คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Why__You__Do_It_
Couple : Yunho & Jaejoong
Writer : jaejaeshinki
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ฮัลโหล ว่าไงหรอ"ชายหนุ่มกรอกเสียงลงไปที่มือถือเครื่องเล็ก
"เออ อืม ยังเลย"
"ไม่เป็นไร ไม่ต้อง"
"จริงๆๆ ไม่เป็นไรน่า"
"จ้า บายนะ"มือบางมองหน้าจอมือถือแล้วพ่นลมหายใจอย่างเอือมระอา
"จะหกโมงเย็นแล้วนะยุนโฮ"นับเป็นเวลาเกือบสามชั่วโมงแล้วที่คิมแจจุงนั่งรอชองยุนโฮที่บอกว่าให้รอกลับบ้านพร้อมกัน มือบางกดเบอร์ที่จำได้ขึ้นใจลงไปแล้วแนบมือถือที่หูอีกครั้งรอไม่นานปลายสายก้อรับ
"ยุนโฮ....ทำอะไรอยู่"
'เอ่อ......คือว่า....แจจุงชั้น....ชั้นขะ....'
"อืม....รู้แล้วเข้าใจแล้ว....แค่นี้ละกัน"
'แจ.......'แจจุงตัดสายทิ้งไม่แม้แต่จะรอฟังว่าปลายสายจะเอ่ยอะไร แจจุงเดินออกมาจากมหาลัยแล้วมารอรถเมล์ ซักพัก แจจุงก้าวขึ้นไปบนรถเมล์ ตาใสๆ คลอด้วยน้ำตาแต่เจ้าตัวก้อพยายามสะกดมันเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา แจจุงมองดูมือถือตัวเองเมื่อมันสั่นขึ้นมาแจจุงมองดูสายที่โทรเข้า แล้วก้อปล่อยไว้อย่างนั้นเมื่อเห็นว่าเป็นยุนโฮที่โทรมา
แจจุงเดิมเข้ามาถึงห้องพักก้อล้มตัวลงนอนกับเตียงทันทีพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาหลังจากกลั้นมันไว้ตลอดทาง แจจุงหลับตาแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างที่เคยเป็นมา
แจจุงมองที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจ และเมื่อประตูเปิดออก ก้อเป็นร่างของชายหนุ่มที่คุ้นตาเดินเข้ามาพร้อมกับคุยโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี เคยห่วงกันบ้างมั้ยยุนโฮ
"ครับ"ชายหนุ่มยิ้นจนตาหยี่
"คิดถึงครับ"
"ครับฝันดีเช่นกันนะครับ"ชายหนุ่มวางสายแล้วเดินมานั่งลงที่เตียงมองร่างบางที่นอนราบอยู่ พลางเอามือแตะที่ใบหน้าหวาน ทันที่มือเอื่อมถึงมือบางก้อปัดออกอย่างอย่างไม่ใยดี
"แจจุง"ชายหนุ่มเรียกเชิงตะโกน ไม่พอใจกับการกระทำของคนรัก
"ทำไม....ไม่พอใจหรอ"แจจุงลุกขึ้นนั่งแล้วตอบออกมา
"อย่าไร้สาระนะแจจุง"
"ไร้สาระหรอ....ชั้นหรอไร้สาระ....แล้วที่นายทำมันมีสาระหรอ"แจจุงเริ่มขึ้นเสียงบ้าง
"อย่าเสียงดังนะแจจุง....ชั้นก้อบอกแล้วว่าชั้น......."
"ไม่วาง...มีธุระ....แล้วนี่มันอะไรยุนโฮ.....นี่น่ะหรอธุระของนาย"แจจุงพูดตัดขึ้นมาพร้อมทั้งกระชากคอเสื้อยุนโฮที่มีคราบลิปสติกตินอยู่
"แจจุง...อย่าไร้สาระได้มั้ย"ยุนโฮบอกปัดพลางล้มตัวลงนอน
"เราเลิกกันมั้ย......เลิกกันดีมั้ย"แจจุงพูดออกมาแผ่วเบาแต่กลับชัดเจนในหูของยุนโฮ ยุนโฮลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้นไปกอดแจจุงจากทางด้านหลัง แล้วหอมแก้มแต่แจจุงกลับเบี่ยงหน้าหลบ ยุนโฮจึงกระชับกอดให้แน่นขึ้น
"ขอโทษนะ.....จะไม่ทำอีกแล้ว"ยุนโฮบอกแล้วเกยคางไว้บนไหล่บาง
"กี่ครั้งแล้วยุนโฮที่พูดแบบนี้"แจจุงถามทั้งที่ยังยืนให้ยุนโฮกอด ยุนโฮไม่ตอบแต่กลับพาร่างบางมาที่เตียงแล้วรั้งร่างบางให้นอนลง
"นอนนะพรุ่งนี้นายมีเรียนเช้านะ"ยันโฮกระชับกอดให้แน่นขึ้น แจจุงยอมทำตามอย่างว่าง่ายเหมือนทุกครั้งที่ทะเลากัน
แจจุงลืมตาขึ้นมาแล้วหันไปมองเจ้าของอ้อมกอดที่ยังคงกอดตัวเองอยู่ ยุนโฮนายคิดอะไรอยู่กันแน่นะ นายรักชั้นหรือเปล่าถ้ารักแล้วทำไมชอบทำให้เสียใจอยู่เรท่อย แล้วถ้านายไม่รักชั้นนายจะรั้งชั้นไว้ทำไม
ยุนโฮที่ตื่นนานแล้วแกล้งหลับให้แจจุงนอนมองหน้า ก้อแกล้งดินแล้วกอดร่างบางเข้ามาแล้วซุกใบหน้าคมลงที่ซอกคอขาวแล้วไซ้เล่นอย่างหลงไหล
"ยุนโฮพอได้แล้ว"แจจุงที่รู้ว่าโดนแกล้งพยายามดนร่างสูงออกแต่ก้อไม่เป็นผล
"แจจุง........ขอได้มั้ย"ร่างสูงส่งสายตาอ้อนวอนมาให้เมื่ออารามณ์เริ่มสูงขึ้น
"ไม่ได้ชั้นมีเรียนเช้า"แจจุงบอกพลางพยายามลุกขึ้น
"นี่เพิ่งหกโมงเช้าเองแจจุงเรียนเก้าโมงครึ่งไม่ใช่หรอ....นะ"ยุนโฮยังอ้อนต่อ นี่ลืมแล้วหรอว่าเมื่อคืนนายทำอะไรไว้ยุนโฮ
"ไม่เอา"แจจุงยังยืนยันคำเดิม
"นะนะนะนะนะนะนะนะนะ"
"ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่"
"งั้นปล้ำแล้วนะ"ยุนโฮพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนทันที่
"จะบ้าหรอยนโฮนะ............"แจจุงทัียังไม่ที่นตั้งตัวโดนร่างสูงปะกบปากแต่เช้าแจจุงพยายามดิ้นอย่างสุดฤทธิ์ ให้รู้ไปสิว่าจะสู้ไม่ได้ผู้ชายเหมือนกันนะั แจจุงคิดในใจ จากที่ดิ้นแล้วสู้ไม่ได้แจจุงก้อนิ่ง
"อืม....."ยุนโฮละปากออกมาให้แจจุงและตนเองได้หายใจเมื่อเห็นว่าแจจุงยอมแล้วยุนโฮเลยอ่อนแรงลงแต่
"โอ๊ย!!!!!"ยุนโฮเอามือกุมท้องทันที
"สมน้ำหน้าหื่นดีนักนี่ยังน้อยไปนะ.....จะทำอีกมั้ย"แจจุงที่ยังคงหยิกที่ท้องของยุนโฮอยู่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงน่ากลัว
"ไม่ทำแล้วไม่ทำแล้วปล่อยนะแจจุงนะ"ยุนโฮเอ่ยออกมาอย่างยอมแพ้
"ไปไปอาบน้ำ"แจจุงปล่อยแล้วลุกขึ้นไปที่ครัวพร้อมกับยุนโฮที่ลุกขึ้นไปอาบน้ำ
"แจ เที่ยงแล้วกินข้าวไหนกันดี"เสียงแหลมสูงของเพื่อนสนิทดังอยู่ข้างหู
"อืม.....ตึกสองแล้วกันเนอะยังไงต่อไปเราก้อเรียนตึกนั้น"แจจุงตอบออกมาอย่างง่ายๆๆ
"เคเค ปะไปกัน"ทั้งสองเดินมาจนถึงตึกสองและกำลังจะเลี้ยวเค้าไปในส่วนของศูนย์อาหารประจำตึก
"แจจุง....เราไปตึกหนึ่งดีกว่า"จู่ๆจุนซูก้อพูดขึ้นกะทันหัน
"อ้าว....ทำไมล่ะล่ะจุนซู"แจจุงถามอย่างสงสัย
"นะ"
"ทะ......."แจจุงเหลือบไปเห็นร่างสูงนั่งกินข้าวกับสาวสวยคนหนึ่ง......เค้าจะไม่โกรธถ้าร่างสูงคนนั้นจะไม่ใช่ ชอง ยุนโฮ และเค้าจะไม่โกรธถ้าคนที่บอกว่ายุ่งนักยุ่งหนาจะไม่มานั่งยิ้มระรื่นอยู่ตรงนี้ ร่างบางไม่ฟังอะไรไม่สนอะไรแล้วเดินไปจากตรงนั้น โดนมีจุนซูเดินตามมา
"ยุนโฮ เราไม่ค่อยได้นั่งกินข้าวด้วยกันเลยเนอะ"
"โทษทีนะช่วงนี้ยุ่งมากเลย"
"อืม....เหนื่อยมากหรอ"
"อืม"
"ไม่เป็นไรไว้นายเคลียงานก่อนเนอะ"
"อืม"
นี่ซินะเรื่องยุ่งๆของนาย ชั้นควรทำยังไงดียุนโฮชั้นเจ็บจัง เจ็บมาก จนไม่รู้ว่าทนได้นานแค่ไหน
"แจกลับกันปะ"จุนซูถามเมื่อเก็บของเสร็จ
"หะ...ว่าไงนะจุนซู"แจจุงถามจุนซูเมื่อตัวเองเพิ่งรู้สึกว่าเพิ่งตื่นจากพวังค์
"แจ...ไหวปะ"เห็นอาการของเพื่อนแล้วก้ออดห่วงไ่ม่ได้ ยนโฮนะยุนโฮทำเพื่อนเค้าเจ็บมากี่รอบแล้วแล้วจะทำให้สำนึกเลยคอยดูเหอะ
"...........อืม.......ไหว"แจจุงตอบออกมาอย่างอยากลำบาก ใครบอกว่าไหวเจ็บจะตายอยู่แล้ว
"โกหก........อย่าปิดกันเลยแจ...ชั้นดูออกนะ"จุนซูมองหน้าเพื่อนอย่างเห็นใจ
"ก้อเจ็บไปแล้วอ่ะ"ใช่มันเจ็บไปแล้วนะ จะให้ทำไงล่ะ
"ไปค้างกับชั้นปะ"จนซูเสนอแนวทางให้ มันเป็นแนวทางที่ทำเป็นประจำ แต่คราวนี้มันจะไม่เหมือนที่ผ่านมา ชั้นจะทำให้นายจำ ชอง ยุนโฮ
"อืม"ตอบสั้นๆแล้วลุกขึ้นเดินออกมาจากห้อง
"แจนอยออกด้านหลังอ่ะกุญแจเข้าไปรอที่ห้องเลย"จุนซูยื่นกญแจให้แจจุง
"ทำไมล่ะ....แล้วนายไมไปด้วยกันหรอ"แจจุงรับกุญแจมาอย่างงงๆ
"ดูนั้่น"จุนซูชี้ไปที่หน้าตึกเรียนของตนเอง ก้อเจอชอง ยุนโฮยืนอยู่ เหมือนกำลังรอใคร
"อืม"แจจุงตอบสั้นๆ แล้วแยกกันเดินกับจุนซู นายกำลังรอใครยุนโฮ นายรอชั้น หรือว่านายรอใคร
"จุนซู"เสียงทุ้นของชองยุนโฮเรียกจุนซูเมื่อเห็นร่างเล็กเดินมา
"อ้าวยุนโฮ รอใครหรอ"จุนซูแกล้งถามไปทั้งที่รู แต่ก้อนะไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าชายหนุ่มรอใครจะใช่เพื่อนของเค้าหรือเปล่า
"ก้อรอแจจุงดิถามได้ว่าแต่......แจจุงล่ะ"ตอบอย่างงงๆแล้วก้อมองหาคนรักของตัวเองเมื่อไม่เห็นเดินมากับเพื่อนสนิทอย่างเคย
"ไม่รู้ดิ ออกไแต่เที่ยงแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหน ตั้งแต่กลับมาจากตึกสองก้อไม่รู้เป็นไรเดินมาไม่พูดไม่จาแล้วก้อคว้ากระเป๋าไป พอถามก้อบอกว่าไปธุระ"จุนซูแกล้งบอกไปแบบนั้น
"หรอ......อืมขอบใจ"ยุนโฮเดินจากไปเที่ยงหรอ ตึกสอง เอ๊ะ หรือว่า........ชายหนุ่งนึกถึงเหตุการ์ณตอนเที่ยงที่ตนได้ไปนั่งกินข้าวกับสาๆในลิส และหวังในใจว่าอย่าให้ร่างบางนั้นเห็นเลย
"กลับมาแล้ว"จุนซูเดินเข้ามาในห้องก้อเห็นแจจุงกำลังเก็บกวาดห้องของตัวเอง
"รกนะ"สั้นแต่ก้อเรียกร้อยยิ้มของจุนซู
"แหะๆ โทษทีนะงานยุ่งอ่ะนะ"เกาหัวพร้อมแก้ตัวอย่างเดิม
"ยุ่ไม่ยุ่งก้อเหมือนเดิมแหละ"บอกอย่างปลงๆๆกับนิสัยของเพื่อน
"แจอ่ะ.....เออนี่แจมีไนจะบอกล่ะ"เมื่อนึกขึ้นได้จุนซูก้ออยากจะเล่าให้แจจุงฟัง
"เรื่อง?"
"ยุนโฮ"
"มีไร"ถามเหมือนไม่สนใจแต่ที่จริงก้ออยากรู้
"เค้ามารอนายล่ะ"ตอบพลางเหล่มองอาการของเพื่อน
"อืม"แจจุงลุกขึ้นจากที่นั่งยืนนิ่ง
"จะไปไหนอย่าใจอ่อนดิิ"จุนซูชุดแจจุงไว้
"เอาไม้กวาดไปเก็บแล้วก้อทำกับข้าว"บอกสั้นๆแล้วเดินออกไป
"แจใส่เสื้อชั้นไปก่อนนะ"จุนซูเอาชุดนักศึกษามาให้แจจุงเพราะร่างบางน่ะมาแต่ตัวจริงๆ
"อืม"แจจุงรับมาแล้วไปอาบน้ำ
"แจนายไปมหาลัยก่อยชั้นเลยนะ"จุนบอกเพื่อนทั้งที่ตายังไม่ออกจากหน้าโน๊ตบุ๊ค
"ทำไมหรอ"แจจุงถามอย่างสงสัย
"ยุนโฮจะได้ไม่รู้ว่านายอยู่กับชั้นไง.....ชั้นว่านายนั่นต้องรอนายที่หน้ามหาลัยแน่เลย....ก้อนายไม่รับสายนายนั่นเลยนี่นา"จุนซูบอกออกมา
"อืมแล้วเจอกันนะ"ร่างบางบอกแล้วเดินออกไปจนถึงหน้าหอแจจุงหันไปที่มุมตึกเมื่อรู้สึกว่ามีคนมองแต่มันกลับว่างเปล่าคิดไปเองล่ะมั้ง แจจุงเดินไปโดยไม่ณู้เลยว่ามีใครแอบมองอยู่
"ว่าแล้วเชียวต้องอยู่ที่นี่"ร่างสูงยิ้มแล้วก้อขึ้นรถเพื่อไปดักรอร่างบางที่มหาลัย
แจจุงลงจาดรถเมล์แล้วเดินเข้าที่มหาลัยแล้วก้อเจอร่างสูงของใครบางคนที่แสนจะคุ้นตาแจจุงอยากจะเดินหนีจริงๆแต่คงไม่ทันแล้วเมื่อร่างสูงกำลังเดินตรงมาที่ตน
"เมื่อวานไปไหนมา ตามหาก้อไม่เจอโทรไปก้อไม่รับ"ร่างสูงแสร้งเป็นโมโหแต่จริงๆก้อโมโหอยู่บ้างแหละ ที่ร่างบางทำแบบนี้รู้นะว่าผิด แต่ก้อไม่น่าทำอย่างนี้
"................"แจจุงเงียบแล้วมองหน้ายุนโฮ ตามหางั้นหรอเชื่อได้หรอ
"เงียบทำไม..........ชั้นถามนายอยู่นะ"ร่างสูงเริ่มจะโมโหมากขึ้นเมื่อร่างบางตรงหน้าเอาแต่เงียบ
"ค้างบ้านเพื่อน"เเจจุงตอบสั้นๆแล้วเดินหนี
"เดี๋ยว......เรายังคุยไม่รู้เรื่องนะ"ยุนโหดึงแขนร่างบางเพื่อรั้งไว้ นี่จะไม่ฟังกันบ้างหรอ
"คุยเรื่องไร"ถามเรียบทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
"แจจุง"เรียกสั้นๆทั้งที่รู้ว่าร่างบางตรงหน้าว่าหมายถึงเรื่องอะไร
"ว่าธุระของนายมา.....ชั้นจะไปเรียน"ตอบออกไปสั้นๆ
"ตอนเย็นรอชั้นนะจะมารับ"บองพลางยื่นหน้าเข้าไปหวังจะสูดความหอมจากพวงแก้มขาวแต่
"ไม่รับปากนะ"แจจุงเบี่ยงตัวหลบพร้อมทั้งแกะมือหนาออกแล้วเดินจากไป
"หมายความว่าไง"ยุนโฮวิ่งตามมาเมื่อได้ฟัังคำตอบ
"ก้ออย่างที่บอก"แจจุงตอบทั้งที่ยังไม่หยุดเดิน
"แจ....กลับหอเรานะ"ยุนโฮบอกออกไปอย่างอ้อนๆทั้งที่ยังไม่หยุดเดินเช่นกัน
"ชั้นสายแล้วนายเองก้อควรไปเรียนได้แล้ว"แจจุงบอกพร้อมกับเรี้ยวเค้าตึกตัวเอง
"แจ"ยุนโฮยืนมองแจจุงที่เดินเข้าตึกไปแล้ว นี่แจโกรธเค้าจริงๆหรอ
"เก่งมากแจ"จุนซูที่นั่งลงข้างๆชมเพื่อน
"หรอ"แจจุงมองหน้าเพื่อนแล้วก้อหันไปนอกหน้าต่างต่อ
"นานะใจแข็งเข้าไว้นะ"จุนซูบอกก่อนจะมือลงที่ไหล่ของเพื่อน
ร่างสูงมารอร่างบางตามที่บอกแต่ก้อไม่เห็นวี่แววนี่เค้าออกมาก่อนเวลาแจจุงเลิกตั้งยี่สิบนาทีจะเป็นไปได้ไไงที่แจจุงจะออกมาก่อน สายตาคมสอดส่องหาคนรักแต่ก้อไม่มีวี่แวว จะเห็นก้อแต่จุนซูเพื่อนสนิทของแจจุงที่เดินออกมา
"จุนซูแจจุงล่ะ"ถามออกไปทั้งที่รู้คำตอบ
"ออกมาแล้วนี่นายไม่เห็นหรอ"บอกออกไปอย่านึกขำจะเห็นได้ไงก้อแจจุงไม่ได้ออกทางนี้นี่นา
"ไม่เห็น "บอกออกไปพร้อมทั้งแอบเหล่มองพิรุส แต่ก้อไม่พบ เนี่นกันเข้าไปเหอะ
"หรอ นายกลับเหอะแจคงกลับไปแล้ว ชั้นไปนะ"ว่าแล้วก้อเดินจากไปอย่างซะใจ ฮ่าๆๆๆ ที่อย่างนี้มาทำเป็นเดือนร้อนนะยุนโฮ
ร่างสูงกลับมาที่หอแล้วมองของของคนรักนั่นก้อยังดีอย่างน้อยซักวันเค้าคงจะกลับ ว่าแต่ซักวันน่ะนานแค่ไหนพรุ่งนี้นายต้องกลับมานะแจจุง ชั้นคิดถึงนาย กลับมาบ้าเรานะ
__________________________________________
เฮ้อเสร็จซะทีตอนนี้อยากเย็นจริงๆเลย
ช่วยคอมเม้นกันหน่อยนะคะ เรื่องนี้ตั้งใจมากๆเลย
ความคิดเห็น