คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SHOT 1
1
ใน่วเวลาระยะสั้นๆ ระหว่าลาเือนุลามลไประทั่ถึ้นเือนพฤศิายน ภายในัวอาารอาร์มิวเียมที่อยู่บริเวอัมไ้ทำารันิทรรศารสำหรับโว์ผลานอิรหลาย่อหลายน มีทั้รูปวาและประิมารรมรวมไปถึิมแทยอนิรสาวอายุรึ่ห้าสิบที่มีวามสามารถทา้านศิลปะหลาหลายแน้วยัน เธอโึ้นมาับานศิลปะภาพเียนทุนิือานถนัอเธอ แทยอนเริ่มให้วามสนใแ่านประิมารรมเมื่อ้นปีโยำัวนานใล้ัว ทำให้เธอเริ่มฝึมือับานหลาย่อหลายิ้นนไ้เป็นานิ้นนี้ออมาเมื่อ้นเือนุลาม และอนนี้ผลานอเธอ็อยู่ภายใ้นิทรรศารรั้นี้้วยเ่นัน
“ผลานอุื่อว่าอะไรเหรอรับ”
หลาย่อหลายนที่เินเ้ามาภายในาน่าหยุยืนที่หน้าหุ่นปั้นอแทยอน มีทั้ำวิาร์ไปในทาบวและทาลบหลายำถาม่าถามเี่ยวับื่อผลานอเธอ และใบหน้าอหิสาวที่เธอปั้นมันึ้นมา
“ทิฟฟานี่่ะ เธอื่อทิฟฟานี่”
แทยอนเริ่มอธิบายเี่ยวับเนื้อานอเธอ่อนะลับมาอธิบายที่ื่ออานประิมารรมอีรั้
“ทิฟฟานี่... ถ้าให้อธิบายว่าทำไมันถึใ้ื่อนี้บอให้ทุนทราบไม่ไ้ ันรู้แ่ว่าันรู้สึถูะาับื่อนี้่ะ ส่วนใบหน้าอเธอ... ให้อบยาเหมือนันนะะ แ่ทั้หมล้วนเิึ้นมาาินนาารอัน่ะ ทั้รอยยิ้มอเธอ แววาอเธอ ริมฝีปา หรือแม้ระทั่... ปลายเล็บอเธอ”
หลัาอธิบายรายละเอียอผลานแล้วหลาย่อหลายน่าเอ่ยปามและบมือให้เธอ หิสาวหันมอานปั้นอนเอหลาย่อหลายรั้ ไม่เ้าใเหมือนันว่าทำไมยิ่มอแล้วเธอยิ่ไม่อยาละสายาไปไหนเลย ทำไมันนะทิฟฟานี่...
“เป็นไบ้าเหนื่อยไหม”
เพื่อนร่วมานอเธออย่ายูริเอ่ยปาถาม หลัาที่เห็นว่านภายในานเริ่มทยอยเินันออไปแล้วเพราะเหลืออีแ่เพียสามสิบนาที มิวเียม็ะทำารปิประูสำหรับัวอาาร้านในแล้ว
“นื่นมผลานอเธอเยอะมาเลยนะเนี่ย” ยูริเอ่ยปามเพื่อนพร้อมบบ่า
“้ออบุทิฟฟานี่...” เ้าอผลานพูพลาสัมผัสเ้าที่ปลายนิ้วอหุ่นปั้น
“เป็นเพราะเธอ้วยแหละ ถึไ้มีทิฟฟานี่อยู่ภายในานนี้”
“ันไม่อยาปล่อยเธอไว้นเียวเลย” แทยอนพึมพำอยู่หน้าผลานอเธอ่อนเป่าลมออาปา
“ไป ไปิน้าวันไ้แล้ว เหนื่อยแทบาย อ่า...”
ทั้ยูริและแทยอนเลือะทาน้าวเย็นที่ภัาารเล็ๆ ที่อยู่ไม่ใล้ไม่ไลาบริเวอาร์มิวเียม ยูริ็เป็นอีนที่อบานปั้นเธอแนะนำมันให้แ่แทยอน เนื่อาเธอเห็นว่าเพื่อนอเธอำนาในานเียนแล้วยูริเลยิว่าแทยอนน่าะไปไ้ีใน้านอื่น้วยเหมือนัน
“สสัยอยู่เหมือนัน แล้วื่อผลานอเธอนี่ไ้มาไัน”
“ริแล้ว เป็นื่อเพื่อนสนิทอันั้แ่สมัยเ็ที่ันไม่ไ้เอนานมา ถ้านับอนนี้้วย็ยี่สิบปีไ้แล้ว สมัยห้าวบไ้มั้”
“นานมานะเนี่ย! แปลว่าเธอ้อมี่วเวลาที่ีับทิฟฟานี่มาเลยใ่ไหม”
“ถามว่าใ่ไหม มัน็ใ่นะเราสอนใ้เวลาอยู่้วยันลอเวลาเลย ยิ่อนเธอย้ายบ้านออพร้อมับรอบรัวยิ่แล้วให่ ันร้อรวราะเป็นะายเลยแหละ เหมือน้อเสียส่วนหนึ่อีวิไป”
“แบบนี้แหละ ที่เรียว่ามิรภาพอยู่เหนือสิ่อื่นใ” ยูริพูพร้อมยนิ้วื่นมแทยอน
“วลีอะไรอเธอ แปร่ๆ นะันว่า” ว่าแล้วหิสาว็หัวเราะออมา พอพูถึทิฟฟานี่็วนให้เธอนึถึเรื่อราวในวัยเ็อเธอมาึ้นเท่านั้น...
“แทยอน แทยอนอา!”
เสียใสอเ็น้อยผมยาวะโนเรียเพื่อนอเธอที่อยู่ไลออไปาบริเวที่เธอยืนอยู่ ทิฟฟานี่ะโนเรียื่อแทยอนเพื่อนนสนิทอเธอที่มีนิสัยห้าวหาสุเสียพร้อมวิ่รไปหา บนหัวอเ็สาวสวมมุอไม้พร้อมับในมือที่ถือ้านอทานะวันนาให่เอาไว้
“ว่าไฟานี่ เรียแทแททำไมเหรอ”
ิมแทยอนเ็น้อยผมหาม้าที่นอนแผ่อยู่ใ้ร่มไม้ยันัวเอลุึ้นนั่่อนทอสายามอไปที่เ้าอเสียใสอย่าทิฟฟานี่ แทยอนเห็นอีนวิ่หน้าาื่นมาแ่ไลเพื่อนนสนิทอเธอที่อยู่ในุระโปรีฟอสีาวราวับเ้าหิ บนศีรษะสวมมุอไม้รอยยิ้มและแววาเธอส่มาให้แทยอน มีสายาแบบนี้เพียแู่่เียว อนๆ เียวเท่านั้นริๆ...
“ฟานี่มีอไม้มาให้แทแท้วยนะ อให่มาเลยอบมันไหม”
“อูวา... นี่มันอทานะวันนี่ อบสิแทแทอบมันมาเลยฟานี่”
แทยอนเสียออทาน้ำเสียและทาสีหน้าว่าเธออบอไม้ในมืออทิฟฟานี่มา เ็สาวผมยาวยื่นมันให้แ่แทยอน่อนะยิ้มร่าออมาเพราะเธอรู้สึอบใที่แทยอนอบอไม้ที่เธอเอามาให้ เ่นเียวันผู้รับอย่าแทยอน่า็มีวามสุมาเ่นัน...
“ห้ามหายนะ ถ้าเ้าอสีเหลือนี่หายฟานี่โรธแทแทริๆ ้วย” ไม่ใ่แ่พูแ่เ็น้อยรีบพอลมเ้าแ้มพร้อมมอ้อนที่เพื่อนนสนิทอเธอ
“แทแทะเ็บไว้ให้ีที่สุเลยนะฟานี่”
“สัานะ”
“สัาสิ...”
ไม่ใ่แ่เพียลมปาที่แทยอนให้สัา่อทิฟฟานี่ เ็สาวผมหาม้าโน้มหน้าลไปพร้อมับว้าฝ่ามืออเพื่อนสนิทอทิฟฟานี่ึ้นมาุ้บประทับรา...
แ่เธอนั่นแหละที่หายไปาัน ทิฟฟานี่…
แล้วเมื่อไหร่ที่เราะไ้เอันอีรั้นะ...
.
.
“ิน่อนไหม็อเย็นหมแล้วนะอเธอน่ะ” ยูริบอเพื่อนอเธอหลัาที่เห็นว่าแทยอนนั่เหม่ออยู่นานสอนาน
“ารรอใรสันมันะหมวามหมาย็่อเมื่อเราเลิศรัทธาในัวเาใ่ไหม...”
“พูอะไรึ้นมาเนี่ยไม่หิวเหรอไ เธอไม่ินันินแทนนะ”
“หยุ... หยุเลย”
ิมแทยอนเอ่ยปาปรามเพื่อนอเธอ่อนะลมือินอาหารที่ออเอร์มาเมื่อรึ่ั่วโมที่แล้วรหน้าอย่าระเลีย ที่แทยอน้อเบรยูริเพราะว่าอนนี้เพื่อนอเธอูามใปามาเินไปแล้ว สาวสวยหุ่นีที่อนนี้แ้มเริ่มเยอะมาึ้นทุวันแล้วถ้าแทยอนปล่อยให้ยูริินอเธออีน เรว่าหุ่นเอสไลน์อเพื่อนเธอะหายไปเนี่ยสิแย่เลย
“ลับบ้านีๆ นะเธอ”
หลัาที่ทาน้าวเสร็ทั้แทยอนและยูริ่าแยย้ายันลับห้อพั ไม่รู้ว่าทำไมแ่แทยอน็ยััวลันานปั้นอเธอที่ถูวาเอาไว้ภายในอาร์มิวเียม เพราะนี่เป็นืนแรที่หุ่นปั้นไม่ไ้อยู่ับเธอเป็นืนแรที่มันถูยออไปอยู่นอายาเียวับเธอ
แทยอนใ้เวลาเพียแ่เ็วันในารินนาารใบหน้าอานประิมารรมอเธอออมา หิสาวละเมียละมัยในารลรายละเอียเี่ยวับทิฟฟานี่อเธอเป็นอย่ามา ไม่ว่าะผิวหน้าผิวาย วา ริมฝีปา หรือเส้นผม ทุสรรพสิ่ล้วนออมาาวามรู้สึภายในอเธอ...
‘แทยอน...’
ราวับว่าไ้ยินเสียอใรบานำลัเรียื่ออเธออยู่...
‘แทแท…’
เสียนั้นใล้เ้ามาน้ำเสียที่เป็นใรไม่ไ้นอเสียาทิฟฟานี่...
‘แทแทเรามาสัาันนะ...’
ราวับว่ามันเป็นเสียระิบ้าใบหู...
‘ใรปล่อยมือ่อนแพ้’
.
.
“ฟานี่!”
ิมแทยอนสะุ้ื่นเมื่อรู้สึัวว่าเธอนั้นำลัเรียื่ออเพื่อนนสนิทอทิฟฟานี่อยู่ เ็สาวหายใหอบถี่่อนวาสายามอออไปภายนอหน้า่า อาเป็นเพราะภายใ้ิสำนึอเธอยัเลือที่ะำ ำเพียแ่ทิฟฟานี่เอาไว้...
รื... รื...
เสียอสมาร์ทโฟนที่วาอยู่บริเวโ๊ะ้าหัวเียัึ้นเป็นัหวะทำให้หิสาวสะุ้ึ้นอีรั้ เมื่อั้สิไ้แทยอนว้าเ้าที่โทรศัพท์อเธอ่อนสไล์หน้าอเพื่อรับปลายสาย
“สวัสี่ะ”
(สวัสี่ะ ิันสนใในผลานประิมารรมอุในวันนี้ แ่ทว่าไม่เห็นมีรายื่อเ้าร่วมในลิส์ารประ...)
“ันไม่าย่ะ เท่านี้นะะ”
ว่าแล้ว็ัสาย... ไม่ทันที่ปลายสายะพูบิรสาว็ัสายอย่าไม่รอรี แ่็ยัไม่เินวามพยายามอลู้านที่้อารในผลานอเธอ
รื... รื...
“ันว่าันพูรู้เรื่อแล้วนะะ”
(ำน้ำเสียแบบนี้ไม่ไ้เหรอ...) ไม่ใ่เรื่ออื้อผลาน แ่เป็นำถามที่เมื่อแทยอนไ้ยิน็รู้สึประหลาใ
“ะ...? ุเป็นใรันะ”
(ันอยาไ้ผลานอุ)
“ันว่าเราสอนพูันรู้เรื่อแล้วนะะ อโทษ้วย่ะ”
่อให้หนึ่พันนมาร้ออให้แทยอนายผลานประิมารรมิ้นนี้ให้ เอาอะไรมาแลเธอ็ไม่ยอมายให้แน่นอนเพราะแทยอน้อารมีทิฟฟานี่ไว้เป็นอเธอแ่เพียนเียว...
ิมแทยอนลุึ้นาเียนาให่อเธอ่อนะรไปที่เ้าอี้โยบริเวริมหน้า่า หิสาวว้าเ้าที่โหลแ้วที่อยู่ไม่ใล้ไม่ไลเธอหยิบอทานะวันสีน้ำาลที่ยัพอเหลือสีเหลือแมอยู่บ้าเล็น้อยออมาพร้อมหย่อน้นลนั่ที่เ้าอี้ ภายนอออไม้เปลี่ยนไปามระยะเวลาที่มันโนถอนออมาาสถานที่เิม... ็เหมือนับวามรู้สึอผู้รับแม้ระยะเวลาะลุล่วมานานแล้ว แ่วามรู้สึอเธอ็ยัสภาพเิมไม่่าาอไม้ ที่ถึแม้ะเหี่ยวเาผันเปลี่ยนามระยะเวลาแ่มัน็ยัืออไม้...
- - - - - - - - - -
็อฟิประอบเพล Whisper เป็น็อฟิที่มี 5 ็อนะะ
รอแทร็อื่นปล่อยออมา ถ้ามีนิาม็ะแ่่อเน้อ
อมเม้นท์ให้ำลัันไ้นะสาวๆ ~
ความคิดเห็น