กลอนชีวิต ข้อความซึ้ง ฯลฯ

ลำดับตอนที่ #23 : กลอนบทที่ยี่สิบว่าด้วยเรื่องคุณธรรม

วิชาเหมือนสินค้า

วิชาเหมือนสินค้าอันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไปเพื่อให้ได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้าเป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรป็นโยธา
แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
นิ้วเป็นสายระยาง
สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป
อัชฌาศัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ
ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง
แล่นเลอะเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้วส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตาเป็นล้าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้ายจะทำลายให้เรื่อจม
เอาใจเป็นปืนคมยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา
คือวิชาอันพิศมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ
อย่าได้คร้านการวิชา