TVXQ_>>_Short_Story_<>__Yaoi

ลำดับตอนที่ #3 : Why__You__Do_It_

 Why you do it ?
Couple : Yunho & Jaejoong
Writer : Jaejaeshinki



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จากวันเป็นสองวัน สามวัน สี่ ห้า และเป็นอาทิตย์ที่ร่างสูงต้องใช้ชีวีตให้ห้องของตัวเองเพียงคนเดียวในเมื่อเจ้าของห้องอีกคนยังไม่กลับมานี่ก้อเข้าสู่อาทิตย์ที่สองแล้วที่ร่างบางไม่ยอมกลับมาที่หอ ทำไมนายใจแข็งจัง นายใจร้าย? มากเลยนะแจจุง ทั้งที่ชั้นตามง้อนายทุกวันแต่นายก้อไม่ยอมใจอ่อนเลยชั้นคิดถึงนายมากนะ นายไม่คิดถึงชั้นหรอ
"แจกลับหอเรานะ"
"แต่ชั้นมีงานต้องทำ"
"ไปทำที่หอเราก้อได้นะ"
"ชั้นยุ่งอยู่ต้องไปแล้ว"
"แจชั้นคิถึง.....กลับหอเรานะ"
"หรอ"
"แจ"
บทสนทนาที่นับวันยิ่งน้อยลงทุกวันแม้จะรู้แล้วร่างบางพักอยู่กับใครแม้จะไปตามกลับมาด้วยตัวเองแต่แจจุงก้อไม่ยอมกลับมา  เมื่อไหร่กันที่นายจะใจอ่อน  ชั้นทรมานจังเวลาที่ไม่มีนาย แจจุงได้โปรดกลับมาหาชั้นเถอะนะ



"แจ......ยุนช่วยถือนะ"ยุนโฮที่มาแจจุงหน้ามหาลัยเช่นทุกวันตรงเข้าไปช่วยแจจุงถือข้าวของที่เจ้าตัวหอบมา
"ไม่ต้อง  ถือเองได้"แจจุงแย่งของของตัวเองกลับมา
"โหแจอ่ะ   ยุนช่วยนะมามามาเดี๋ยวจะเดินไปส่งถึงห้องเลย"ยุนโฮแย่งของกลับมาแล้วเดินนำแจจุงไป แจจุงมองตามไปแล้วนึกถึงอดีตที่ร่างสูงเริ่มเข้ามาวนเวียนในชีวิตตนเอง
"แจจุงผมถือให้"
"ไม่ต้อง"
"แจจุงผมไปส่งนะ"
"ชั้นโตแล้ว"
"แจจุงผมซื้อขนมมาฝาก"
"ชั้นไม่ชอบ"
"แจจุงผมรักคุณจริงๆนะ"
"ชั้นรำคาญแล้วนะ"
"แจจุงเหนื่อยมั้ยนี่น้ำครับ"
"ขอบใจนะ"
"แจจุง"
"อะไร"
"ไอ้หมีบ้าาาาาาาาาาาาา"่
แจจุงนึกถึงยุนโฮเมื่อในอดีตที่ช่างชอบวุ่นวายกับชีวิตเค้าซะจริง  จนกระทั้งมาขโมยหอมแก้มเค้าที่เผลอนายังจะจำมันได้อยู่มั้ยยุนโฮ นายยังจะจำมันได้หรือเปล่า
"ว้าถึงเร็วจัง"ยุนโฮบ่นขึ้นทำให้ร่างบางตื่นจากภวังค์ 
"เอาของมา"แจจุงยื่นมือไปรับของเมื่อยังไม่เห็นยุนโฮยื่นมาให้
"เดี๋ยวจะเข้าไปส่ง"ว่าแล้วก้อเดินนำเข้าไปยังกะเป็นห้องเรียนของตัวเอง
"ว่างไว้..........................อ่ะ"แจจุงตกใจมากเมื่อจู่ๆยุนโฮก้อขโมยหอมแก้มเค้าท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆที่มาถึงก่อนหน้าเค้า
"หอมจังแล้วเจอกันนะครับที่รัก"ร่างสูงของยุนโฮเดินออกไปหน้าตาเฉยไม่สนใจสายตาของเพื่อนๆร่วมห้องของแจจุงแม้แต่นิด
"ไอ้หมีบ้า"แจจุงบ่นพึมพำกับตัวเองพลางเอามือจับแก้มตัวเองแล้วยิ้ม แจจุงจะรู้มั้ยว่ากำลังทำให้ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อกี้มีความสุขกับร้อยยิ้มของตัวเองอย่างน้อย  นายก้อยังไม่เลิกรักชั้น  ชั้นดีใจจัง ยุนโฮที่แอบดูอยู่ตรงประยิ้มแล้วเดินไปตึกเรียนของตนเอง



"แจอยากกินไร"จุนซูถามเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง
"ไม่รู้ดิ  แล้วจุนซูล่ะ"แจจุงหันมาถามความเห็นเพื่อน
"งั้นกินตึกนี้แหละเนอะ"ตอบออกมาอย่างมีความสุข
"โอเคปะ"ว่าเสดทั้งคู่ก้อเดินไปยังศูนย์อาหารของตึกแต่เมื่อยังไม่ถึงก้อมีใครบางคนมาขวามซะก่อน ไม่บอกก้อน่าจะรู้นะว่าใคร
"แจจุงชั้นซื้อข้าวเที่ยงมาฝากกินด้วยกันนะ"ยุนโฮยกอาหารเที่ยงที่ไปซื้อมาขึ้น
"ชั้นมีนัดกับจุนซูแล้ว"แจจุงตอบปัดๆ
"จุนซู.....นายน่ะติดเลี้ยงข้าวชั้นนะ"เสียงของใครคนนึงดังขึ้นจากด้านหลังของจุนซู
"นาย.....ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"จุนซูถามอย่างงงๆ  ติดตอนไหนวะ
"นายแพ้พนันชั้นไงทำเป็นลืมนะจุนซู"แหลไปเรื่อยแหละอยากช่วยเพื่อนนี่นา
"ชั้นไปพนันกับนายตอนไหนแล้วเรื่องอะไร"จุนซูยิ่งงงไปใหญ่เค้าเนี่ยนะไปพนันกันไอ้เถิกหน้าไก่  เมื่อไหร่วะ
"ฟุตบอลไง ทีมนายแพ้"แหลอีกรอบ
"ปาร์ค ยูชอน นายพูดจริงหรอ"เอ๊ะหรอว่าจะใช่วะ
"เออมานี่เลยมา"ยังไม่ทันให้จุนซูได้คิดไรออกปาร์ค ยูชอนก้อลากจุนซูไปเสียแล้ว
"จริงหรอ"แจจุงถามขึ้นเมื่อจุนซูและยูชอนไปแล้ว
"เรื่องอะไรอ่ะ"ยุนแกล้งถามเพื่อยืดบทสนทนา
"เมื่อกี้อ่ะ"นี่จุนซูเคยพนันกับยยูชอนด้วยหรอทำไมไม่เห็นบ่นเลยล่ะแล้วยิ่งตัวเองแพ้เนี่ยนะ  เจ้าตัวต้องบ่นดิแต่นี่ไม่เห็นเคยบ่นเลย
"คงจริงแหละ  ปะไปกินข้าวกัน"ยุนโฮเองก้อแหลนั่นแหละอุตสาห์ขอให้ยูชอนมาช่วย

แจจุงและยุนโฮปลีกตัวมานั่งที่ใต้ต้นไม้ที่ร่มรื่นเพื่อหลบหนีความวุ่นวาย
"อร่อยมั้ย"ยุนโฮถามขึ้นเมื่อเห็นว่าบรรยากาศมันเงียบเกินไป
"ก้อกินได้นะ"ตอบออกไปสั้นๆแล้วกินต่อไป
"แจจุง"เรียกสั้นๆเพราะเเค่อยากจะเรียก
"อะไร"ตอบสั้นๆตามที่ถูกเรียก
"นานแล้วเหมือนกันเนอะที่เราไม่ได้มากินข้าวด้วยกัน"ยุนโฮพูดขึ้นอย่างนึกได้  และสำนึกผิด
"จำได้ด้วยหรอ"คำตอบสั้นๆที่บ่งบอกว่าตัอพ้อเต็มทน
"แจจุงขอโทษนะ  ชั้นมันแย่จริงๆ"ยุนโฮยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของแจจุงใบหน้าที่คิดถึงเหลือเกิน
"นายก้อพูดแบบนี้ตลอด  แต่นายไม่เคยทำได้เลย"แจจุงเบี่ยงหน้าหนีสัมผัสจากยุนโฮ
"แจจุงกลับหอเรานะ"เหมือนคำพดของแจจุงไม่ได้เข้าหูเลย
"เพื่ออะไร"กลับไปเป็นแบบเดิมน่ะหรอยุนโฮ  นายเห็นชั้นเป็นตัวอะไร
"ชั้นคิดถึงนาย  ขอโทษจะไม่ทำอีกแล้ว"ยุนโฮกุมมือแจจงไว้แน่น
"คำพูดของนายน่ะ........เชื่อไดด้วยหรอ"นั่นสิเชื่อได้ด้วยหรอหลายครั้งแล้วนะที่พูดแบบนี้แต่นายไม่เคยทำตามที่พูดได้เลยปากนายก้อบอกว่ารัก  แต่นายก้อทำให้ชั้นเสียใจอยู่เรื่อย
"แจจุง  ชั้นสัญญาชั้นจะทำตัวดีขึ้นนะกลับหอเรา  ให้โอกาศชั้นได้มั้ยนะ"ชั้นรักนายชั้นสัญญาจะพยายามเปลี่ยนตัวเองนะแจจุง
"นาย.............."คำพูดขาดหห้วงไปเมื่อยุนโฮประกบริมฝีปากกับร่างบางแนบแน่นเนิ่นนาน
"อ่ะ....อืม"แจจุงดันไหล่หนาเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ  ยุนโฮล่ะออกแล้วกำลังจะครอบครองปากบางอีกครั้งแต่
"พอ.....พอแล้ว"แจจุงร้องห้ามแม้จะยอมรับว่าคิดถึงมากแค่ไหนก้อเถอะแต่เค้าโกรธอยู่นะ
"บอกก่อนว่าจะกลับแล้วจะยอม"ยุนโฮยื่นข้อเสนอพร้อมทั้งเริ่มขยับเข้าใกล้ร่างบางอีกครั้ง
"นี่ชั้นบอกว่า............"เสียงขาดหายไปอีกครั้ง    ยุนโฮนายนี่มันชอบเล่นที่เผลอจริงๆ
"ว่าไงจะกลับด้วยกันมั้ย"ยุนโฮล่ะปากออกมาแล้วถามอีกครั้ง
"ชั้น............"แจจุงนิ่งคิดสักพัก
"ฮืมมมม?????"ยุนโฮส่งเสียงอย่างเหนือกว่า
"อืมกลับก้อได้"ตอบออกไปอย่างแผ่วเบาถ้าไม่ตอบมีหวังปากเจ่อกลับไปอ่ะดิ
"จริงนะ  ปะกลับกน"ยุนโฮกอดแจจุงแน่นแล้วทำเหมือนจะลากแจจุงกับแทบจะทันที
"จะไปไหน"แจจุงถามอย่างงงๆ
"ก้อกลับไง"หันมามองแจจุงอย่างงงๆ  ก้อบอกแล้วนี่ว่าจะกลับ
"ไม่เรียนหรอ"ถามอย่างงงๆ  ก้อจริงอยู่วันนี้ตอนบ่ายเค้าไม่มีเรียนแต่ก้อต้องไปคุยกับอาจารย์เรื่องงานนิดหน่อย
"ไม่มีแล้ววันนี้เราไม่มีเรียนบ่ายทั้งคู่นะ"ยุนโฮตอบอย่างงงๆนี่ลืมหรอ
"อืม....จริงด้วย...แต่ชั้นมีธุระต้องคุยกับอาจารย์ก่อนนะ"บอกออกไปเมื่อนึกได้
"อืม...ปะรีบไปเหอะ"ยุนโฮลากแจจุงไปทำธุระอย่างรวดเร็ว







"ปาร์ค ยูชอน  นาย มั่วปะ"จุนซูถามขึ้นตลอดทางที่มาด้วยกันก้อเค้าจำไม่ได้จริงๆนี่นาว่าเคยพนันกับนายนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่
"อืม   อย่าถามมากนา  ถ้านายไม่อยากเลี้ยงเดี๋ยวชั้นเลี้งเองก้อได้"บอกจนไม่รู้จะบอกยังไงแล้วจะถามอะไรนักหนา ตอบไม่เป็นแล้วนะ โลมาเกยตื้น
"ไม่ต้องชั้นมีปัญญาจ่ายนา"จุนซูตอบอย่างขอไปที่เออ เลี้ยงก้อเลี้ยงวะ แต่ก้อยังจำไม่ได้อยู่ดีล่ะนะ
"อ่ะ.......ฮัลโหลว่าไงแจจุง"จุนซูรีบกดรับเมื่อมือถือดังขึ้นและยิ่งรีบรับเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทโทรมา
"หะ.......ทำไมล่ะ"
"หรอ....จะกลับหอแล้วหรอ"
"อืม......ตามใจแล้วกัน"
"ถ้านายโอเคชั้นก้อโอเค"
"จ้า.......บายนะ"จุนซูวางสาย
"เฮ้อรอนายนี่มันนานชะมัด  ไม่กงไม่กินมันแล้ว"ยูชอนที่แอบฟังบทสนทนาเมื่อครู่แกล้งทำเป็นบ่นเพื่อกลบเกลื่อน  อานะก้อเรื่องทั้งหมดเนี่ยโกหกทั้งนั้นนี่นา  ขืนอยู่ไปซักหน่อยแล้วโดนจับได้ขึ้นมาเค้าไม่ตายคาครีบโลมาเกยตื้นพอดีหรอ
"จะเอาไงกันแน่หะ     เดี๋ยวกันเดี๋ยวไม่กินไอ้เถิก"จุนซูเริ่มอารมเสียกัับความแปรปรวนของร่างสูงตรงหน้า
"นี่โลมาเกยตื้น   ถ้าไม่อยากเลี้ยงก้อบอกไม่ต้องบ่ายเบี่ยง"พยายามหาเรื่องเข้าไไว้เวลาจุนซูโกรธเนี่ยน่ารักชะมัดฮ่าๆๆๆๆ(โรคจิตปะเนี่ยเฮีย)
"นี่ ปาร์ค ยูชอน นายกล้าดียังไงมาเรียกชั้นแบบนั้นหะ  ตายซะเหอะ"จุนซูเริ่มวิ่งไล่ยูชอนที่วิ่งนำไปไกลแล้ว  กิจจวัต ที่มักจะทำเป็นประจำเมื่อเจอกันของทั้งคู่  แม้จะไม่เข้าใจว่าจะเอาอะไรนักหนากับก้อแค่อยากจะแกล้งเท่านั้นเอง  ฮ่าๆๆๆ สนุกดี




______________________________________________________
ว้าวจบไปอีกตอนแล้ว  ในที่สุดแจก้อใจอ่อนเนอะ
แล้วยุนล่ะจะทำได้อย่างที่พูดรึปล่าวนะ  
เฮียเลิกแกล้งโลมาน้อยได้แล้วรักเค้าก้อบอกไปเหอะฮ่าๆๆๆ