คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Take 2
ขอโทษนะค่ะ ที่บอทเริ่มต้นมันสั้น ไม่รู้ว่าจะแต่งอย่างไรดี เพราะหนูอยู่แค่ ป.5 เองน่ะคะ ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ในห้องสีขาวสะอาด ที่มีเครื่องมือไฮเทคต่างๆมากมาย
ชายหนุ่มผมสีเปลือกส้ม ล้มฟุบทับกับที่วางเคื่องคอม ดวงตาปิดสนิท แว่นตาถูกถอดวางไว้ข้างๆ
ห้องสีขาวเกลื่อนไปด้วยน้ำอัดลมกระป๋อง พร้อมกับเอกสารเกลื่อนพื้น
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่ เกิดขยับร่างเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับตื่น
ผู้เคาะประตูถือวิสาสะเข้าห้อง แล้วตะโกนเสียงดังว่า
"ท่านอิริเอะ ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้ท่านเบียคุรันจะมานะคะ"ไม่พูดป่าว สองสาวเชคเบลโล่เขย่าร่างบางที่นอนหลับอยู่
"งืม งืม"ร่างบางที่ขี้เซาเกินพิกัดพลิกตัวไปนอนอีกข้างหนึ่ง
"ท่านอิริเอะ ตื่นได้แล้วค่ะ"สองสาวเชคเบลโล่ที่หมดความอดทนตะโกนออกมาดัง จนทำให้ร่างบางเริ่มเปิดเปลือกตาขึ้นมา
"ฮ้าวววววววว มีอะไรถึงเรียกกันแต่เช้าอ่า"ร่างบางที่กำลังงัวเงียอยู่ถามขึ้น
"ลืมอะไรไปรึป่าวคะท่านอิริเอะ"หนึ่งในเชคเบลโล่ถามเตือนความจำ
"ลืม อะไรหรอ"ร่างบางหันไปถามอย่างสงสัย
"ก็วันนี้ท่านเบียคุรันจะมาญี่ปุ่นไงคะ"
"หา จริงด้วย แย่แล้วๆ"ร่างบางแต่งตัวอย่างเร่งรีบ
'ทีนี้มาเร่งรีบเชียวนะคะ'สองสาวเชคเบลโล่คิด
10 นาทีต่อมา
โชอิจิที่เตรียมตัวเสร็จ และจัดการห้องให้เป็นแบบเดิมได้แล้ว นั่งรอรับเจ้านายของตน
ร่างบางฆ่าเวลาด้วยการเล่นเกมส์อย่างเมามัน จนลืมเวลาไปอย่างสนิท
จนมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
"โชจัง ฉันมาแล้วจ้า คิดถึงไหม"เบียคุรันโพล่พรวดเข้ามาในห้อง
".....ไร้การตอบรับจากลูกน้องที่ท่านเรียก....."โชอิจิที่กำลังเพลินกับการเล่นเกมส์เมินเบียคุรันอย่างสิ้นเชิง
"โชจัง โชจัง โชจางงงงงงงง"ร่างสูงนามว่าเบียคุรัน พยายามเรียกคนตรงหน้า แต่ก็ไม่เป็นผล
"โชจัง นี่นี่ โชจัง"ร่างสูงทั้งเรียก ทั้งสะกิด ทั้งเอามือมาโบกที่หน้า แต่ก็ไร้การตอบสนองจากคนตรงหน้า
10 นาทีผ่านไป ผล เมิน
20 นาทีผ่านไป ผล เริ่มเงยหน้ามองนิดๆ แต่ก็เมินอยู่ดี
30 นาทีผ่านไป ผล เล่นเสร็จแล้ว
"อ้าว คุณเบียคุรันมาตั้งแต่เมื่อไรครับ"ร่างบางที่พึ่งรู้สึกตัว เงยหน้าถาม
"ชิ"ร่างสูงกอดอกสะบัดหน้าหนี ทำงอน
"งอนผมเรื่องอะไรครับ"ร่างบางที่ยังไม่เข้าใจเรื่องเมื่อครู่ถามอีกครั้ง
"ก็....ผมเรียกโชจังตั้งนาน โชจังก็มัวแต่เล่นเกมส์อยู่ได้"ร่างสูงทำหน้างอนใคนตรงหน้าต่อไป
'ทีแท้ก็งอนผมนี่เอง'
"งั้น เอามาชเมลโล่ไปแทนคำขอโทษละกันะครับ"ร่างบางยื่นถุงมาชเมลโล่ให้ร่างสูงที่เริ่มหายงอนแล้ว
"อ่า งั้นผมยกโทษให้โชจังก็ได้ แต่แค่ครึ่งนึง ถ้าผมทานเสร็จ ผมงอนต่อ"เมื่อร่างสูงพูดจบก็ยัดมาชเมลโล่ใส่ปากทันที
"แล้วจะทำยังไงให้คุณหายงอนล่ะครับ"ร่างบางทำหน้านิ่วใส่
"ก็.....ให้ผมหอมแก้มก่อนน๊า~"ร่างสูงพูดอย่างสบายใจ ส่วนร่างบางก็กัดฟันกรอดๆทำหน้าเซ็งอยู่บนโซฟา
"งั้นคุณก็งอนผมไปตลอดชาติเหอะ"ร่างบางสะบัดหน้าหนี
"งั้นถ้าไม่ให้หอมแก้ม ผมไม่ให้โชจังทำงานแน่"ร่างบางที่ถูกร่างสูงแกล้ง ถึงกับผงัก แต่ร่างสูงกลับหัวเราะชอบใจอยู่คนเดียว
"จะเอายังไงล่ะโชจาง"ร่างสูงถาม
"ก็ได้"ร่างบางตอบ พลางทำหน้างอนน้อยๆ
"งั้นก็ จุ๊บ"ร่างสูงโน้มตัวมาที่แก้มของร่างบาง
"พอใจแล้วใช่ไหมครับ"
"อื้ม งั้นก็ใช้คอมได้"ร่างสุงพูดอย่างอารมณ์ดี
ร่างบางลุกขึ้นไปทำงาน ทิ้งให้ร่างสูงนั่งทานมาชเมลโล่อยู่คนเดียว
เอาล่ะ ตอนที่ 2 จบแล้ว อย่าลืมเม้นนะคะ เป็นกำลังใจให้มีฉาก NC เอิ๊กๆ ที่จริงแต่ง NC ไม่เก่งหรอกคะ 555 แต่ว่าช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ
Thank You ทุก Comment
ความคิดเห็น