คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ไปญี่ปุ่น
รุ่งเช้า
แจจุงตื่นขึ้นมาเห็นจีโบยังหลับอยู่แจจุงเลยกะจะแกล้งจีโบเล่นๆ แจจุงหยิบมือถือขึ้นมาแล้วแนบใส่หู
“ฮัลโหลครับผม......คิดถึงครับ คิดถึงมากเลยล่ะครับ จริงสิครับ แหมผมก็มีคุณคนเดียวเท่านั้นแหละครับ”จีโบได้ยินเสียงแจจุงแล้วก็นั่งฟังแจจุงคุยอยู่นานในใจนึกมั่นใส้ แจจุงเมื่อรู้ว่าจีโบตื่นแล้วก็ยิ่งหยอดคำหวนลงไปในบทสนทนาที่ว่างเปล่า
“อยู่คนเดียวครับ จริงสิครับ ผมไม่กล้าโกหกที่รักของผมหรอกครับ แค่นี้ก่อนนะครับเดี๋ยวไปส่งน้องไม่ทันครับ”
“อ้าวจีโบตื่นตั้งตาเมื่อไหร่”แจจุงแกล้งตกใจเมื่อเห็นจีโบตื่น
“ผมมีคุณคนเดียวเท่านั้นแหละครับ อยู่คนเดียวครับ......”
“หึงพี่ใช่มั้ย”แจจุงมองหน้าจีโบที่ทำหน้างอแล้วยิ้ม
“เจ้าชู้ หลายใจ ไม่ไปแล้วญี่ปุ่น”จีโบลุกขึ้นจับกระเป๋า
“จีโบจีโบพี่แค่ล้อเล่นเมื่อกี้พี่คุยคนเดียว”แจจุงจับแขนจีโบไว้
“คนบ้าเท่านั้นแหละที่เชื่อ”
“จริงๆพี่คุยคนเยวไม่เชื่อดูได้เลยอะ”แจจุงยื่นมือถือให้จีโบ จีโบรับมาแล้วเช็คดูเป็นจริงตามที่แจจุงบอกเพราะนอกจากสายของโบอะเมื่อคืนก็ไม่มีสายโทรเข่าโทรออกอีกเลย จีโบยื่นมือถือคืนให้แล้วเดินเข้าห้องน้าไปอาบน้ำ แจจุงมองตามแล้วยิ้ม ซักพักจีโบก็ออกมา แต่ก็ยังไม่พูดกับแจจุง
“เลิกงอนได้แล้วนะไม่งั้นจูบจริงด้วย”แจจุงกอดจีโบ
“ไม่เอานะพี่รีบไปอาบน้ำเลยนะชั้นจะไปทำกับข้าวรอ”จีโบบอกแจจุงแล้วแกะมือของแจจุงออก แจจุงเดินเข้าไปอาบน้ำส่วนจีโบเมื่อแต่งตัวเสร็จก็ออกมาข้างนอก แล้วเข้าไปทำกับข้าวในครัวทำเสร็จก็ยกออกมาตั้งไว้สำหรับทุกคน
“อ้าวจีโบตื่นแล้วหรอ”ยูชอนที่เปิดประตูออกมาทักจีโบทันทีที่เห็น
“คะอรุณสวัสดิ์คะ” จีโบทักยูชอนกลับ
“เราไม่ค่อยได้เจอกันเหมือนเมื่อก่อนเลยเนอะ”ยูชอนนั่งลงที่เก้าอี้ตัวของตัวเอง
“คะคุยก็ไม่ได้คุย”จีนั่งลงข้างยูชอน
“จีโบมันสายไปมั้ยถ้าพี่จะบอกเธอว่า..................”
“ว้าว..........อาหารเสร็จแล้ว”ชางมินเดินมานั่งที่โต๊ะทำให้ยูชอนต้องตัดบทสนทนา
“เมื่อกี๊พี่ว่าไงนะคะ”จีโบหันไปถามยูชอน
“ช่างมันเถอะ....พี่จำไม่ได้แล้ว”ยูชอนมองชางมินที่กินไม่รอใคร
“ชางมินกินไม่รอเลยนะ”แจจุงเดินออกมาจากห้องแล้วมานั่งข้างๆจีโบ
“ช้าจังทำอะไรอยู่ไม่ทราบ”จีโบหันไปมองแจจุงที่พึ่งนั่งลงที่เก้าอี้
“คิดถึงพี่ใช่มั้ย”
“เปล่าซะหน่อยแค่กลัวจะไปเรียนไม่ทันเท่านั้นเอง”
“จริงหรอ”
“โกหกแล้วได้อะไรกันเล่า”
“ถ้าไม่คิดถึงกล้าหอมแก้มพี่ปะ”
“บ้า......ใครจะไปกล้า”
“เห็นมั้ยว่าแล้วต้องโกหก”
“พูดมากอยู่ได้รีบกินรีบไปกันเถอะ”จีโบตักอาหารเช้าเข้าปาก
“ดุจริ๊ง......เดี๋ยวจูบให้หายดุเลย”แจจุงยื่นหน้าเข้าไปจะจูบจีโบ
“อ้า!!!...............ไม่เอาไม่เอาอิ่มแล้วไปรอข้างล่างดีกว่า”จีโบเอามือกันหน้าของแจจุงแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเอาถ้วยของตัวเองไปเก็บจากนั้นก็เดินลงไปรอข้างล่างที่รถของแจจุง
“นี่เธอ!!.........มาทำอะไรแถวรถของแฟนชั้นยะจะมาปล้นรึเปล่าเนี่ย”โบอะที่พึ่งลงจากรถเห็นจีโบก็จู่โจมทันที
“เอ๊ะ!!!.......ชั้นเนี่ยนะปล้นบ้ารึเปล่าคะ”
“ใช่ก็เธอและ....ถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นใคร”
“จีโบเกิดเรื่องอะไรหรอ”ชางมินเดินมาหาจีโบ
“อ้าว!!....นี่ชางมินรู้จักเค้าหรอ”โบอะหันไปถามชางมิน
“ครับก็จีโบเค้าเป็นแฟน......”
“แฟนของชางมินใช่มั้ย........ว้าวแฟนสวยเหมือนกันนะเนี่ย......ขอโทษนะที่เข้าใจผิด”โบอะจับไหล่จีโบเบาๆ
“นี่มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าเนี่ย”แจจุงที่พึ่งมาถึงเดินมายืนข้างๆจีโบ
“หวัดดีแจจุงเราไปกินข้าวเช้าด้วยกันนะ”โบอะโผเข้ากอดแจจุง ทำให้จีโบจ้องแจจุงตาเขม่ง
“ชั้นกินอิ่มเมื่อกี๊ขอโทษด้วยนะ.....อีกอย่างชั้นต้องรีบไปส่งชางมินกับจีโบเดี๋ยวจะไปเรียนไม่ทัน”แจจุงแกะมือของโบอะออกแล้วเปิดประตูรถทันที แล้วมองหน้าจีโบด้วยสายตาที่บอกว่าพี่ขอโทษพี่ไม่ได้ตั้งใจพี่ไม่รู้เรื่อง
“ชางมินก็ขับรถเป็นนี่...และเค้าสองคนก็เป็นแฟนกันทำไมไม่ให้เค้าไปกันสองคนล่ะ”
“ว่าไงนะโบอะ....เมื่อกี้เธอว่าใครเป็นแฟนใครนะ”
“ก็จีโบกับชางมินไง......ทำไมหรอชั้นพูดอะไรผิดหรอ”
“พี่โบอะครับเมื่อกี๊พี่ฟังผมยังไม่จบเลยครับ.....คือผมจะบอกว่าจีโบเค้าเป็นแฟนของพี่แจจุงครับ”ชางมินหันไปมองหน้าทั้งสามคนแล้วก็ขึ้นไปนั่งรอบนรถ
“ที่ชางมินพูดจริงหรอแจจุง”โบอะหันไปมองหน้าแจจุงที่ยืนอยู่ข้างๆจีโบ
“อืม...จริงก็เมื่อคืนจีโบเค้าก็ค้างที่นี่แหละ”แจจุงโอบไหล่จีโบ
“แล้าเธอนอนที่ไหน”โบอะหันมาถามจีโบ
“ก็ห้องพี่แจจุงไงคะ”จีโบตอบตามความจริง
“เป็นไปไม่ได้แจจุงหวงห้องจะตายขนาดชั้นยังไม่เคยเข้าไปเลย…….ใช่มั้ยแจจุง”
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ในเมื่อเค้าเป็นแฟนชั้นถ้าไม่นอนกับชั้นจะไปนอนกับใคร.........งั้นพวกชั้นขอตัวนะสายแล้ว”แจจุงเปิดประตูรถให้จีโบและตัวเองที่ตามขึ้นไปโดยไม่สนใจโบอะที่ยืนน้ำตาคลออยู่ แล้วแจจุงก็ออกรถทันที แจจุงขับรถมาโดยไม่พูดไม่จาจนมาถึงมหาลัยชางมินลจากรถทันทีที่รถจอด จีโบกำลังจะเปิดประตูแต่แจจุงดึงแขนไว้ก่อน
“มีอะไรหรอคะ”จีโบหันหน้ามามองแจจุง ทันทีที่หันมาแจจุงก็โน้มจีโบเข้ามาจูบทันที ทีแรงจีโบดิ้นแต่เมื่อยิ่งดิ้นก็เหมือนแจจุงจะยิ่งกอดแน่นขึ้น จีปล่อยให้แจจุงจูบตามสบายจนแจจุงพอใจ แจจุงค่อยๆละปากออกจากปากของจีโบ
“ไม่โกรธพี่นะ”แจจุงมองหน้าจีโบ
“ไม่คะไม่โกรธหรอก็เราเป็นแฟนกันนี่......จูบกันมันไม่แปลกหรอกคะ”จีโบจับมือแจจุง
“จำไว้นะจีโบไม่ว่าจะมีผู้หญิงซักกี่คนมายุ่งกับพี่พี่ก็จะรักแค่จีโบคนเดียวและตลอดไป......ไว้ใจพี่นะ”แจจุงจับมือจีโบมาวางไว้บนอกของตัวเอง แล้วลูบหัวของจีโบอย่างอ่อยโยน
“คะชั้นเชื่อใจพี่......แต่เมื่อกี้พี่โบอะเค้าบอกว่าพี่เป็นแฟนเค้าด้วยล่ะ”จีโบบีบจมุกแจจุงเบาๆ
“แล้วเชื่อเค้ารึเปล่าล่ะ”
“อืม......เชื่อมั้งคะ”
“มันไม่จริงนะจีโบพี่คิดกับเค้าแค่เพื่อนเท่านั้นนะ”
“ล้อเล่นคะ....ชั้นไม่เชื่อเค้าหรอก”
“หลอกพี่อีกแล้ว...เดี๋ยวก็ทำโทษเลย”แจจุงจับจมุกของจีโบเบาๆ
“ไม่เอาแล้วเดี๋ยวจะสายนะ.....ชางมินก็รอนานแล้วด้วยไปแล้วนะคะ”
“เดี๋ยวบ่ายๆพี่จะมารับนะ”แจจุงโบกมือให้จีโบที่กำลังลงจากรถ พอจีโบลงจากรถเสร็จแจจุงก็ออกรถทันที จีโบเดินไปหาชางมินที่ยืนคอยอยู่ ไม่นานนักกาอินก็มาแล้วก็ตรงมาหาจีโบกับชางมิน
“คุยกันเรื่องพี่โบอะหรอเห็นคุยกันอยู่นานเชียว”ชางมินหันมาถามจีโบ
“อืม.....แต่ก็ไม่ถึงขนาดทะเลอะกันหรอกนะ”
“งั้นเราก็ไปเรียนกันเถอะ”กาอินดึงแขนของจีโบไป ทั้งสามคนเดินมาจนถึงห้องเรียน แล้วนั่งลงที่โต๊ะของตัวเอง โดยมีสายตาอาฆาตจากชอนซาที่ส่งมาให้พวกเค้าเป็นประจำจนทั้งสามคนชินกับสายตานี้ไปซะแล้วจนถึงเวลาเลิกเรียนทั้งสามคนรีบลุกขึ้น
“กาอินเธอจะไปส่งเราสองคนมั้ย”จีโบถาม
“ไม่ดีกว่าพวกเธอไปเถอะ”
“นี่เราไปกันตั้งอาทิตย์นะ........แล้วเธอแน่ใจนะว่าจะไม่ไปกับพวกเรา”
“แน่ใจ”
“กาอินนี่เธอกับชั้นกับจีโบจริงๆหรอ”ชางมินพูดขึ้นแล้วมองหน้ากาอิน
“ไม่ล่ะส่งแค่หน้ามหาลัยก็พอแล้ว”กาอินหันมาบอก
“เอางั้นก็ได้.....งั้นเราไปกันเถอะนะ”จีโบเดินนำหน้าไป ตามด้วยชางมินกับกาอิน
“พี่แจจุงยังไม่มาเลยนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราได้มารอเค้าเลยนะ”จีโบพูดขึ้นเมื่อมาถึงหน้ามหาลัย
“นั่นไงจีโบพี่แจจุงมาแล้ว”ชางมินชี้ไปที่รถสปอร์ตสีดำที่กำลังตรงมาทางพวกเค้า ทันที่ที่รถจอดชายหนุ่มหน้าสวยเจ้าของรถก็ก้าวลงมาจากรถทันที
“ทำไมวันนี้มาช้าละคะ”จีโบถามแจจุง
“รถติดนิดหน่อยน่ะ”แจจุงเดินมาหาจีโบ
“กาอินชันไปก่อนนะ...อีกอาทิตย์นึงเจอกันนะ”จีโบเดินไปจับมือกาอิน
“อย่าลืมของฝากนะ”
“ห่วงแต่ของฝากนะ”
“ล้อเล่น...ขอให้สนุกนะ...นายด้วยนะชางมิน”กาอินหันมาบอกกับชางมิน
“อืม....ชั้นไปนะ”ชางมินเดินขึ้นรถทันที
“เธอก็ไปได้แล้วนะ..ดูแลจีโบด้วยนะคะพี่แจจุง”กาอินก้มหัวเล็กน้อยแล้วก็เดินจากไป
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ...”แจจุงเปิดประตูให้จีโบแล้วก็ขึ้นรถแล้วก็ออกรถทันที
ที่สนามบิน โซล
“เหลือแค่แจจุง ชางมินแล้วก็แฟนของแจจุงใช่มั้ย” ลีซูมานดูนาฬิกาเอยู่หลายรอบแล้ว
“นั่นครับมาแล้วครับ”จุนซูชี้ไปทาง ทั้งสามคนที่กำลังวิ่งมา
“มากันแล้วหรอ”ซูมานมองดูคนทั้งสามที่อยู่ในอาการหอบเพราะพึ่งหยุดวิ่ง
“ครับ...ขอโทษนะครับที่มาช้าพอดีรถมันติดน่ะครับ”แจจุงก้มหัวให้ลีซูมาน
“คนนี้ใช่มั้ยแฟนของนาย...คิมแจจุง”ลีซูมานมองไปที่จีโบ
“ครับ”
“สวัสดีคะคุณลีซูมาน ชั้น ฮาจีโบคะ”จีโบก้มหัวให้ลีซูมาน
“ใช้ได้นี่แจจุง......พวกนายรีบไปเช็คอินเถอะเดี๋ยวไม่ทัน”ลีซูมานบอก แล้วทั้งสามคนก็ไปเช็คอินแล้วก็ไปรอบนเครื่อง รอได้ซักพัก ลีซูมาน ยุนโฮ จุนซู และยูชอนก็มา ทุกคนนั่งประจำที่จนถึงเวลาที่เครื่องบินออก ลีซูมานนั่งคุมความประพฤติของแจจุงกับจีโบตั้งแต่อยู่เกาหลีจนเครื่องลงจอดที่ญี่ปุ่น แบบไม่ให้คลาดสายตา
“ฮา จีโบเธอมาเดินกับชั้น ส่วยแจจุงก็ไปเดินกับเพื่อนๆตามปกตินะ”ลีซูมานบอก และทุกคนก็ทำตาม ทันทีที่ย่างก้าวลงบนสนามบินโตเกียว นักข่าวก็พากันรุมเข้ามาถ่ายรูปและสัมภาษณ์ เหล่าเทพเจ้า แจจุงคอยแอบมองจีโบตลอดเวลาเพราะห่วงจีโบมากการเดินทางออกมาจากสนามบินเป็นไปด้วยความยากลำบากแต่พวกเค้าก็ผ่านมันมาได้ สำหรับเหล่าเทพเจ้านั้นคงชินแล้วกับสถานการณ์แบบนี้แต่กับจีโบนี่สิเกือบล้มตายเพราะแรงผลัก เมื่อทุกคนมาถึงโรงแรมที่ได้จองไว้ต่างก็แยกย้ายขึ้นห้อง
“จีโบเธอขึ้นไปรอแจจุงที่ห้องก่อน ส่วนนายอีกซัก 10 นาทีค่อยตามขึ้นไปนะ”ลีซูมานบอกแจจุงกับจีโบแล้วก็เดินขึ้นไปที่ห้องของตัวเอง จีโบขึ้นมาบนห้องคนเดียวตามที่ซูมานบอกพอมาถึงก็จัดข้าวของได้ซักพักแจจุงก็มาถึง แจจุงเข้ามาในห้องแล้วทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาตัวยาวทันที แล้วก็หันไปมองจีโบที่กำลังจัดของของตัวเอง
“เอาของพี่ไปจัดให้หน่อยนะพี่เหนื่อย”แจจุงผลักกระเป๋าของตัวเองมาไว้หน้าโซฟา
“คะ”จีโบเดินมาลากกระเป๋าของแจจุงไปแล้วก็จัดของของแจจุง
“โกรธอะไรพี่รึเปล่าทุกทีเห็นชอบเถียง...แล้วทำไมไม่เถียงล่ะ”แจจุงลุกขึ้นนั่งแล้วมองจีโบ
“ไม่ได้โกรธหรอกคะก็แค่ขี้เกียจเถียง”จีโบลากกระเป๋าของตัวเองและของแจจุงไปเก็บข้างตู้เสื้อผ้าของทั้งสองคน
“งั้นเราลงไปข้างล่างกันเถอะใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว”
“พี่ก็ลงไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวช้นจะตามไปนะ”
“ทำไมไม่ไปพร้อมกันล่ะ”แจจุงเดินไปจับมือจีโบ
“ถ้าเราไปพร้อมกันพี่กับชั้นก็แย่น่ะสิ”จีโบมองหน้าแจจุง
“จริงด้วยสินะ.......เฮ้อ!!!......ลำบากหน่อยนะจีโบ”แจจุงลูบหัวจีโบเบาๆ
“คะไม่เป็นไรหรอกคะชั้นชินแล้วล่ะ”
“พี่ไปนะ”
“คะเดี๋ยวชั้นจะตามไปนะคะ” จีโบโบมือลากับแจจุง แล้วแจจุงก็เดินออกจากห้องไป
“เฮ้อ!!!...........”จีโบถอนหายใจแล้วนั่งลงที่โซฟา นี่ชั้นเป็นอะไรของชั้นนะ เธอเป็นแฟนพี่แจจงนะอย่าคิดถึงพี่ยูชอนสิ จีโบลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปที่ประตูแล้วเปิดประตูและหันไปล็อกประตูห้อง
“ลงไปกินข้าวหรอ”เสียงหนึ่งที่คุ้นหูดังขึ้น จีโบหันไปดู
“พี่ยูชอน”น้ำเสียงช่างแผ่วเบา
“ตกใจหรอที่เห็นพี่”
“เปล่าคะแค่แปลกใจนิดหน่อย”
“มีอะไรให้แปลกใจหรอ”ยูชอนถามทั้งที่ตัวเองก็นึกแปลกใจที่เจอจีโบที่มาเพียงลำพังเท่านั้น พูดสิยูชอนเธอมาคนเดียวแล้วนะโอกาสแบบนี้ไม่ได้หาง่ายๆนะ ยูชอนพูดกับตัวเองในใจ
“พี่จะลงไปกินข้าวเหมือนกันหรอคะ”จีโบมองหน้ายูชอนแล้วรีบหลบสายตาทันทีที่ได้สบตากับยูชอน อย่านะจีโบเธอห้ามมองตาของเค้านะ และอย่าเผลอคิดอะไรบ้าๆล่ะ คิมแจจุง เป็นแฟนเธอนะ จีโบบอกตัวเองในใจ
“อืม......แล้วแจจุงล่ะ” บ้าเอ้ย!!......ไปถามหาเค้าทำไมกันยูชอนโง่เอ้ย ยูชอนด่าตัวเองในใจ
“ลงไปก่อนแล้วคะ”
“”งั้นหรอ” ยูชอนออกเดินอย่างช้าๆ และก็หันกลับมาหาจีโบที่ยื่นนิ่งอยู่กับที่เช่นเดิม
“แล้วไม่ไปหรอ”
“เดี๋ยวจะตามลงไปทีหลังคะ”
“ออ”ยูชอนหับกลับไปแล้วเดินต่อ นี่เธอแคร์แจจงมากขนาดนั้นเลยหรอ แค่เดินลงไปกับพี่ก็ไม่ได้หรอจีโบ ยูชอนคิดในใจ
“โธ่เอ้ย!!!..........จีโบเอาอีกแล้วนะ”จีโบบ่นให้ตัวเองแล้วเดินตามไปให้ห่างกับยูชอนมากที่สุด พี่คะชั้นขอโทษนะ แต่ชั้นคงอยู่ใกล้ๆพี่อีกไม่ได้ ชั้นกลัวว่าชั้นจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีก ชั้นไม่อยากทำผิดต่อพี่แจจุงอีก ชั้น...ยังรักพี่อยู่นะ จีโบคิดอยู่ในใจแล้วก็มาหยุดอยู่หน้าลิฟต์ จีโบเดินเข้าไปทันทีที่ประตูเปิดออกจนลิฟต์เคลื่อนตัวลงมาถึงชั้นล่างจีโบออกมาจากลิฟต์เมื่อประตูเปิดออกแล้วมองไปที่ด้านซ้ายมือที่เป็นร้านอาหาร ก็มองเห็นแจจุง ลีซุมาน ชางมิน จุนซู ยุนโฮ เอ๊ะแล้วพี่ยูชอนล่ะลงมาก่อนเราอีกไม่ใช่หรอแล้วหายไปไหนกัน จีโบคิดแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะนั้นทันที
“อ้า!!!............เห็นมะที่รักของผมมาแล้ว”แจจุงพูดขึ้นเมื่อจีโบมาถึงแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆแจจุง
“พูดอะไรก็ระวังหน่อยแจจุง”ลีซูมานส่งสายตาดุมาหาแจจุง
“แต่เราพูดภาษาเกาหลีนี่คงไม่เป็นอะไรหรอกครับ”
“ใช่ว่าคนญี่ปุ่นจะฝังภาษาเกาหลีไม่ได้ทุกคนนะ”
“ครับมันก็จริงครับ”แจจุงหน้าจ๋อยทันที นี่แม้แต่จะพูดจากันหวานๆให้ชื่นใจยังไม่ได้เลยหรอเนี่ย แจจุงบ่นในใจ
“ไม่สบายรึเปล่าจีโบตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาเห็นเงียบตลอดเลย”ชางมินถามขึ้น
“เปล่าเพียงแต่ชั้นกำลังคิดว่า..................”จีโบหันไปมองหน้าแจจุง
“คิดอะไรหรอจีโบ”แจจุงหันมาจ้องหน้าจีโบ
“ขอโทษนะที่มาช้า”ยูชอนเดินมานั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับจีโบ
“ไม่ว่าจะกี่ครั้งนายก็สายตลอดล่ะ”จุนซูมองหน้ายูชอนด้วยสีหน้าเซ็งๆ
“แล้วเมื่อกี๊จีโบ...........”แจจุงมองหน้าจีโบเพื่อทวนคำถาม
“ไว้ค่อยถึงห้องเราค่อยคุยกันก็ได้คะ”จีโบมองหน้าแจจุง
“ถ้าเธออึดอัดที่ชั้นเข้ามาควบคุมมากเกินไปชั้นก็ขอโทษด้วยแล้วกัน”ลีซูมาน มองมาที่จีโบกับแจจุง
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ..........ชั้นแค่คิดว่าชั้นมาที่นี่มันถูกแล้วหรอ......เท่านั้นเองคะ”จีโบก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
“ทำไมจีโบคิดแบบนั้นล่ะ.....นี่จีโบไม่ไว้ใจพี่หรอ.....ไม่เอานะอย่าคิดแบบนี้อีกนะ”แจจุงกุมมือของจีโบ
“เรากินข้าวกันเถอะ”ลีซูมาน บอกทุกคนแล้วลงมือกินข้าว และคนอื่นๆก็เช่นกัน บรรยากาศเงียบกริบเหมือนกับว่าทุกคนไม่รู้จักกันเลย เวลาผ่านไปซักพัก จีโบวางช้อนลงทั้งที่พึ่งกินข้าวได้ไม่กี่คำ
“อิ่มแล้วหรอ”แจจุงถามจีโบ
“คะ.......เดี๋ยวชั้นกลับห้องดีกว่าคะ”จีโบลุกขึ้น
“เดี๋ยวพี่เดินไปเป็นเพื่อน”ยูชอนลุกขึ้นเช่นกัน
“อ้าว!!....นายอิ่มแล้วหรอยูชอน”ยุนโฮหันไปมองยูชอน
“อืม…..พอดีไม่ค่อยหิวเท่าไหร่น่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกคะชั้นกลับคนเดียวได้คะ”
“พี่ก็กะว่าจะกลับห้องอยู่แล้ว ก็ไปพร้อมกันก็ได้นี่”
“คะ!!...........งั้นชั้นไปนะคะ”จีโบเดินไปจากโต๊ะตามด้วยยูชอน ทั้งสองเดินออกมาด้วยกันพร้อมกับบรรยากาศที่เงียบเฉียบจนมาถึงหน้าลิฟต์ จีโบยื่นมือไปจะกดลิฟต์ แต่ยูชอนชิงกดก่อนทำให้จีโบรีบกระตุกมือกลับทันที
“กลัวพี่มากขนาดนั้นเลยหรอ”ยุชอนมองหน้าจีโบ
“เปล่าคะแค่ตกใจนิดหน่อย......ลิฟต์มาแล้วไปกันเถอะคะ”จีโบเดาเข้าไปในลิฟต์ตามด้วยยูชอน ในลิฟต์มีแค่ยูชอนกับจีโบ ทั้งคู่ไม่คุยกันเลย จีโบนี่เธอจะไม่คุยกับพี่จริงๆหรอ พี่อยากคุยกับเธอนะเธอคุยกับพี่สิ ยูชอนคิดในใจแล้วมองหน้าของจีโบแว๊บนึง
พี่ยูชอนชั้นอยากคุยกับพี่เหมือนเมื่อก่อนจังเลย แต่ชั้นไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยกับพี่ยังไง ทำไมนะชั้นถึงรู้สึกว่าเราห่างเหินกันมากเหลือเกิน ห่างจนชั้นเองยังสงสัยว่าเราเคยรู้จักกันจริงๆหรอ จีโบเองก็คิดในใจเช่นกัน
“ช่างนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลนเน่อ”ยูชอนเปิดปากพูดออกมา
“คะ……พี่คงยุ่งมากใช่มั้ยคะเวลาที่ชั้นไปที่ อาพาสเม้นท์ ทีไรก็ไม่เห็นพี่เลย”
“อืม.....เธอเองก็คงจะเหนื่อยสินะเวลาไปไหนมาไหนกับแจจุง” พี่ไม่ยุ่งหรอกจีโบเพียงแต่พี่ทนไม่ได้เวลาที่เห็นเธอกับแจจุงมาด้วยกันหรืกอดกันหรือแม้แต่ยืนข้างกันพี่ก็ทนไม่ได้ ยูชอนคิดในใจ
“ไม่เท่าไหร่หรอกคะ”
“เธอคงสบายดีสินะ”
“คะ แล้วพี่ล่ะคะ”
“ก็คงงั้นมั้ง”
ความคิดเห็น