คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ข้ า ง ๆ หั ว ใ จ ต อ น ที่ 3 ของที่ไม่ใช่ของเรายังไงมันก็ไม่ใช่
ร่างหนาอย่างมาร์คได้เดินเข้ามาพร้อมกับความดีใจที่ได้ทำภารกิจสำเร็จและเขาได้มีโอกาสกลับมาหาคนที่เขารักอย่างแบมตั้งแต่การเขียนเรื่องจบคดีเสร็จเขาก็รีบขับรถตรงมาถึงบ้านเขาคิดถึงบ้านหลังนี้มากมองไปทีไรก็มีแต่ความทรงจำดีๆทั้งนั้น
“แบมแบม พี่กลับมาแล้ว แบมอยู่ไหน” ร่างหนาได้ตะโกนไปทั่วบ้านและเดินไปดูที่ห้องครัวก็ไม่มีเขาเตรียมที่จะเดินไปชั้นสองเพราะมีเสียงเพลงดังอยู่นั้นเองเขาเดินไปด้วยความดีใจที่จะได้หอมแฟนได้กอดแฟนของตนแล้วเขาไม่รอช้าที่จะเปิดประตูห้องเขาไปแต่ภาพที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้คือ
“อื้อ..”
เพื่อนที่เขารักและเพื่อนที่เขาไว้ใจให้ดูแลแฟนของเขาได้นอนทาบร่างกายกับแฟนของเขาอยู่บนเตียงกว้างของร่างเล็กและกำลังได้ร่วมรักด้วยกันอยู่
“ไม่จริงง “ ร่างหนาได้ตะโกนพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา…..
“ โว้ยยยยย !! “ ร่างหนาสะดุดตื่นขึ้นเหงื่อไหลเต็มตัวไปหมดการสะดุดตื่นของเขาทำให้ร่างบางตื่นเหมือนกัน
“พี่มาร์คเป็นไรฮ่ะ..”ร่างเล็กได้ลุกขึ้นมานั้งและขยี้ตาของตนแล้วมองร่างหนา
“..พี่แค่ฝันร้ายอ่ะ ขอโทษนะที่ทำให้ตื่น”ร่างหนาจับมือของร่างบางเพื่อให้เขาเชื่อในสิ่งที่ตนพูดไป
“พี่ไปอาบน้ำอีกรอบดีกว่านะ..เสื้อเปียหมดแล้วเดี๋ยวนอนไม่สบายตัวนะ” ร่างบางมองเสื้อแล้วเตรียมตัวจะนอนต่อแต่ร่างหนาห้ามไว้
“นยอง..คืนนี้พี่ขอนอนกอดได้ไหม” ร่างหนามองไปด้วยด้วยสายตาอ้อนเขานอนทีไรก็ต้องกอดแบมพอไม่ได้กอดแล้วมันนอนไม่ค่อยหลับ
“อื้อ..ได้แต่พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” ร่างหนาพยักหน้าตอบรับเดินไปเอาผ้าขนหนูแล้วก็เดินไปในห้องน้ำ
ไม่ถึง10นาทีร่างหนาได้ออกมาจากห้องน้ำก่อนที่จะปิดไฟแล้วเดินมายังบนเตียงนุ่มเขามองร่างบางที่นั้งอ่านหนังสืออยู่
“ชอบอ่านหนังสือเหรอ” ร่างหนาถามก่อนที่จะเอาผ้ามาเช็ดผม
“อ่านรอพี่เฉยๆหรอกฮ่ะ” ร่างบางเก็บหนังสือไว้โต๊ะโคมไฟข้างเตียงแล้วขยับตัวเข้ามาหามาร์คต้วนเพื่อนอนในอ้อมกอดของเขาร่างหนาอ้างแขนรอก่อนที่ร่างบางจะโน้มตัวลงนอนบนแขนของร่างหนา เขาก็ได้กอดร่างบางอย่างอบอุ่น
ร่างบางรู้สึกดีมากที่ได้รับกอดอันอบอุ่นของผู้ชายคนนี้เขาและร่างบางก็มองขึ้นมามองหน้ามาร์คตอนหลับก่อนที่จะหน้าบานและซุดลงไปบนอก และในเวลานี้ไม่มีใครมาหยุดอ้อมกอดนี้ได้อีกต่อไป
พี่กอดผมอย่างนี้ไปนานๆนะ มาร์คต้วน’
ที่โต๊ะกว้างยามเช้าที่คุ้นเคยกับการทานอาการเช้าร่างบางได้นั้งเมอมองไปอย่างกับคนไม่มีชีวิตก่อนที่ร่างหนาจะเดินมาพร้อมกับข้าวต้มที่ร่างหนาลงมือทำเองกับมือเพื่อน้อง(ชาย)ที่เขารักที่สุด ร่างบางได้มองร่างหนาที่เดินมาเขาก็เผลอยิ้มออกมาอย่างเต็มใจ
“ข้าวต้มร้อนๆมาแล้วค้าบบ”ร่างหนาพูดพร้อมกับหัวเราะเพราะไม่เคยทำแบบนี้ใครให้จริงๆแบมเป็นคนแรก
“นี่ของแบม ไหนของชิมสิพี่ทำอร่อยไหม” ร่างหนาหยิบถ้วยของเขาพร้อมมองไปที่ร่างบางเพื่อประเดิมชิมคนแรกร่างหนาตักก่อนที่จะลองชิมมันอร่อยมากที่รสชาติของหมูหมักข้าวร้อนๆคืออร่อยมาก
“ก็พอกินได้นะฮ่ะ” ร่างบางยิ้มไปให้ร่างหนา
“กินเยอะๆนะ เดี๋ยวพี่พาไปทำธุระด้วยจะได้ไปเปิดหูเปิดตา”ร่างหนาพูดจบก็ซัดข้าวต้มแสนอร่อยกระแทกปากก่อนที่ทั้งคู่จะทานเสร็จแล้วเก็บจาม
“แบมไปอาบน้ำไปเดี๋ยวพี่ล้างเองนะครับ”ร่างหนาพูดพร้อมรูบผม
“ขอบคุณนะเฮีย”ร่างหนายิ้มไปให้ร่างหนาก่อนที่จะขึ้นห้องไปอาบน้ำ
ร่างหนาล้างจานไปก็คิดถึงเรื่องที่มาร์คโทรมาหาเขาเมื่อเช้า เขารู้ดีว่าคิดอย่างนี้มันผิดเขาแค่มีสิทธิ์ดูแลแต่ไม่มีสิทธิ์รักก็เท่านั้น
4 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
ร่างหนาได้นอนอยู่บนเตียงหลับใหลในฝันของเขาแต่ก็มีเสียวเรียกเขาโทรศัพท์เขาดังขึ้นมันเป็นชื่อคนที่เขาสนิทมาที่สุดคือ’มาร์คต้วน’ นั้นเอง
“ฮัลโหล “ร่างหนาตอบไปเองนั้น
[แจ็คก็ขอไรอย่างหนึ่งได้ไหม]
“มีไรว่ามา” ร่างหนาพูดแล้วตั้งใจฟังที่ปลายสายจะพูด
[มึงแค่ดูแลแบมได้ไหมว่ะ ห้ามรักแบมได้ไหมเพื่อนกูทนไม่ไหวถ้าเห็นมึงรักกับแบม]
“..เออ..ได้แค่นี้ใช่ไหม”
[เออ ขอบใจมากกูสบายใจขึ้นเยอะล่ะ มึงนอนต่อเหอะ]
ก่อนที่สายจะวางไปน้ำตาของร่างหนาก็ไหลลงมาเขาต้องไม่รักแบมแฟนเพื่อนที่เขาสนิทที่สุด เขาต้องห้ามความรู้นั้นเก็บเข้าใส่ลิ้นชักในใจของเขาเพื่อไม่ให้ใครได้ล่วงดูความลับนี้แต่เขากลัวเผลอใจให้รักแบม แต่ก็ต้องหยุดไว้แค่นั้นจริงๆ..
ร่างหนาได้ล้างจานเสร็จก็ต้องเตรียมตัวไปอาบน้ำอีกคนแต่ในบ้านนี้มันมีห้องน้ำเพียงห้องเดียวนั้นนะสิ พอเข้าถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วเหลือแต่กางเกงชั้นในแล้วพาด้าปิดตรงส่วนล่างพร้อมเดินไปที่ห้องน้ำพอเขามาถึงสรุปว่าร่างบางยังอาบน้ำไม่เสร็จก็เลยต้องนั้งรอ แต่พอไม่นานนักร่างบางก็ออกมาพร้อมผ้าปิดแค่ส่วนล่างทำให้เห็นหน้าอกและผิวเนียนของร่างเดินออกมาอย่างตกใจ
“เอ่อ เฮียหหรออยู่หรอ ผมไม่รู้อ่ะ” ถึงร่างบางจะพูดอย่างนั้นก็เถอะแต่ว่าสายตาของแจ็คสันก็ยังมองไปที่ผิวเนียนหรือเรียกอีกอย่างว่าลวนลามทางสายตานั้นเองงง
“เอ่อ .. เฮียอย่างมองแบบนั้นดิผมเขินนะ” ร่างบางพร้อมเอาแขนมากอดตัวเองเอาไว้เพื่อหยุดห้ามใจของคนที่มองมาได้ก่อนที่ร่างหนาจะตั้งสติ
“แบมช่วยเหลือเสื้อผ้าให้พี่ด้วยนะ พอดีวันนี้ต้องไปเจอเพื่อนอ่ะเอาหล่อๆเลยนะ” ร่างหนาเปลี่ยนเรื่องทันทีที่พูด
“ได้ฮ่ะ..งั้นผมแต่งตัวเสร็จผมจะไปหาที่ห้องนะ” ร่างบางพูด
“โอเค เฮียอาบน้ำก่อน” ร่างหนาพูดพร้อมเดินเข้าห้องน้ำไป
ร่างบางก็ยุ่งอยู่กับการหาชุดของตนในตู้เพราะว่ามาร์คได้ซื้อไว้ให้เขามากมายตั้งแต่คบกันมาปีแรกๆทุกตัวมันมักจะมีความหมายอยู่ร่างบางได้ยิบเสื้อสีแดงดำรายสก็อตแขนยาวเป็นเสื้อคู่ที่มาร์คซื้อให้ในวันครอบรอบ6เดือน และ เสื้อข้างนอกออกโทนสีเทาอมดำกางเกงขายาวสีดำเขายิ้มขึ้นมาใส่ไว้บนตัวก่อนที่จะหยิบขวดน้ำหอมกลิ่นหวานให้ฟุ้งชวนให้คนที่อยู่ใกล้ๆได้หลงไหลเขาก็ได้ใส่คอนแทคเลนส์สีเทาคู่ใจที่ไปไหนก็ต้องใส่ก่อนทุกทีแล้วร่างบางแต่งหน้าให้ดูดีกว่าเดิมหน่อยก่อนที่จะจัดผมสีดำให้เป็นทรงด้วยเจลก่อนที่จะเสร็จไปได้ด้วยดีเขาได้เดินออกจากห้องเตรียมที่จะไปห้องแจ็คสัน…
และเดินมาไม่นานเขาก็ได้มาหยุดตรงหน้าประตูห้องแจ็คสันก่อนที่จะเคาะประตูตามมารยาทก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป
และเขาเห็นแจ็คสันได้หาชุดออกมาเรียบร้อยแล้วสงสัยตัวเองจะแต่งตัวนานไปหน่อย…
“อ่าวเฮียรอไม่ไหวหรอฮ่ะ555 “ ร่างบางมองไปที่เสื้อผ้าที่แจ็คเลือกออกมาก็ที่จะขำเพราะมันเป็นกางเกงยานเท่าเข่าและเป็นเสื้อนักบาสตัวใหญ่สีดำมันอาจจะทำให้… อย่างที่รู้กัน 5555
“มันร้อนก็ต้องใส่อย่างนี้…ใส่อย่างมึงกูร้อนตายห่า” ร่างหนาได้ออกปากเปรียบเทียบเขาได้สุดยอดจริงมันทำให้แบมแบมต้องส่ายหัวก่อนที่จะไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดใหม่ให้กับแจ็ค
แจ็คก็มองไปที่ร่างบางที่กำลังหาชุดสำหรับเขามันก็ทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้จริงๆที่ว่า ‘กลัวเฮียไม่หล่อรึ ตั้งใจหาเชียว’
ก่อนที่ร่างบางจะหยิบเสื้อยีนสีออกฟ้าอมน้ำเงินออกมาพร้อมกับเสื้อข้างนอกไหมพรมสีน้ำเงินอมดำออกมาและกางเกงยีนสีดำก่อนที่จะมาวางไว้บนเตียงและหยิบหมวกในลิ้นชักมาหนึ่งใบ
“เฮียลองใส่สิฮ่ะ”ร่างบางบอกก่อนที่ตนจะไปหาเครื่องประดับหูของร่างหนาที่อยู่ในกล่องเล็กที่จัดด้วยเป็นระเบียบเรียบร้อยตอนที่จะหยิบคู่สีเงินรูปร่างยาวเหมือนเข็มมาวางไว้ก่อนหันไปมองร่างหนาที่กำลังแต่งตัวใกล้จะเสร็จเรียบร้อยก่อนที่ร่างบางจะไปช่วยแต่งตัวเล็กน้อยพอเสร็จลงร่างบางก็ได้ติดกระดุมคอให้และดึงให้เป็นรูปคอปกก่อนที่จะเสร็จเรียบร้อยดี
“เฮียฮ่ะไปใส่ตุ่มหูที่ผมวางไว้ให้ด้วยนะฮ่ะส่วนแบมจะไปรอข้างล่างนะ”ร่างบางเตรียมตัวจะออกไปแต่เสียงของร่างบางก็ฑูขึ้น
“ขอบใจนะแบมแบม “ร่างบางก็ได้หันหน้ามายิ้มให้ก่อนที่จะเดินและปิดประตูห้องไว้อย่างเดิม
‘แค่ใกล้ชิดกับแบมขนาดนี้…พี่ก็ดีใจแล้วนะ’
ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งแถวในเมืองเป็นที่ๆแจ็คมาพบปะกับเพื่อนอยู่บ่อยครั้งในทุกวันศุกร์เป็นช่วงที่กินเหล้าพรุ่งนี้ก็หลับยาวได้ร่างหนาได้เดินนำเข้ามาในร้านโดยที่มีร่างบางเดินตามมาติดๆและพนักงานต้อนรับแขกที่เข้ามาใหม่
“สวัสดีคับ ร้าน โก๋แก๋ ยินดีต้อนรับคับ ได้จองโต๊ะไว้รึป่าวฮ่ะ “ พนักงานในร้านได้ถาม
“จองครับ คุณชเวยองแจคับ” ร่างหนาได้บอก
“เชิญคุณทั้งสองตามมาทางนี้เลยครับ” พนักงานได้เดินนำคนสองคนไปยังโต๊ะๆนึงที่ไกลจากหน้าร้านเมื่อกี้มากตรงนี้เป็นชุดชมวิวสวยพอเดินเข้าใกล้เท่าไหร่ก็เจอกับชเวยองแจเพื่อนของแจ็คสันนั้นเองร่างบางได้ส่งยิ้มไปให้คนที่นั้งอยู่ซึ่งเขาก็อาจจะถูกชะตากับเพื่อนคนนี้ของแจ็คก็เป็นได้นี่คงเป็นการพบปะครั้งแรกของชเวยองแจและแบมแบมเสียจริง
“แจ็คนี่แฟนนายเหรอ น่ารักดีนะ” ยองแจได้ยิ้มไปให้กับร่างบาง
“ไม่ใช่แฟนกูหรอก..น้องกูเองชื่อแบมแบม” ร่างบางได้สวัสดีกับยองแจเป็นไปตามมารยาทของไทยเดิม
“ไม่ต้องไหว้หรอกแบม พี่ไม่อยากแก่เนอะ” ยองแจยิ้มห้ามไม่ให้น้องชายของเพื่อนไหวเพราะกลัวตัวเองแก่ แหมแจ็คสันล่ะหมั่นไส้
“หน้าอย่างมึง ยายกูยังเรียกพี่เลย ฮ่าๆๆ” ร่างหนาได้หัวเราะออกมาอย่างดังไม่เกรงใจใครเลยย
“สันดารมึงเนอะแจ็ค ไม่เคยเปลี่ยน”ยองแจด่าไปชุดหนึ่งแต่เหมือนแจ็คจะไม่ค่อยหยุดนะ
“พูดถึงสันดาร อิมแจบอม อ่ะมึงไม่เอามันมาเหรอ” ร่างหนาก็ถามถึงคนรู้ใจของยองแจขึ้น
“ถ้าประชุมเสร็จคงมาอ่ะ แถมชวนน้องชายและเพื่อนพี่เขามาด้วย “ ยองแจพูดอย่างหน้าตื่นเต้น
“แถมเพื่อนของแฟนฉันนี่หล่อมากอ่ะแต่ว่าเหมือนแจบอมจะจับคู่น้องชายกับเพื่อนพี่เขาด้วย”
“อ๋อ..”
“แต่จะว่าไป..แบมแบมเหมือนน้องชายของพี่แจบอมเลยล่ะ น่ารักเหมือนกันเลย”ยองแจก็ได้เปรียบเทียบขึ้นและมองไปที่แบม
“คงไม่ขนาดนั้นหรอกฮ่ะ พี่ยองแจ” ร่างบางท่าทีเขินๆที่มานั้งอยู่ตรงนี้ชเวยองแจก็ชมเอาชมเอาบางทีก็แทบลอยเลย
“จ้าแบมแบม..”ยองแจตอบกลับน้องไป
ก่อนที่จะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น..
“โอ้ ! พี่แจบอมโทรมาสงสัยมาถึงแล้วงั้นแกก็สั่งอาการรอเลยนะ “พูดจบชเวยองแจก็รับโทรศัพท์และเดินไปข้างหน้าร้านและร่างหนากับร่างบางก็ช่วยกันสั่งอาหารเตรียมที่จะทานในมื้อเย็นนี้.
ยองแจก็ได้เดินมาที่หน้าร้านเพื่อมารับแฟนคนที่เขาชวนมาทานอาหารกับเพื่อนในเย็นนี้ด้วยร่างบ้างเห็นคนที่รักกำลังลงมาจากรถก็รีบเดินไปหาอย่างเร็ว
“พี่ยองแจสวัสดีฮ่ะ”เสียงชายหนุ่มหน้าหวานที่ไม่พ้น ‘จินยอง’มาสวัสดีแฟนของพี่ชายคนที่ตามมาติดๆก็คงเป็นมาร์คต้วนนั้นเอง
“เหนื่อยมั้ยประชุมอ่ะ”ร่างบางก็ได้หันไปหาคนที่เขารักเพื่อถามการประชุมในครั้งนี้
“นิดหน่อยอ่ะ เพราะกำลังวางแผนจะไปจับกุ้มเร็วๆนี่แหละ”ร่างหนาพูดพร้อมกับจับมือของร่างบาง “ยองแจต้องสัญญานะว่าถ้าพี่เป็นไปอย่าเสียใจ จงภูมิใจที่พี่ตายในหน้าที่” ร่างหนาได้บอกกับร่างบางซึ่งมันทำให้คนสองคนที่อยู่ตรงนั้นเหมือนหายไปไหนซักหนนี้มาแสดงหนังรึ +
“ยองแจต้องสัญญานะถ้าพี่เป็นอะไรจงภูมิใจเพราะยองแจจะได้หาสามีใหม่ที่หล่อกว่าพี่นะ”จินยองล้อเรียนพี่โดยการจับมือของมาร์คและทำท่าทางเหมือนพี่ชายของเขา
“จะหวานกันอีกนานไหมคับคู่รักแห่งปี จินยองหิวข้าวแล้วนะ” จินยองพูดพร้อมรูบท้ององตนจนมาร์คได้ขำออกมามันคือท่าทาง ที่น่ารักใช่ไหม มาร์คต้วน
“งั้นเข้าร้านกันดีกว่า พอดีเพื่อนรออยู่ในร้านด้วยจะได้ทำความรู้จักกันไว้เนอะ” พวกเขาไม่รอช้าก็รีบเดินเข้าร้านเพราะความหิวกำลังเขามาถึงเลื่อยๆแล้วโดยเฉพาะตัวกินอย่างจินยองแล้วถ้าไม่ได้กินอะไรก่อน5โมง บ่นเป็นชีวิตเลยล่ะ
และการได้พบเจอครั้งนี้จะทำให้เกินอะไรขึ้น
ติดตามตอนต่อไป
อ่านก่อนๆ ><
อันยองรีดเดอร์ที่รอไรท์ทุกตอนนะตอนนี้ก็ได้แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ของตัวละครเนอะคราวหน้าแบมแบมเจอมาร์คแล้วจะมีอาการอะไรรึป่าวแล้วแจ็คจะทำไงดีต้องติดตามตอนหน้าวันศุกร์นี้ห้ามลืมนะจ้ะ ฝากโหวตตอนด้วยชอบตอนไหนก็โหวตกันให้กระจายเลยยย 5555 เรื่องกำลังดีเลยย ติชมได้น้าไรท์จะได้มาปรับปรุงเน้อ
1เม้น 1 กำลังใจ
ความคิดเห็น