คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : กลับเกาหลี
รุ่งเช้า
จีโบตื่นแต่เช้าไปล้างหน้าล้างตาและอาบน้ำ แล้วมองดูตัวเองในกระจก ตายแล้วตายังบวมอยู่เลยจะทำยังไงดีล่ะ จีโบจับตาตัวเอง
“จีโบตื่นแล้วหรอ...อยู่ไหนน่ะในห้องน้ำรึเปล่า”เสียงแจจุงดังใกล้เข้ามา
“ค่ะอยู่ในนี้แหละคะ”จีโบเดินออกมมาแล้วขยี้ตาตัวเอง
“เป็นอะไร...ทำไมขยี้จนตาบวมแบบนี้ล่ะ”แจจุงจับมือจีโบออกจากตาของเธอ
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ....มันเคืองตาน่ะ”
“ก็ไม่น่าจะขยี้แรงขนาดนี้เลยนี่...ดูสิทั้งแดงทั้งบวม”
“ช่างมันเถอะค่ะ..เดี๋ยวก็หายแล้ว”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ....เราจะได้มากินเข้าแล้วรีบไปเยี่ยมยูชอนกัน”
“ค่ะงั้นไปแต่งตัวรอนะคะ”
“จ่ะ”แจจุงเดินเข้าห้องน้ำจีโบเดินไปที่ห้องแต่งตัว แล้วไม่นานแจจุงก็ออกมาแล้วเดินไปที่ห้องแต่งตัวก็เห็นจีโบกำลังหวีผมอยู่
“มาเดี๋ยวพี่หวีให้”แจจุงจับผมจีโบแล้วหยิบเอาหวีจากมือของจีโบมาหวีผมของเธอ
“ขอบคุณค่ะ”
“ขอบคุณทำไมเราเป็นแฟนกันนะ”
“ชั้นอยากมีพี่ชายอย่างพี่จังเลย”
“พี่ชายหรอ”แจจุงชะงักแล้วมองหน้าจีโบในกระจก
“ค่ะ....พี่ชาย”จีโบมองหน้าแจจุงผ่านกระจกเช่นกัน
“หมายความวาไง”
“พี่คะ....ถ้าหากวันนึงเราต้องเลิกกันขึ้นมาไม่ว่าจะเพราะอะไรหรือใครก็ตาม......พี่อย่าเกลียดชั้นนะ...และพี่ต้องเป็นพี่ชายให้ชั้นนะ”จีโบหันไปกอดแจจุง แจจุงทำตัวไม่ถูกได้แต่ยื่นนิ่งไม่ใช่เพราะเขินแต่เพราะไม่เข้าใจว่าตอนนี้จีโบคิดและรู้สึกยังไงกับเค้า
“ทำไมจีโบถึงพูดแบบนั้นล่ะ..........จีโบไม่เชื่อใจพี่แล้วหรอ”
“ก็เพราะว่าชั้นเชื่อใจพี่ไงคะ......ชั้นเลยพูดแบบนี้”
“ถ้าเชื่อใจพี่แล้วทำไมพูดแบบนี้ล่ะ”
“ก็เพราะว่าชั้นไม่เชื่อใจตัวเอง......ชั้นเคยตัดสินใจพลาดมาหลายครั่งแล้ว”
“ยังไงแล้วเรื่องอะไร”
“ไว้ซักวันชั้นจะบอกพี่.....ถ้าชั้นพร้อมชั้นจะบอกพี่นะ”จีโบละกอดจากแจจุง
“สัญญานะว่าจะบอกพี่”
“ค่ะ.....แต่ตอนนี้พี่รีบแต่งตัวเถอะนะส่วนชั้นจะไปรอข้างนอกนะ”จีโบเดินออกไป แจจุงมองตามไป แล้วหันกลับมา
มันเกิดอะไรขึ้น........ทำไมจีโบถึงพูดแบบนี้....จีโบมันเกิดอะไรขึ้นหรือว่าเธอรู้ว่าเมื่อคืนพี่ออกไปหาโบอะ หรือว่าเพราะคนที่ชื่อ คังแทรัง หรือว่าเพราะยูชอน.....แต่เธอจับยูชอนได้ไงในเมื่อพวกเธอแทบจะไม่ได้เจอกันเลย หรือเธอแค่พูดเผื่อไว้ โอ๊ย!!...จะเพราะอะไรก็ช่างมันเถอะ แจจุงเลิกคิดแล้วหันไปแต่งตัว จนเสร็จแล้วก็เดินออกมาเห็นจีโบนั่งรออยู่
“รอนานมั้ย”
“ไม่หรอกคะ”
“งั้นวันนี้เราไปข้าวเช้าข้างนอกกันดีมั้ย”
“กินที่นี่แหละค่ะ....ถ้าเกิดออกไปกินข้างนอกเดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยเป็นก็เป็นไปสิ”
“ทำไมพี่พูดเห็นแก่ตัวแบบนี้ล่ะ”
“เห็นแก่ตัวตรงไหน”
“ขนาดแค่ชอนซาชั้นก็แย่อยู่แล้วนะ.....นี่ถ้าเกิดคนทั้งเกาหลีรู้ชั้นคงต้องอุดอู้อยู่แต่ในบ้านแน่เลย”
“คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนา”
“ยังไงซะชั้นก็ไม่อยากจะเสี่ยงหรอกนะ...อนาคตชั้นยังอีกไกลนะ”
“ตกลงกินที่นี่ก็ได้”แจจุงเดินเข้าไปในครัวซักพักก็ออกมาพร้อมกับถ้วยข้าวต้มสองถ้วย
“ข้าวต้มอีกแล้ว”
“ก็ไม่อยากออกไปกินข้างนอกเองนี่”แจจุงวางถ้วยนึงให้จีโบและวางอีกถ้วยให้ตัวเอง
“ช่างมันเถอะกินๆไปก็เสร็จแล้ว”จีโบตักข้าวต้มใส่ปาก ทั้งสองกินหมดก็เอาไปเก็บ แล้วเดินลงมาข้างล่างโดยแจจุงไม่ลืมที่จะปลอมตัว
ที่โรงพยาบาล
เมื่อแจจุงกับจีโบมาถึงที่โรงพยาบาลก็รีบไปหายูชอนที่ห้อง
“อ้าว!! แจจุงจีโบมากันแล้วหรอ”ลีซูมานทักทั้งสองคนพร้อมกับคนอื่นๆที่หันมา
“สวัสดีคะ”
“อาการของยูชอนเป็นยังไงบ้างครับ”
“ผลการตรวจออกมาแล้ว หมอบอกว่าทุกอย่างในร่างกายปกติดีทุกอย่าง”
“แล้วทำไมยูชอนถึงยังไม่ฟื้นล่ะครับ”
“หมอเค้าบอกว่า.....เป็นไปได้ที่ยูชอนยังไม่อยากตื่นเลยยังไม่ฝื้น.....หรืออาจจะเป็นเพราะระบบการสั่งการของสมองยังไม่เข้าที่เพราะโดนกระทบที่ค่อนข้างจะแรง...แต่หมอรับรองว่าไม่น่าจะเกิน 2 อาทิตย์ยูชอนต้องฟื้นแน่”
“แล้วจะให้เค้านอนพักที่นี่หรอครับ”
“ไม่หรอกเราจะส่งเค้ากลับไปที่เกาหลี”
“แล้วพวกเราล่ะครับ”
“ก็กลับด้วยกันหมดนั่นแหละ”
“แล้วเรื่องงานที่นี่ล่ะครับ”
“ชั้นไปคุยกับเจ้าของงานแล้ว...เค้าบอกว่าไม่เป็นไรและพวกเค้าเองก็เข้าใจ...และถ้าหากสมาชิกไม่ครบ....มันก็คงจะยังไงอยู่ ชั้นเลยขอยกเลิกงานทั้งหมดที่ญี่ปุ่นแล้วจัดงานแถลงข่าวให้พวกนาย 4 คนขึ้นกล่าวขอโทษแฟนๆและเจ้าของงานแล้ว”
“วันไหนครับ”
“วันนี้แหละ....ตอนเย็น..ส่วนเราก็เดินทางกลับกันพรุ่งนี้เช้า”
“งั้นหรอครับ....เฮ้อ!!...”
“นายถอนหายใจทำไม”
“ไม่มีอะไรครับ”
“งั้นพวกนายก็ไปเตรียมตัวไว้นะ.......ส่วนจีโบชั้นวานเธอให้เฝ้าไข้ยูชอนให้หน่อยนะ”ลีซูมานหันมาบอกจีโบ
“ค่ะ....”จีโบพยัคหน้ารับแล้วหันไปมองยูชอน แจจุงมองดูจีโบแว้บนึง บ้านาแจจุงก็ ผู้จักการบอกจีโบนี่จีโบจะปฏิเสธได้ไงล่ะจีโบไม่ได้อาสาซักหน่อยคิดมากอยู่ได้ แจจุงบอกตัวเองในใจ
“งั้นเราก็ไปกันเถอะ....จีโบฝากยูชอนด้วยนะ”ยุนโฮบอกจีโบแล้วเดินออกไปตามลีซูมานและแจจุง จุนซูและชางมินก็เดินตามไปเหลือเพียงแค่ยูชอนกับจีโบที่อยู่ในห้อง จีโบก็ได้แต่นั่งมองหน้ายูชอน จนเวลาของงานแถลงข่าวเริ่มขึ้น จีโบเปิดทีวีดูจนงานจบลงจีโบก็ปิดทีวีซักพักแจจุงก็มาแล้วบอกว่าทั้งจีโบและแจจุงจะต้องนอนเฝ้ายูชอนคืนนี้
รุ่งเช้า
ยุนโฮมาถึงแต่เช้าแล้วปลุกแจจุงกับจีโบให้รีบไปเก็บของที่โรงแรมส่วนคนอื่นยังไม่ตื่น แล้วทั้งคู่ก็กลับไปที่โรงแรม
“ดีใจมั้ยจะได้กลับเกาหลีแล้ว”แจจุงโอบไหล่จีโบ จีโบสะดุ้งนิดนึง
“ค่ะ....แล้วพี่ล่ะคะ”จีโบโอบเอวของแจจุงกลับแจจุงดีใจที่จีโบยังมีปฏิกิริยาแบบนี้กับตัวเอง
“ไม่หรอก...พี่ไม่ดีใจเละ”
“ทำไมล่ะคะ”
“ก็ถ้ากลับเกาหลีเราก็นอนกันคนละที่ไง”
“เหตุผลแค่นี้เองหรอ”
“แต่ก็ดีอย่างนะ....จีโบจะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะเจอคนที่ชื่อ คังแทรังไง”
“ก็จริงค่ะ”
“งั้นเรารีบเก็บของกันเถอะ”แล้วแจจุงกับจีโบก็ต่างคนต่างเก็บของของตัวเองจนเสร็จแล้วลงมารอคนอื่นๆอยู่ข้างล่างไม่นาน
ชางมินจุนซูและลีซูมานก็ลงมาแล้วก็พากันขึ้นรถแล้วไปรับยุนโฮกับยูชอนอยู่ที่โรงพยาบาล แต่ยุนโฮขอขึ้นรถของโรงพยาบาลไปกับยูชอนแล้วทุกคนก็มาถึงสนามบินโตเกียวและก็รีบเช็คอินแล้วก็ขึ้นเครื่องทันที ไม่นานเครื่องก็ออกบินและนำพาทุกคนกลับมายังประเทศเกาหลี
ความคิดเห็น