คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตื่นได้แล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้นจีโบตื่นแต่เช้ากะว่าจะไปซื้อของมาทำเค้งให้ยูชอน จีโบตั้งใจไว้ว่าถ้ายูชอนฟื้นเธอเธอจะป้อนเค้กให้ยูชอนจีโบรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบออกไปซื้อของจีโบเดินออกมาจนถึงหน้าบ้านอย่างอารมณ์ดีแล้วเธอก็เดินออกมาจากบ้านแล้วหันกลับไป ล็อกประตูบ้าน
"ว้าย!!!!..................ใครน่ะปล่อยชั้นนะ"จีโบตกใจเมื่อมีคนมากอดจากด้านหลังจีโบทั้งดิ้นและร้องตะโกน
"จีโบ!!....จีโบ!!.....นี่พี่เองนะ.....พี่เองแจจุงไง"แจจุงกระซิบข้างหูของจีโบจีโบหันหน้าไปดู แล้วทันใดนั้นจีโบก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเธอหันหน้าไปหาแจจุงแล้วโดนปากของแจจุงปะกบปากของเธอโดยที่ยังไม่ทันจะตั้งตัวเลย จีโบอึ้งอยู่นานจนเริ่มมีสติขึ้นมาบ้างจีโบค่อยๆผลักแจจุงออก
"พี่มาหาชั้นแต่เช้ามีอะไรรึเปล่าคะ" จีโบพยายามออกมาจากอ้อมกอดจองแจจุงแต่ไม่เป็นผล
"ก็...............คิดถึงน่ะเลยมาหา....เมื่อคืนหลับสบายมั้ย"แจจุงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
"ค่ะ......หลับสบายค่ะ"จีโบเอามือผลักหน้าของแจจุงให้ห่างออกไป
"ว้า!!...................เสียใจจังที่จีโบหลับสบาย"แจจุงละกอดจากจีโบแล้วหันมากอดอกตัวเองแล้วทำงอน
"ทำไมล่ะคะ"
"ก็แสดงจีโบไม่รู้เหงาเลยน่ะซิถ้าพี่ไม่อยู่ด้วย....แต่พี่น่ะนอนไม่หลับเลยนะเมื่อไม่มีจีโบเหมือนตอนที่อยู่ญี่ปุ่นน่ะ"
"โธ่เอ้ย!!!.........นึกว่าเรื่องอะไรแค่เนี่ยนะ"
"นี่จีโบเห็นเป็นเรื่องไร้สาระหรอ"
"ค่ะไร้สาระมากด้วย"
"จีโบอ่ะ........พี่โกรธแล้วนะ"แจจุงหันหลังให้จีโบจีโบยิ้มออกมาเพราะขำแจจุงที่ทำตัวเหมือนเด็ก
"ตามใจซิคะอยากโกรธก็โกรธไปชั้นไปละ"จีโบออกเดินทันที
"เฮ้ย!!จีโบ....นี่ไม่คิดจะง้อกันบ้างหรอ"แจจุงรีบวิ่งตามมาเมื่อเห็นว่าจีโบไม่สนใจ
"ไม่ค่ะ"
"โห.............ใจร้ายจังเลย"
"ทำไมคะ......ชั้น.....ใจร้ายมากเลยหรอ"จีโบหยุดดินแล้วหันมามองแจจุง
"ใช่ใจร้ายมากเลยรู้ตัวปะ"แจจุงตีที่หัวจีโบเบาๆ1ที
"โอ๊ย!!!........เจ็บนะ"จีโบลูบหัวตัวเอง
"ตีแค่เบาๆเองนะ"
"ชิ!!....................."
"แล้วนี่จะไปไหนแต่เช้าล่ะ"
"อ๋อไปซื้อของค่ะ"
"ซื้อของ....ซื้ออะไรอ่ะ.......หรือว่าซื้อของไปเยี่ยมยูชอนหรอ"จีโบตกใจมากที่ได้ฟังคำถามแต่ก็ยังพอมีสติบ้าง
"ก็ซื้อของใช้ในบ้านล่ะค่ะแล้วพวกกับข้าว"
"หรอ.....งั้นพี่ไปด้วยนะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ชั้นไปคนเดียวก็ได้...อีกอย่างเดี๋ยวก็มีคนเห็นพี่หรอก"
"นี่มันยังเช้าอยู่เลยไม่มีใครเห็นหรอกเพราะคนยังไม่เยอะ"
"ค่ะค่ะ.....อยากไปก็ไปตามใจค่ะ"จีโบทีรู้ว่าห้ามไปก็ไม่ได้ผลต้องยอมแพ้แจจุง ทั้งคู่เดนมาเรื่อยๆโดยไม่คุยกันมากนักส่วนจีโบก็คิดถึงคำพูดของแจจุง *คนใจร้าย ใจร้ายมาก เราเป็นคนใจร้ายจริงๆหรอ ใจร้ายมากเลยงั้นหรอ*จีโบคิดเรื่องนี้รวมทั้งเรื่องยูชอนด้วย รวมทั้งเรื่องคำพูดของยุนโฮที่เหลือทางให้เธอทางเดียวคือแจจุงรวมทั้งเรื่องเด็กผู้หญิงคนนั้นและกระถางกุหลาบ....กระถางกุหลาบ เอ๊ะ มันหายไปไหนมันอยู่ไหนกันจีโบหยุดเดินทันที
"จีโบเป็นอะไรทำไมไม่เดินต่อหละอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว"แจจุงจับมือจีโบ
"คะ........"จีโบสะดุ้งหันมามองแจจุง
"พี่ถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่เดินต่อจะถึงแล้ว"แจจุงชี้ไปที่ตลาดที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
"พี่แจจุงคะ.....คือว่าพี่พอจะเห็นกระถางดอกกุหลาบมั้ยคะ"จีโบลองถามดู
"กระถางกุหลาบหรอ.........อืม"แจจุงใช้ความคิดซักพัก
"ก็ที่มีเด็กผู้หญิงเอามาให้ที่สนามบินไงคะ"
"อ๋อของยูชอนอยูที่อาพาสเม้นท์.........ทำไมหรอ"
"คือว่าชั้นขอเอามาดูแลได้มั้ยคะ"จีโบมองหน้าแจจุง
".............................."แจจุงไม่ตอบแต่กลับมองหน้าจีโบอย่างสงสงสัย
"ก็น้องเค้าบอกว่าให้ชั้นดูแลมันนี่นา"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่"
"งั้นเราไปเอากันเถอะคะ"
"แล้วไม่ซื้อของแล้วหรอ"
"ไม่ค่ะ นะนะนะนะนะไปเอากันเถอะ"จีโบเกาะแขนแจจุง
"ก็ได้งั้นก็ขึ้นรถไปกันเถอะมาพอดีเลย"แจจุงชี้ไปที่รถที่กำลังเคลื่อนตัวมา
อาพาสเม้นท์ ดงบังชินกิ
เมื่อแจจุงกับจีโบมาถึงทุกคนก็ต้องแปลกใจ
"นี่ที่ออกไปแต่เช้าไปรับจีโบมาหรอเนี้ย"จุนซุที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ทักขึ้นเป็นคนแรก
"อือ"แจจุงตอบเรียบๆแล้วเดินไปนั่งข้างชางมินส่วนจีโบเองก็เดินไปนั่งฝั่งที่ตรงข้ามกับแจจง
"ทะเลอะกันมาหรอ"ชางมินถามขึ้น
"เปล่านี่ทำไมนายถามแบบนั้นล่ะ"แจจุงหันไปมองหน้าชางมิน
"ก็ปกติเห็นตัวติดกันนี่นา"
"จะว่าไปแล้วก็จริงของชางมินนะ"ยุนโฮที่นั่งดูทีวีอยู่พูดขึ้น
"เอ่อคือว่าชั้นแค่จะมาเอาของเฉยๆค่ะ"จีโบพูดขึ้นบ้าง
"ของหรอเธอลืมอะไรหรอจีโบ"ชางมินถาม
"กระถางกุหลาบน่ะ"
"แต่มันเป็นของพี่ยู.............................."
"อยู่ในห้องยูชอนน่ะเดินเข้าไปหยิบเลย"ยุนโฮพูดขึ้นทำให้ทุกคนในห้องหันไปมองเว้นแต่จีโบที่ลุกขึ้นจากโซฟา
"เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้เอง"แจจุงลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบกระถางกุหลาบมาให้จีโบ
"ขอบคุณค่ะ"จีโบรับมา
"กินข้าวด้วยกันก่อนกลับนะ"แจจุงหันไปหาจีโบ
"ค่ะ"จีโบตอบตกลงเพราะไม่อยากเป็นคนใจร้ายของแจจุงอีก
~ding don ding dog~ เสียงกริ่งประตูดังขึ้นทุกคนหันไปมอง
"ใครมาหาแต่เช้ากันนะ"แจจุงงบ่นแล้วเดินไปเปิดประตู
"หวัดดีแจจุง" "สวัสดีคะพี่แจจุง"โบอะและยุนอาพูดทักทายพร้อมกัน
"นี่มาที่นี่กันทำไมเนี่ย"
"แหมเดี๋ยวนี้มาไม่ได้เลยหรอ"โบอะพูดพร้อมกับแทรกตัวเข้วไปในห้องและลากยุนอาเข้ามาด้วยทำให้ทุกคนแปลกใจมากรวมทั้งจีโบที่ดูจะตกใจมากที่พบกับยุนอาเพราะเธอไม่เคยลืมชื่อนี้เลย อิมยุนอา คนที่เคยทำให้ยูชอนเสียใจ แต่จะว่าไปแล้วชั้นเองก็คงไม่ต่างไปจากเค้าเลยแต่กลับแย่กว่าเค้าซะอีก เค้าแค่ทำให้พี่ยูชอนเสียใจแต่ชั้นทั้งทำให้พี่ยูชอนเสียใจและเจ็บตัวอีกต่างหากจีโบคิด
"นี่เธอมาแต่เช้าเชียวนะ"โบอะแควะจีโบทันทีที่เห็นหน้า
"ใครหรอคะ"ยุนอาถามขึ้น
"แฟนพี่เองแหละ"แจจุงเดินมาโอบไหล่จีโบทำเอาโบอะจ้องจีโบแบบอาฆาตสุดๆ
"แฟนพี่หรอคะน่ารักจังเลยนะคะ"ยุนอายื่นมือไปหาจีโบ
"ขอบคุณคะ ชั้น ฮาจีโบ ค่ะ"จีโบยื่นมือไปจับมือกับยุนอา
"ค่ะชั้นอิมยุนอาค่ะ"
"แล้วที่มาเนี่ยมีธุระอะไรกันหรอครับ"ชางมินถามขึ้น
"เอ่อคือว่าเรื่องของ............"
"ยูชอนใช่มั้ย"จุนซูพูดขึ้นทำให้ยุนอาหยุดกลางคัน
"ค่ะ"
"เค้ายังไม่ฟื้นหรอกนะว่าแต่เธอหายไปไหนมานานเลยละแล้วทำไมยูชอนถึงบอกว่าไม่อยากเจอเธออีก"
"เค้าพูด....แบ....แบบ...นั้นหรอคะ"
"ใช่แล้วหลังจากนั้นเค้าก็ไปเจอกับผู้หญิงคนนึงและก็เหมือนกับว่าเค้าลืมเรื่องของเธอไปเลยเหมือนกับคนไม่รู้จักกันงั้นแหละ"จุนซูถามคำถามที่อยู่ในใจมาตลอดเวลาเกือบ2ปีแต่คำถามกลับไม่มีคำตอบมีเพียงแค่ความเงียบเท่านั้น
"พี่แจจุงคะงั้นชั้นกลับก่อนนะคะ"จีโบพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
"ไหนว่าจะกินข้าวก่อนไง......ไม่เอานะจีโบพูดแล้วห้ามคืนคำนะ"แจจุงจับมือจีโบ
"แต่ว่า...................."
"เค้าจะกลับก็ปล่อยให้เค้ากลับไปสิ"โบอะพูดขึ้นขัดจังหวะของจีโบ
"ยุ้งชั้นจะคุยกับแฟนคนอื่นไม่เกี่ยว"แจจุงหันไปต่อว่าโบอะทำให้เธอมาก
"แจจุง!!!!" จุนซุและยุนโฮตะโกนพร้อมกันอย่างไม่เชื่อหู
"นะจีโบนะ"แจจุงหันไปอ้อนจีโบต่อโดยไม่สนใจเสียงของเพื่อนๆและสายตาของโบอะและยุนอาเลย
"คะ"
"ต้องอย่างนี้สิ"แจจุงกอดจีโบแล้วห้อมแก้ม
"พี่คะพอแล้วค่ะ"จีโบยกมือขึ้นมาห้ามแจจุง แจจุงยอมตามคำขอ
"นั่นไงแจจุงกลับมาเป็นเงาของจีโบแล้ว"จุนซูพูดพร้อมกับยิ้มแล้วจัดการปิดเกมส์ที่กำลังเล่นอยู่ซะ
"เธอสองคนก็กินด้วยกันสิ"ยุนโฮออกปากชวน
"อยู่แล้วขอบใจนะที่ชวน"โบอะเดินไปนั่งโซฟาตัวที่จีโบนั่งอยู่
"จีโบเราเข้าไปในห้องกันเถอะ"แจจุงลุกขึ้นพร้อมกับจับมือจีโบให้ลุกขึ้น
"เข้าไปทำไมคะ"จีโบมองหน้าแจจุงอย่าง งงๆ
"มาเถอะนาพี่มีอะไรจะให้"
"อะไรหรอคะ"
"ก็มาด้วยกันก่อนสิ"
"ก็ได้ค่ะ"แล้วแจจุงก็โอบเอวจีโบแล้วเดินเข้าไปในห้องทำเอาโบอะตัวสั่นด้วยความโกรธแค้นเธอจ้องทั้งคู่ไม่วางตาจนทั้งคู่หายลับไปในห้องของแจจุงทำให้คนที่อยู่ข้างนอกอดคิดไม่ได้ว่าพวกเค้ามมีความลับอะไรกัน
"ชั้นว่าเราไปช่วยกันจัดอาหารใส่จานกันดีกว่าปะ"จุนซุที่เห็นว่าสถานการณ์กำลังแย่ทำลายความเงียบแล้วทุกคนก็ทำตามอย่างว่าง่ายจนเจ้าตังเองก็งงว่าทำไมถึงง่ายขนาดนี้
ในห้องของแจจุง
"นั่งลงก่อนสิ"แจจุงนั่งลงที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอน
"ไหนล่ะคะของที่ว่าจะให้"จีโบนั่งลงข้างๆแจจุง
"มีก็แล้วกันนา"แจจุงขยับมาหนุนตักจีโบ
"พี่คงเหนื่อยมากเลยสินะ"จีโบวางมือลงที่อกของแจจุงแจจุงจับมือจีโบ
"แค่พี่ได้อยู่กับจีโบพี่ก็หายเหนื่อยแล้ว"
"จริงหรอคะ"
"อืม"
"งั้นชั้นจะมาหาพี่ในเวลาที่พี่เหนื่อยตกลงมั้ย"
"เฉพาะเวลาที่เหนื่อยเท่านั้นหรอ"
"ก็พี่บอกว่าอยู่กับชั้นแล้วหายเหนื่อยไงคะ"
"แจจุงจีโบอาหารเสร็จแล้วออกมากินข้าวได้แล้ว"เสียงของจุนซูดังขึ้นขัดจังหวะการพูดของแจจุง
"อืม....แป๊ปนึงเดี๋ยวตามไป"แจจุงหันไปตอบจุนซู
"จีโบพี่รักจีโบนะ...............แล้วจีโบล่ะรักพี่มั้ย"แจจุงลงจากเตียงแล้วนั่งคุกเข่าและจับมือของจีโบ
"ทำไมพี่ถามแบบนั้นล่ะคะ"จีโบหลบสายตาของแจจุง
"จีโบหลบสายตาพี่ทำไม"
"เราไปกินข้าวกันเถอะคาะ"จีโบลุกขึ้น
"แต่จีโบ........................"แจจุงต้องลุกขึ้นเมื่อจีโบเดินออกไปแล้ว ทั้งคู่เดินออกมาด้วยกันแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่าง
"ทำไมช้าจังล่ะ"จุนซูถามขึ้นมา
"พอดีคุยกันเพลินไปหน่อย"แจจุงมองหน้าจีโบ
"คุยกันจริงหรอ"
"อืม"แจจุงตอบโดยไม่สนใจสายตาของโบอะเลย
"จีโบเธอจะไปเยื่ยมยูชอนพร้มกับพวกเรามั้ย"ยุนโฮถามขึ้น
"ไม่ดีกว่าค่ะ..........ขออยู่ที่บ้านดีกว่าค่ะ"
"อ้าวไม่ไปด้วยกันหรอกหรองั้นวันนี้พี่แจจุงก็เหงาแง่ดิ"ชางมินพูดขึ้นแล้วมองหน้าแจจุง
"ก็เค้าบอกว่าเหนื่อยอยากผักผ่อนไง"แจจุงพูดออกมาเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเค้ากับจีโบกำลังมีเรื่องอะไรกันอยู่ แล้วทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวกันจนเสร็จแจจุงไปส่งจีโบข้างล่างแล้วขึ้นมาแต่งตัวแล้วไปเยี่ยมยูชอนพร้อมกับคนอื่นๆโดยที่ไม่คุยกับโบอะเลยักคำ
3 ทุ่มตรง
จีโบนั่งรอยุนโฮตามที่นัดไว้พร้อมกับนึกว่าถ้ายูชอนฝื่นขึ้นมาเธอจะเอากระถางกุหลายให้เค้าและพอยูชอนหายดีเธอก็จะ............
~ding dong dimg dong~เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นขัดจะหวะการคิดของจีโบจีโบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเพราะรู้ว่าคนมี่มาเยือนคือใคร และก็เป็นตามที่คิดไว้เมื่อจีโบเปิดประตูออกมาเธอก็พบกับยุนโฮ
"ไปกันได้ยัง"ยุนโฮมองจีโบ
"ค่ะ"จีโบหันไปปิดประตูรั้วบ้านแล้วเดินไปขึ้นรถ เมื่อเห็นว่าจีโบขึ้นรถแล้วยุนโฮก็ตามขึ้นไปแล้วก็ขับรถออกมาจนถึงโรงพยาบาลโดยที่ไม่พูดกันซักคำ เมื่อมาถึงทั้งสองก็ตรงไปยังห้องของยูชอนทันที
"จะทำอะไรก็ทำซะนะขอให้ยูชอนตื่นขึ้นมา"ยุนโฮบอกแล้วเดินออกไปนอกห้องทันทีจีโบมองตามไปแล้วหันกลับมามองยูชอนจีโบเดินเข้าไปหายูชอนช้าๆแล้วนั่งลงข้างๆยูชอน
"พี่ยูชอนคะชั้นมาแล้วนะชั้นไม่รู้หรอกนะว่าพี่จะเกลียดชั้นรึเปล่าแต่ชั้นอยากให้พี่ตื่นขึ้นมา.........ตื่นขึ้นมาคุยกับชั้นหน่อยได้มั้ย"จีโบจับมือยูชอนมาแนบกับหน้าของตัวเอง โดยที่ไม่รู้ตัวว่ายุนโฮแอบดูอยู่ ยุนโอเองก็เห็นใจจีโบกับยูชอนแต่จะทำไงได้ล่ะ
"พียูชอนคะตื่นสิคะตื่นขึ้นมานะ ตื่นสิคะตื่นได้แล้วอย่าขี้เซาสิคะ ชั้นมาปลุกแล้วนะคะพี่ตื่นเถอะ"จีโบพยุงร่างของยูชอนขึ้นมาพิงไว้ที่หัวเตียงแล้วใส่สร้อยให้ยูชอนแล้วจับมือของยูชอนทั้งสองข้าง
"พี่ยูชอนชั้นคืนสร้อยให้แล้วนะชั้นใส่มันให้พี่เองเลยนะ........เหมือนครั้งแรกไงในวันเกิดของพี่........พี่จำได้มั้ย"จีโบนอนลงที่ตักของยูชอนแล้วร้องไห้เพราะเสียใจในสิ่งที่เกิดขึ้นกับยูชอนจีโบจับมือของยูชอนมาวางที่แก้มของตัวเอง
"จีโบ!!!...................จีโบ!!!.............................."ยูชอนเรียกจีโบด้วยเสียงที่แหบแห้ง
"พี่ยูชอน!!..................พี่คะพี่.........พี่ยูชอนคะ"จีโบรีบลุกขึ้นแล้วจับใบหน้าของยูชอน ยูชอนขยับหัวนิดนึงแต่ก็ยังคงหลับตาอยู่
"พี่ฝื้นสิฝื้นสิคะ..พี่รีบฝื้นนะลืมตาซะนะคะพี่ยูชอนของชั้น...................ชั้นรักพี่นะ........พี่ต้องฝื้นขึ้นมาคุยกับชั้นนะคะพี่ยูชอน"จีโบโผเข้ากอดยูชอนพร้อมทั้งร้องไห้ ในใจก็อยากให้ยูชอนพูดว่านี่เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย
"พี่ก็รักเธอ.............จีโบ"ยูชอนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งแล้วยกมือขึ้นกอดจีโบตอบ แต่ตาก็ยังคงหลับอยู่
"ยูชอนนายพูดแล้ว.........นายตื่นแล้ว"ยุนโฮที่แอบดูอยู่เมื่อเห็นว่าเพื่อนฟื้นแล้วก็เปิดประตูเข้ามาโดยไม่สนใจเลยว่าเค้ากำลังทำอะไรอยู่ ทำให้จีโบตกใจรบละกอดยูชอนแต่ยูชอนยังคงกอดอยู่
"เสียงยุนนี่........นายก็อยู่ที่นี้หรอยุนโอ"ยูชอนถามแล้วค่อยๆละตัวออกจากจีโบแม้ในใจจะยังอยากอยู่แบบนี้นานๆก็ตาม
"พี่ยูชอนค่อยๆลืมตานะ"จีโบบอกยูชอน ยูชอนเอื่อมมือมาจับมือจีโบ
"สัญญานะว่าถ้าพี่ลืมตาขึ้นมาพี่จะเห็นหน้าจีโบเป็นคนแรก"
"ค่ะ"จีโบขยับมาอยู่ข้างหน้ายูชอน
"พี่แสบตาจังเลย"ยูชอนเอามือปิดตาในขณะที่กำลังลืมตา
"ยูชอน.นายต้องทำได"ยุนโฮเดินเข้ามาจับไหล่ยูชอน
"ยุนโฮนายอย่าโทษจีโบนะ..........และก็อย่าบอกแจจุง"
"ถ้าชั้นจะบอก...........ชั้นบอกตั้งแต่นายนอนป่วยอยู่โรงพยาบาลที่ญี่ปุ่นแล้ว"
"นี่นายรู้มานานแล้วหรอ"
"อืม"
"ขอบใจนายมากนะที่ไม่ทำให้แจจุงและจีโบเสียใจ"
"พี่ยูชอน..........ชั้นขอโทษ"
"ไม่เป็นไรจีโบไม่ผิดหรอก"
"นายรีบลืมตาเร็วๆหน่อยซิยูชอน"
"ได้..........แป๊บนึงนะ"ยูชอนค่อยๆลืมตาขึ้นมา และทันทีที่ตาของยูชอนปรับสภาพให้เข้ากับแสงภายนอกได้ ใบหน้าแรกที่ยูชอนเห็นก็คือจีโบเค้าดีใจมาก เหมือนว่ามันนานเหลือเกินที่ไม่ได้มองใบหน้านี้ใกล้ๆแบบนี้
"พี่ยูชอน ok มั้ยคะ"จีโบโบกมือไปมาตรงหน้ายูชอน แต่ยูชอนไม่พูดอะไรแต่เค้ากลับโผเข้ากอดเธอทำให้จีโบตั้งตัวไม่อยู่เลยล้มลงที่ปลายเตียงโดยที่ร่างกายของยูชอนทับร่างของเธออยู่
"เจ็บมั้ย.........พี่ขอโทษนะ"ยูชอนลุกขึ้นแล้วพยุงจีโบให้ลุกขึ้นโดยไม่สนเลยว่ายุนโฮก็อยู่ในห้อง
"นี่ยูชอน..........ชั้นก็เค้าใจนายกับจีโบอยู่นะ..........แต่จีโบกับ..............."
"ชั้นรู้นา...................นายไม่ต้องตอกย้ำชั้นก็ได้"ยูชอนพูดตัดบทยุนโฮ
"พี่ฟื้นแล้วงั้นชั้นกลับนะ"จีโบที่รู้สึกผิดจากคำของยุนโฮลุกขึ้นจากเตียงที่นั่งอยู่
"จีโบอย่าไปอยู่กับนะ...............อย่าไปเลย"ยุชอนรีบโผเข้ากอดจีโบจากด้วนหลัง ฝ่ายยุนโฮที่ดูอยู่ยิ่งหนักใจใหญ่เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี นี่ก็เพื่อนนั่นก็เพื่อน จริงอยู่ที่จีโบกับยูชอนไม่ผิดที่รักกันแต่แจจุงเองก็ไม่ผิดเช่นกันที่บังเอิญมารักผู้หญิงคนเดียวกันกับยูชอน ก็ตอนนั้นแจจุงไม่รู้และก็ก็ยังไม่รู้มาจนถึงเดี๋ยวนี้ ยุนโอเดินออกไปนอกห้องปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน
"จีโบคบกับพี่นะ"ยูชอนพูดขึ้นหลังจากที่ยุนโฮเดินออกไปได้ไม่น่าน
"แต่ว่าชั้นยัง....................."
"จีโบให้โอกาสพี่ได้ดูแลเธอหน่อยสิ รู้มั้ยทุกครั้งที่พี่เห็นเธอกับแจจุงพี่แทบจะขาดใจตายเลยนะ ถ้าจะให้พี่ทนต่อไปพี่คงต้องไปที่ไหนซัดแห่งที่มันไกลๆไกลพอที่จะไม่ได้ยินไม่ได้เห็นเธอสองคน"
"พี่อย่าพูดแบบนี้สิคะ"จีโบปิดปากยูชอน
"จีโบคบกับพี่นะ"
"แล้วพี่แจจุงล่ะคะ"
"พี่เชื่อว่าแจจุงจะเข้าใจ"
"แต่ชั้นทำไม่ได้ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้เพราะมันเหมือนชั้นเป็นคนเห็นแก่ตัว"
"พี่รู้ว่าเราอาจจะทำเหมือนคนเห็นแก่ตัวไปหน่อย...........................แต่"
"ชั้นขอเวลานะคะ...........มันอาจจะทำให้เราได้รู้สึกผิดน้อยลงกว่านี้"
"ได้ถ้าเธอต้องการ"
"ขอบคุณคะ"
"จีโบกลับกันได้แล้ว"ยุนโฮเดินเข้ามาเรียกจีโบ
"ให้จีโบอยู่ต่อไม่ได้หรอยุนโฮ
"ไม่ได้หรอกนายคงรู้นะว่าเพราะอะไร" ยุชอนก้มหน้าลงทันทีที่ยุนโฮพูดจบส่วนจีโบก็ต้องกลับบ้านพร้อมยุนโฮ
ความคิดเห็น