คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ข้ า ง หั ว ใ จ ต อ น ที่ 5: สารภาพรัก
ข้ า ง ๆ หั ว ใ จ ต อ น ที่ 5:ความลับที่คาดไม่ถึง
ณ ที่แห่งหนึ่งเต็มไปด้วยความมืดมาล้อมชายหนุ่มที่เดินตามทางไปยังจุดหมายในป่าลึกค่ำคืนนี้เขาได้รับภาระกิจแต่ก็ยังไม่รู้ว่าภารกิจนั้นคืออะไรแต่เขาก็เขามาถึงบ้านล้างแห่งหนึ่งที่มีแสงสว่างออกมาจากบ้านนั้น
“มาแล้วเหรอ..โอเซฮุน” เสียงจากนายใหญ่ของการค้ายาบ้ารายใหญ่ที่สุดในประเทศและไม่มีใครสามารถจับตัวเขาได้เลยแม้แต่คนเดียวเพราะถูก โอเซฮุน นักฆ่าของเกาหลีมาเป็นลูกน้อง
“ครับ ท่าน เรียกผมมีภารกิจอะไรครับ” ก่อนที่ร่างสูงจะพูดจบเจ้านายได้ส่งซองสีน้ำตาลมาให้ก่อนที่จะหยิบรูปสองใบออกมา
“นี่..คือคนที่สำคัญที่อาจจะตามตัวของฉันได้เพราะพวกมันจะเริ่มจับตัวฉันแล้ว”ก่อนที่เซฮุนจะมองไปรูปที่มีร่างหนาหล่อมีชาติตระกูลก่อนจะมองไปอีกภาพที่เป็นเหมือนผู้หญิงยิ่งมองก็ยิ่งหลง
“อีกคนหนึ่งเป็นแฟนของนายมาร์ค..ฉันอยากจะให้นายได้ทำอย่างไรก็ได้ให้มาร์คได้เจ็บปวด..ฉันว่านี้คงเป็นโบนัสที่ดีที่สุดนะ …โอเซฮุน” ก่อนที่ร่างใหญ่จะคลี่ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ให้ร่างสูงที่มองคนในรูปอย่างอ่อนโยน เขาไม่รู้ว่า ตอนนี้…
“ผมจะทำให้ดีที่สุด..จะไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปง่ายๆครับ” ลูกน้องได้ยืนยันถึงภารกิจนี้ก่อนจะยกมือไหว้และเดินถือซองน้ำตาลออกไป
“แบมแบม นายต้องมาเป็นของฉัน .. คนเดียว”ร่างสูงเดินไปแล้วคลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขก่อนที่จะได้ยินเสียงคนเดินตามมาจากความไวของร่างสูงเขาชักปืนออกมาก่อนที่จะไปจ่อที่หัวของร่างบาง
“ลู่หาน..” ร่างหนาเก็บปืนไว้ที่เดิมแล้วมองคนที่เดินตามเขามา
“ได้ภารกิจอะไรจากท่านอีกล่ะ ฆ่าคนที่เกลียด แยกคนที่รักออกจากกันหรือ…ข่มขืนคนอื่น”เซฮุนไม่ชอบการพูดของลู่หานมากซักเท่าไหร่เพราะมันแสดงถึงการดูถูกเจ้านายของเขาอยู่
“ลู่หาน นายหุบปากไปซะ ถ้าไม่อยากให้ปืนที่เอวฉันได้ปล่อยลูกเข้ากะโหลกของนายล่ะก็ อย่ามายุ่งกับภารกิจนี้ อ่อ.. ฉันไปก่อน เสียเวลามามากพอแล้ว”ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกไปจากตรงนั้น..หายไปในความมืดที่เริ่มลับตาไปเรื่อยๆ
“เซฮุน ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยให้นายไปหานายแบมแบมนั้นเด็ดขาด”
“ไม่มีทาง” ก่อนที่ร่างบางจะคลี่ยิ้มออกมาแล้วเดินหายไปในความมืดไปเช่นกัน
Jack ‘ jb
ผมรู้สึกอบอุ่นทุกทีร่างบางอยู่ในอ้อมกอดของผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะมีวันนี้กับเขาวันที่เราได้กอดกันโดยไม่มีเหตุผลใดๆนอกจากรักกันแต่พวกคุณคงรู้ว่าความรักมักจะมีอุปสรรคเมื่อผมได้คว่าแฟนเพื่อนรักของผมคนที่เขาไว้ใจผมคนที่ฝากแฟนเขาไว้กับผมจนผมรู้สึกอ่อนไหวกับแฟนเขาผมรู้สึกผิดครั้งหนึ่งในชีวิตคนมันก็ต้องมีเลวบ้างและในครั้งนี้ผมขอเป็นเพื่อนที่เลวเพื่อได้ความรักที่ผมตามหามานานถึงมันจะเห็นแก่ตัวแต่เพื่อความรู้สึกที่ดีของผมผมควรทำมันเพื่อให้ตัวเองมีความสุข ผมอยากได้เขาผมต้องการเขาแต่ความรู้นั้นผมก็ต้องเก็บไว้เพื่อรอวันที่ตัวเล็กของผมได้พร้อมและเต็มใจที่เราจะมีความสุขด้วยกัน ผมรู้สึกร่างบางในอ้อมกอดของผมจะเริ่มตื่นเพราะเขาขยับอยู่ในอ้อมกอดของผมก่อนที่จะมองหน้าอันหวานของเขาด้วยสายตาเอ็นดูก่อนที่ร่างบางจะลืมตาขึ้นมาสบตากับผม ‘รู้สึกเขินยังไงก็ไม่รู้สินะ ‘
“เฮียมองแบมทำไม”
“มองว่าที ‘เมีย’ ไง “ เน้นๆคำนั้นเพื่อให้เจ้าตัวได้รู้สึก
“ไอ้เฮียบ้า !!” แบมพูดขนาดที่กำลังซุกลงไปที่อกของผม ‘น่ารักอย่างนี้ ระวังพี่จะอดใจไม่ไหวนะ’
“รักเฮียไหม” คำถามนี้ผมไม่ได้ถามจากปากแต่ความรู้สึกผมตอนนี้มันสั่งการให้สมองถามไปเพราะความรู้สึก
“เฮียอ่ะ เมื่อคืนยังไม่รู้อีกหรอ” แบมก็ยังคงซุกอยู่ที่อกแกร่งของผมอยู่เช่นเคยแต่การพูดการจาของแบมทำผมแทบคลั่งเขามาก
“เฮียไม่รู้นะ ว่าแบมรักเฮียขนาดไหน แต่เฮียขอบอกรงนี้เลยว่าคนเดียวที่เฮียจะรักต่อไปนี้ มีคนเดียวคือแบมแบมคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเฮีย นะ”
“เห้ยย ! มาเต็มอย่างนี้ งอลรึป่าวเฮียยย” แบมเงยหน้าขึ้นมามองร่างสูงที่หลับตาอยู่แต่ตนเองเลือกที่จะเงียบเพราะอยากแกล้งงตัวเล็กมากกว่าที่ตนรู้สึกเพื่อความสมจริงเฮียต้องทำเป็นงอลเมียขั้นสูงถอดกอดของแบมแบมแล้วนอนหงายแล้วหันหน้าหนีแบมก่อนที่แบมแบมจะลุกขึ้นนั้ง
“เฮียจะหายงอลแบมไหม “ ผมหันมามองก่อนที่จะรีบกลับไปอย่างค้อนๆเช่นเดิมก่อนที่เริ่มจะพยุงตนเองขึ้นแล้วนั้งตรงกลางลำตัวของผมผมไม่อยากคิดว่าแบมจะกล้าขนาดที่ทำท่านี้ผมมองคนบนร่างผมใจเต้นแรงมากบวกกับผมยุ่งๆของร่างบางที่ไม่ได้จัดทรงมันบรรยายเป็นอย่างอื่นไม่ได้นากจากคำว่ายั่ว
“เฮีย ! แบมรักเฮียนะ อย่างอลแบมจิ รักกันๆถ้าเฮียไม่หายงอลนะ “ร่างบางชี้หน้าผมอย่างน่ารัก’น่ารักอย่างนี้จะหายงอลแล้วนะ’
“ทำไมหรอครับ คุณ ‘ เมีย ‘ ” ผมเริ่มที่จะเอามือมาลูบบริเวณเอวบางของร่างบางเพื่อให้รู้สึกเสียวกับความรู้สึกนี้หรือเรียกอีกอย่างคือปลุกอารมณ์ก่อนที่ร่างบางจะยิ้มให้กับผมแล้วจับโครงหน้าของผมไว้แล้วประกบริมฝีปากลงบนปากหนาก่อนที่คนรุกจะเป็นร่างหนาเองลิ้นซนไปทั้วโพรงปากหวานยิ่งชิมยิ่งหลงไหลก่อนที่มือของผมจะบีบไปที่เอวบางก่อนที่จะผละออก
“รู้ใช่ไหมว่าแบมรักเฮียรึเปล่า”สายตาที่ร่างบางมองมาอย่างไร้เดียงสาก่อนที่จะผลิกร่างบางให้อยู่ใกล้ร่างของผมก่อนที่จะประกบริมฝีปกลงบนแก้มนุ่มของเมีย ก่อนที่จะลูบหัวแล้วทิ้งตัวกดคนใต้ร่างและหลับใหลต่อในช่วงเช้า
“แบมคือคนที่ผมจะรักที่สุดและตลอดไป”
MARK’
ตอนนี้คดีก็ยังไม่มีการคืบหน้าแต่อย่างใดการวางแผนทุกครั้งเหมือนพวกมันจะรู้ทุกอย่างมีการผิดพลาดมาโดยตลอดจนหน้าสงสัยมากจนเกินไปนี้ก็คงเป็นเวลาเกือบจะ2อาทิตย์แล้วก็ยังเหมือนอยู่ที่จุดเริ่มต้นตลอดเลยผมรู้สึกเครียดทุกครั้งที่ทำคดีนี้ผมรู้สึกว่ามันยากจนผมกลัวว่าจะทำมันไม่ได้เมื่อถึงเวลาเลิกงานผมก็ได้ขับรถไปที่คอนโดของจินยองผมอยากไปหาเขาที่สุดผมรีบขึ้นรถคันคู่ใจก่อนที่จะขับรถไปด้วยความเร็วผมเครียดผมคิดถึงแบมไม่รู้ว่าแบมเป็นไงบางตั้งแต่เรื่องวันนั้นที่เขาจะฆ่าตัวตายผมก็ไม่อยากให้อภัยตัวเองเลยที่ต้องทิ้งคนรักมาอย่างนั้นทิ้งคนที่รักผมผมรู้สึกทนไม่ไหวกับความรู้สึกข้างในอย่างมากผมเครียดหลายเรื่องก่อนที่จะไม่นานก็มาถึงคอนโดของจินยองผมขับหักเข้าที่จอดรถก่อนที่จะหยิบของและลงจากรถไปขึ้นไปคอนโดและกดลิฟไปยังชั้น 7
ตริ้งง !!!
เสียงไลน์ดังขึ้นก่อนที่จะเปิดมาดูขึ้นมา
Pepi _jr : ทำไรอยู่เหรอ ? 18:30
Pepi_jr: ถ้าถึงที่พักแล้วก็หาไรทานด้วยนะฮ่ะ สู้ๆอย่าเครียดนะ 18:30
ผมอ่านไปก็ยิ้มไปรู้สึกมีความสุขที่เขาถามแบบนี้แล้วเขาคงจะเซอร์ไพส์มากถ้ารู้ว่าผมมาหาเขาก่อนที่ลิฟจะถึงชั้น ก็เปิดออกผมเดินไปก่อนที่จะกดโทรศัพท์ตอบเขา
MARK_TUAN : อยากเจอจินยองจัง 18:33
ตริ้ง ง!
Pepi_jr : ผมก็อยากเจอพี่ฮ่ะ แต่ตอนนี้พี่คงไม่ว่าง : ( 18:34
ผมก็เดินมาที่ประตูห้องของจินยองก็ที่จะยกโทรศัพท์ไปที่แชทของเรา
MARK_TUAN : อยากเจอก็มาเปิดประตูสิ 18:34
ผมยืนไม่ถึง 1 วิประตูก็เปิดมาพร้อมรอยยิ้มของคนตัวเล็กก่อนที่เขาจะเดินมาด้วยความเร็วมากอดผมผมคิดถึงเขามากความเครียดในตอนบนรถมันหายไปเลยตอนนี้ไม่เหลือเลยผมได้กอดเขาได้กอดตัวเล็กผมมีความสุขมาก
“กลับมา…ล .. แล้ว… มะ..ไม่กลับไปแล้วใช่ไหม” น้องซุกในอ้อมกอดของผม ผมรู้ว่าน้องคิดถึงผมมากและเป็นห่วงผมมาก
“เดี๋ยวพี่ก็ไปอีก..มันยังไม่จบเลย “
“แล้วพี่มานี้ทำไม … มะ…มันไกลนะ …เดี๋ยวพี่จะเหนื่อยนะ “ ถอด้อมกอดของผมออกก่อนที่จะเห็นสายตาที่ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงผมมากสายตาเขาเมื่อผมมองมันทำให้ผมไม่อยากไปทำคดีอีกผมอยากอยู่กับเขาให้นานที่สุด
“เพราะพี่อยากเจอเราไง จินยอง “ ผมพูดไปก็เช็ดคราบน้ำตาบนแก้มนวลของเขาไป
“ทีหลังอย่าทำแบบนี้นะพี่มาร์ค ..มันอันตรายผมเป็นห่วง ถ้าอยากเห็นหน้ากันค่อยคอลกันก็ได้ พี่จะได้ไม่ต้อง. .ง” ก่อนที่ผมจะชูนิ้วชี้ไปแตะปากของร่างบางให้เขาหยุดด
“พี่มานี้เพราะใจพี่มันอยากมาจะผ่านศึกอันตารายแค่ไหนพี่ก็อยากมาหาจินยองวิดีโอมันกอดไม่ได้มันสัมผัสไม่ได้..และก็…..”
“…”
“และไม่สามารถรู้ความรู้สึกของอีกคนได้ว่าถ้าบอกสิ่งที่จะบอกต่อไปนี้แล้วอีกคนจะรึ้กยังไง “
“ว่าอะไรเหรอฮ่ะ พี่มาร์ค “ ก่อนที่จะโน้มตัวเอาใบหน้ามาแนบหูก่อนที่จะกระซิบ ..
“ว่าพี่รักจิงยองไปแล้วไง”
“ พี่มาร์ค ! “
-100%-
p. 1ไรต์เตอร์ !!
ประกาศ ช่วงนี้เขาติดเรียนหนักมากๆแต่ก็จะพยายามไปทิ้งฟิคเรื่องนี้ไรต์ก็จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะช่วงว่างๆก็ชอบแต่งตลอดขอกำลังใจเขาด้วยนะ >< เดี๋ยวมาต่อเร็วๆ
p.2ไรต์เตอร์
ง่า จินยองผู้น่ารักได้โดนสารภาพักไปซะแล้วววว แต่งไปแต่งมาเริ่มไม่เหมือนเองย่อล่ะ 555 ไม่เป็นไรแต่อยากจะฝากไว้น้า ว่า นิยายข้างๆหัวใจมี ไตเติ้ลด้วยเดี๋ยวไรท์จะเอามาลงทีหลังล่ะกัน 55 ถ้าอย่างไรก็ฝากบอกต่อด้วยนะค้า
กว่าจะมาต่อต้องขอโทษผู้อ่านที่น่ารักด้วยยย เขาไม่ค่อยมีกำลังใจซักเท่าไหร่เลยแต่ก็จะพยายามมาอัพนะแต่ขอแจกไว้ก่อนเลยปิดเทอมมียาวแน่จ้า สามารถคอมเมนติชมได้ตามสบายเลยยยยยยย
ความคิดเห็น