ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 รัก...ที่มาจากความรู้สึก
Chapter 4
Luhan Part
หน้าอนโอลู่หาน
“อบใที่มาส่นะ ว่าแ่...นายรู้อนโันไ้ไอ่ะ?” ผมถามอย่าสสัย
“อย่าลืมสิว่าันเป็นเพื่อนแฟนเ่าน้อายอนาย”เฮุนอบ
“อืม ผมไปนะ” พอผมพูเสร็ผม็เินไปที่ลิฟท์ั้น13 เพื่อมุ่เ้าสู่ห้อัวเอ เมื่อผมอยู่ที่ หน้าห้อ ผม็ไม่ไ้เปิประูเ้าไปเพราะว่าไ้ยินอะไรแว่วๆว่า
“ปล่อยผมนะ านยอล ปล่อย!!” นี่เสียแบฮยอนนี่นา สสัยะเป็นอย่าที่เฮุนบอแน่ๆเลย ว่า านยอละมาุยับแบฮยอน เมื่อผมิไ้ันั้น้ผม็เินลไปั้นล่าแ่ันไ้ยินเสีย นบานที่เาุ้นเยึ้นมาะ่อน
“ลู่หาน!!” ผมหันไปามเสียเรียึ่ผม็ิว่ามันือเสียอเฮุน ึ่มัน็ใ่ริๆ
“ทำไมนายยัไม่ลับล้ะ” ผมถามเฮุน เมื่อเห็นว่าเายัไม่ลับบ้าน
“็ันเห็นรถไอ้านยอลอ่ะเลย ิว่ามันมาที่นี้ั้นเราไปัน่อนเถอะ อย่าไปวนมันเลย” เฮุนบอ [ไอ้านยอลมาไ้่วเลยนะมึูำลัะึ้นไปหาลู่หานนสวยอยู่พอี สมแล้วที่เป็นเพื่อนันมาหลายปี !! : เฮุนิในใ]
“อือ”ผมอบลับ แล้วึ้นไปนั่บนรถอเฮุน
“ไปไหนันี?” เฮุนถาม
“ผม่วนอน” ผมอบลับไปเพราะว่าวันนี้ผมเหนื่อยมาริๆ แล้วส่้อวามไปบอแบฮยอนว่า วันนี้อาะลับ้าหน่อย
"ั้นเี๋ยวไปนอนที่อนโผม่อนละัน ไอ้ยอละแบเลียันยาว" เฮุนอบผมอนที่ผมผล็อยหลับไปพอี ' '
Baekhyun Part
ิ่๊อ~ ิ่๊อ~ิ่๊อ~
“พี่ลู่หานลับมาแล้วหรอ?” ผมะโน แล้วลุาโฟาไปเปิประู แอ๊~
“เฮือ ะ านยอล นายมาทำอะไรที่นี่?” ผมถามอย่าใ แล้วพยายามปิประูห้อ
“นี่แบฮยอน!! อย่าทำแบบนี้นะ ันมาหานายนะ อย่าทำแบบนี้” โห้ยย!! แรเยอะิบหายเลย ันไม่ไหวแล้วนะเว้ยยยย ปึ~
“โอ๊ย!! เ็บนะเว้ย ันมาไ้” ผมล้มลไปอับพื้นห้อ เพราะานยอลันประูนผม้านไม่ไหว
“เห้ย!! อโทษ เ็บมามั๊ย?” านยอลสะุ้ แล้วรีบมาพยุผม แ่ผมปัมือออ
“ไม่้อมายุ่ ออไปเลยนะ” ผมพยายามพยุัวเอึ้นมาให้ไ้
“โอ๊ย!!”
“มาเี๋ยวัน่วย!!”ราวนี้ ผมไม่ปเสธเพราะไม่ไหวริๆ ให้านยอล่วยพยุ็ีอยู่หรอ
“นายออไปไ้แล้ว” พอผมนั่ลบนโฟา ็ี้นิ้วไล่านยอลไปที่ประู
“นี่!! ไม่ิะุยอะไรับันหน่อยหรอ? อบุสัำ็ไม่มี” านยอลถามพร้อมับยิ้ว้านึใส่ผม ฮึ๋ย~ หมั่นไส้นั!! "ไม่เว้ยยยยย ออไปาห้อผมเลยนะ” ผมะโนใส่านยอล
“หึ หึ ร้ายึ้นเยอะเลยนะ”านยอลพู แล้ว่อยๆเินเ้าใล้ๆ และหลัผมให้ิับพนัโฟา
“ปล่อยผมนะ านยอล ปล่อย!!อุ๊บ~” ผมะโนสุเสียโยวามใ เพราะานยอลระาแนผม แล้วปิปาผม้วยปาเาแล้วบูบอย่าเร่าร้อน ผมพยายามผลัเา้วยแรทั้หมแ่ไม่เป็นผล เมื่อ่อนเาไม่เยทำแบบนี้ับผมเลยนะ อย่ามาที่สุ็แ่ับมือ อัน แ่นี่มันูบ ูบแรอโผ้มมมมม ไอ้านยอลบ้าเอ้ย โมยูบแรอผมไปทำไม? อ๊า!! ผลัวะ~ ผมใ้แรทั้หมที่เหลืออยู่ ถีบท้อานยอล นเาระเ็นิฝาผนั หึ! สมน้ำหน้า มาโมยูบแรผมเอนะ ิส์ !
“แบฮยอนอ่า~ ทำไมทำับพี่อย่านี้” ทำหน้า้อทำหน้าอย่านั้น้วยฟ้ะ ! ผม็หวั่นไหวเป็นเหมือนันนะ ไม่นะแบเรา้อห้ามหวั่นไหว ห้ามรู้สึไรทั้นั้น เรา้อไล่เาสิแบไล่เา !!
“ออไปไ้แล้ว" ผมพูอย่าเหนื่อยๆ และผมิว่าเาน่าะรู้สึเหมือนันว่าผมเหนื่อย เาถึหยุวนผม
"นายเปลี่ยนไปเยอะเลยแบฮยอน ไม่เหมือนเิมเลย เราะพูันีีสัรั้ไม่ไ้หรือไ ' ' ” านยอลพู
“นาย็เหมือนัน เี๋ยวนี้ ไม่ใส่แว่นแล้วนี่" ผมพูามวามริ ั้แ่เลิันผมไม่เยเห็นานยอลใส่แว่นเลย
“อือ ไม่อยาใส่อ่ะ เี๋ยวนี้ใ้อนแทเลนส์ ใส่แว่นแล้วมันมอแววานไม่ั” พูบ็หันมามอหน้าผม ไม่นะผมำลัหวั่นไหว หัวใอผมเ้นแรมาเลย มัน้อไม่เป็นอย่านี้สิ !
“นายวรลับไปไ้แล้วนะานยอล”ผมบอับานยอลเสียเบาๆ
“เฮ้ออ พี่้อไปริใ่ไหม” านยอลยมือึ้นมาุมมับัวเอ
"นายวระไป..."
"ั้นออยู่อีแปปนึไ้ไหมแล้วพี่ะออไปเอ" านยอลบอผมอย่ายอมแพ้
"อื้ม" ผมอบเา่อนที่ผมะเินเ้าห้อนอนอัวเอไป
20 นาทีผ่านไป~
“น่าะลับไปแล้วมั้?” ผมพึมพำับัวเอที่ผมปลีัวออมาาานยอล็เพราะว่าผมไม่อยาอยู่ับเา มันทำให้ผมิเรื่อเ่าๆอเราสอน นั่นแหละเหุผล
แอ๊~
ผม่อยเปิประูห้อออไป แล้วย่อมาูที่หน้าโฟา ึ่ผม็ไม่เอเาแล้วริๆ เาลับไปแล้วแหละ ผมวรีใไม่ใ่รึไ แล้วทำไมใผมมันโหวๆแปลๆนานี้ละ ' ' ผมยัรัเาอยู่ริๆสินะ มันไม่ไ้เปนำว่ารัที่พูออมาลอยๆ แ่เป็นรัที่ออมาาวามรู้สึ ถึแม้ะไม่ไ้พูออมา็าม แ่เรารับรู้ไ้าวามรู้สึที่ส่ถึัน ปละผมิว่าานยอล็ยัไม่ลืมวันเ่าๆอเรา แ่ะให้ทำไไ้ ในเมื่อเราเลิันแล้ว บ็ือบ ผมวรัใใ่ไหมรับ ?
Sehun Part
"หลับไปแล้วสินะ" ผมพึมพัมับัวเอ ่อนที่ผมะับรถออมาเรื่อยๆ นถึอนโหรูที่พ่ออผมื้อไว้ให้อยู่ และผม็อุ้มลู่หานลารถแล้วพาไปนอนที่ห้ออผม
"ทำไมนายถึใสื่อไ้นานี้นะลู่หาน ันไม่เยเอนแบบนายเลยริๆ" ผมบอับร่าบาที่ำลันอนหลับอย่าสบายบนเียอผม ผมพิาราหน้าลู่หานอย่าละเอีย ผิาวละเอียเรียบเนียนแถมยัมูโ่เป็นสันนั่นอี แล้วยัะริมฝีปาอวบอิ่มสีมพูธรรมาินั่นอีละ ผมทนไม่ปล้ำเาไปไ้ยัไเนี่ย !! ผมไม่ิะทำอะไรลู่หาน็ริ แ่อสันิหน่อย็ไม่เสียหายไรนี่ เมื่อิอย่านั้น ผม็้มหน้าลไปนมูเราิัน่อนที่ผมะูบอย่าเบาบาเพราะลัวร่าเล็ะื่นแล้วผม็ถอนูบออ ถึผมะไ้ลิ้มลอร่าบาเพียแ่นิเียว แ่ผม็มีวามสุ ผมอยาเ็บเธอไว้นานๆไม่อยาทำอะไรเธอ่อน ผมำลัสับสน...เพราะนายนเียวเลยลู่หาน นายมันเ่มาเลยที่ทำให้ผมฟุ้่านไ้นานี้ !! ผมหันไปมอร่าบอบบาเหมือนผู้หิอลู่หาน่อนที่ผมะเินไปนอนที่โฟาัวให่อผม...
-โปริามอน่อไป -
-----------------------------------------------------------------------
♥Talk♥
ให้ายเถอะโรบิ้นน -////-
บไปอีอนน 5555555
็แบบไรท์เปิเทอมแล้วอะะ TT
มาอัพบ่อยๆไม่่อยไ้ T^T
ะพยายามมาอัพให้อ่านันนะ ^^
อนนี้เหมือนเฮุนอไรท์(!?) ะสับสนับัวเอมามายเลยอะ 555555555
เหมือนฮุนะเป็นนีอะ - - อยาให้ฮุนเลว ๆ 55555555555
อนหลัฮุนอาะเลว เลวมามายเลย็ไ้น้ะ ><
//อิไรท์บอพล็อทำม้ายยยยยย !!!!!~ -..-
//่าเถอะะ ไรท์อยาบอ 55555555555555
Luhan Part
หน้าอนโอลู่หาน
“อบใที่มาส่นะ ว่าแ่...นายรู้อนโันไ้ไอ่ะ?” ผมถามอย่าสสัย
“อย่าลืมสิว่าันเป็นเพื่อนแฟนเ่าน้อายอนาย”เฮุนอบ
“อืม ผมไปนะ” พอผมพูเสร็ผม็เินไปที่ลิฟท์ั้น13 เพื่อมุ่เ้าสู่ห้อัวเอ เมื่อผมอยู่ที่ หน้าห้อ ผม็ไม่ไ้เปิประูเ้าไปเพราะว่าไ้ยินอะไรแว่วๆว่า
“ปล่อยผมนะ านยอล ปล่อย!!” นี่เสียแบฮยอนนี่นา สสัยะเป็นอย่าที่เฮุนบอแน่ๆเลย ว่า านยอละมาุยับแบฮยอน เมื่อผมิไ้ันั้น้ผม็เินลไปั้นล่าแ่ันไ้ยินเสีย นบานที่เาุ้นเยึ้นมาะ่อน
“ลู่หาน!!” ผมหันไปามเสียเรียึ่ผม็ิว่ามันือเสียอเฮุน ึ่มัน็ใ่ริๆ
“ทำไมนายยัไม่ลับล้ะ” ผมถามเฮุน เมื่อเห็นว่าเายัไม่ลับบ้าน
“็ันเห็นรถไอ้านยอลอ่ะเลย ิว่ามันมาที่นี้ั้นเราไปัน่อนเถอะ อย่าไปวนมันเลย” เฮุนบอ [ไอ้านยอลมาไ้่วเลยนะมึูำลัะึ้นไปหาลู่หานนสวยอยู่พอี สมแล้วที่เป็นเพื่อนันมาหลายปี !! : เฮุนิในใ]
“อือ”ผมอบลับ แล้วึ้นไปนั่บนรถอเฮุน
“ไปไหนันี?” เฮุนถาม
“ผม่วนอน” ผมอบลับไปเพราะว่าวันนี้ผมเหนื่อยมาริๆ แล้วส่้อวามไปบอแบฮยอนว่า วันนี้อาะลับ้าหน่อย
"ั้นเี๋ยวไปนอนที่อนโผม่อนละัน ไอ้ยอละแบเลียันยาว" เฮุนอบผมอนที่ผมผล็อยหลับไปพอี ' '
Baekhyun Part
ิ่๊อ~ ิ่๊อ~ิ่๊อ~
“พี่ลู่หานลับมาแล้วหรอ?” ผมะโน แล้วลุาโฟาไปเปิประู แอ๊~
“เฮือ ะ านยอล นายมาทำอะไรที่นี่?” ผมถามอย่าใ แล้วพยายามปิประูห้อ
“นี่แบฮยอน!! อย่าทำแบบนี้นะ ันมาหานายนะ อย่าทำแบบนี้” โห้ยย!! แรเยอะิบหายเลย ันไม่ไหวแล้วนะเว้ยยยย ปึ~
“โอ๊ย!! เ็บนะเว้ย ันมาไ้” ผมล้มลไปอับพื้นห้อ เพราะานยอลันประูนผม้านไม่ไหว
“เห้ย!! อโทษ เ็บมามั๊ย?” านยอลสะุ้ แล้วรีบมาพยุผม แ่ผมปัมือออ
“ไม่้อมายุ่ ออไปเลยนะ” ผมพยายามพยุัวเอึ้นมาให้ไ้
“โอ๊ย!!”
“มาเี๋ยวัน่วย!!”ราวนี้ ผมไม่ปเสธเพราะไม่ไหวริๆ ให้านยอล่วยพยุ็ีอยู่หรอ
“นายออไปไ้แล้ว” พอผมนั่ลบนโฟา ็ี้นิ้วไล่านยอลไปที่ประู
“นี่!! ไม่ิะุยอะไรับันหน่อยหรอ? อบุสัำ็ไม่มี” านยอลถามพร้อมับยิ้ว้านึใส่ผม ฮึ๋ย~ หมั่นไส้นั!! "ไม่เว้ยยยยย ออไปาห้อผมเลยนะ” ผมะโนใส่านยอล
“หึ หึ ร้ายึ้นเยอะเลยนะ”านยอลพู แล้ว่อยๆเินเ้าใล้ๆ และหลัผมให้ิับพนัโฟา
“ปล่อยผมนะ านยอล ปล่อย!!อุ๊บ~” ผมะโนสุเสียโยวามใ เพราะานยอลระาแนผม แล้วปิปาผม้วยปาเาแล้วบูบอย่าเร่าร้อน ผมพยายามผลัเา้วยแรทั้หมแ่ไม่เป็นผล เมื่อ่อนเาไม่เยทำแบบนี้ับผมเลยนะ อย่ามาที่สุ็แ่ับมือ อัน แ่นี่มันูบ ูบแรอโผ้มมมมม ไอ้านยอลบ้าเอ้ย โมยูบแรอผมไปทำไม? อ๊า!! ผลัวะ~ ผมใ้แรทั้หมที่เหลืออยู่ ถีบท้อานยอล นเาระเ็นิฝาผนั หึ! สมน้ำหน้า มาโมยูบแรผมเอนะ ิส์ !
“แบฮยอนอ่า~ ทำไมทำับพี่อย่านี้” ทำหน้า้อทำหน้าอย่านั้น้วยฟ้ะ ! ผม็หวั่นไหวเป็นเหมือนันนะ ไม่นะแบเรา้อห้ามหวั่นไหว ห้ามรู้สึไรทั้นั้น เรา้อไล่เาสิแบไล่เา !!
“ออไปไ้แล้ว" ผมพูอย่าเหนื่อยๆ และผมิว่าเาน่าะรู้สึเหมือนันว่าผมเหนื่อย เาถึหยุวนผม
"นายเปลี่ยนไปเยอะเลยแบฮยอน ไม่เหมือนเิมเลย เราะพูันีีสัรั้ไม่ไ้หรือไ ' ' ” านยอลพู
“นาย็เหมือนัน เี๋ยวนี้ ไม่ใส่แว่นแล้วนี่" ผมพูามวามริ ั้แ่เลิันผมไม่เยเห็นานยอลใส่แว่นเลย
“อือ ไม่อยาใส่อ่ะ เี๋ยวนี้ใ้อนแทเลนส์ ใส่แว่นแล้วมันมอแววานไม่ั” พูบ็หันมามอหน้าผม ไม่นะผมำลัหวั่นไหว หัวใอผมเ้นแรมาเลย มัน้อไม่เป็นอย่านี้สิ !
“นายวรลับไปไ้แล้วนะานยอล”ผมบอับานยอลเสียเบาๆ
“เฮ้ออ พี่้อไปริใ่ไหม” านยอลยมือึ้นมาุมมับัวเอ
"นายวระไป..."
"ั้นออยู่อีแปปนึไ้ไหมแล้วพี่ะออไปเอ" านยอลบอผมอย่ายอมแพ้
"อื้ม" ผมอบเา่อนที่ผมะเินเ้าห้อนอนอัวเอไป
20 นาทีผ่านไป~
“น่าะลับไปแล้วมั้?” ผมพึมพำับัวเอที่ผมปลีัวออมาาานยอล็เพราะว่าผมไม่อยาอยู่ับเา มันทำให้ผมิเรื่อเ่าๆอเราสอน นั่นแหละเหุผล
แอ๊~
ผม่อยเปิประูห้อออไป แล้วย่อมาูที่หน้าโฟา ึ่ผม็ไม่เอเาแล้วริๆ เาลับไปแล้วแหละ ผมวรีใไม่ใ่รึไ แล้วทำไมใผมมันโหวๆแปลๆนานี้ละ ' ' ผมยัรัเาอยู่ริๆสินะ มันไม่ไ้เปนำว่ารัที่พูออมาลอยๆ แ่เป็นรัที่ออมาาวามรู้สึ ถึแม้ะไม่ไ้พูออมา็าม แ่เรารับรู้ไ้าวามรู้สึที่ส่ถึัน ปละผมิว่าานยอล็ยัไม่ลืมวันเ่าๆอเรา แ่ะให้ทำไไ้ ในเมื่อเราเลิันแล้ว บ็ือบ ผมวรัใใ่ไหมรับ ?
Sehun Part
"หลับไปแล้วสินะ" ผมพึมพัมับัวเอ ่อนที่ผมะับรถออมาเรื่อยๆ นถึอนโหรูที่พ่ออผมื้อไว้ให้อยู่ และผม็อุ้มลู่หานลารถแล้วพาไปนอนที่ห้ออผม
"ทำไมนายถึใสื่อไ้นานี้นะลู่หาน ันไม่เยเอนแบบนายเลยริๆ" ผมบอับร่าบาที่ำลันอนหลับอย่าสบายบนเียอผม ผมพิาราหน้าลู่หานอย่าละเอีย ผิาวละเอียเรียบเนียนแถมยัมูโ่เป็นสันนั่นอี แล้วยัะริมฝีปาอวบอิ่มสีมพูธรรมาินั่นอีละ ผมทนไม่ปล้ำเาไปไ้ยัไเนี่ย !! ผมไม่ิะทำอะไรลู่หาน็ริ แ่อสันิหน่อย็ไม่เสียหายไรนี่ เมื่อิอย่านั้น ผม็้มหน้าลไปนมูเราิัน่อนที่ผมะูบอย่าเบาบาเพราะลัวร่าเล็ะื่นแล้วผม็ถอนูบออ ถึผมะไ้ลิ้มลอร่าบาเพียแ่นิเียว แ่ผม็มีวามสุ ผมอยาเ็บเธอไว้นานๆไม่อยาทำอะไรเธอ่อน ผมำลัสับสน...เพราะนายนเียวเลยลู่หาน นายมันเ่มาเลยที่ทำให้ผมฟุ้่านไ้นานี้ !! ผมหันไปมอร่าบอบบาเหมือนผู้หิอลู่หาน่อนที่ผมะเินไปนอนที่โฟาัวให่อผม...
-โปริามอน่อไป -
-----------------------------------------------------------------------
♥Talk♥
ให้ายเถอะโรบิ้นน -////-
บไปอีอนน 5555555
็แบบไรท์เปิเทอมแล้วอะะ TT
มาอัพบ่อยๆไม่่อยไ้ T^T
ะพยายามมาอัพให้อ่านันนะ ^^
อนนี้เหมือนเฮุนอไรท์(!?) ะสับสนับัวเอมามายเลยอะ 555555555
เหมือนฮุนะเป็นนีอะ - - อยาให้ฮุนเลว ๆ 55555555555
อนหลัฮุนอาะเลว เลวมามายเลย็ไ้น้ะ ><
//อิไรท์บอพล็อทำม้ายยยยยย !!!!!~ -..-
//่าเถอะะ ไรท์อยาบอ 55555555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น