คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Are you my buddy? But you are my love
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
“พี่แจจุงครับบบบ ไปแต่งตัวได้แล้วน้าาาาาาา.......นี่มันบ่ายสามโมงแล้วนะพี่”ชางมินเดินมาหาแจจุงเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ก็ตั้งแต่ที่พี่แจจุงกลับมาจาก มหาลัย แล้วผมพาไปดูชุดที่เพื่อนผมช่วยเลือกมาให้อ่ะนะ มันก็ออกจะสวยนะ เดรสสีชมพูอ่อนๆๆ ยาวเลยเข่าไปนิดนึง แล้วก้อรองเท้าส้นสูงสีครีมอ่อนๆ มันก็ไม่ได้ดูแย่ไม่ใช่หรอครับ
“แปปเดียว.......เหลือเวลาอีกตั้งเยอะน่า....งานแกมี หกโมงครึ่งไม่ใช่รึไง”แจจุงละสายตาออกมาจากหนังสือที่อ่านอยู่แปปหนึ่ง แล้วหันกลับไปสนใจหนังสือต่อ แต่ภายใต้สายตานั้นกลับคิดให้วุ่น เห้อ!!..ชางมินไอ้น้องบ้าเอ้ยยย จะให้พี่ไปแต่งตัวเป็นผู้หญิงนี่นะ ให้เวลาพี่แกทำใจหน่อยสิ.....พี่ยังทำใจไม่ได้เลยชางมินนนนนนนน
“พี่แต่พี่ต้องใช้เวลานานนะ.......ถ้าพี่ไม่ลุกนะ....ผมจะโทรไปฟ้องคุณป้า ว่าพี่เกเร ไม่ดูแลผม...แล้วก็......”
“เออ เออ เออ .....พอแล้วไปก็ได้...ไม่ต้องเอาแม่พี่มาขู่หรอกนะ...ฮึ่ย!!!”ให้ตายเถอะไอ้เด็กบ้าเล่นเอาแม่มาขู่เลยหรอ ฝากไว้ก่อนเถอะ นี่เป็นเพราะชั้นรักแม่หรอกนะ ไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อย บินมาลากตัวชั้นไป เห้ออ หาว่าชั้นไม่ดูแลแกหรอชางมินนนนน ไอ้น้องบ้าาาา
(^o^).....ชางมินยิ้มอย่างดีใจที่พี่สาว(??) ของเค้าได้เสด็จไปแต่งตัวซักที ดื้อจริงๆ พี่ใครวะเนี่ย เราก็ไปแต่งตัวบ้างดีกว่า ว่าแล้วชางมินก็เดินไปยังชั้นบนเพื่อจะได้แต่งตัว
เวลาผ่านไปเร็วจนแจจุงเองไม่อยากจะเชื่อ นี่มันห้าโมงเย็นแล้วเค้ายังไม่เสร็จเลย มีหวังไอ้น้องบ้านั่นมันบ่นหูชาแน่นอนเลย
“พี่ครับ.....เสร็จยังเนี่ย.....ห้าโมงเย็นแล้วนะ”เสียงชางมินลอยเข้ามา
“ตายยากจริงๆ เลย............อืมแปปเดียว!!.....พี่ครับไม่ต้องละเอียดมากก็ได้ครับ น้องผมจะงับหัวผมได้แล้วมั้งครับ”แจจุงที่ตะโกนออกไปบอกชางมินเสร็จ ก็หันมาบอกกับ สไตล์ลิส ที่ชางมินหามาให้
“ค่ะๆ....อีกแปปเดียวเองนะคะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้วค่ะ”เธอหันมาตอบแจจุงแล้วทำหน้าที่เธอต่อไป เห้อ นี่เค้าเป็นผู้ชายจริงๆหรอเนี่ย สวยชะมัดเลยยยยยย T-T
“เสร็จแล้วหรอครับ”แจจุงที่นั่งมองตัวเองในกระจก แบบ ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง นี่ชั้นกลายเป็นผู้หญิงแล้วหรอนี่ ไม่นะะะะะะ
“ค่ะ......สวยมากเลยค่ะ”^^ สไตล์ลิสยิ้มให้ ก็สวยจริงๆนี่นา
“เอ่อคือ......”
“ปะ....ออกไปกันเถอะค่ะ......จะหกโมงเย็นแล้วนะคะ”เธอยื่นมือมาหาแจจุง
“เห้อ!!!” แจจุงได้แต่ถอนหายใจแล้วจับมือเธอที่ช่วยพยุงแล้วเดินออกไป
“แต่ง ซะนานไหนดูสิว่าจะสะ.........สวยมากๆเลยอ่ะ....สุดยอดเลย”ชางมินที่ตอนแรกเหมือนจะบ่นแต่พอเห็นหน้า พี่สาว(??) เอ้ยย พี่ชายก็ถึงกับอึ้งลืมคำบ่นเลยทีเดียว
“หุบปากซะชางมิน......ถ้าไม่อยากไปงานคนเดียว”แจจุงคาดโทษอย่างหนัก ให้กลับมาก่อนเถอะนายตายแน่ ๆไอ้น้องบ้า
“เสร็จแล้ว....พี่กลับละนะ ชางมิน”สไตล์ลิสหันมาบอกลาชางมินพร้อมกับยิ้มให้แจจุง
“อ้าาา...ครับ...ขอบคุณมากๆนะครับพี่ฮโยริ ที่มาช่วยผม ขอบคุณจริงๆครับ”ชางมินก้มหัวให้พร้อมกับโบกมือลา
“จ่ะ...ไม่เป็นไร..มีไรก็บอกพี่ได้.....ไปละนะ”เธอหันมาโบกมือตอบแล้วก็เดินออกไป
“ปะพี่..เราก็ไปกันได้แล้ว”ชางมันยื่นแขนไปให้แจจุงควง แจจุงได้แต่ม้องค้อนๆแล้วก็ควงแคนน้องชายออกไป
บรรยากาศในงานตอนนี้ยังไม่มีอะไรมากมีแต่เด็กๆที่จับกลุ่มคุยกัน บ้างอวดคู่ควงของตัวเองบ้างก็ ถ่ายรูปเก็บไว้ เห้อ!! ดูแล้วก็คิดถึง เมื่อตอนที่ยังเรียนอยู่ที่นี่ ถึงตอนนั้นสำหรับเค้าแล้ว มันออกจะดูวุ่นวายน่าปวดหัว น่ารำคาญ แต่พอมาถึงตอนนี้ มันกลับทำให้ นึกถึงวันวานอันแสนสนุกและน่าจดจำ
“พี่..ปะไปหาอะไรกินกัน”ชางมินเรียกแจจุง.....ก็เห็นยืนมองอะไรไม่รู้เรื่อยเปื่อยยย หิวจะแย่อยู่แแล้วนะะะ
“อืม...ไปสิ”แจจุงตอบเบาๆๆ ก็ไม่รู้จะให้ตอบว่าไง อายก็อาย หวังว่าคงไม่มีใครจำชั้นได้หรอกนะ
“เฮ้!! ชางมิน.....”เสียงใครคนนึ่งเรียกชางมิน แล้วชางมินก็หันกลับไปพร้อมกับแจจุงและ
“หะ!!.....พี่ยุนโฮ/.....นะ...”แจจุงและชางมินตกใจอย่างมากที่ได้เจอกับร่างสูงนี้ ชางมินตกใจเพราะ ยุนโฮเป็นเพื่อนของพี่ชายแฟนเค้า ส่วนแจจุงตกใจกลัวว่าไอ้หมอนี่มันจะจำได้
“แนะทำเป็นตกใจ.....นี่แอบมีกิ๊กหรอ”ยุนโฮเอ่ยถาม และมองมาทางแจจุง ด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าสนใจอย่างมาก
“ป่าวๆๆ...ป่าวนะพี่....นี่พี่ชะ.....เอ่อ..พี่สาวผม”ชางมินรีบตอบพลางหันไปส่งสายตาขอโทษให้แจจุง ที่ส่งสายตาพิฆาตมาให้ โถ่พี่ เดี๋ยวผมอธิบายทีหลังนะ
“เอ่อ.....จริงหรอครับ”ยุนโฮถามพร้อมรอยยิ้มที่แสดงให้เห็นว่าดีใจโคตรๆ คนอะไรสวยจริงๆๆ แต่ ทำไมหน้าตามันคุ้นๆวะเนี่ย
“เอ่อ.....คะ...ค่ะ”แจจุงตอบออกไปอย่างไม่ชิน ไอ้น้องบ้ากลับไปนายตายแน่ ชั้นสาบานได้เลย ไอ้หมีนี่ก็เหอะ เมื่อไหร่จะไปซักที...ถามอะไรนักหนา
“เราเคย...เจอกันที่ไหน...”
“พี่....ชั้นตามหาพี่ตั้งนานมาอยู่นี่เอง” ...หญิงสาวหน้าตาน่ารัก คนหนึ่งวิ่งมาเกาะแขนยุนโฮ
อ๋อที่แท้ก็กินเด็กนี่เองนะไอ้หมี ชอบกินหญ้าอ่อนนี่หว่า แจจุงแอบด่ายุนโฮในใจ
“โทษที..จีฮเย พี่รีบมาทักทายชางมินน่ะ”ยุนโฮวางมือลงบนหัวสาวน้อยแล้วโยกเบาๆ
“หวัดดีจีฮเย”ชางมินทักทายเพื่อนร่วมห้องที่ถือว่าสนิทในระดับหนึ่ง
“หวัดดีชางมิน.....นี่เอ่อ....”จีฮเยมองไปที่แจจุงด้วยสายตาสงสัย
“อ๋อ....โทษทีผมลืมไป พี่ครับ...นี่จีฮเย...เพื่อนผม....แล้วนี่ พี่ยุนโฮ..พี่ชายจีฮเยครับ”ชางมินที่แนะนำคนทั้งคู่ให้แจจุงได้รู้จัก
หะ!! พี่ชายงั้นหรอ หน้าอย่งหมอนี่มีน้องด้วยหหรอ
“พี่...พี่..พี่......”
“หะ...วะ....ว่าไงนะ”แจจุงที่สะดุ้งเมื่อชางมินเขย่าแขน
“พี่เป็นไรอ่ะ เม่อเชียว นี่จีฮเย เพื่อนผม และนี่ก็พี่ยุนโฮ พี่ชายของจีฮเย”ชางมินแนะนำอีกรอบ พี่แจจุงเป็นอะไรเนี่ยยยย โอ๊ยยย..เครียดดดด กลัวความลับรั่ว
“อ๋อ...ค่ะ.....ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”แจจุงยิ้มให้หน่อยๆๆ เห้อออ เมื่อไหร่สองพี่น้องนี้จะไปซักทีเกร็งนะเว้ยยย
“แล้วคุณ.......”ยุนโฮถามเชิงอยากรู้ว่าแจจุงชื่ออะไร
“อ๋อ..โบแจครับ.....คิมโบแจ พี่สาวผม”ชางมินที่เอาชื่อเล่นของแจจุงสมัยเด็กออกมาใช้
“ค่ะ...โบแจ...ค่ะ”แจจุงก้มลงเล็กน้อยยยย โอ๊ยย เมื่อไหร่นายจะไปซักที เนี่ยย
“ครับ....ผมรู้สึกคุ้นๆหน้าคุณจังเลยครับ..เรา...เคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่าครับ” ยุนโฮยังคงเพ่งมองหน้าของแจจุง ก็มันคุ้นจริงๆนะ เคยเห็นที่ไหนป่าววะเนี่ย
“หรอคะ.....แต่ชั้นจำได้เว่า...ไม่เคยรู้จักคุณนะคะ”แจจุงตอบกลับอย่างไม่สนใจอะไร นายจะมาคงมาคุ้นทำไมไม่ทราบบ
“พี่.....” ชางมิน ปราม แต่ก็โดน ยุนโฮ ขัดขึ้นก่อน
“แหม.....โบแจก็...บางทีเราอาจจะเป็นเนื้อคู่กันก็ได้นะครับ” ยุนโฮตอบกลับอย่างสะทกสะท้านท่ามกลางสายตาของคนทั้งคู่ ที่ งง อยู่ว่า สองคนนี้ทำมันดูแปลกๆ
“ไม่มีทาง...ฝันไปเถอะ...เป็นเนื่อคู่นาย...ยอมขึ้นคานยังดีกว่า”แจจุงจ้องตายุนโฮเขม็ง ลืมไปแล้วว่าตอนนี้ตัวเองกับยุนโฮเป็นคนที่เพิ่งรู้จักกัน
“...เอ่อ...พี่....”
“ชางมิน!!...เราไปหาอะไรกินกันเถอะ...ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่เค้าเถียงกันไป..ปะ!!” จีฮเย ที่เริ่มพอคาดเดา สถานการณ์ได้ ชวนชางมินปลีกตัวออกมา
“ก้อดีนะ.......”
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!! ชิม!..ชาง!..มิน!”แจจุงขันมาสั่งพร้อมส่งสายตาเขียวปั๊ด ทำเอาทั้งชางมินและจีฮเยหยุดชะงัก
“เอ่อ.....พี่ครับ....”
“ไม่เอาน่า....โบแจก็....อย่าไปดุน้องสิ มางานเลี้ยงทั้งที ทำตัวให้ร่าเริงหน่อยสิ”ยุนโฮที่พยายามแก้สถาณการณ์ เฮ้ออ นี่เราไปทำอะไรให้คนสวยโกรธนักหนาวะเนี่ย
“ยุ่ง!!...”
“พี่ครับ....ผมขอคุยด้วยหน่อยสิครับ”ชางมินที่เริ่ม ทนไม่ไหว จึงต้องลากพี่ชายตัวเองออกมาคุยให้รู้เรื่อง พี่แจเป็นอะไรไปเนี่ย จ้องจะแขวะพี่ยุนโฮตลอดเลยย เห้ออ......จะรอดมั้ยนะงานนี้ โอ๊ยยย ชิม ชางมิน ละเครียดจริงง ริคกี้ รีบกลับมาช่วยยเค้าที ฮือๆๆๆ T_T
ความคิดเห็น