คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เยื่ยมเยียน
ยุนโฮขับรถมาส่งจีโบโดยที่ไม่มีการพูดคุยอำรกันเลยซึ่งยุนโฮเองก็รู้ว่าเพราะอะไร นี่ชั้นทำเกินไปรึเปล่านะยุนโอคิดในใจ
จีโบเธอเป็นผู้หญิงที่เพื่อนชั้น รักมากชั้นรู้ชั้นเข้าใจแต่นี้ถึง 2 คน ชั้นควรทำไง จริงอยู่ที่ว่าเธอกับยูชอนเจอกันก่อนแจจุง
แต่ทำไมเธอทั้ง 2 คนถึงไม่คบกันตั้งแต่ตอนนั้น นี่ชั้นควรทำไงดี ชั้นทั้งเห็นใจเธอและเพื่อนของชั้น ยุนโอทั้งขับรถและมองจีโบสลับกันไปมา ด้วยความกลุ่มใจ
"พี่ยุนโฮมีอะไรจะพูดกับชั้นรึเปล่าคาะ"จีโบถามเมื่อสังเกตเห็นอาการของยุนโฮ
"อ๋อ............ชั้นแค่สงสัยว่าเธอไม่ง่วงรึไงกันนี่มันก็ดึกแล้วนะ"
"ไม่หรอกค่ะ....................หรือว่าพี่ง่วง"
"ไม่ชั้นไม่ง่วงหรอกชั้นชินแล้ว"
"ค่ะ"จีโบก้มหน้าลง แล้วหันออกไปมองถนน พี่แจจุงชั้นไม่อยากให้พี่เสียใจ แต่ถ้าชั้นเลือกพี่พี่ยูชอนก็ต้องเสียใจ แล้วชั้นควรจะทำยังไง ชั้นไม่น่าเลย ชั้นไม่น่าไปตามนัดของพี่ ถ้าชั้นไม่ไปเราก็คงไม่ต้องเจอกัน และพี่ก็จะไม่เสียใจ ชั้นอยากให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน เป็นความฝันของชั้น และพอตื่นมาก็พบว่าตัวเองฝันไป ตาถ้ามันไม่ใช่ฝันชั้นก็อยากจะไปจากที่นี่ไปที่ที่ไกลแสนไกลไร้ผู้คน ที่ที่เราจะไม่มีวันได้เจอกัน หรือแม้แต่เสียง คำล่ำลือ หรือสิ่งใดๆก็ตาม จีโบคิดในใจ
"จีโบถึงแล้ว"ยุนโอเรียกทำให้จีโบตื่นจากผวังค์ความคิด
"ขอบคุณค่ะ"จีโบหันมาขอบคุณยุนโอ แล้วเปิดประตูรถ
"จีโบ...............ขอบใจนะที่ทำให้ยูชอนตื่นขึ้นมา"
"ชั้นดีใจที่เค้าตื่นค่ะ"จีโบลงจากรถแล้วปิดประตูรถแล้วเดินเข้าบ้าน
"เฮ้อ!!!!................"ยุนโฮถอนหายใจในขณะที่มองจีโบเดินเข้าบ้านจนเธอลับสายตา "ชั้นควรทำไงดีนะ เธอก็ใช่ว่าจะไม่ดี เธอเหมาะสมกับทั้งสองคน" ยุนโอหันมามองพวงมาลัยแล้วก็ start รถแล้วขับออกจากหน้าบ้านจีโบ
ในบ้านจีโบ
จีโบเดินเข้ามาอย่างอ่อนล้าทันทีที่ถึงห้องนอนเธอทิ้งตัวลงนอนแล้วมองไปที่เพดาน
"ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับชั้นด้วยนะ...................ชั้นอยากจะเป็นคนเห็นแก่ตัวจังจะได้เลือกอะไรได้ง่ายๆโดยที่ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกของใคร และตัวเองก็ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งสิน"จีโบค่อยๆหลับตาลงแต่ไม่ทันที่ตาจะปิดสนิด มือถือของเธอก็สั่นจีโบคิดว่าต้องเป็นแจจุงแน่นอน จีโบหยิบขึ้นมาดูเพื่อความแน่ใจ
"เอ๊ะ!!!...............นี่เบอร์ใครกันนะ"จีโบสงใสเมื่อเห้นเบอร์ที่ไม่คุ้นตา จีโบกดรัยแล้วแนบโทรศัพท์ใส่หู
"Hi ถึงบ้านแล้วหรอ"เสียงจากปลายสายดังขึ้นที่พอจะทำให้จีโบรู้ว่าเป็นใคร
"ค่ะ........นี่พี่ทำไมไม่นอนจะโทรมาทำไม"
"ก็พี่นอนมานานแล้วไม่อยากนอนแล้วอยากคุยกับจีโบมากกว่า"
"พี่ยูชอนพี่พึ่งจะฟื้นนะ........น่าจะพักผ่อนให้มากๆ"
"ก็พี่อยากจะคุยกับจีโบอ่ะ"
"แต่ชั้นง่วงแล้วนะ"
"ง่วงก็นอนซะเดี๋ยวพี่จะร้องเพลงกล่อมนะ"
"ไม่เอา...........แค่นี้ก่อนนะ"
"ไม่เอาบอกฝันดีก่อนซิ"
"ค่ะ ฝันดีค่ะ"
"ง่ายจัง ไม่ตื่นเต้นเลย"
"แล้วพี่จะเอาไง"จีโบพูดส่งไปออกแนวรำคาญจนยูชอนรู้สึดได้
"รำคาญพี่มากเลยหรอ"
"................................."
"ว่าไง"
".................เอ่อคือว่า...............ชั้นเหนื่อยน่ะไม่ได้รำคาญหรอก"จีโบรู้สึกผิดมากที่ทำให้ยูชอนรู้สึกแบบนั้น
"งั้นพี่ไม่กวนแล้ว..............ฝันดีนะ"
"ค่ะ........เช่นกันค่ะ"
"พรุ่งนี้มาเยี่ยมพี่นะ"
".................ค่ะ"
"สัญญา"
"ค่ะ"
"งั้นก็บ๊ายบาย"ยูชอนวางสายส่วนจีโบก็วางมือถือแล้วก็ลุกไปอาบน้ำแล้วเข้านอน
รุ่งเช้า
จีโบตื่นขึ้นมาเพราะความเพลียเธอลุกขึ้นมาไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาข้างล่างจีโบทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาหยิบหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ยตรงหน้าขึ้นมาแต่ยังไม่ทันจะเปิดดูก็มีเสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นจีโบเก็บหังสือไว้ที่เดิม
"ใครกันนะมาซะเช้าเลย"จีโบบ่นในขณะที่เดินออกไป จีโบเดินออกมาดูก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเลย จีโบหันหลังกลับกะว่าจะเดินกลับแต่เสียงออดก็ดังขึ้นอีก จีโบหันกลับมาทันที แต่ก็ไม่เจอใครเช่นเคย จีโบตัดสินใจเดินออกมาดู
"ใครกันนะมาเล่นพิเรนทร์แถวนี้"จีโบบ่นแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไป "อ๊าย!!!!.................."จีโบถอยหลังไปตามแรงฉุดของใครคนนึงแล้วเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของคนคนนั้น จีโบค่อยๆมองขึ้นไปเพื่อจะดูว่าเป็นใครแต่ถึงไม่ดูเธอก็พอจะรู้ว่าเป็นใคร
"พี่แจจุงปล่อยนะนี่เล่นอะไร"จีโบผลักตัวเองออกจากอ้อมกอด
"ก็คิดถึง.........อะดอกไม้พี่ให้"แจจุงยื่นช่อดอกไม้ให้จีโบ จีโบรับมาแล้วมองดอกลินลี่สีขาวที่อยู่ในช่ออย่างสวยงาม
"เข้าบ้านกันเถอะค่ะ"จีโบเดินเข้าไปในบ้านตามด้วยแจจุงที่เดินตามมาด้วยร้อยยิ้ม ทั้งคู่เดินเข้ามาจนถึงในบ้านแจจุงนั่งลงที่โซฟา
"จะไปไหน"แจจุงดึงแขนจีโบไว้ในขณะที่เธอกำลังจะเดินไป
"จะไปอาน้ำมาให้ค่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอกพี่ไม่หิวอยากมองหน้าจีโบมากกว่า"แจจุงจ้องตาจีโบไม่กระพริบ
"บ้าหรอ...............พี่จะมาจ้องหน้าชั้นทำไม"จีโบหันหน้าไปทางอื่น
"เขินพี่ใช่มะ"แจจุงยังคงจ้องอยู่
"เปล่าไม่ได้เขิน"
"แน่ใจ"
"ค่ะ"
"แล้วทำไมไม่มองหน้าพี่ล่ะ"
"เบื่อหน้าเลยไม่อยากจะมอง"
"จริงอ่ะ"
"อืม"
"แล้วทำไมหน้าแดงอ่ะ"
"ร้อน"
"ร้อนหรอ........ทำไมเหงือไม่ออกล่ะ"
"................................."
"เขินก็ยอมรับมาเถอะน่า"
"ไม่ได้เขิน"
"โกหกชัดๆเลย"
"ก็แล้วแต่จะคิด....................ไปดีกว่า"จีโบหันหลังกำลังจะเดินไปในครัว
"โหย.........แฟนมาหาทั้งทีจะเดินหนีซะงั้น"แจจุงลุกขึ้นแล้วกอดจีโบจากทางด้านหลัง
"พี่แจจุงปล่อยไม่เอาไม่ชอบ"จีโบตีแขนแจจงุพร้อมทั้งดิ้นไปดิ้นมา
"ไม่ปล่อยหรอกเรื่องอะไรต้องปล่อยด้วยล่ะ"แจจุงกกระชับกอดให้แน่นขึ้น
"โกรธนะ"
"ถ้าโกรธก็จะจูบ"
"ถ้าจูบก็จะเลิก"
"ถ้าเลิกก็จะปล้ำ"
"ถ้าปล้ำก็จะเกลียดพี่ตลอดไป"
"ถ้าเกลียดตลอดไปพี่ก็จะรักจีโบตลอดไปเหมือนกัน"
"........................................................"
"พี่พูดจริงนะจีโบ"
"..................เรา.......เราไปเยี่ยมพี่ยูชอนกันเถอะ"จีโบลุกขึ้นจากอ้อมกอดของแจจุง
"อะไรกันพึ่งมาก็จะออกไปแล้ว"
"งั้นชั้นไปคนเดียวก็ได้"
"จีโบ"
"ค่ะ"
"จีโบเป็นอะไรรึเปล่า"แจจุงลุกขึ้นมาแล้วเดินมาจับมือจีโบ
"เปล่านี่ค่ะ"
"ทำไมพักนี้จีโบทำตัวห่างเหินกับพี่จังเลย"แจจุงมองหน้าจีโบ
"..............งั้นหรอคะ..........ทำไมชั้นไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลย"จีโบหลบหน้าแจจุงเพราะรู้ว่าตัวเองกำลังโกหกอยู่
"พี่ก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น"
"แบบไหนคะ"
"ก็ให้มันเป็นแค่ความคิดของพี่ไง"
"เราจะไปกันได้รึยังคะ"
"อืม" ทั้งสองเดินทางไปโรงพยาบาลแบบคนทั่วๆไปส่วนใหญ่ทำคือนั่งรถเมล์ เพราะว่าแจจุงไม่ได้เอารถมา
ห้องของยูชอน
ยูชอนตื่นขึ้นมานั่งรอจีโบแต่เช้าเพราะหวังว่าจะได้เห็นหน้าของจีโบเป็นคนแรก เมื่อลูกบิดประตูดังขึ้นยูชอนหันไปมองด้วยความดีใจด้วยความหวังว่าจะเป็นหน้าคนที่ตัวเองรัก และทันทีที่ประตูเปิดออก
"ยูชอน!!!!!.........................."แจจุงยืนนิ่งด้วยความประหลาดใจและดีใจที่เห็นยูชอนฟื้นแล้ว
"หวัดดีแจจุง"ยูชอนยกมือขึ้นทักทาย และเหลือบไมมองคนที่อยู่ข้างหลังแจจุง
"นายฟื้นแล้ว"แจจุงเดินตรงมาหายูชอน ตามด้วยจีโบ
"นี่มากันแค่สองคนหรอ"
"อืมพอดีจีโบเค้าชวนมาน่ะ"
"อย่างงั้นหรอ" ยูชอนหันไปมองจีโบและแอบดีใจนิดๆที่จีโบเป็นคนชวนแจจุงมา แม้ว่าเธอจะมากับแจจุงแต่เค้าก็ดีใจมากที่ได้เจอเธอเป็นครั้งที่สองหลังจากที่ฟื้นขึ้นมา
"แล้วคนอื่นๆรู้ยัง"แจจุงนั่งลงข้างยูชอนบนเตียง
"ยุนโฮ"
"นี่ยุนโฮรู้แล้วหรอเนี่ย..........ทำไมไม่เห็นบอกกันเลยนะ"
"ก็เมื่อคืนที่ชั้นฟื้นน่ะ.......ยุนโฮเค้าก็อยู่"
"แสดงว่าธุระของยุนโอเมื่อคืนก็คือเค้ามาที่นี่พร้อมกับรุ่นน้องคนพิเศษของนายใช่ปะ"
"ทำไมนายรู้ล่ะ"
"ก็ชั้นเก่งไง..................ว่าแต่ว่ารุ่นน้องนายเค้ากลับแล้วหรอชั้นอยากเจอบ้างจัง"
"นี่นายอยากเจอเธอจริงๆหรอ"ยูชอนมองไปที่จีโบแป๊บนึง จีโบมองตอบแล้วส่ายหน้าอย่างขอร้องว่าอย่าเลยนะ
"ก็อยากน่ะสิ"
"งั้นชั้นก็ขอโทษด้วยนะ"
"ทำไมล่ะ"
"เพราะเค้าคงไม่อยากเจอพวกนายหรอกมั้งแค่ยุนโฮคนเดียวก็เกินพอแล้ว"
"หวงก็บอกมาเถอะน่า"
"ก็ใช่แต่อันที่จริงชั้นว่าพวกนายไม่ควรรู้จัดเธอในสถานการณ์แบบนี้"
"นายหมายความว่าไง"
"ก็...................................."ยูชอนต้องหยุดพูดเมื่อเสียงมือถือของแจจุงดังขึ้น
"แป๊บนะยุนโฮโทรมาน่ะ" แจจุงเดินไปคุยข้างนอก พอแจจุงออกไปจีโบก็ยังไม่พูดไม่จากับยูชอน
"จีโบ" จีโบมองหน้ายูชอนด้วยสีหน้าสงสัยว่ามีอะไร
"จีโบ นี่ไม่คิดจะคุยกับพี่เลยหรอ"
"ค่ะ"
"ก็คุยกับพี่ไง"
"คุยอะไร"
"อะไรก็ได้"
"บ้ารึเปล่าเนี่ย"
"ยอมบ้านะถ้ามีจีโบอยู่ข้างๆ"
"แหวะ"
"โหย.............นี่ไม่ซึ้งเลยหรอเนี่ย"
"นี่เป็นไรมากปะเนี่ย"จีโบเดินมาแตะหน้าผากยูชอน
"เป็น"ยูชอนจับมือจีโบ
"พี่เป็นอะไร"จีโบหน้าตื่นทันที
"ก็เป็นคนที่รักเธอไง"ยูชอนมองหน้าจีโบ
"บ้า"จีโบยิ้มด้วยอาการเขินแต่ทันทีที่ได้ยินเสียงลูกบิดยูชอนก็รีบปล่อยมือจีโบ
"อ้าวจีโบมีอะไรหรอ"แจจุงเข้ามาเห็นจีโบยื่นอยู่ข้างเตียงยูชอนก็แปลกใจ
"อ๋อพอดีชั้นหิวน้ำน่ะเลยบอกจีโบไปเอามาให้.................ไปสิไปหยิบมา"ยูชอนหันไปบอกจีโบ
"ค่ะ"จีโบเดินไปหยิบน้ำมาให้ยูชอนเพราะไม่รู้จะทำยังไง
"เห้ย...............นี่แฟนชั้นนะไม่ใช่นางพยาบาล"
"จะทำไงได้.............ก็ตอนนี้ไม่มีนางพยาบาลนี่"
"เออให้อภัย"
"น้ำได้แล้วค่ะ"จีโบยื่นน้ำให้ยูชอน
"ขอบคุณครับ..........................อือว่าแต่ยุนโฮโทรมามีอะไรหรอ"
"เออนั่นสิลืมไปเลย..............คือว่าบริษัทเรียกตัวด่วนน่ะตอนนี้เลย"
"แล้วนายจกลับเลยหรอ"
"ไม่หรอกเดี๋ยวพวกนั้นจะมารับพอดีไม่ได้เอารถมาน่ะ"
"แล้วจีโบล่ะ"
"เอ๋อจริงสิ..............จีโบอยู่ที่นี่รอพี่ไปก่อนนะ"แจจุงหันไปมองจีโบ
"ค่ะ"จีโบพยัคหน้า
"งั้นชั้นฝากจีโบด้วยนะ"แจจุงหันไปบอกยูชอน
"อืม..........สบายมมาก"ยูชอนยิ้มออกมา
"นี่อย่าลืมนะว่าแฟนชั้นไม่ใช่นางพยาบาล"แจจุงสั่งก่อนจาะ
"อือ"
"จีโบพี่ไปนะ"
"ค่ะ"
"แจจุงเดี๋ยวก่อน"ยูชอนเรียกแจจุงไว้
"มีอะไร"
"นายจะมากี่โมง"
"ไม่รู้ดิไม่แน่ใจเหมือนกันน่าจะเป็นตอนบ่ายๆมั่ง"
"งั้นหรอ"
"อือ..............ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย"
"อือไม่มีแล้ว"
"ชั้นไปนะ"แจจุงเดินออกจากห้องเพื่อไปรอเพื่อนๆข่างล่าง
ความคิดเห็น