คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ข้ า ง ๆ หั ว ใ จ ต อ น ที่ 6: ก่อนที่จะมารักกัน
ตอนที่ 6 ก่อนที่จะมารักกัน
เมื่อ 2 ปีก่อน…
เมื่อชายร่างหนาชวนเพื่อนไปเที่ยวต่างจังหวัดอยากสร้างบรรกาศโดยการขี่รถบิ๊กไบค์เที่ยวบรรกาศธรมมชาติ แต่เขาก็ยังไม่มีคนซ้อนเลยต่างคนก็ต่างมีคนซ้อนท้ายกันหมดแต่เขาก็ไม่ซีเรียสอะไรขนาดนั้นก่อนที่ทุกคนจะพากันมาแต่งตัวกันให้เรียบร้อยแต่มีชายคนหนึ่งเดินมาหาผมผมไม่ค่อยคุ้นหน้าเขาซักเท่าไหร่แต่หน้าตาน่ารักดีก่อนที่เขาจะยิ้มให้ผมและพูดเป็นเชิงทักทาย
“สวัสดีฮ่ะ”
“อ่าครับ น้องมีอะไรรึเปล่า”
“พี่ชื่อมาร์ครึเปล่าฮ่ะ”
“ครับ “
“คือว่าผมจะขอติดรถไปกับพี่ได้มั้ยครับคือพี่ที่ผมมาด้วยเขาให้ผมไปกับพี่ฮ่ะ “ เขาบอกผมเหมือนจะตื่นเต้นตลอดเวลาท่าทางเขาน่ารักจัง
“ได้สิ แต่พี่ขับเร็วนะเรานั้งกับพี่ได้รึเปล่าล่ะ”
“ได้ฮ่ะ “ หน้าของเขามีแต่ความสุขไปหมดผมก็อดที่จะมองและยิ้มตามไม่ได้เลยเขาทำให้ผมหยุดโลกได้เลยล่ะ
เวลาตอนนี้ก็เหมาะสำหรับการเดินทางเสียทีผมไปกันห้าคันพร้อมกับรถ Aston Martin เป็นรถของแจ็คสันที่ขับไปพร้อมกับรุ่นน้องที่มาด้วย ตอนนี้เรากำลังมุ่งหน้าไปหัวหินกันซึ่งห่างจากกรุงเทพไม่มากซักเท่าไหร่ตอนนี้ก็เริ่มออกจากตัวเมืองมาแล้วเราก็พยายามขับให้เกาะกลุ่มที่สุดเราขับไปด้วยความเร็วปกติแต่คนตัวเล็กข้างหลังดูท่าทางจะกลัวกอดซะแน่นเชียวเขาน่ารักดีนะผมชมเขามารอบที่เท่าไหร่แล้วนี้ก็เขาน่ารักจริงๆนิ เรื่องนั้นช่างไว้ก่อน ก่อนที่เราจะมาพักรถที่ปั้มแห่งหนึ่งและก็พักเครื่องกันก่อนเพราเราต้องเดินทางกันอีกยาวไกลก่อนที่ตัวเล็กจะลงแล้วลงตาม
“พี่มาร์ค หิวไรไหมเดี๋ยวแบมไปซื้อให้ “ ชื่อแบมเหรอ ชื่อที่เหมาะกับหน้าตามากเลย
“ไม่ครับ แบมหิวไรรึเปล่ามีเวลา15 นาทีไปซื้อได้นะ ยังทัน” ผมพูดจบ เขาทำหน้ามุ้ยๆส่งมาให้ผม
“เป็นไรครับทำหน้ามุ้ย”
“ให้แบมกินคนเดียวมันก็เอาเปรียบสิฮ่ะ “
“ ก็พี่ไม่หิวนิ แต่ถ้าเราหิวเดี๋ยวพี่พาไปซื้อ “ น้องเขาก็ยื้มจางๆส่งมาหาผมก่อนที่จะเดินนำหน้าผมไป
ผมก็ได้เดินกับแบมมาซื้อของร้านในปั้มน้องซื้อไม่กี่อย่างแล้วจ่ายเงิน พอเราเดินกันออกมาเขาก็ยิ้มให้ผมก่อนที่จะพูดขึ้นมา
“ขอบคุณฮ่ะ พี่มาร์ค “ เขายิ้มแบบบริสุทธิ์มาให้ผมก่อนที่จะเดินไปและ ฉีกกินขนมปังไปด้วย
และเราก็ได้เดินมาถึงพวกเพื่อนที่นั้งกันอยู่ผมเดินไปหาแก็งของผม
“ไงมาร์ค ควงเด็กนานาชาติแล้วเหรอเดี๋ยวนี้อ่ะ เล่นของสูงนะมึง” ไอ้คิมพูดขึ้นผมก็งงว่าทำไมมันพูดกันแบบนั้น
“อะไรว่ะ มึงหมายถึงอะไรกูไม่เข้าใจ” ผมก็งงจริงๆแหละ มันหมายถึงอะไร
“ก็น้องแบมแบมไงล่ะ เดือนของโรงเรียนนานาชาติเลยนะแถมเรียนเก่งมากๆอีกด้วยคุณพ่อของแบมแบมเขาเป็นถึงทูตเลยนะแม่งใครได้นะแม่งต้องโชคดีมากๆอ่ะแต่ที่กูได้ยินมาพ่อเขานะโครตหวงแบมเลยกว่าจะมากับพวกเราได้นี้ก็อ้อนกันตั้งหลายวันอ่ะ “ ไอ้ฮวานก็พูดขึ้นอีก
“แต่จะว่าไปไอ้มาร์คก็สมควรคู่กับน้องแบมแบมล่ะว่ะ คนหล่อก็ต้องคู่กับคนน่ารักแถมฐานะบ้านไอ้มาร์คก็ถือว่าดีมากนะมึงประมาณค่าไอ้มาร์คต่ำไปล่ะไอ้ฮวาน” คิมมันพูดขึ้น
“มึงพูดไรก็ไม่รู้ไร้สาระกูไม่ชอบเด็กมึงก็น่าจะรู้ “
“พูดแล้วอย่าคืนคำล่ะกันไอ้มาร์ค “ ผมก็เดินออกมาผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลยว่าทำไมผมไม่พูดความในใจ
ตอนนี้เราก็พร้อมจะเดินทางต่อกันแล้วล่ะครับคนตัวเล็กก็ได้นั้งข้างหลังผมเช่นเคย
ทำไมหัวใจเต้นแรงเวลาอยู่ไกลแบม . . . . . . .
ทำไมมีความสุขเวลาอยู่กับแบม . . . . . .
ตอนนี้ผมกำลังสับสนว่าผมกำลังชอบคนตัวเล็กนี้จริงๆเหรอ
ผ่านไป 2 ชั่วโมง
เราก็ได้มาถึงที่พักนี้เรามาพักกันที่ Marrakesh Hua Hin Resort & Spa รีสอร์ท เป็นรีสอร์ท5ดาวที่ดีมากผมมาที่ไหร่ก็จะมาที่นี้แหละครับเพราะมีบรรกาศที่ดีมีสระน้ำ เรามากี่ครั้งก็มาจะที่นี้ก่อนที่เราจะจัดแจงการนอนให้เป็นคู่ๆไป เพื่อประหยัดค่าห้องแต่ผมก็ได้นอนกับแจ็คสันผมไม่ได้นอนกับแบมหรอกผมอยากให้เขาไปนอนกับพี่เขามากกว่าผมก็ต้องให้เกียตรเขา ตอนนี้ผมก็มาถึงที่พักแล้วเราก็ได้แยกย้ายกันไปพักและเวลา6โมงเราจะมีปาร์ตี้กันแต่ตอนนี้บ่าย2มีเวลาอีกตั้งเยอะเดินทางมาเหนื่อยเราก็ขออาบน้ำและนอนกันก่อนล่ะกัน
BAMBAM
ณ ช่วงเวลานี้ก็เป็นเวลา6โมงเย็นที่เราจะไปเตรียมอาหารทะเลอร่อยๆกินกันตอนนี้ก็ออกกันมากันเกือบครบแล้วเหลือแต่พี่แจ็คสันกับพี่มาร์คที่ยังไม่ลงพวกเราก็นั้งรอกันไปจนเวลาไม่นานนักพวกเขาสองคนก็มา พี่มาร์คแต่งตัวออกแถวสบายเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงขาสามส่วนเสื้อคุ้มสีฟ้า ส่วนพี่แจ็คสันเขาดูเท่มากเขาใส่เสื้อยืดบางสีดำกางเกงรัดรูปเขาดูเท่มากในสายตาผมชอบมองเขาตลอดเวลาตอนแรกผมก็อยากจะขึ้นรถกับพี่แจ็คสันแต่พอดีรถเต็มพี่ชายผมผู้รักผมก็ให้ผมไปนั้งกับพี่มาร์คที่เขาไม่ได้นั้งกับใคร ก่อนที่เราจะเดินไปที่ชายหาดยามค่ำคืนมันสวยมากเลยลมพัดเย็นๆเราก็เดินมาทานที่ร้านหนึ่งซึ่งไม่ทราบว่าร้านอะไร มีเต็มไปหมดเลยเราก็กินกันเต็มทีก่อนที่จะแยกย้ายกันไปหาไรมาย่างกัน ผมแอบเดินตามพี่แจ็คสันไปก่อนที่เขาจะเลือกเอากุ้ง ผมก็เนียนเดินเข้าไป
“เอ่อ .. สวัสดีฮ่ะ พี่แจ็คสัน “
พี่เขาหันมาก่อนที่จะยิ้มทักทาย… รู้มั้ยผมจะละลายแล้วนะ
“สวัสดีแบม”
“พี่ชอบกินกุ้งเหรอฮ่ะ”
“ใช่ พี่ว่ากินกับน้ำจิ้มซีฟู้ดมันอร่อยดีแถมของที่นี้ยังสดอีกด้วยล่ะ พี่มากินบ่อยมาก”
“พี่แจ็คสัน แบมถามไรหน่อยได้ไหม” ก่อนที่เขาจะเลือกกุ้งมา
“ถามมาสิ”
ถ้าแบมชอบพี่ พี่จะชอบแบมไหม
เอ่อ….
จะถามดีไหมนะ
“ถามอะไรแบม พี่รอฟังอยู่นะ”
“เอ่อ… เลือกกุ้งเลือกไงหรอฮ่ะที่มันสดอ่า”
ใจไม่กล้าพอ…
“พี่ก็บอกอยู่ว่าของมันสด จำบ้างไหมเราอ่ะ” พี่แจ็คคงหมั่นไส้เอานิ้วมาบีบจมูก ผมยิ้มแบบชนิดที่ว่ามีความสุขอ่า…
“หน้าแดงไม่สบายป่าวเนี้ย” หน้าผมแดงเหรอเนี้ยยย งื้อออ
ก่อนที่เขาจะเอามือมาแตะหน้าผาก
“ปะ ป่าวฮ่ะ บะ แบมสบายดี” ผมยิ้มให้กับเขา เขาก็ดูเหมือนหน้าแดง เขามองตาผมก่อนที่จะเคลื่อนหน้ามาใกล้ผม
แต่ !
“ค็อก …. !” เสียงนรกที่ไหนไม่รู้
ก่อนที่เราจะผะตัวออกจากกัน ก่อนที่จะหันไปมองเขาคือ พี่นิชคุณ
“จะจีบกันให้มันไกลสายตาคนหน่อยนะ “ พี่เขาส่งยิ้มมาให้
“ผม..ไม่ได้จีบกันฮ่ะ “ พี่เขาก็เดินไปเลยยไม่ฟังผมอธิบาย ใจร้าย
“แบมจะไปเลือกของกับพี่ไหมเผื่อเลือกไม่เป็น “ พี่แจ็คสันพูดขึ้นพร้อมหน้าตาทำให้ผมละลายยได้เลย ผมพร้อมใจพยักหนาและเดินไปเลือกของที่จะปิ้งย่างกับพี่แจ็คสัน ผมจะไม่ลืมวันนี้เลยยย
และเราก็ได้กินกันอย่างมีความสุขจนถึง ห้า ทุ่ม เราก็”ด้เดินอิ่มกันกลับที่พักชมทะเลกัน
“ พรุ่งนี้เราต้องกลับกันแล้วสินะ ไม่อยากกลับเลย “ พี่ฮวานพูดขึ้น
“เอ่อ ว่าแต่พรุ่งนี้ไป6โมงเช้าจริงอ่ะ” พี่คิมถามพี่มาร์คต่อ
“อื้ม ลืมหรือไงว่าพวกเรามีสอบจบกันแล้วนะไอ้คิม ถ้าไม่อ่านจะซ้อมกันได้มั้ย”
“เออ ก็จริงว่ะ แม่งเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เหมือนเมื่อวานเรายังเจอกันวันแรกอยู่เลย”
“แม่งมึงจะพาซึ้งทำไมไปไม่ต้องเครียดเราทำให้เต็มทีไป” พี่แจ็คสันเดินไปกอดคอพี่ฮวานและพี่คิมและวิ่งไป
เหลือแต่พวกเราแล้วล่ะ ที่ยังเดินกันหกคนผมก็ได้เดินข้างๆพี่มาร์คอย่างใกล้ชิดเพราะว่าเราก็เดินล้าหลังกันสองต่อสอง
“พี่มาร์ค เป็นไงบ้างฮ่ะ ใกล้จบแล้ว “
“ก็รู้สึกวูบเหมือนกันใจหายจริงๆพี่ไม่อยากจบเลยถ้ารู้ว่าต้องไปทำอะไรเสี่ยงต่อชีวิต”
“แล้วพี่อยากเปนอะไรอ่ะ“
“ พี่อยากเป็นตำรวจหรือไม่ก็หน่วยสืบสวนพี่ชอบตั้งแต่เด็กเลยล่ะ”
ก่อนที่พี่เขาจะยิ้มแบบที่ดูเหมือนอยากเป็นในสิ่งนั้นๆจริงเขาก็น่ารักดีเหมือนกันนะ และผมก็ได้ส่งยิ้มไปให้เค้าพร้อมกับจับมือสองข้างและให้เข้าหันหน้าเข้าหาแบม
“งั้นแบมก็ขออวยพรให้พี่มาร์คได้เป็นอย่างที่หวังนะฮ่ะ สู้ๆ ไฟว์ติง ไฟว์ติง “ ผมพูดและทำท่าไปด้วยพี่เขาก็หัวเราะใหญ่เลยชอบจังรอยยิ้มคู่นี้อยู่ด้วยแล้วมีความสุข
“ไปกันเถอะแบม เขาหนีเรากันหมดแล้ว “ ก่อนที่พี่มาร์คจะจับมือผมและวิ่งตามเขาไปและเราก็มองกันตลอดผมชอบเวลาแบบนี้อยากอยู่อย่างนี้นานๆจัง ความสุขย่อมผ่านไปเร็วจริงๆ
ก่อนที่จะไปห้องตัวเองและอาบน้ำเตรียมนอนหลับผมหลับตาลงอย่างมีความสุขผมไม่ไม่หวังอะไรอีกแล้วล่ะเวลานี้
ผมขอให้ผมได้ค้นพบความจริงในหัวใจ ว่าผมควรจะรักใคร
เวลา 4:20 น.
ผมตื่นขึ้นมาเพราะเตรียมตัวกลับกันแล้วก่อนที่จะผมจะเข้าไปอาบน้ำผมก็คิดอะไรไปเรื่อยๆว่าผมควรจะทำอย่างไรดีให้ไม่คิดเรื่องที่พี่มาร์คทำกับผมเพื่อไม่เป็นปัญหาหัวใจของผมจนเกินไปแต่ก็ช่างมันเถอะ ก่อนที่ผมจะแต่งตัวเสร็จและเตรียมตัวออกจากห้องน้ำผมก็เจอพี่มาร์คที่นั้งบนเตียงของผมแต่ไร้ซึ่งตัวตนของฮาวาน
“เอ่อ… พี่มาร์คมีอะไรกับผมเหรอฮ่ะ”
พี่เขายิ้มก่อนที่จะลุกขึ้นเดินมาหาผมที่กำลังเดินไปหาเขา
“คือพี่ตัดสินใจแล้ว..”
หน้าของเขาดูจริงจังมากจนผมแอบเขินนิดหน่อยที่เขาแสดงท่าทางอยากจะบอกอะไรกับผม
“อะไรเหรอฮ่ะ”
“คือพี่ชอบ…แบมอ่ะครับ”
ก่อนที่ผมจะไปสนใจคนที่เปิดประตูเขามา เขาคือพี่แจ็คสัน
“เอ่อบอกรักกันอยู่เหรอ ขอโทษมารบกวน” พี่แจ็คสันดูท่าทางตกใจและสายตาเขาต่างจากตอนแรกที่เขาเปิดประตูมา
และเขาก็ปิดประตูลง
พี่มาร์คเขาก็ดูเงียบไป
“แบม”
“ …” ผมแค่มองเขากลับ
“ลองคบกันดูไหม ..”
Talk : มากับตอนย้อนอดีตการของทั้งสามคนแต่ยังไม่จบเพียงเท่านี้เดี๋ยวมาต่ออีกตอนหนึ่งทุกคนก็จะเข้าใจอดีตของทุกคน อย่าลืมติดตามเขานะและขอโทษที่ห่างหายไปนานมากจริงๆ ขอโทษและจะพยายามกลับมาอัพให้ปกตินะจ่ะ
ความคิดเห็น