คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Five
ตอนที่5
บรรยากาศอันสดใสในยามเช้า เสียงนกร้องทำให้เทวดาหนุ่มงัวเงียตื่นขึ้นมา เขาบิดขี้เกียจจนมีเสียงดังก็อก
เมื่อคืนเขาหลับไปเต็มอิ่ม ไม่นึกว่าการนอนจะทำให้เขาสบายได้มากขนาดนี้
เทวดาหนุ่มลุกขึ้นยืน เขามองไปรอบๆห้องของหนุ่มน้อย ที่เตียงนอนของยูว่างเปล่า หนุ่มน้อยหายไปไหนน่ะ เขารู้สึกว้าวุ่นใจ เพราะไม่อยากให้ยูหายไปจากสายตาของเขา เขาต้องคอยปกป้องเด็กคนนี้เพราะปีศาจจะมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
ไมเคิลได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้นมาจากข้างล่าง เขาจึงเดินไปตามเสียงนั้น
ที่ในครัว ยูกำลังขมักขะเม่นกับการทำกับข้าว ไมเคิลเดินไปที่ด้านหลังของหนุ่มน้อย
หนุ่มน้อยกำลังจะหันหลังไปหยิบจานบนโต๊ะ เขาไม่รู้ว่าไมเคิลมายืนอยู่ด้านหลัง จึงทำให้ยูชนเข้ากับไมเคิลอย่างจัง
หนุ่มน้อยตัวเล็กกว่าจึงทำให้ตัวเองล้มลงไปตามแรงกระแทก แต่ไมเคิลรีบไปพยุงตัวไว้ก่อน
“อ่ะ ขอบคุณน่ะ” ยูจับแขนของไมเคิลแน่น หนุ่มน้อยรีบทรงตัวแล้วเดินไปหยิบจาน
“คุณหิวข้าวหรือยัง” หนุ่มน้อยถามไมเคิล ไมเคิลทำหน้าสงสัย ยูเกาหัวเขาไม่เข้าใจว่าเขาจะต้องอธิบายทุกๆอย่างในโลกทั้งหมดให้ไมเคิลไปตลอดเหรอ
“มนุษย์เราต้องกินข้าว เพราะจะได้มีแรงไปทำอย่างอื่นได้ แล้วคุณก็ต้องกิน จะได้มีพลังไปต่อสู้กับปีศาจ เข้าใจไหม”
ยูยืนเท้าสะเอวอธิบายให้ไมเคิลฟัง
“พลังที่เรามี เราได้มาจากพระพรของพระจิต” ไมเคิลพูดกับหนุ่มน้อย
ไพระพรของพระจิต คำนี้คุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน” ยูเริมขมวดคิ้ว เขาเคยเรียนวิชาคริสตศาสนา แล้วบาทหลวงเคยสอนว่า พระจิตจะให้พลังแก่เราชาวคริสต์ เพื่อให้เรามีพละกำลังในการดำเนินชีวิตประจำวัน ซึ่งพระพรนั้นมีอยู่ด้วยกัน 7 ประการ คือพระดำริ สติปัญญา ความคิดอ่าน พละกำลัง ความรู้ ความศรัทธา ความยำเกรง
“แล้วคุณจะกินไหม” ยูถามไมเคิล ไมเคิลนิ่งเงียบไม่ตอบ
จ๊อกๆๆๆ เสียงท้องร้องของไมเคิลก็ดังขึ้น
“เอาเป็นว่าคุณต้องกิน อย่าลืมสิ คุณอยู่ในร่างของมนุษย์”
ไมเคิลไม่ตอบอะไร เขาได้แต่ยิ้มให้หนุ่มน้อย
ยูตักกับข้าวมาให้ไมเคิล หนุ่มน้อยเรียงจานข้าว วางช้อนส้อมให้เรียบร้อย
“ผมทำข้าวไข่เจียว กับแกงจืดวุ้นเส้น กินเยอะๆน่ะ” หนุ่มน้อยพูดพร้อมตักกับข้าวเข้าปากตัวเอง
ไมเคิลจ้องมองจานข้าวของตัวเอง เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
หนุ่มน้อยสังเกตเห็นอาการของเทวดาหนุ่ม เขาถอนหายใจ อีกแล้วเหรอ สอนเด็กอนุบาลยังง่ายกว่าอีกน่ะเนี้ย
หนุ่มน้อยชูมือขึ้นพร้อมอธิบายว่าการจับช้อนเขาจับกันยังไง “จับช้อนอย่างนี้ แล้วตักข้าว เอาเข้าปากแบบนี้”
เทวดาหนุ่มทำตาม เขาพยายามจับช้อน แต่ทำไมได้เขาเลยกำช้อน พอตักข้าวเอาเข้าปาก เข้าก็หกเลอะเทอะเต็มไปหมด
ยูเห็นแล้วทนไม่ได้ เลยจัดการป้อนข้าวให้ “มาเดี๋ยวทำให้ดู”
ยูเขยิบไปนั่งใกล้ๆ แล้วค่อยๆป้อนข้าวให้เทวดาหนุ่ม
เวลาที่เขาป้อนข้าว ไมเคิลมักจะมองมาที่เขา ยูสบตาเข้ากับเทวดาหนุ่มอย่างจัง ยูพยายามป้อนข้าวต่อไป หนุ่มน้อยไม่เคยได้ใกล้ใครมากเท่านี้มาก่อน เมื่อวานก็อาบน้ำให้ วันนี้ยังต้องมาป้อนข้าวให้อีก แต่เขาไม่รู้สึกรำคาญหรือรังเกียจในตัวเทวดาหนุ่มคนนี้
ส่วนไมเคิลเขารับรู้ถึงความดีของหนุ่มน้อย เขามองหนุ่มน้อยตลอดเวลาที่ป้อนข้าวให้เขา ความรู้สึกแปลกๆเริ่มก่อขึ้นในใจของเขา เขาเองไม่เข้าใจถึงความรู้สึกนี้ รู้แต่ว่าอยากมองหนุ่มน้อยคนนี้นานๆเท่านั้น
“อิ่มยังเนี้ย ผมจะได้กินข้าวซะที” ยูวางช้อนลงพร้อมบ่นให้กับไมเคิล
เทวดาหนุ่มยิ้ม ไม่ตอบอะไร ยูเลยกลับไปกินข้าวของตนต่อไป
หนุ่มน้อยนั่งกินข้าวพร้อมดูทีวีรายการโปรดของตัวเอง เป็นรายการเพลงรายการหนึ่ง
เพลงที่กำลังฉายในทีวี เป็นเพลงของนักร้องหนุ่มคนหนึ่ง ที่กำลังได้รับความนิยมมาก เพราะความสามารถทั้งการร้องเพลง และน่าตา ทำให้เขาดังไปทั่วเอเชีย ยูเองก็ชอบนักร้องคนนี้มาก
“ดีเนอะ เป็นคนมีพรสวรรค์ ไม่ต้องทำอะไรมากมาย ก็สบายแล้ว” หนุ่มน้อยพูดไปจ้องโทรทัศน์ไป
เทวดาหนุ่มมองโทรทัศน์ เขารู้สึกเมื่อมีพลังบางอย่างออกมาจากตัวนักร้องคนนั้น
เขารู้สึกมั่นใจในสิ่งที่เขาคิด กาเบีรยล์กับราฟาแอลจะรู้สึกเหมือนกับเขาไหม เพราะพลังมันรุนแรงมาก
เขาก็คิดว่าศัตรูของเขาก็อาจจะรู้เช่นกัน เทวดาหนุ่มหันมาพูดกับหนุ่มน้อยว่า
“ผมต้องไปหาผู้ชายคนนี้ คุณช่วยผมได้ไหม”
***************************************************************************************************************
ห้องประชุมเต็มไปด้วยบรรดานักข่าว ที่กำลังรอสัมภาษณ์ในงานแถลงข่าวการออกอัลบั้มกับค่ายเพลงต่างชาติของ ปอม
นักข่าวไม่แปลกใจเลยที่ ปอม จะได้โกอินเตอร์ เพราะความสามารถในการร้องเพลงเทียบเท่ากับนักร้องเอเชียคนอื่นๆได้
เมื่อถึงเวลางาน ทั้งผู้บริการค่ายเพลง ผู้จัดการส่วนตัว และ ปอม ก็ออกมานั่งที่โต๊ะแถลงข่าว บรรดานักข่าวต่างกดชัตเตอร์กันยกใหญ่
ห้องประชุมที่เตรียมไว้แถลงข่าว เป็นห้องขนาดเล็ก ทำให้มีบรรดานักข่าวมากมาย และแฟนเพลงของปอม เต็มห้องไปหมด คนที่อยู่ในห้องต้องเบียดกัน
ยูและไมเคิล มาถึงห้องแถลงข่าว เขาเห็นคนเต็มแน่นไปหมด ไม่เห็นทางที่จะเข้าไปข้างในห้องได้
“คนแน่นขนาดนี้ เราคงเข้าไปไม่ได้หรอก” ยูพูดพร้อมชะเง้อมองบรรยากาศในห้องที่แน่นขนัด
“ผมต้องรีบเอากุญแจจากผู้ชายคนนั้นให้ได้ก่อนพวกนั้น” เทวดาหนุ่มพูด
ยูหันมาหาไมเคิล เขาเงยมองหน้าเทวดาหนุ่ม
“โธ่ คุณเขาเป็นนักร้อง เราไม่สามารถไปหาเขาได้ง่ายๆหรอก”
“ทำไมหล่ะ” ไมเคิลทำหน้าสงสัย
“พวกนักร้องเขาจะมีบอดีการด์คอยคุมเสมอและ ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน เราก็ไปหาเขาไม่ได้ ตอนนี้เขากำลังโกอินเตอร์ โอกาสที่เราจะเจอเขายิ่งแทบไม่มี” หนุ่มน้อยอธิบาย
“ไม่เห็นยากเลย เรื่องแค่นี้” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากด้านหลัง
ยูและไมเคิลหันไปมองเสียงนั้น
ราฟาแอลยืดกอดอกยิ้มแฉ่งอยู่ “หวัดดีครับ พวกนายนี้มาช้าจริง”
“ราฟาแอล เราคิดว่าท่านต้องรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว ท่านจะทำเช่นใด” ไมเคิลถามเพื่อนชายของเขา
“เรื่องนี้ต้องให้กาเบีรยล์จัดการ” ราฟาแอลพูด
“แล้วกาเบีรบล์ไปไหน” ไมเคิลถาม
ราฟาแอลไม่ตอบ เขาชี้ไปทางเวทีที่แถลงข่าว
ตอนนี้ผู้บริหารกำลังพูดถึงบริษัทที่รับผิดชอบการออกอัลบั้มและการเซ็นสัญญาเป็นนักร้องในค่ายต่างประเทศ
“ผมอยากจะให้ทุกคนรู้จัก กับผู้จัดการคนใหม่ ที่จะมาดูแลปอมในการออกอัลบั้มสากล”
ผู้บริหาร ผายมือให้กับชายหนุ่มชาวต่างชาติผมสีบลอนด์หยิกยาว
“คุณ กาเบีรยล์ เชิรช”
***************************************************************************************************************
ปอมมองผู้จัดการคนใหม่ของเขา ผู้ชายคนนี้ดูยังหนุ่มนักที่จะมาเป็นผู้จัดการ แต่ท่าทางสุขุม และดูสง่า ทำให้เขารู้สึกไว้ใจกับผู้ชายคนนี้
ตอไปเป็นช่วงที่ให้บรรดานักข่าวถาม นักข่าวแต่ละคนถามปอมถึงเรื่องต่างๆทั้งเรื่องการร้องเพลง เรื่องความรัก
“คุณคิดว่าทำไมตัวคุณถึงสามารถได้ออกอัลบั้มสากล และได้เซ็นสัญญาเป็นนักร้องในค่ายเพลงระดับโลกค่ะ”
“ผมคิดว่าคงเป็นความสามารถอันโดดเด่นของผม ที่เข้าตาค่ายเพลงที่โน้น ผมมั่นใจว่าจะได้รับการตอบรับที่ดีแน่นอนครับ แค่อัลบั้มที่ออกในประเทศ ยังขายได้ทั่วเอเชียอยู่เลย” นีแหล่ะเป็นสิ่งที่ใครๆต่างไม่ค่อบชอบในตัวของปอม การพูดจาที่มั่นใจในตัวเองเกินไป
“แล้วที่นักร้องค่ายคู่แข่ง จะมาออกอัลบั้มสากลกับค่ายเพลงเดียวกับคุณล่ะ คุณมีความคิดว่าไง”
“อ๋อ ผมมั่นใจว่างานของผมได้เปรียบกว่า เพราะผมได้ทำงานกับทีมงานของนักร้องชื่อดัง ให้ผู้ฟังเป็นคนตัดสินดีกว่า”
ไมเคิล และ ราฟาแอล หันมามองหน้ากัน พวกเขารู้สึกถึงพลังที่รุนแรงมาก
“พลังรุนแรงขนาดนี้ เปกาเฟอร์คงคิดหาแผนการไว้แล้ว เราต้องให้กาเบีรยล์รีบจัดการแล้วหล่ะ”ราฟาแอลพูดกับไมเคิล
ณ อีกฟากหนึ่งของมุมห้อง ชายหนุ่มลึกลับกับผ้าคลุมที่ปกปิดร่างกายของเขา กำลังมองมาทางไมเคิล ราฟาแอล และยู
“ข้าเองก็ต้องรีบจัดการเหมือนกัน”
-----จบตอนที่5-----
ตอนนี้เอามาลงให้เท่านี้ก่อนน่ะครับ ยังไงก็ขอให้ติดตามผมต่อน่ะครับ
ยังมีเรื่องเก่าๆอีกที่เอามาลงให้จบไปแล้วคนที่ยังไม่เคยเข้าไปอ่านก็ลองเข้าไปดูน่ะครับ เผื่อว่าจะถูกใจ......บายครับ
ความคิดเห็น