คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ข้ า ง ๆ หั ว ใ จ ต อ น ที่ 4: ความเห็นแก่ตัวของ'แจ็คสัน'
“เฮียฮ่ะ แบมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคับ” ร่างบางบอกคนร่างหนาก่อนที่จะลุกขึ้น “ไปด้วยกันมั้ยฮ่ะ”
“ไม่อ่ะ ไปเหอะ “ร่างหนาตอบแบบยิ้มๆไปให้แบมแบมก่อนที่จะมานั้งกดเกมส์ในโทรศัพท์เช่นเดิม
และร่างบางค่อยๆเดินไปยิ่งห่างขึ้นก่อนที่ร่างหนาจะมองขึ้นมามองร่างบางเขาต้องไม่ทำอย่างนี้อย่าใจอ่อนกับแฟนเพื่อนของเขาเมื่อไม่เห็นร่างบางแล้วเขาก็นั้งกดโทรศัพท์เล่นรออาหารที่พึ่งสั่งไปและเพื่อนของยองแจด้วย
และไม่นานนักยองแจก็เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนของเขาร่างหนาผละจากจอโทรศัพท์และมองไปที่คนกลุ่มหนึ่งที่เดินเข้ามา
“มานั้งกันก่อนเลย “ ร่างหนายิ้มไปให้แจบอมและจินยองที่ไม่เคยเจอมาก่อนแต่กลับทำให้ร่างหนาต้องยิ่งกว่าตกใจนั้นเขาเห็นร่างกายที่คุ้นตาและแน่ไปกว่านั้น เขาคือ
“ไอ้มาร์ค !” มาร์คได้หันไปตามเสียงก็ทำให้ตกใจแต่ก็ต้องหยุดก่อนแค่นั้นก่อนที่จะมานั้งข้างจินยอง
“รู้จักกันด้วยเหรอ “ ยองแจได้ถามขึ้นก่อนที่ตนจะนั้งลงเก้าอี้
“ก็เพื่อนกูเองแหละ” แจ็คสันได้มองมาร์คที่ได้แต่ก้มหน้าไม่มองใครตอนนี้เขาเหมือนทำตัวเป็นคนที่แพ้อยู่จินยองก็ได้มองมาร์คที่ดูต่างจากเมื่อกี้มากก่อนที่จะจับมือมาร์คต้วน ก่อนที่มาร์คจะตอบรับการจับมือเป็นการประสานกันก่อนที่เขาจะเงยมองคนที่เป็นเพื่อนเขา
“สบายดีไหม” มาร์คได้กล่าวขึ้นถามคนที่เป็นเพื่อนเขา
“นายหมายถึงฉันหรือใคร” ร่างหนาแทบไม่รู้เลยว่าทำไมต้องโกรธร่างหนาก็อย่างนี้เขาไม่รู้เสียจริงเลย
“แจ็คแกพอเลย มาร์คเขาถามดีๆก็ไปกวนตีนใส่เนอะ” ยองแจห้ามบทสนทนาที่ทำให้โต๊ะทานอาหารเงียบก่อนที่จะมีใครซักคนเดินมาจากมุมของยองแจก็ตอนที่จะมานั้งที่โต๊ะตัวเดิม
“สวัสดีฮ่ะ “ ร่างบางได้กล่าวสวัสดีกับคนที่อยู่บนโต๊ะอาหารอย่างยิ้มแย้มก่อนที่จะมองไปยังสุดโต๊ะก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหายไปและหันมายิ้มให้ยองแจอีกครั้ง
มาร์คมองคนที่อยู่ข้างแจ็คอย่างที่จินยองไม่เคยเห็นมาก่อนสายตานี้มันอบอุ่นก่อนที่มาร์คจะค่อยๆปล่อยมือที่ประสานกันออกก่อนที่จะมาไว้บนโต๊ะแต่ไม่นานนักอาหารก็มาเยอะกับกับข้าวที่น่าทานทั้งนั้น
“แบมมึงกินเยอะๆช่วงนี้มึงโสมมากกูเป็นห่วง” ก่อนที่ร่างหนาจะตักกับข้าวก่อนที่จะมามองมาร์ค
ก่อนที่มาร์คจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ามาก่อนที่จะกดเข้าไลน์จะกดพิมพ์ล่ะส่งเขาเงยมามองหน้าคนรักเขาอีกครั้ง
แบมวางช้อนก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทำให้แจ็คต้องหันไปมองเขาด้วย
MARK ‘MB
แบมคับ. . .ไปคุยกับพี่หน่อยนะที่ตรงห้องน้ำนะคับ 18:46น.
BAMBAM
ขอโทษฮ่ะ..เดี๋ยวพี่แจ็คสันว่า 18:48น.
สนทนาระหว่างคนรักได้หยุดไว้แค่นั้นก่อนที่แบมแบมจะทานอาหารและตักให้แจ็คอยู่บ่อยๆก่อนที่จะหมดเวลากับการทางอาหารครั้งนี้แล้วมันชั่งต่างจากกับอย่างมาร์คเขาชั่งไม่มีความสุขเลยทั้งๆที่ได้เจอคนรักที่ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วันและเขาคงคิดว่าแจ็คคงผิดสัญญาไว้ตอนนี้คนที่มาร์คโกรธที่สุดก็คงเป็นแจ็คสันก่อนที่จะระงับอารมณ์นั้นไว้แค่นั้นก่อนที่จะจ่ายตังและแยกย้ายกันกลับบ้าน
“ยองแจฉันไปก่อนนะ เดี๋ยววันหลังนัดกันกินบ้านอยากให้ลองฝีมือของแบมอร่อยจนหยุดปากไม่ได้เลย”ร่างหนาพูดจบยองแจก็ขำกับเพื่อนของเขา
“ได้ๆ งั้นฉันไปก่อนนะแจ็คสัน แบมแบม”ได้กล่าวลาแก่คนทั้งสองคน
“แล้วเจอกันนะฮ่ะ พี่ยองแจ “ยองแจยิ้มรับก่อนที่จะเดินนำไปที่รถและร่างหนาได้กอดคอแบมและเดินไปที่รถเช่นกันก่อนที่จะมีคนหนึ่งเดินตามมา
“แบม” ร่างบางหันไปก่อนที่จะมองแจ็คสันมองคนที่คุ้นเคยตรงหน้า
“มีไรกับผมเหรอฮ่ะ”ร่างบางถามไปก่อนที่แจ็คจะเดินออกไปให้ทั้งสองคนเคลียปัญญากันสองคนก่อนที่ร่างบางจะคว้ามือไว้ก่อนที่จะจับมือของร่างหนา แจ็คสันมองกับสิ่งที่แบมกำลังทำอยู่
“แบมขอร้องอย่าประชดพี่ได้ไหม.” มาร์คเขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำมาตลอดเวลาไม่ได้อยู่กับแบมมันผิดมากแต่การที่เขาเจอแบมแต่แบมกับห่างเหินมันทำให้เขาเสียความรู้สึกมาก
“พี่มาร์ค..แบมไม่ยอมเสียใจรอบสองหรอกนะและเชิญพี่ไปรักกับผู้ชายหน้าหวานคนนั้นเถอะ”ร่างบางรวบรวมความกล้าขึ้นก่อนจะพูดมันออกไปไม่ให้รักผช.ที่ทำให้เขาเกือบคิดสั้นคนนี้หรอก
“พี่ไม่ได้เป็นอะ..”ร่างหนไม่ทันจะพูดจบร่างบางก็พูดขึ้น
“หรอฮ่ะ..นั้งจับมือกันนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันเหรอฮ่ะ ผมไม่ใช่ควายนะที่พี่จะได้หลอกผมอ่ะ..อื้อ” ร่างบางคงทนกับเรื่องนี้มานานในห้องรับประทานอาหารแต่ไม่อยากร้องไห้ออกมาให้ใครสงสารเท่านั้นเองร่างหนาซึ่งรู้ใจน้องชายคนนี้ดีก่อนที่จะจับรูบไหลน้องไม่ให้หยุดร้องก่อนที่แบมจะซุดหัวลงอกของแจ็คสันเพื่อร้องไห้ออกมา
“กูว่ามึงค่อยคุยกันวันหลังดีกว่านะแบมมันไม่ไหวจริงๆ” ร่างหนาผู้ปกป้องแบมแต่เขาไม่เคยจะยุ่งเลยถ้าสองคนนี้ทะเลาะกันเขารู้ว่าถ้าแบมไหวจริงคงไม่คว้าแขนเข้าให้อยู่ตรงนั้นด้วยหรอก
“พี่มาร์คฮ่ะ …กลับบ้านกันเถอะฮ่ะ”ร่างบางที่เดินมาอย่างงงงวยก่อนที่จะบอกมาร์คอย่างเสียงอ้อนๆ
“ครับ ไปรอพี่ที่รถนะเดี๋ยวตามไป” ร่างบางพยักหน้าก่อนที่จะเดินไปที่รถ
“เฮีย..บะ..แบมอยากกลับบ้าน” ร่างบางพูดทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาให้ร่างหนาเห็นก่อนที่ร่างหนาจะเช็ดน้ำตาก่อนที่จะหันไปหามาร์ค
“แบมไปรอเฮียบนรถเดี๋ยวเฮียคุยกับมาร์คมันก่อน” ร่างบางพยักหน้าก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูรถและปิดมันในที่สุด
มาร์คเห็นอย่างนั้นเขาก็อยากเดินไปเปิดประตูรถของแจ็คแต่ก็ต้องหยุดลงเพียงแค่นั้นเพราะแจ็คเดินมาคว้างไว้
“มาร์คกูว่าให้แบมมันทำใจหน่อยเหอะ..ตลอดที่มึงไปอยู่บ้านเพื่อนมันเกือบฆ่าตัวตาย” มาร์คเมื่อได้ยินเขากลับรู้สึกผิดมากขึ้นเขาไม่เคยรู้ว่าก่อนว่าแบมแบมจะคิดอย่างนี้
“แล้วแบมทำอะไรรึป่าวแบมบาดเจ็บรึป่าว”ร่างหนากระวนกระวายมากถ้าแบมแบมเป็นไรไปเพราะเขาเขาจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย
“กูไปช่วยไว้ทัน..มาร์คกูขอล่ะนะให้มันทำใจหน่อยกูสงสารมันว่ะมันร้องไห้ทั้งทุกคืนเลย”ร่างหนาฟังที่เพื่อนพูดก่อนที่จะวางใจตัวเอง
“เออ..กูฝากแบมด้วยนะถ้าเป็นไปได้คืนนี้ไปนอนเป็นเพื่อนแบมด้วยกูเป็นห่วง” ร่างหนาพยักหน้า
“มึงไปเถอะว่างๆกูโทรหา” มาร์คพยักหน้า
พอรถของแจ็คสันได้มุ้งหน้าไปไกลลิปตาของมาร์คเขาก็ได้เดินมายังที่รถของเขาเข้าไม่ค่อยสบายใจนักซักเท่าไหร่เขาอยากจะเสร็จกับภารกิจนี้ไปสินถึงวันพรุ่งนี้เขาจะไปสืบแล้วก็ตามเขาอยากจะกอดคนที่เขารักที่สุดตอนนี้
“จินยอง..พี่ขอโทษนะ’พอมาถึงรถมาร์คบอกร่างบางที่อมยิ้มอยู่แล้วหันมามองคนที่เรียกชื่อเขา
“ฮ่ะ..”ก่อนที่ร่างหนาจะยิ้มให้ก่อนที่จะเปิดประตูขึ้นรถก่อนที่จะปิดประตูลงและเตรียมออกรถเพื่อกลับคอนโด
สิ่งที่เข้าอยากบอกกับมาร์คคงเก็บไว้ในใจอีกเช่นเคยยิ่งรู้ว่าคนนั้นเป็นแฟนของมาร์คเขาก็อยากร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว
ระหว่างการเดินทางด้วยรถสองคนไม่ได้สนทนากันก่อนที่จะจอดรถไว้ที่คอนโดก่อนที่จะลงจากรถ
“เอ่อ..พี่มาร์คเดี๋ยว ผมไปร้านค้าก่อนนะไปด้วยกันไหม” ร่างบางถามก่อนที่จะยิ้มอ่อนหวานไปให้เขา
“ไป พี่ว่าจะไปซื้อยาอยู่พอดี” ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปที่ร้านค้าข้างเขาเดินกันไปพร้อมกับความเงียบร่างบางมองคนที่เดินอยู่ข้างเขาก่อนที่จะหันมามองทางตรงอีกครั้ง
แต่ร่างหนาก็กลับมองคนร่างบางที่เดินข้างเขาเช่นกันน้อยหนักที่จะเห็นจินยองไม่ได้ยิ้มเพราะเวลาที่เขาอยู่ด้วยกันเขามักจะร่าเริงเสมอก่อนที่จะเดินถึงร้านค้าและเดินเขาไปร่างบางหยิบตะกร้าขึ้นมาก่อนที่ร่างหนาจะหยิบตะกร้า
“เดี๋ยวพี่ถือให้”ก่อนที่ร่างบางจะปล่อยออกและเดินเลือกของร่างหนาก็เดินตามมองจินยองเลือกพวกของเข้าครัว
ก่อนที่ร่างหนาจะเผลอยิ้มออกมามันน่ารักดีที่เห็นจินยองเป็นงี้มุมที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน จินยองก็เผลอสบตากับร่างหนาเข้าจนได้
“มีอะไรรึป่าวฮ่ะ” ร่างหนาก่อนที่จะตั้งสติและขยับออกมา
“ไม่มีอะไรหรอกเลือกของต่อเถอะ”ร่างบางยิ้มก่อนที่จะเดินไปต่อเขาเริ่มมีความสุขกับการที่ร่างบางแอบมองเขาอย่างนี้ก่อนที่จะเลือกของเสร็จจ่ายตัง
“พี่บอกจะซื้อยาอะไรนะฮ่ะ”ร่างบางถามก่อนที่จะมองไปที่แผงที่มียามากมาย
“พาราคับ”ร่างบางฟังก่อนที่จะหยิบแผงยาแล้ววางเพื่อจ่ายเงิน
“ทั้งหมด 590 บาทคะ” ก่อนที่ร่างบางจะเอาเงินในกระเป๋า
“นี่คับ”ร่างหนายืนแบงค์พันก่อนที่จะหยิบถุงของที่ถูกคิดเงินมาถือไว้ทำให้ร่างบางงง
“รอรับเงินทอนด้วยพี่ไปรอข้างนอกนะ” ก่อนที่ร่างหนาจะเดินออกไป
“เงินถอน 410 บาท ขอบคุณคะ” ร่างบางยิ้มรับไว้ก่อนที่จะรับเงินและเดินออกจากร้านแต่ข้างนอกมันฝนตกนะสิเขามองหามาร์คก่อนที่จะเดินไปหาตรงมุมสุดที่สามารถหลบฝนได้
“พี่มาร์คฮ่ะ..เอาไงดีฝนตก” ร่างบางถามพร้อมกับมองฝนที่เหมือนจะตกหนักขึ้นเรื่อยๆ
“พี่ว่าเรารีบไปกันเถอะ..”ร่างหนาถอดเสื้อกันหนาวหนังสีแดงเลือดหมูออกก่อนที่จะคุมหัวของจินยองและจับมือจินยองวิ่งไปท่ามกลางฝนที่ตกลงมาเขามองภาพคนที่วิ่งจับมือเขานำอยู่ตอนนี้ก่อนที่ร่างหนาจะหันมายิ้มให้ มันช่างมีความสุขอะไรอย่างนี้
‘พี่มาร์คฮ่ะ..ผมรักพี่นะฮ่ะ’
ร่างหนาขับรถมาเป็นเวลานานแต่เสียงร้องไห้ของคนข้างกายไม่มีแม้แต่ที่จะหยุดร้องร่างหนาก็ได้หักพวงมาลัยเข้าข้างทางก่อนที่จะลงมารถมาเปิดประตูอึกข้างหนึ่งและปลดเข็มขัดนิรภัยออกและนั้งมองคนตรงหน้าที่ร้องไห้จนตาช่ำหมดแล้วก่อนที่ร่างหนาจะจับมือของร่างบางมาจับไว้ก่อนที่จะพูดขึ้น
“แบมเฮียรู้นะว่าแบมเสียใจเรื่องมาร์คมันทำอย่างนี้แต่ถ้าแบมร้องไห้อยู่อย่างนี้จะไม่สบายเอานะ”
“อะ..เฮีย..บะ..แบมไม่ได้อะ..อยากร้องนะ”ร่างบางลุกขึ้นมานั้งดีและมองร่างหนา
“กูรู้แต่มึงก็ควรเข้มแข็งกว่านี้ไหม..มึงยังไม่รู้เรื่องระหว่างเขากับมาร์คเลย”ร่างหนาพูดก่อนที่จะนั้งลงกับพื้นฟุตบาตข้างทางก่อนที่จะปล่อยมือร่างบาง “กูเป็นห่วงมึงนะแบม..กูเห็นมึงเป็นอย่างนี้กูไม่สบายใจนะ”ร่างหนาพูดทั้งๆที่ก้มหน้าเพื่อไม่ให้ร่างบางได้รู้ว่าเขาก็เครียดเรื่องเขาเหมือนกันจนร่างบางเห็นน้ำที่ไหลลงมายังพื้นถนน
“เฮีย..”ก่อนแบมจะลงมาจากรถก่อนที่จะพุ่งไปกอดแจ็คสันอย่างอบอุ่น
“เฮียแบมขอโทษ..”ร่างบางหยุดร้องลงตั่งแต่เห็นน้ำตาแจ็คสันเขาดีใจซะกว่าอีกที่มีคนห่วงเขามากขนาดนี้ถึงแม้แจ็คสันจะไม่ค่อยแสดงมันออกมาซักเท่าไหร่นักแต่แบมแบมเขาก็รู้ทุกความรู้สึกของแจ็คที่แสดงมันออกมา
“อย่า..เป็นแบบนี้อีกนะแบมเฮียทนไม่ไหวจริงๆ”ก่อนที่แจ็คสันจะกอดตอบอย่างอบอุ่นเขาเป็นคนที่รักแบมมากรักจนไม่อยากบอกความรู้สึกนั้นจนใครจะรู้ว่าเพื่อนของเขาก็รักแบมคนนี้เหมือนกัน
“แบมรักเฮียนะ..”ก่อนที่จะถอดกอดนั้นออกมาก่อนที่ทั้งคู่จะจ้องมองกันอย่างจะกกลื่นกินกันด้วยสายตาก่อนที่ทั้งคู่จะขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆก่อนที่จะหลับตาลงรับกับรสชาติจูบครั้งนี้ปากหนาได้ประกบกับปากบางอย่างนุ่มนวลก่อนที่ร่างหนาจะเอามือจับแก้มทั้งสองข้างของแบมเพื่อชิมรสชาติจูบของเขาและแบมไม่ได้ขัดขืนอะไรก่อนที่ทั้งคู่จะถอดริมฝีปากออกเขาก่อนที่จะกอดกันเขายิ้มออกมาอย่างมีความสุขน้ำตาเรินไหลลงมาบนแก้มใสมันมีความสุขจริงๆ
“เฮียรักแบมนะ”
‘ต่อจากนี้ผมขอแค่ได้รักแบม..ถึงแม้จะต้องขาดกับมาร์คมันผมก็ยอมเห็นแก่ตัวเพื่อให้ได้แบมมา’
ติดตามตอนต่อไป
แจ็คแบมบอกรักกันซะที่ได้กล้าบอกความในใจซักทีและขอบอกว่าตอนหน้าจะมีตัวละครตัวหนึ่งทำให้แบมต้องหวั่นไหวแล้วทำให้มาร์คต้องตาย ต้องคอยติดตามนะไรท์พยายามปั่นให้ถึงพี่สุดเลยยยย ><สำหรับวันนี้ราตรีสวัสดิ์ค้า ><
1เม้น 1 กำลัง
ปล.เม้นกันหน่อยนะแอดเห็นเข้ามาเยอะมากแต่ไม่เม้นกันเลยยย เดี๋ยวไม่แจกnc นะ
ความคิดเห็น