คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 Rule
บทที่ 4
Rule
บ้านหลัน้อยแสนสุอแบฮยอน
“รบวน้วยนะะุรู สอนเ้าแบเนี่ยเหนื่อยหน่อยนะ” ผู้หิวัยลานที่ลัษะภายนอเหมือนเ็สาววัยรุ่นพูับานยอล หลัาที่ทุนรับประทานอาหารันเสร็เรียบร้อย ุแม่สุสวยอแบฮยอนนี่เอเป็นนทำอาหารให้ทั้หม
แบฮยอน็่วยนิๆนะ นิเียวริๆ เพราะนิสัยเ่อ่าเอะะอเ้าัว ็อทำให้แม่อเาเป็นห่วไม่ไ้ ลัวว่าบ้านะไฟไหม้ไปะ่อน แล้วยิ่มีผู้ายรูปหล่อแบบนี้เามาที่บ้าน้วยแล้ว ยิ่ไม่อยาให้แบฮยอนแสวามุ่ม่ามออมา เี๋ยวเาะวิ่หนีหายไปาแบฮยอนสุน่ารัอแม่
ถึแม่ว่าแบฮยอนะไม่ไ้บอับแม่ว่ารู้สึอย่าไรับุรูานยอลนนี้ แ่นเป็นแม่เอ็รู้ี เลี้ยแบฮยอนมาั้แ่เท้าเท่าฝาหอย เรื่อแ่นีุ้แม่เอ็รู้ว่าแบฮยอนอบุรูนนี้มานาไหน
บยอนลูแม่ หวัว่าะไม่ไปุ่ม่ามเอะะ่อหน้าพี่เาหรอนะ เี๋ยวเา็หายไปเหมือนน่อนๆ แม่ไม่อยามาเห็นลูน้อยอแม่มานั่หน้าบูเป็นูแบบนั้น
Chanyeol part
หลัาที่ผมรับประทานอาหารเสร็เรียบร้อย ผม็ลุเ็บานามให้้วยวามเรใ ็อย่าว่าแหละ ผมมาิน้าวบ้านแบฮยอนฟรี ะไม่ให้ผมทำอะไรมันูัๆับนิสัยอผมอย่ามา แ่ถึอย่านั้นุแม่แบฮยอน็ไม่ยอมให้ผมอะไร แ่ลับฝาลูายที่น่ารัอท่านมาให้ผมูแล ผมอบรับไปอย่าสุภาพ
ไม่้อห่วนะรับุแม่ ผมะสอนลูายุแม่ให้เ่เลยรับ ว่าแล้วผม็มอแบฮยอนที่ำลั่วยุแม่ล้าาน ท่าทาอเา็ูเอะะเหมือนเ็น้อยอยู่ลอเวลา ผมเอ็เริ่มเ้าใแล้วว่าทำไมท่านึไม่ยอมให้แบฮยอนทำอะไรมา ผมเผลอมอร่าเล็นั่นอยู่นานสอนาน เาเป็นนทีู่น่ารัเป็นธรรมาิเอามาๆ ทุท่าทาอเามันแฝไป้วยวามน่ารัสใส
อ่า พอแล้วานยอล ผมสะบัวามิบ้าๆออาสมอ่อนที่มันะเลิไปไล ้อนั้นไานยอล นาย้อเอาท่อไว้ เมื่อไ้สิผม็หยิบอีทที่ะิวให้ับแบฮยอนออมา นัวเล็เห็น็รีบอัว่อนะพาผมึ้นห้อไป
ห้ออนัวเล็เป็นสีาวสะอา มีสีเทาและสีมพูประปรายอยู่ในพวสิ่อ ที่ถูัวาอย่าเป็นระเบียบ ห้อสะอาสะอ้านไม่มีรอยฝุ่นเลยสัที่ แบฮยอนเินไปเปิไฟ่อนะยเ้าอี้อีัวมาให้านยอลนั่ านยอลเห็นึรีบไปรับเ้าอี้ัวนั้นแทน ูเหมือนเ้าอี้ะัวให่พอๆับแบฮยอน านยอลลัวว่าเ้าอี้ะหนันล้มไปทับนัวเล็นั่นะ่อน
ทั้สอนนั่อยู่ในำแหน่อัวเอเรียบร้อย านยอลัารนำีททั้หมมาวาไว้บนโ๊ะ ่อนะเปิีทแล้วสอนนัวเล็อย่าั้ใ นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่แบฮยอนเอาแ่้อหน้าใบสวยออีฝ่ายอย่าไรสมาธิในารเรียน ิวเอร์านยอลผู้น่าหลใหลละสายาออาีทแล้วมอไปยัท่าทาอนัวเล็
“แบฮยอน” ิวเอร์หนุ่มเรียื่ออนัวเล็เาเพื่อเป็นารเรียสิให้ลับืนมา แล้วยื่นหลัมือยาวเรียวอเาไปแะที่หน้าผาอีนเบาๆ เพื่อเป็นารเ็ว่านัเรียนอเาสบายี
แบฮยอนระพริบปริบๆ่อนะ้มลไปสนใีทที่อยู่รหน้า้วยใบหน้าแ่ำ โยที่ไม่รู้ว่าเนื้อหามันไปถึไหน่อไปแล้ว านยอลอที่ะยิ้มไม่ไ้ับท่าทาที่น่ารัน่าหยิออีฝ่าย านยอลัสินใบอให้พัเบร่อน เพราะูาท่าทาอนัวเล็นั่นแล้ว ูท่าทาแล้วไม่น่าะไหวถ้าานยอลยัสอน่อไป
เาสัเเห็นว่าแบฮยอนไปัผมมาใหม่ ผมสีน้ำาลสวยเาามนั่นมันูเ้าับใบหน้าอนน่ารัเป็นอย่าี แล้วารแ่ัว็ูน่ารั เสื้อแนยาวสีาวลายาร์ูนเหมาะับผิวสีสวยอนัวเล็ าเาสั้นสีน้ำาลอ่อนเผยให้เห็น้นาาวนวลไม่มีร่อรอยบาแผลใๆ ยิ่มอ็ยิ่ทำให้านยอลใเ้นแรึ้นมาทันที
“พี่านยอลฮะ หิวน้ำไหม” ริมฝีปาบาสีสวยที่ยับและรอยยิ้มแสนหวานนั่นูเหมือนเป็นารเิวนให้ลิ้มลอ านยอล้อมอนรหน้าอย่าหลใหล อนนี้หัวใอเาำลัหวั่นไหวและเ้นแร เา่อยๆยับหน้าเ้าไปใล้นัวเล็อย่าไร้สิ วามรู้สึอเามันอยู่เหนือเหุผลใๆที่แย้ึ้นมา
ริมฝีปาอุ่นนั้นไ้สัมผัสันอย่านุ่มนวล ทั้สออยู่ในห้วภวั์ที่ว่าเปล่า ในอนนี้มีเพียเสียหัวใที่เ้นแรและลมหายใอุ่นๆที่แบ่ปันันและันเท่านั้น สายาอทั้สอประสบันอย่าลัว ใบหน้าน่ารัอนัวเล็ึ้นสีแอย่าัเน มือเล็ๆนั่นำายแนเสื้ออร่าสูแน่น ทั้สอใ้เวลาื่ม่ำับรสาิริมฝีปาหวานอยู่อีฝ่ายอย่าเนิ่นนานและลึึ้
‘ิวเอร์และนัเรียนห้ามรััน’ เสียโ้แย้ภายในสมออานยอลผุึ้นมา เรียสิอนัวสูให้ลับืนมา เารีบผละริมฝีปาออานัวเล็อย่านุ่มนวล ่อนะรีบเินออาห้ออแบฮยอนไปอย่าหุหิัวเอ ปล่อยนัวเล็นั่ใในเหุาร์้วย ใบหน้าที่แั วามรู้สึนั้นมันรุนแรนแทบะระเบิออมานทำให้แบฮยอนทนไม่ไหว นัวเล็ระโนลเีย แล้วเอาหน้าุหมอนอัวเอเพื่อเ็บเสีย ่อนะะโนปล่อยเสียัวเอที่อัอั้นอยู่ภายใน
นี่นายำลัทำบ้าอะไรานยอล! นายทำอะไรลไป นัวสูยืนพิประูห้ออนัวเล็ ิ้วหนาเรียัวสวยนเาหาัน เาแล้วสะบัวามรู้สึเมื่อรู่อย่าโมโห หัวใที่เ้นแรนั้นยััอยู่่อเนื่อ นายพลาแล้วานยอล นายทำผิมา!
r..นอเอ เาึโร ยอริน บารามึล ทาโ..r
เสียเรียเ้าัึ้นมา มันึวามสนใานัวสูให้ออาวามิที่วุ่นวาย เามอเบอร์ปลายสายทีุ่้นเย ่อนะรับ
“รับ นานะ ผมะรีบไป” านยอลถอนหายใเฮือให่ ่อนะเินออไป
พี่อโทษนะแบฮยอน พี่อโทษ...
นัวเล็นั่อหมอนอยู่บนเีย วาู่สวยับ้อไปที่ประูห้ออเาอย่าไม่ระพริบ ใ่แล้ว แบฮยอนรอนัวสูเ้ามาหา อนนี้เา็แ่อยาเห็นหน้าิวเอร์นนั้นสุหัวใ แบฮยอนทำอะไรผิ พี่านยอลึไ้หัวฟัหัวเหวี่ยรีบเินออไปาห้อนานั้น อย่าน้อยๆ็แ่โผล่หน้ามาให้เห็น็ไ้ ไม่ใ่หายไปแบบนี้ แล้วแบะทำยัไ่อละ ที่านยอลทำไปนี่มันหมายวามว่าอะไร ูบนั่นหน่ะ มัน้อเิาวามรัไม่ใ่หรอ
“ย๊า ปวหัวะายอยู่แล้ว” เสียนน่ารับ่นออมา่อนล้มัวลนอน ใบหน้านัวเล็แสสีหน้าัวล ในสมออแบฮยอนมีวามินับล้านีันวุ่นวายไปหม และแน่นอนทุวามินั้นมีานยอลมาเี่ยว้อ้วยเสมอ
-โปริามอน่อไป-
สวีั่ะ เป็นยัไันบ้า
อโทษนะะถ้ามันไม่สนุ เ้าพยายามแล้ว หวัว่าทุนะเมา รุา มุทิา อุเบา(?)
อบุทุนที่เ้ามาอ่านนะะ อมเม้นุยันไ้นะ เ้าไม่ว่าๆ
ร๊าทุน <3
ความคิดเห็น