คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Are you my buddy? But you are my love
“ครับ/ค่ะ”เสียงตอบรับ ทำให้อาจารย์กยูลียิ้ม
“จ่ะ ....ดีแล้ว......งั้นเราจะมาเปิดเลยนะจ๊ะ.....แต่ว่า.....ห้ามให้ใครเห็นนะว่าเราจับได้ใครเมื่อทุกคนรู้แล้วว่าได้ใครก็แล้วแต่ทุกคนว่าจะเลือกบอกใคร....แต่ต้องไม่ใช่คนที่เป็นบัดดี้เรานะจ๊ะ....อย่าลืมนะว่าใครที่โดนจับได้จะต้องถูกลงโทษนะ.....เอาล่ะจ่ะเปิดได้เลยจ่ะ”เมื่อเสียงอาจารย์กยูลีคนสวยจบลง นักศึกษาทุกคนต่างก้เปิดดูชื่อบัดดี้ของตนเองบ้างยิ้ม บ้างอึ้ง บางคนถึงขั้นหัวเสีย
“เห้ย!!.....อะไรกันวะเนี่ยเป็นไปได้ยังไง”แจจุงสบทออกมาเมื่อเห็นชื่อบัดดี้ของตัวเองนี่มันซวยชัดๆๆ
“นายได้ใครหรอ.....ดูหน่อยได้ป่าว”จุนซูชะโงกมาถาม
“ไม่ได้!!...ไม่ได้ จำที่อาจารย์บอกไม่ได้หรอจุนซู.......หื้ม”แจจุงว่าพลางยิ้มให้
“นั่นสิเน๊อะ........ฮ่าๆๆ......ถ้าอยากให้ช่วยเทคแคร์บัดดี้ก็บอกนะ”จุนซูยิ้มจนตาปิด
“โหยไม่เป็นไรสบายมาก.....เดี๋ยวถ้าไงถ้าชั้นหาทางไม่ได้จะให้นายช่วยนะ”แจจุงยิ้นกลับ
“อืม.....นายรู้หรอว่าเค้าเป็นใครอ่ะ”จุนซูถาม แล้วมองหน้าแจจุง ก็เค้าน่ะยังไม่รู้เลยว่าคนที่เค้าจับได้เป็นใคร
“เอ่อ......อืม.....ชั้นคิดว่า....ชั้นน่าจะรู้จักเค้านะ”แจจุงตอบแล้ว
“อืม”จุนซูตอบแล้วยิ้ม
“แล้วนายล่ะรู้ยัง”แจจุงถามกลับ คำตอบที่ได้คือการส่ายหน้า.....“เอาเถอะๆ .....เดี๋ยวนายก็รู้เองแหละ.....มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”
“ขอบใจ.....แต่ชั้นว่ามันคงไม่ยากรอก”จุนซูยิ้มอีกครั้ง
“อาจารย์ครับ!!.....เรามีเวลาเล่นนานแค่ไหนหรอครับ”เสียงหนึ่งถามขึ้นทุกสายตาหันไปมองตามที่มาของเสียง
“หนึ่งเดือน......ทำไมหรอ......ชองยุนโฮ”อาจารย์ถามอย่างแปลกใจ
“ผมว่า....เวลาหนึ่งเดือน.....มันไม่น้อยไปหรอครับ.........”
“หา!!.....ว่าไงนะ...ก็เมื่อกี้นาย..........บอกว่าไร้สาระไม่ใช่รึไง”อาจารย์ถามทั้งที่ยุนโฮยังพูดไม่จบ
“ผมมาคิดดูแล้ว มันน้อยไป น่าจะเพิ่มเป็นสามเดือนนะครับ จะได้ดูตื่นเต้นหน่อย”ยุนโฮกล่อยพร้อมทั้งยิ้มที่ตนเองคิดว่าดูดีที่สุด
“ไม่เอาน่ายุนโฮ”เพื่อนคนที่นั่งข้างๆๆ ห้ามยุนโฮ
“เงียบเหอะ ปาร์ค ยูชอน......นายแน่ใจหรอ ชองยุนโฮ”อาจารย์ถามแล้วมองหน้าชองยุนโฮ ไอ้เด็กคนนี้ อารมณ์มันตามยาก ชั้นต้องเหนื่อยแน่ๆ
“ครับ....ผมว่ามันคงสนุกดี”ยุนโฮยิ้มแล้วมองไปที่สายตาคู่หนึ่ง ที่จ้องตัวเอง สายตอของไอ้ตัวแสบ คิม แจจุง
“ได้.......ทุกคนว่าไงเห็นด้วยกับความคิดของเพื่อนรึปล่าว”อาจารย์หันมาถามนักศึกษาในห้อง ซึ่งเสียงที่ตอบรับก็บ่งบอกว่าทุกคนเห็นด้วย “โอเค......งั้นตามนี้”อาจารย์บอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้มุมห้อง ไม่สนใจเลยว่ามีสายตาสองคู่ที่จ้องกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“พอได้แล้วแจจุง.....จ้องมากๆเดี๋ยวก็ท้องหรอก”จุนซูที่เห็นว่าเพื่อนกำลังจ้องตากับคนที่ชื่อยุนโฮอยู่นานแล้วเรียกเพื่อนให้มีสติ ไปโกรธกันมาแต่ชาติไหนเนี่ย จ้องกันอย่างกับจะฆ่ากัน นายนี่ก็เหลือเกินนะเเจจุง คิดในใจแล้วส่ายหัวให้ความดื้อของเพื่อนใหม่
“เห้ยย......พูดอะไรบ้าๆของนาย...คนนะไม่ใช่ปลากัด..แล้วอีกอย่างนะ หมอนั่น..มันเริ่มก่อนน...ชั้นไม่ผิด”แจจุงพลางหันกลับแต่ก็ไม่เห็นร่างสูงนั่นจ้องมาแล้ว โธ่ นึกว่าจะแน่
“เห้อนายเนี่ยนะ....นี่ตกลงชั้นเป็นพี่ หรือเพื่อนนานกันแน่เนี่ย”จุนซูส่ายหน้าอีกครั้ง เห้อนี่เราได้น้องหรือเพื่อนกันนะ
“ชั้นว่านะ หมอนั่นต้องจับได้สาวคนใดคนหนึ่งที่ตัวเองถูกใจ....แล้วเลยหาวิธีที่จะได้ใกล้เธอคนนั้นแน่ๆ...นายว่ามั้ย”แจจุงหันมาถามความเห็นของจุนซู
“ช่างเค้าเถอะ......อิจฉาเค้ารึไง..เราน่ะ..หะ”จุนซูถามเพื่อตัดปัญหา...ก็รู้ว่าไม่ได้อิจฉา แต่แค่ไม่ชอบ ระวังนะแจจุง....ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
“เห้ย....เปล่าซะหน่อย....แค่สงสารผู้หญิงคนนั้น...คงโชคร้ายเอามากๆๆ”แจจุงรีบแกตัวทันที ใครมันจะไปอิจฉากัน นายใช้อะไรคิดเนี่ยจุนซู
“อืมๆ...”จุนซูตอบอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ นายนี่มันดื้อจริงๆเลยนะแจจุง
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เช้านี้แจจุงตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อมาทำอาหารให้น้องชายของเค้า แม้จะไม่ใช่น้องชายแท้ๆแต่เค้าก็รัก มาก เพราะเล่นมาด้วยกันแต่เด็ก แม้จะทะเลาะกันบ่อยก็เถอะ
“เช้านี้มีอะไรกินอ่ะพี่”น้องชายที่นึกถึงเดินลงมาจากบันได พลางมองไปที่โต๊ะอาหาร
“ไม่เห็นชั้นยืนอยู่เลย ถึงถามหาแต่ของกินก่อนทุกเช้าเนี่ย”แจจุงแขวะกลับ มีที่ไหนมันไม่เคยถามพี่มันซักคำว่า พี่กินข้าวยัง ถามแต่ว่า มีอะไรกินบ้าง
“โถ่พี่แจจุง ก็เห็นพี่สุดเท่ยืนอยู่ไง เลยถาม”น้องชายเดินเข้ามาทำหน้าออดอ้อน งอนอีกแล้วพี่เรา
“ชางมิน นายไม่สบายหรอ”แจจุงเอามือแตะหน้าผากน้อง แปลกวันนี้ไม่กวนประสาทเราแหะ ต้องมีอะไรแน่
“เปล่าผมสบายดี กินข้าวกันเถอะ”ชางมินตอบแล้วนั่งลง เดี๋ยวค่อยบอกดีกว่า
“ชางมินพี่มีเรื่องให้ช่วยน่ะ”แจจุงว่าพลางส่งโน้ตกับปากกาให้
“อืม....อะไรหรอพี่”ชางมินรับมาแล้วมองหน้าแจจุง งง ๆ ไม่งงก้อบ้าแล้วจู่ยื่นปากกากับกระดาษโน้ตมาให้ ใครจะไปรู้ว่าจะให้ช่วยอะไรเล่า
“ช่วยเขียนข้อความให้หน่อย.....ข้อความถึงบัดดี้น่ะ”
“บัดดี้!!.....แล้วทำไมพี่ไม่เขียนเองหล่ะ..บัดดี้พี่จะให้ผมเขียนทำไม”
“นี่ชางมิน เขียนๆไปเถอะเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังตอนนี้พี่ขี้เกียจจะเล่า”
“แล้วจะเขียนว่าอะไรล่ะครับ”
“เขียนว่าอะไรก็ได้....แค่อย่าให้เค้ารู้ว่าจากใครก็พอ”
“อ๋อ พอจะเข้าใจละ”ชางมินตอบพลางก้มลงเขียนโน้ตแล้วยื่นให้พี่ชาย แสนสวย
“เยี่ยมเลย....เก่งมากน้องรัก....แสนรู้จริงๆเลย”แจจุงรับกระดาษมาแล้วอ่านก็เอ่ยชมน้องชายที่สุดแสนจะฉลาด
“พี่ผมไม่ใช่หมานะ”ชองมินงอนเมื่อโดนกล่าวหาว่าแสนรู้ อย่างผมเค้าเรียกว่าอัจฉริยะต่างหาก
“พี่ก็ไม่ได้ว่าเป็นนี่นา อย่าร้อนตัวสิ”แจจุงยังคงสนุกกับการได้แกล้งน้องชาย
“พี่อ่ะ.....เอาเถอะ...ตามใจพี่...แต่ผมน่ะมีเรื่องให้พี่ช่วยได้มั้ย”ชางมินยอมไม่โวยวายเพื่อที่จะให้แจจุงช่วยเค้า พี่ต้องใช่ผมนะ
“ได้สิว่ามาเลย”แจจุงตอบรับอย่างไม่ต้องคิด
“จริงนะสัญญาแล้วนะ”ชางมินยิ้มอย่างดีใจ
“อืม....นายจะให้พี่ช่วยอะไรล่ะ”
“ช่วยแกล้งเป็นแฟนผมทีนะครับ”ชางมินหลับตาบอกออกไป
“แฮ่ก!!ๆ....นายว่าไงนะ”แจจุงที่สำลักอาหารเช้าที่อยู่ในปากเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“เอ่อคือว่าอย่างนี้ครับพี่....คือมันเพิ่งเปิดเทอมไง....แล้วเค้ามีปาร์ตี้เลี้ยงตอนรับนักเรียนใหม่พร้อมกับเพื่อสร้างกำลังใจให้นักเรียนปีสุดที่กำลังจะสอบเข้า......พี่เองก็เคยขอให้ผมช่วยไม่ใช่หรอ...พี่ก็น่าจะเข้าใจ”ชางมินอธิบายให้แจจุงฟังถึงเหตุผล
“ก็นั่นพี่ให้นายไปเป็นไม้กันหมาให้....เค้าไม่ได้เจาะจงซักหน่อยว่าต้องพาแฟนไปถึงจะเข้างานได้”แจจุงค้านขึ้นมา ก็ตอนนั้นมันมีเพื่อนห้องอื่นมาขอเค้าเป็นแฟนปฏิเสธยังไงก็ไม่ยอมไปตื้ออยู่ได้ คนอะไรถึกชะมัด น่ากลัวยิ่งกว่านักมวยปล้ำอีก ตอนจะไปงานปาร์ตี้นี้นะ ไอ้คนนั้นมาเค้าเพื่อควงไปงาน นอกจากว่าเค้าจะมีคนควงแล้ว แล้วก็ถ้าเค้ามีแฟนแล้วก็จะไม่มายุ่งวุ่นวายอีก เค้าเลยให้ชางมินช่วยและมันก็สำเร็จ
“ผมก็เหมือนกัน.....มีเจ้คนหนึ่งอ่ะตามตื้อผม.......พูดตรงๆนะพี่...ผมสยองมากเจ้แกตามตื้อผมไม่พอ เจ้แกตามไปด่าทุกคนที่เข้าใกล้ผมเลยนะ จนผมอาย ไม่กล้าไปไหนแล้วเนี่ย”ชางมินพูดพร้อมทำหน้าสลด
“นายเองก็มีแฟนแล้ว....ทำไมไม่บอกเค้าไปล่ะว่านายมีแฟนแล้ว”
“ผมบอกไปแล้วแต่เจ้แกไม่เชื่อ.....จนกว่าจะพามาให้เห็น”
“เอ่อ....แฟนนายไง ยูฮวานน่ะทำไมไม่บอกเค้าไป....แล้วนายก็เปิดตัวไปเลย”
“ได้ไงพี่..พี่ก้อรู้ว่าเค้าอยูเมกา.....จะให้เค้าเสียการเรียนเพื่อเรื่องนี้ไม่เอาหรอก อีกอย่างถ่าพี่ชายเค้ารู้นะมีหวังไม่ให้ผมคบกับเค้าต่อแน่นอน”ชางมินบอกอย่างเศร้าสร้อยย
“เห้อ....ก้อได้ๆๆชั้นช่วยนายก็ได้....เห็นแก่ความรักของนายกับยูฮวานหรอกนะ”แจจุงบอก เอาวะยังไงชางมินมันก็เคยช่วยเราไว้
“คืนพรุ่งนี้นะ.....เตรียมตัวไว้ด้วยย.....ผมรักพี่ที่สุดเลยคราบบบบบบบบบบบ”ชางมินว่าพลางกระโดดหอมแก้มพี่ชาย เหมือนที่เคยทำเวลาออดอ้อนพี่ชายได้สำเร็จ
“อืมๆๆ รู้แล้วน่าาาาาาา”แจจุงว่างพลางโยกหัวน้องเบาๆ
“ออ.....ลืมบอกอีกอย่าง....พี่ต้องแต่งตัวเป้นผู้หญิงนะ.....ผมไปล่ะครับ.....ถ้าพี่ไม่ช่วยผม.....ผมโกรธจริงๆด้วยเอานะะะะะะะ”ชางมินบอกพลางรีบวิ่งออกไปเพื่อนที่จะไปโรงเรียนแล้วหนีฝ่ามืออรหันของพี่ชาย ห้าๆเกือบไม่รอดแล้วเรา
“ชิม ชางมิน!!.......กลับมานายตายแน่”แจจุงตะโกนตามไป ไอ้น้องคนนี้ขยันหาเรื่องมาให้เค้าจริงๆ จะมีซักวันมั้ยนะที่ชั้นจะไม่ต้องปวดหัวเพราะนายไอ้น้องตัวแสบ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้เสร็จไปอีกตอนแล้วนะ ทุกคนยังอยู่กันรึเปล่าเอ่ยย ขอโทษนะเราหายไปนานมากกกก ช่วงนี้ยุ่งๆๆ ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามนะะะะ ขอกำลังใจเป็นคอมเม้นได้มั้ยเอ่ยยยยยยย
มาลุ้นช่วยกันนะว่า ใครได้เป็นบัดดี้ใคร แล้วทำไมยุนโฮถึงขอเพิ่มเวลาในการเล่นเกมส์นี้ มาติดตามกันต่อไปนะะะะะะ ^_______^ รักท่านผู้อ่านทุกคนนะจ๊ะ
ความคิดเห็น