสำคัญของตัวเองที่แจจุงมีให้ แม้จะพึ่งคบกันได้ไม่ถึงอาทิตย์
“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ....ไม่ล้อแล้วก็ได้”จุนซูพูดขึ้นครั้งทำให้แจจุงงงกับพวกเพื่อนๆที่ยอมง่ายๆแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“อย่าตกใจนะจีโบพวกเราแค่ล้อเล่นเฉยๆยุนโฮหันไปบอกจีโบ จีโบพยัคหน้ารับ
“เออว่าแต่........จีโบกับยูชอนน่ะ............รู้จักกันมานานยัง”ยุนโฮถามขึ้น
“เอ่อก็.........................”
“ไม่นานหรอก............ไม่นานยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ”ยูชอนชิงตอบก่อนจีโบ ทำให้จีโบต้องเงียบ และงงกับคำตอบของยูชอน
ไม่ถึงเดือนงั้นหรอนี่พี่เป็นอะไรไป พี่ยูชอน ทำไม่พี่ถึงโกหกล่ะ เพราะอะไรกันนะ จีโบคิด
“อ้าวหรอ...........แสดงรุ่นน้องคนที่นายไปฉลองวันเกิดด้วยสองปีก็เป็นอีกคนหรอ”
“อืม”ยูชอนตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชา
“จีโบด้วยใช่มั้ยวันที่เราคุยกันวันแรกน่ะ”แจจุงหันไปถามจีโบ
“คะ....และตอนนี้เค้าก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้................แต่ช่างเถอะคะคนงี่เง่าอย่าเค้าอย่าพูดถึงอีกเลยเสียดายเวลาเปล่าๆ”จีโบแอบมองยูชอนแป๊บนึง ยูชอนกำหมัดไว้แน่น ในใจคิดว่านี่เธอพูดจริงๆหรอจีโบนี่เป็นเธอจริงๆใช่มั้ยบอกพี่สิว่าล้อเล่นบอกพี่มานะ...เธออย่าทำแบบนี้นะพี่ทนไม่ได้ พี่ทนไม่ได้จริงๆนะ
“ผู้ชายคนนั้นคงแย่มากเลยเนอะ”ชางมินถามขึ้น
“คะแย่มากที่สุด” จีโบจบก็ส่งสายตาตำหนิไปให้ยูชอน
“ชั้นไปนอนแล้วนะง่วง”ยูชอนลูกขึ้นเดินไปที่ห้องแล้วแอบมองจีโบด้วยหางตาเพื่อนๆมองตามไปย่างไม่เข้าใจยูชอน
“ยูชอนเค้าเป็นอะไรของเค้าบ้ารึเปล่า”ยุนโฮบ่นตามหลัง
“แล้วจีโบเรียนที่ไหนหรอ”ยุนโฮถาม
“ที่ MJU คะ”
“อะ....ก็ที่เดียวกันที่ชางมินสมัครไว้นะสิเค้าจะไปเรียนพรุ่งนี้”
“หรอคะ……….แล้วชางมินเรียนคณะอะไรคะ”
“นิเทศ.....ใช่มั้ยชางมิน”ยุนโฮหันไปขอคำยืนยันชางมินพยัคหน้าแล้วหันกลับไปกินคุ๊กกี้ต่อ
“ชั้นก็เรียนนิเทศคะ”
“จริงหรอเนี่ย.....ชางมินดีใจด้วยนายได้เพื่อนแล้วเห็นมั้ย”ชางมินยิ้มแล้วก็หันไปกินต่อ
“ชางมินงั้นพรุ่งนี้พี่ไปส่ง..........พี่จะได้ไปส่งจีโบด้วยไง”แจจุงโอบไหล่จีโบ
“ไม่เป็นไรคะไปเองได้ไม่รบกวนดีกว่าคะ”
“ไม่ไม่กวนเลยนะพี่เต็มใจ”
“แต่ว่า......................”
“น่า..นะ”
“ก็แล้วแต่แล้วกันคะว่าแต่ว่าตอนนี้ก็ดึกแล้วนะชั้นต้องกลับแล้วละคะ”
“พี่ไปส่ง”
“มะ...................”
“นี่เราเป็นแฟนกันนะ........เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“คะ...ตกลงคะ”จีโบต้องใจอ่อนให้แจจุงอีกแล้ว
“งั้นเรากลับกันเถอะ”แจจุงกับจีโบ ยืนขึ้นพร้อมกัน
“ลาก่อนนะคะ”จีโบก้มหัวทั้งสามคนที่ลุกขึ้นแล้วเช่นกัน
“แล้วมาอีกนะจีโบ”ยุนโฮบอก
“เจอกันที่มหาลัยนะจีโบ”ชางมินบอก
“เธอน่ารักมากนะจีโบ”จุนซูบอกแล้วกะจะหยิกแก้มเธอเล่นๆ
“เฮ้ย!!!.............ไม่ได้นะจุนซูชั้นหวง”แจจุงรีบมายืนอยู่ข้างหน้าแจจุง
“555555....เว่อร์”ทั้งสามคนหัวเราะแล้วพูดพร้อมกัน
“อ้าว!!......ก็แฟนชั้นน่ะ” แจจุงทำหน้ามุ้ย จนทำให้จีโบกับอีกสามคนยิ้ม แล้วแจจุงก็โอบเอวจีโบลงมาที่รถ
“จะเอารถไปหรอคะ” จีโบถามเมื่อเห็นแจจุงเปิดประตูรถ
“จ๊ะ.....ดึกแล้วเอารถไปเองดีกว่า”แจจุงขึ้นไปบนรถตามด้วยจีโบ
“ฮ๊า!!!!!............”จีโบหาวเพราะง่วงนอนแล้ว
“ง่วงแล้วหรอ” แจจุงถาม จีโบพยัคหน้า
“งั้นก็นอนซะนะ....ถ้าถึงแล้วพี่จะปลุก”แจจุงลูบหัวจีโบ จีโบปรับเบาะแล้วเอนตัวลงนอนเธอหลับในทันที แจจุงขับรถมาเรื่อยๆจนถึงบ้านของจีโบแจจุงจอดรถตรงหน้าบ้านแล้วนั่งมองหน้าจีโบอยู่นาน แล้วจูบลงที่หน้าผากของเธอ
“ทำไมชั้นถึงรักเธอมากขนาดนี้นะ”แจจุงพึมพำ กับตังเอง “จีโบ!!..จีโบ!!....ถึงแล้วนะ”แจจุงจับแขนจีโบ
“ฮ๊า!!........ถึงแล้วหรอคะ”จีโบหาวแล้วเอามือปิดปากเหมือนเด็กๆ ทำให้แจจุงที่มองดูอยู่นั้นยิ้มแก้มปริ
“พี่แจจุง...ยิ้มอะไรคะ”จีโบมองหน้าของแจจุงด้วยอาการงงบวกกับความสลึมสลือที่พึ่งตื่น
“น่ารักจังเลย”แจจุงแอบแก้มของจีโบเบาๆ
“บ้า.....ไปแล้วนะคะ”จีโบตีแขนแจจุงเพราะเขินแล้วเปิดประตูรถกะจะลง
“จีโบ!!!.....”แจจุงเรียกเธอไว้
“มีอะไรหรอคะ”
“พรุ่งนี้เจอกันนะ”
“คะ..ฝันดีนะคะ”
“ฝันถึงพี่ด้วยนะ”
“คะ”จีโบลงจากรถแล้วยืนมองแจจุงขับรถออกไปจนลับสายตาแล้วเดินเข้าบ้านไป
อาพาสเม้นท์ ดงบังชินกิ
แจจุงมาถึงห้องก็ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี จนทำให้ยูชอนที่ยังไม่นอนและนั่งอยู่ในห้องของตัวเองได้ยิน
“จีโบพี่ขอโทษที่โกหกเรื่องของเรา พี่ไม่ได้ตั้งใจ เพราะพี่รักเธอมาก พี่ไม่กล้าอยู่ต่อหน้าเธอกับแจจุงได้ พี่กลัว พี่กลัวว่าน้ำตามันจะไหล ทำไมกันนะทำไมกัน เหลืออีกแค่เดือนกว่ารอผมไม่ได้หรอ ท่านชั่งใจร้ายกับผม พระเจ้าได้โปรดทำให้เรื่องของวันนี้มันเป็นแค่ฝันร้าย ได้โปรดเถอะผมเหมือนตายทั้งเป็น ทำไมต้องเป็นแจจุงด้วย ทำไมแจจุงต้องชอบจีโบ ทำไมจีโบต้องเป็นแฟนของแจจุง เป็นผมไม่ได้หรอ ผมทำอะไรผิดกันนักหนาท่านถึงได้ใจร้ายกับผมจัง..........”ยูชอนนั่งพึมพำกับตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนแล้วหลับไปในทันทีเพราะไม่ได้นอนมาคืนนี้ก็คืนที่สองแล้ว
ความคิดเห็น