คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พ่อแม่ทีมีลูกก้าวร้าว
พ่อแม่ที่มีลูกก้าวร้าว
การใช้ความรุนแรง ความก้าวร้าวเป็นปัญหาสำคัญของเด็กและผู้ใหญ่ในโลกของเรา
ความก้าวร้าวมีความต่อเนื่องทางพัฒนาการ หมายถึง ถ้าเป็นเด็กก้าวร้าวพอโตขึ้นความก้าวร้าว
มักคงอยู่ต่อไปและมักจะเพิ่มมากขึ้นความก้าวร้าวในเด็กใช้ทำนายอนาคตได้ดีมาก ฉะนั้นหากพ่อ
แม่พบว่าเด็กก้าวร้าวจะต้องถือเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องรีบแก้ไข ปัจจุบันเราพอทราบว่าครอบครัว
ลักษณะอย่างไรทำให้เด็กก้าวร้าว ดอกเตอร์แพทเทอร์สัน ที่โอเรกอนในสหรัฐอเมริกาได้เสนอผล
งานวิจัยที่กลายเป็นคลาสสิกแล้วเกี่ยวกับลักษณะของครอบครัวที่มีลูกก้าวร้าว มีลักษณะ 4 อย่าง
ในข้อ 1 ถึงข้อ 4 ต่อไปนี้ ส่วนข้อ 5 เป็นผลงานสรุปรวมงานวิจัยอื่น ๆ ของครอบครัวที่มีลูกก้าวร้าว
1. ไม่มีกฎเกณฑ์ บ้านที่ไม่มีกฎเกณฑ์คือบ้านที่ใครใคร่ทำอะไรก็ได้ ลูกจะทานข้าว
ดูทีวีนอนเวลาไหนก็ได้ ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครคาดหวังว่าเด็กควรทำอะไร ไม่ควรทำอะไร
2. ไม่ดูแลลูก พ่อแม่ไม่มีเวลา หรือไม่สนใจดูแลติดตามพฤติกรรมของลูก ไม่ว่าลูก
ไปทำอะไรที่ไหน ไม่ว่าลูกนึกคิดอย่างไร ฉะนั้นพ่อแม่จึงไม่ทราบว่าลูกทำอะไรผิดมาจะแก้ไข
อย่างไร
3. ไม่ฝึกวินัย พ่อแม่ที่มีลูกก้าวร้าว ส่วนหนึ่งเกิดจากการที่ลูกไม่เคยฝึกวินัย เวลาลูก
ทำดีไม่ชม ทำผิดก็ไม่ว่า พ่อแม่มักใช้วิธีบ่นด่าว่าในการฝึกวินัยซึ่งมักเป็นไปตามอารมณ์ของพ่อ
แม่มากกว่าความผิดของเด็ก เช่น บางวันถ้าพ่อแม่อารมณ์ดี ลูกคนโตแกล้งน้องพ่อแม่ก็พูดดีไม่
ว่าอะไร แต่ถ้าพ่อแม่อารมณ์เสียมาก่อนก็จะอาละวาด อารมณ์ที่ไม่คงเส้นคงวานี้ทำให้เด็กสับสน
มากว่าอะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้
วิธีการฝึกวินัยที่ดี คือ บอกเด็กก่อนว่าเราคาดหวังว่าเขาควรมีพฤติกรรมอย่างไร
เมื่อเขาทำได้ดีก็ชมให้รางวัล ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นเงินหรือสิ่งของเสมอไป แต่เมื่อเขาทำผิดก็ต้อง
ได้รับโทษของการกระทำผิด อย่าใช้วิธีดุด่าประณามทำให้เขาเจ็บ เช่น “ทำไมเป็นเด็กเลวอย่างนี้”
แต่ให้พูดที่พฤติกรรมที่เขาทำผิด เช่น “การที่ลูกพูดคำหยาบเป็นสิ่งที่ไม่ดี” ลูกทำเช่นนี้แม่จำเป็น
ต้องตัดค่าขนมลูกในวันพรุ่งนี้” การวิจัยพบว่า เราสามารถแสดงสีหน้าท่าทางไม่พอใจเล็กน้อย
บวกกับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป เช่น ดังขึ้นเล็กน้อยซึ่งกลับเป็นผลดี แต่ขอเน้นว่าอย่าใช้อารมณ์
อย่าใช้เสียงดัง
4. แก้ปัญหาไม่เป็น เมื่อครอบครัวมีปัญหาก็ไม่จัดการให้เรียบร้อย หรือใช้วิธีจัดการ
ไม่ถูกต้อง เช่น ลูกตีเพื่อนพอครูรายงานมา พ่อแม่ก็จัดการตีลูกพร้อมกับเสนอว่า “อย่าไปตีคน
อื่นเขา” อันนี้เป็นตัวอย่างการแก้ปัญหาไม่ถูกต้อง แทนที่จะใช้สติ ใช้ความอดทนและความรัก
บอกกับลูกว่า “แม่เสียใจมากที่ลูกตีเขา การตีคนอื่นเป็นสิ่งที่แม่ยอมรับไม่ได้ ลองบอกแม่ซิว่าเกิด
อะไรขึ้นลูกจึงทำเช่นนี้” แล้วค่อยสอนลูกว่าควรจัดการกับปัญหาอย่างไรด้วย ความสงบ เราไม่
สามารถสอนเด็กไม่ให้ก้าวร้าวโดยวิธีที่ก้าวร้าว
5. ทำให้ลูกเจ็บ อันนี้หมายถึง เจ็บทั้งกายหรือเจ็บใจก็ได้ การศึกษาพบว่าพ่อแม่มี่
ทำทารุณกรรมทั้งทางกายและจิตใจ ลูกโตขึ้นจะเป็นเด็กก้าวร้าว มีปัญหา และเมื่อโตเป็นพ่อแม่ก็
จะไปทำความรุนแรงกับลูกของเขาอีกต่อไป เด็กก้าวร้าวถ้ามองให้ลึก ๆ แล้วมักเป็นเด็กที่ไม่มี
ความสุข มีความเจ็บปวดอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ คนที่มีความสุขจะไม่ทำให้ผู้อื่นได้รับความทุกข์
มีแต่เฉพาะคนที่มีความทุกข์เท่านั้นที่ทำให้ผู้อื่นมีความทุกข์ วิธีการทำให้เด็กเจ็บ ได้แก่ การดุด่า
การประณาม เช่น ด่าว่า “เอ็งมันเลว” พูดเสียสีถากถาง ดูถูก เฆี่ยนตี ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ฝังแน่นใน
หัวใจเด็กและปรากฏออกมาในพฤติกรรมก้าวร้าวของเด็ก
พ่อแม่บางคนบอกว่าเขาไม่ทำให้เด็กเจ็บบ่อยนัก การศึกษาพบว่า เพียงสิบครั้งในร้อย
ของปฏิสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับลูกที่รุนแรงก็เพียงพอที่จะทำให้เด็กเป็นคนก้าวร้าว อันธพาลได้
หมายความว่าคุยกับลูก 100 ครั้ง มี 10 ครั้งที่พูดรุนแรงดังกล่าวข้างต้นก็เพียงพอแล้วที่มีผลต่อลูก
ในทางไม่ดีอย่างมาก
ความคิดเห็น