Love heart. รักสุดใจยัยเมดจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1

ความทรงจำที่1 : สาวใช้คนใหม่กับรอยจูบ�

��������� “พี่เหนือค้า ~(^^)~�ขอโทษที่มาช้านะคะ พี่เหนือโกรธน้องกาวส์รึเปล่าค่ะ”น้ำเสียงที่ปนด้วยความขี้อ้อนที่แปล่งมาจากหญิงสาวผู้มีหน้าตาที่น่ารัก ผมสีน้ำตาลอ่อนหยักศกที่ถูกมัดช่อผมทั้งหมดเอียงไปข้างหนึ่งด้วยสายรัดหรือที่เรียกว่าสไตล์เซเลบริตี้เซอร์�ใบหน้าเรียวได้รูป�ดวงตาของเธอนั้นแม้ว่าจะใส่บิ๊กอายสีดำเข้ากับตาทำให้ดูกลมกลืนและเป็นธรรมชาติบางทีมันอาจจะเข้ากับนิสัยน่ารักๆของเธอก็เป็นได้�จมูกโด่งเป็นสัน�ริมฝีปากอวบอิ่ม�ร่างเพรียวที่ดูผอมบางเหมาะกับชุดแซกเดรสผ้าชีฟองสีขาวแบรนด์ Shelley พิมพ์ลายนกฮูกตกแต่งด้วยโบว์น่ารักๆตรงชายกระโปร่ง ใส่สร้อยสไตล์เกาหลีทำจากลูกตุ้มอย่างดีสีดำช้อนปลายไม้กางเขนพร้อมสร้อยข้อมือทำจากไม้ เคลือบเงา และ ติดหมุดสีทอง กำลังอินเทรนด์�รองเท้าบูทหนังนิ่มสีครีมตกแต่งเข็มขัดที่ตัวรองเท้า�ทั้งๆที่มันไม่ได้เข้ากันโดยสิ้นแต่พอมันไปอยู่บนร่างกายของหญิงสาวมันกลับเข้าก๊านเข้ากัน�

���������� “เฮ้อ ไม่ต้องมาอ้อนเลยยัยตัวดีพี่ไม่โกรธเธอหรอก แล้วนี่เธอแต่งตัวยังไงของเธอเนี่ยไม่เห็นเข้ากันเลยนะ�������� (=­­_=)” ถึงแม้ว่าในใจของชายหนุ่มจะคิดว่าแฟนสาวของเขาใส่อะไรก็เข้ากันทั้งนั้นแหละซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ประหลาดมากๆ

��������� “โธ่ พี่เหนือก็ของที่น้องกาวส์ใส่น่ะมันเป็นของที่พี่เหนือซื้อให้ทั้งนั้นเหละ”

��������� “ถึงงั้นก็เถอะน้องกาวส์ไม่น่าเอาของทุกอย่างที่พี่ซื้อมาใส่ทุกครั้งที่เรามาเดตกันก็ได้ เดี๋ยวพี่ก็ต้องซื้อของมาให้น้องกาวส์ ไม่งั้นน้องกาวส์องใส่ซ้ำไปซ้ำมานะคะ”

�������� “คิก~ นั้นแหละคะเป้าหมายของน้อง ฮุ ฮุ”หญิงสาวยิ้ม

�������� “…เป้าหมาย?”

�������� “ก็มีเสื้อผ้าให้ใส่เยอะๆไงค่ะ >3<”หญิงสาวพูดพลางทำหน้าแป้นแล้นน่ารัก

��โป๊ก!!

�������� “อ๊ายยย”และแล้วหญิงสาวหรือกาวส์ก็โดนเขกหัวจนได้

�������� “ยัยบ็อง เพราะงี้สินะถึงได้บ่นว่าชุดไม่พอน่ะ”ชายหนุ่มทำหน้าดุแต่ในใจเขาก็กำลังขำกับสิ่งที่‘แฟน’ของตัวเองทำ

�������� “เฮะ�แฮะ”

�������� “ไม่ต้องมา แฮะ เลยแล้วนี่ตกลงจะไปดูหนังเรื่องอะไรล่ะเนี่ยคิดไว้ยัง”

���������“ยังเลย...ก็กะว่าจะไปดูรายการพร้อมพี่เหนือนี่นา”หญิงสาวพูดแล้วก้มหน้าลงต่ำไม่ยอมสบตา

�������� “แน่ใจนะ....ไม่ใช่ว่าลืมนะ”เมื่อชายหนุ่มเห็นท่าทีของแฟนสาวเลยพูดดักไว้

�������� “.....ง่า”หญิงสาวยกนิ้วขึ้นมาแล้วชี้ที่ปากของตนเองทำท่าออดอ้อน

�������� “เฮ้อ ทำหน้าแบบนั้นลืมใช่ไหม”ในที่สุดชายหนุ่มก็ถอนหายใจเพราะมันเป็นเรื่องที่ชินแล้วสำหรับเขา

�������� “เอ๋~ รู้ได้ไงเนี่ย”

�������� “หึ หึ เอาเถอะไปดูหนังกัน”

�

ณ ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่หนึ่ง

ในห้องโถงใหญ่มีชายชราที่นั่งจิบชาอย่างใจเย็นถึงแม้ว่าจะต่างกับท่าทีของหลานสาวของเขาเองที่กับลังตกใจกับสิ่งที่ลูกสาวของตนเองพูดขึ้นมาขณะที่ตนเองกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ส่วนปู่ของเขานั้นกำลังนั่งบนเก้าอี้ที่เขาแสนภาคภูมิใจ(ทำขึ้นเองตอนเด็ก)

และจิบชาอยู่

ย้อนกลับไป2ชั่วโมงก่อน

����� ตึง!!!!!�� เสียงเปิดประตูดังลั่นห้องโถงแสดงถึงความไร้มารยาทที่ชายชรามักพูดถึงบ่อยๆหรือไม่ก็เพราะมีเรื่องใหญ่ที่ต้องบอก

��������� “เร ปู่บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามเปิดประตูเสียงดัง”

��������� “แหม ขอโทษค่ะ คุณปู่ทวดค่ะ วันนี้เรมีอะไรจะบอกค่ะ”