Anti-love fiction ไม่ใช่นิยายรัก

    วันนี้ วันที่ 30 สิงหาคม 2552 ผมจะลำดับเหตุการณ์คร่าวๆ ให้คุณฟัง...ไม่ดีกว่า  ผมว่าผมเบื่อที่จะนึกถึงมัน วันเวลา พิกัด หรือตัวเลขต่างๆ นาๆ ที่เกิดเป็นสมการอันยุ่งเหยิงในชีวิตของผมเวลานี้  ผมจะขอบอกคุณในตอนหลังแล้วกัน ความต้องการของผมในตอนนี้ก็คือ เขียน..เขียน..เขียนบางอย่างลงบนเว็บไซต์ที่โฆษณาตัวเองว่าเป็นเว็บสำหรับนักเขียนมือใหม่ที่มีคนติดตามอ่านมากที่สุดในประเทศ  อะไรทำนองนั้น  เอาล่ะทีนี้ผมต้องตอบโจทย์ตัวเองแล้วว่าจะเขียนอะไร  
  สิ่งที่ผมจะเขียนถึงคือเรื่องราวของผมเอง เรื่องราวที่แท้จริงแล้วผมไม่ได้เป็นคนเขียนขึ้นหรือเป็นคนกำหนด สิ่งที่คุณจะได้อ่านคือสิ่งที่ใครบางคนหรืออะไรบางสิ่งได้รังสรรค์ไว้ ไม่ใช่ผม  ถ้าผมเขียนชีวิตของตัวเองได้เอง ผมจะไม่เขียนให้มันออกมาเป็นแบบนี้  ผมจะไม่เขียนให้คนรักของผมกล่าวหาว่าเธอถูกผมข่มขืนมาตั้งแต่ยังเรียนอยู่ชั้น ป.4 ผมจะไม่เขียนให้ลูกของผมที่เกิดมาต้องไปอยู่สถานสงเคราะห์  ผมจะไม่สร้างตัวละครที่หวังเพียงทำลายชีวิตผมเพื่อความสะใจและคงจะไม่เขียนให้ตัวเองต้องมานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เขียนนิยายรักที่น่ารังเกียจ สะอิดสะเอียด เมื่อใดที่ผมเขียนถึงตอนจบ บทสุดท้ายของเรื่อง  (หากผมทำสำเร็จ)  ผมจะไม่มีวันหวนกลับมาอ่านมันอีก

Writer : Anti-love fiction ไม่ใช่นิยายรัก