คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : sf :: หวานใจ ( Krislay )
หวานใจ
; krislay
มหาวิทยาลัยแทชิน คณะ อักษรศาสตร์
รถพอร์ชคันหรูสีเทา แล่นเข้ามาเทียบหน้าตึกคณะ 'อักษรศาสตร์' สายตาแทบทุกคู่ที่มองมายังรถคันหรู... พวกเขาไม่ได้มองเพราะว่าราคาแพงกว่าสิบล้าน เพราะรถที่ราคามากกว่านี้ก็เคยมาจอดที่คณะแล้ว แต่สายตากลับมองลึกไปยังคนด้านในว่าวันนี้เป็นใครที่อาสาเป็นสารถีขับรถมาส่ง 'คุณหนู จางอี้ชิง'ต่างหากล่ะ...
ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก จาง อี้ชิง เดือนคณะอักษร ปีหนึ่ง...หนุ่มหน้าหวาน ผิวขาวจั้วะ หุ่นน่าเจี๊ยะ ตาใสแป๋ว ปากอิ่มๆ น่ารักซะจนใครที่ได้มอง เป็นอันต้องแลแล้วเหลียวอีก
แต่ด้วยความที่น่ารักเกินไปนี่แหละเป็นตัวต้นเหตุ ให้ผู้ชายตามจีบ เทียวไปรับไปส่งกันให้วุ่น แต่ละวันก็แทบจะไม่ซ้ำคนกันเลยทีเดียว...ก็จะให้ทำไงได้ อี้ชิงนิสัยดี เขาปฏิเสธใครไม่เป็นนี่นา
ตั้งแต่วินาทีแรกที่อี้ชิงเหยียบเข้ามาในรั้วมหาวิทยาแห่งนี้ ด้วยความที่มีหน้าตาน่ารัก นิสัยอ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้เป็นขวัญใจของคนทั้งมหาลัยได้ในเวลาไม่นาน และได้รับตำแหน่งเป็นเดือนคณะทั้งที่ไม่ได้ลงประกวดด้วยซ้ำ...ออร่าใสวิ้งค์เกิดไปกระแทกตา กระทบใจ เสือ สิงห์ กระทิง แรด ทั้งหลายเข้า เลยทำให้ทุกวันของอี้ชิงช่างวุ่นวายนัก มีหนุ่มๆ สาวๆ ต่อคิวให้ของขวัญกันให้วุ่น บ้างก็จัดเวรคอยดูแลน้อง ดีหน่อยที่ไม่ได้ก้าวก่ายอะไรให้คนน่ารักรำคาญ...
แต่ไอ้ที่เป็นข้อข้องใจกันอยู่ ณ ตอนนี้คือ...น้องชิง ยังไม่มีแฟนไงล่ะ พวกที่ตามตื้ออยู่ถึงได้คิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ในตัวน้อง...ถามว่าอี้ชิงรำคาญมั้ย ไม่หรอก ไม่ได้รำคาญ แต่บางทีก็ไม่ได้มีอารมณ์จะมาคุยด้วยนักหรอกนะ อย่างน้อยก็ตอนนี้
"เย็นนี้พี่มารับนะครับน้องชิง" ขณะที่คนตัวเล็กกำลังจะเปิดประตูรถออกมา เสียงใหญ่ๆก็ท้วงขึ้น อี้ชิงหันไปยิ้มหวานให้...
"ไม่รบกวนดีกว่าฮะพี่ดูจุน...วันนี้ชิงเลิกเย็น เดี๋ยวให้ที่บ้านมารับ"
"แต่พี่อยากมารับนี่ครับ..."
"คำไหนคำนั้นฮะ...ถ้าเซ้าซี้นัก คราวหน้าชิงไม่ให้มาส่งล่ะ" บอกเสียงหวาน ยิ้มหวาน แต่สายตาน่ะ เย็นเยือกนักล่ะ
"ก็ได้ครับ...ตั้งใจเรียนนะน้องชิง"
"ขอบคุณที่มาส่งนะฮะ" ไม่รอให้อีกคนเอ่ยอะไร คนตัวขาวก็ลงจากรถทันที
ขาเรียวเดินลิ่วๆ มายังกลุ่มเพื่อนที่บอกว่ารออยู่ที่ม้าหินออ่นใต้อาคารห้องสมุด...วันนี้ชิงอารมณ์ไม่ค่อยดี น้องชิงไม่ค่อยยิ้มให้แฟนคลับ ไม่มอง ไม่อยากรับของขวัญ... แต่พอหันไปเห็นสายตาละห้ออยจากแฟนๆ ก็อดที่จะยิ้มให้ไม่ได้ มือเล็กๆคว้าช่อดอกไม้จากหนุ่มหล่อมาถือไว้ พร้อมกับข้าวของเล็กๆน้อยๆ
"วันนี้น้องชิงอารมณ์ไม่ดีเหรอครับ?" หนุ่มใจกล้าถาม น้องชิงไม่รู้ว่าพี่เค้าชื่ออะไร แต่ก็ตอบยิ้มๆ
"เปล่านี่ฮะ ชิงสบายดีไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ...ชิงต้องรีบไป ขอตัวนะฮะ"
ปึ่ก! เสียงอี้ชิงกระแทกตัวลงกับเก้าอี้ม้าหินอย่างแรง...ใบหน้าหวานยู่เล็กน้อย เบ้หน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อเจอแก้งค์เพื่อนรัก
"เฮ้ยยย ชิงเพื่อนรัก แกเป็นอะไรเนี่ย??"ร่างเล็กถามอี้ชิง ขณะที่ตัวเองยังกรีดอายไลน์เนอร์อยู่
"เปล่าา" ตอบเสียงอ่อน
"โกหกไม่เนียน หน้าแกเป็นมากกก... เฮิร์ทอะไรมา หน้าเหมือนคนอกหักเลยอ่ะแก" แบคฮยอนพูดเท่านั้นอี้ชิงก็ตวัดสายตาค้อนใส่
"เมื่อกี้แบคพูดอะไรน่ะ??"
"อะไร?? ก็พูดความจริงอ่ะ"
"เค้าไม่ได้เฮิร์ทนะ เค้าไม่ได้อกหักซะหน่อย" น้องชิงบ่น
"เอ้า !!! ก็ยังไม่ได้ว่า แค่พูดเฉยๆเอง"
"คยองซูวว ดูดิ แบคมันแกล้งอ่ะ" เมื่อว่าไม่ได้ก็ต้องหาตัวช่วย จึงหันไปฟ้องคยองซู คุณแม่ประจำกลุ่ม
"นี่แกล้งตรงไหนเนี่ย ฉันก็แค่ถามอ่ะ"
"พอๆ เถียงกันเป็นเด็กๆไปได้" คยองซูห้ามปรามอย่างไม่ค่อยจริงจังนัก "ตกลงเป็นอะไรอ่ะชิง หน้าบึ้งแต่เช้าเลย พี่ดูจุนขับรถมึนเหรอ?" ตามนั้น เขารู้ว่าวันนี้คิวใครที่ต้องมาส่งเพื่อนเขา...ทำไม? ก็คยองซูเป็นคนจัดคิวไง
"เปล่าอ่ะ...แต่ชิง...เฮ้อออ" พูดยังไม่ทันจบก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ
"เอ้า เปล่าไรเนียแม่นางฟ้า?" บยอนแบค ยังคงกวนเบื้องล่าง เหอะๆ "ให้ฉันเดามั้ยชิง?"
"ไม่ต้องนะแบค !!"
"แกไปเห็นชายในฝันแกอยู่กับสาวอื่นใช่ป่ะล่ะ?" พูดล้อเลียน โดยไม่แคร์สายตาหวานๆของเพื่อนที่มองมาเลยสักนิด "ว่าไง ฉันเดาถูกสินะ??"
"เชอะ !! เรื่องคนอื่นน่ะรู้ดีเนอะ"
"แกมันปีศาจจ ว่าฉันเสื_กเหรอ?" แบคฮยอนวางอายไลน์เนอร์ แล้วหันมาตะปปแขนเพื่อนรักทันที
"ไม่ได้ว่าซะหน่อย แบคพูดเองต่างหาก" พูดพลางดันเพื่อนออกเบาๆ
"สาบานได้ว่าถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉัน นี่มีตบนะชิง" น้องชิงทำหน้าแบ๋วๆเข้าสู้ เหอะๆ บยอนไม่กล้าทำหรอก ไม่มีใครกล้าทำชิงสักคน อย่างที่แบคฮยอนบอก น้องชิงน่ะปีศาจในคราบนางฟ้า เห็นหวานๆ ใสใส มันก็จริงแหละ แต่พอไม่พอใจอะไรหน่อย หรือเวลาอยู่กับคนที่สนิทจริง นางโคตรร้ายเลยล่ะ...
"แล้วตกลงยังไง เล่ามาสิชิง?" คยองซูเอ่ยถามเรื่องที่คุยค้างไว้
"ก็นั่นแหละ...พี่เขาอยู่กับผู้หญิงคนนึง สวยมากๆเลย น่าอิจฉาอ่ะคยอง" น้องชิงฟุบหน้าลงกับแขนตัวเอง น้องชิงเฮิร์ทจริงๆ อย่างที่บยอนบอกนั่นแหละ
"แกรู้จักป่ะ ว่าเค้าเป็นใคร?" คราวนี้แบคฮยอนเป็นคนถามบ้าง
"ชิงไม่รู้อ่ะ แต่เค้าสวยนะ ผมยาวด้วย เหมือนนางฟ้าเลยอ่ะ"เงยหน้าชึ้นมาบอกกับเพื่อน ถึงจะนอยด์บยอนอยู่นิดนึงก็เหอะ แต่จะยอมคุยด้วย เผื่อบยอนมีวิธีช่วยคิดให้หายเฮิร์ท...
"กลัวอะไร อย่าลืมดิ ว่าแกนี่ก็โคตรพ่อ โคตรแม่น่ารักเลยนะ..." คยองเอ่ยให้กำลังใจ
"ชิงไม่รู้ ชิงกลัว...พี่เค้าดูเหมาะสมกันดี" งื้อออ คิดแล้วจะร้องไห้
แค่เมื่อเช้าตอนที่พี่ดูจุนมาส่ง แล้วรถติดไฟแดง น้องชิงแค่หันไปมองร้านกาแฟ เพราะสะดุดตากับสีหวานๆของมัน ไม่คิดว่าจะเจอกับพี่เขา...น้องชิงใจสั่นมาก ถ้าไม่ติดว่าเขามากับผู้หญิงคนนึง สวยมาก สำหรับน้องชิงยังมองว่าพี่เค้าสวยเลย แล้วกับผู้ชายอย่าง 'พี่คริส' พี่เขาต้องชอบผู้หญิงคนนั้นแน่ๆเลยอ่ะ...
คาบนี้น้องชิงกับเพื่อนๆว่าง เมื่อกี้เพิ่งสอบเก็บคะแนนไป น้องชิงพอทำได้บ้าง... แต่จิตใจว้าวุ่นไปหมด ไม่ใช่เพราะกลัวทำข้อสอบไม่ได้ แต่หัวหัวคิดเเต่เรื่องพี่คริส จนสมองมันตื้อไปหมดอ่ะ นี่มันแย่จริงๆ เป็นแค่พี่คริสนะ กล้าดียังไงมาทำให้หัวใจชิงทำงานหนัก...
"ชิง เป็นอะไร คิ้วขมวดเชียว...ทำข้อสอบไม่ได้เหรอ??" คยองซูถาม พลางลูบหัวเพื่อนรักเบาๆ น้องชิงก็ได้แต่สายหัว ตอนนี้น้องชิง กับคยองซูกำลังเดินลงมาข้างล่าง ว่าจะไปหาอะไรทาน...ส่วนบยอนน่ะ พี่ชานยอลเด็กวิศวะ มารับไปทานข้าวตั้งแต่จบคลาสล่ะ น่าอิจฉาอ่ะ น้องชิงอยากมีโมเม้นต์แบบนั้นบ้าง
"คยองซู !!" เสียงมาพร้อมกับร่างสูง ผิวคล้ำๆ ที่น้องชิงจำได้ว่าเป็นแฟนของคยองซู...นี่อย่าบอกนะว่า... "คยองซู คาบนี้ว่างใช่มั้ย ไปทานข้าวกันนะ..." นั่นไง ว่าล่ะ
"แต่ชิง..."
"เอ่อ งั้นน้องชิงไปด้วยกันมั้ยครับ" พี่จงอินถาม
"อ่าา ไม่ดีกว่าฮะ เดี๋ยวชิงไปกินคนเดียวก็ได้...ไม่เหงาหรอกฮะ" นี่น้อยใจนะ บอกให้คยองรู้อ้อมๆด้วย ว่ากล้าทิ้งเพื่อนให้นั่งกินข้าวคนเดียวได้ไง เชอะ!!
"โธ่ ชิงชิง...อย่างอนดิ! เดี๋ยวเราก็มานะ"
"นี่ไม่ได้งอนนะเนี่ย" จ้าาา ไม่งอนเลยจ้า แหมมม แม่คุณ... "พี่จงอินพาคยองไปทานข้าวเถอะฮะ ชิงขอตัวล่ะ..."
น้องชิงไม่ได้ทานข้าวหรอก ไม่อยากเจอคนเยอะ อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ...มือบางผลักประตูห้องสมุดก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไป โค้งสวัสดีอาจารย์บรรณาลักษณ์คนสวย ก่อนจะเดินตรงไปยังชั้นหนังสือ...คนตัวเล็กยืนเลือกอยู่นาน ในที่สุดก็เจอเล่มที่ถูกใจ "ทายใจ พิสูจน์รัก" มันคือหนังสือทายใจนั่นเอง ประมาณพวกคำทำนายรัก อะไรประมาณนั้น ปกติหนังสือแบบนี้น้องชิงไม่อ่านหรอกนะ แต่ต้องเข้าใจนะ เพราะอารมณ์ตอนนี้กำลังเฮิร์ท ก็เลยอยากลองอ่านดูบ้างอะไรบ้าง...
แต่น้องชิงมีปัญหาอยู่อย่างเดียว น้องชิงหยิบไม่ถึง...คือมันอยู่ชั้นบนสุดไงฮะ ลำพังจะให้ลากเก้าอี้มาปีนมันคงดูไม่งามแน่ๆ อืมมม ต้องลองเขย่งดูล่ะ...น้องชิงเขย่งก็เเล้ว เอื้อมหยิบด้วยแล้วก็ยังไม่ได้สักที ต้องโทษใครดีที่เกิดมาสูงน้อยเนี่ยย เฮ้ออ...
"อ้ะ !" กำลังจะเขย่งขึ้นหยิบหนังสืออีกครั้ง แต่มือเล็กกลับโดนคว้าเอาไว้ก่อน
น้องชิงหันไปมองเจ้าของมือที่กุมเขาไว้ ดวงตาหวานเบิกโพลง
" พี่คริส "
พะ พี่คริส...พี่คริสจริงๆ อ่าาา อย่างนี้ไม่ดีเลย น้องชิงใจไม่ดี เหมือนตัวใจจะระเบิดเลยล่ะ...ตาหวานมองตามมือร่างสูงที่หยิบหนังสือแล้วยื่นตรงหน้าเขา...
"เตี้ยแล้วยังไม่เจียม...หยิบไม่ถึงก็ยังจะดื้อเนอะคนเรา" อะไร? พี่คริสว่าอะไรนะ? ว่าชิงเตี้ยเหรอ? ถ้าเป็นคนอื่นน้องชิงจะมองค้อนเลยนะ แต่ว่านี่ พี่คริสอ่ะ พี่คริสเชียวนะ...แค่ขยับไปไหนยังลำบากเลย
"เอ้า ! มัวแต่อึ้งอยู่นั่นแหละ...เอาไปดิ" น้องชิงรับหนังสือจากมือพี่คริสมาอย่างงงๆ
"ขอบคุณนะฮะ..."
"อืม...ไม่เป็นไร" คนอะไร หล่อแล้วยังใจดีอีก น่ารักที่สุดอ่ะ น้องชิงอยากจะกรี้ดด
สงสัยคนน่ารักจะออกอาการมากไปนิด คนตัวสูงถึงได้มองจ้องอย่างสงสัย...ดวงตาใสแป๋วช้อนตามองใบหน้าที่อยู่ใกล้กันไม่ถึงสามคืบ ใบหน้าหล่อคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยัก โอ้ยยย หล่อชะมัด หน้าน้องชิงร้อนอีกแล้ว...แบคกี้ คยอง มาช่วยชิงที ชิงจะตายยย...งื้ออออ >////
"เธอมองอะไรน่ะ??" ร่างเล็กสะดุ้งจากภวังค์ ด้วยเสียงหล่อๆของคนตัวสูง
"เปล่านะฮะ ชิงเปล่า ชิงไม่ได้มองพี่คริสนะฮะ ไม่ได้เป็นอะไร..."
"นี่ๆ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร จะเสียงดังทำไม" คริสยื่นมือมาปิดปากอี้ชิงไว้ เมื่ออยู่ดีๆอีกคนก็เอ่ยออกมาเสียงดังอย่างลนลาน ฮ่าๆ ตลกชะมัด
อี้ชิงกระตาถี่ๆ เมื่อพี่คริสหยุดยิ้มออกมา หล่อจัง >///<...>
"รุ่นพี่ฮะ ขอบคุณที่หยิบหนังสือให้นะฮะ..." น้องชิงบอกพลางยิ้มให้อย่างน่ารัก ถ้าเป็นคนอื่นสาบานได้ว่าละลาย แต่กับร่างสูงตรงหน้า แค่ยักคิ้วเท่ห์ๆคืนมาให้เท่านั้น ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องสมุดไป
เมื่อชายในฝันออกไปแล้วอี้ชิงก็นั่งเท้าคาง นั่งยิ้มจนแก้มใสๆนั่นแทบจะปริ อยากจะโทรไปบอกให้คยองรู้เดี๋ยวนี้เลยว่าพี่คริสน่ารักขนาดไหน ใจดีเป็นบ้าที่เข้ามาช่วยแม้กระทั่งคนไม่รู้จักอย่างเขา ...โอเค ชิงเพ้อเจ้อ พี่คริสอาจจะดีแบบนี้ทุกคน แต่อย่างน้อยชิงก็มีความสุข พี่คริสน่ารักมาก น่ารักจนน้องชิงถอดใจไม่ให้รักไม่ได้เลย
เย็นนี้น้องชิงไม่ได้มีให้คนที่บ้านมารับอย่างที่บอกกับพี่ดูจุนหรอก น้องชิงกลับบ้านเองต่างหาก จริงๆก็กลับกับแบค แล้วก็คยองอ่ะแหละ เบื่อจะนั่งรถเก๋งแล้วล่ะ อยากกลับรถไฟฟ้าบ้าง...อยากเปลี่ยนบรรยากาศ ตอนนี้น้องชิงอารมณ์ดีม้ากมากก...
"เป็นไร เห็นยิ้มหน้าบานตั้งแต่กลางวันแล้ว?" แบคฮยอนเอ่ยถาม
"ก็อารมณ์ดี บยอนไม่เข้าใจอ่ะ"
"เออดิ โคตรไม่เข้าใจเลย เมื่อเช้าหน้างอเป็นเป็ด...พอตกเย็นยิ้มจนหน้าบานหมดล่ะ เพ้อเจ้อจริงๆ"
"นี่ อย่ามาว่าชิงสิ...บยอนอ่ะ"
"โตกันยัง สองคนนี้นี่ เถียงกันเป็นเด็กๆอีกล่ะ" เป็นคยองซูที่คอยห้ามปรามเช่นเดิม
.
.
"เมื่อยขาจัง เมื่อไหร่รถจะมาเนี่ย??"
"บ่นจังเลย เหมือนคนแก่เลยบยอน 555" อี้ชิงพูดขำๆ ทั้งๆที่เขาเองก็เมื่อยขาจากการยืนรอรถมานานแล้ว แต่ไม่เอาหรอก ไม่อยากบอก เดี๋ยวเสียฟอร์มหมด เหอะๆ
"นังฟ้าาา แกนี่กวนหน้าซื่อเลยนะ...นึกแล้วหมั่นไส้พวกที่หลงเสน่ห์แกชะมัด คิดได้ไงว่าแกเป็นนางฟ้า ปีศาจล่ะสิไม่ว่า ชริ"
"อิจฉาเค้าอ่ะดิบยอน"
"อิจฉาเหรอ? ไม่หรอกจ้ะ ฉันน่ะมีแฟน แต่แกน่ะ แค่คนที่แกจริงจังด้วยยังไม่มีเลย..." เอ่อ บยอนแค่พูดเล่นๆนะ ทำไมน้องชิงต้องหน้าจ๋อยขนาดนั้นล่ะ เขาพูดอะไรผิดอ่ะ ปกติก็แซวนะ น้องชิงไม่เคยเป็นแบบนี้
"เฮ้ยย ชิง เราขอโทษ"
"เออ ชิง บยอนมันไม่ได้ตั้งใจหรอก...ชิงยิ้มก่อนดิ" คยองซูก็ช่วยพูดอีกแรง พวกเขาชอบเวลาอี้ชิงยิ้มหวานๆนะ แบบนี้แล้วใจคอไม่ดีเลยอ่ะ
"ชิงไม่โกรธบยอนหรอก...ชิงกำลังคิดว่า...ชิงทำตัวไม่ดีใช่มั้ย" น้องชิงถามเสียงอ่อย
ก็จริงอย่างที่บยอนบอก แค่คนที่ชิงจริงจังด้วยยังไม่มีเลย ทุกวันนี้คนที่เข้ามาในชีวิต ชิงก็แค่คุยเล่นด้วย ไม่ได้อยากจะสานสัมพันธ์กับใคร เหมือนกับแค่ให้ความหวังใช่มั้ย?? เขานี่มันแย่จริงๆ...แต่จะให้ทำไงได้ก็คนที่อยากจะจริงจังด้วย เขาไม่รู้จักชิงด้วยซ้ำ พี่คริสไม่ได้ชอบชิง แล้วจะให้ชิงทำยังไง แต่ตามแอบชอบ แอบมองพี่เขาอยู่ฝ่ายเดียวมันก็รู้สึกแย่พออยู่แล้ว...
"เราไม่ได้ว่าชิงนะ แค่พูดเฉยๆอ่ะ อย่าคิดมากดิ..."
"ไม่เอา ไม่ทำหน้าเศร้าน้าาา อย่างอแงดิเด็กบ๊อง !" คยองซูยกยิ้มขึ้นมาหยิกแก้มชิงบิดไปบิดมาอย่างหมั่นเขี้ยว
"ย่าส์!!! เจ็บนะคยอง"
ปี้บๆ เสียงแตรรถที่ดังใกล้เขามา ทั้งสามหุ่มไซส์มินิ หันไปมองทางต้นเสียงแทบจะพร้อมกัน...ลัมโบร์กินีสีเพลิง มาจอดอยู่ข้างๆกลุ่มของพวกเขา...
"พี่คริส !!" น้องชิงจำได้นี่รถพี่คริส
"นายน่ะ ขึ้นรถมาสิ..." เจ้าของรถ ลดกระจกลงมา แล้วชี้นิ้วมายังอี้ชิง
"ห้ะ??" นี่มันอะไรกัน? "พี่คริส เรียกชิงเหรอฮะ?"
"อืม นายแหละ ขึ้นมาดิ...จะไปส่ง"พี่คริสบอก อี้ชิงมองงงๆ เพื่อนๆอี้ชิงก็งง คือพี่คริสมาได้ไง แล้วอยู่ๆจะมารับเพื่อนเขากลับบ้าน คือตามคิวมันไม่ใช่นะ...คืองง??
"รถฉันนั่งได้แค่สองคนนะ..." แล้วไงฮะ? พี่คริสหมายความว่า เพื่อนชิงไปไม่ได้ใช่มั้ย แบบว่าจะรับชิงไปคนเดียวเหรอฮะ? ว้ายย ออกตัวแรงจัง
"ชิงไปเถอะ...เดี๋ยวเราโทรหา" แน่นอนว่าคยองถามแน่ ว่าระหว่างที่พวกเขาไม่อยู่ตอนกลางวัน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่ตอนนี้ ให้น้องชิงรีบขึ้นรถไปเหอะ ดูท่ารุ่นพี่ตัวสูงนี่อยากจะไปส่งเพื่อนเขาที่บ้านม้ากมากก...แบคอาสาเปิดประตูรถ แล้วดันร่างเอ๋อๆขึ้นรถคันสวยไปแบบไม่ต้องให้ชิงทักท้วง...ถือว่าไถ่โทษที่ฉันปากเสียล่ะกัน ไอนางฟ้าซาตาน...
To Be Continue ...
ปล้ำเลย์1 :คาดว่าตอนหน้าจบค่ะ ความจริงจะเอาตอนเดียวจบ แต่แบบ แต่งไปแต่งมาแล้วเพลิน ไม่ยอมจบง่ายๆ อิอิ อย่าเพิ่งเบื่อกันไปซะก่อนนะคะ...น้องชิงยังเผยความน่ารักออกมาอีกเยอะ รออ่านกันด้วยน้าาา^^
ปล้ำเลย์2 : ไรต์ไม่ใช่คนเดียวกับคนที่แต่งเรื่อง angle น้ำตานางฟ้านะคะ
ความคิดเห็น