คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 You are student
บทที่ 1
You are student
โรเรียนมัธยมเอ็โัส
“แบฮยอนอ่า! ูนี่สิ” เ็นัเรียนร่าเล็รีบวิ่าเหลือมาหาเพื่อนสนิทอเา มือพลายื่นใบปลิวที่มีสีสันเรียบ่ายให้นรหน้า
“หืม? อะไรอะยอ” แบฮยอนเหลือบมอยอู่อนเบนวามสนใไปที่ระาษสีสวย อ่า รับสอนพิเศษิศาสร์หรอ ววิา ิวเ้มเ้ามหาวิทยาลัยื่อั โทรอ่วน
“มัน็น่าสนในะบยอน เี๋ยวเทอมหน้าเรา็มีสอบเ้าแล้วนะ แล้วนี่ สอนโยรุ่นพี่มหาวิทยาลัยื่อั”
“แล้วนี่ พี่เามาามหาลัยที่บยอนอยาเ้า้วยน้า ีริๆเลย” ยอูพูอวยพลาี้ไปที่ื่อนหนึ่ทีู่เหมือนว่าะเป็นนสอน
“...ิวเอร์ปาร์ านยอล...” แบฮยอนอ่านื่อที่เียนไว้ท้ายอแผ่นระาษ พลามอรูปภาพประอบอิวเอร์ นนี้หรอนสอนวิาิศาสร์ หล่อัเลยอ่า แบอยาเรียนแล้วสิ >
“ใ่ๆ ไ้ยินมาว่าพี่นนี้สอนเ่มาเลยนะ เราไปเรียนันเถอะน้า บยอนน้า” เ้าอเสียพูอออ้อนพร้อมเย่าแนแบฮยอน หวัว่าะไปเรียนให้ไ้
“โอเ เอาสิยอ มัน้อสนุมาแน่ๆเลย” แบฮยอนยิ้มให้ับอีน
ิวเอร์ปาร์ านยอล บยอน้อไปเอัวเป็นๆอพี่ให้ไ้เลย (โฟัสเรื่อเรียนสิลู)
ริ๊ เวลาหม่ำ้าว
“บยอนอ่า โทรให้หน่อยสิ นะๆ ยอไม่ล้าอ่า” นาโยื่นใบปลิวเรียนพิเศษใบเิมให้ับ แบฮยอนในะที่ำลัิน้าว หวัะให้แบฮยอนโทรไปอเรียนให้
“ยออ่า อีแล้วนะ เมื่อไหร่ะล้าสัทีหล่ะเนี่ย” แบฮยอนเยหน้าึ้นมาุใส่อีน ปา็เี้ยว้าวุ้ยๆ
“บยอน็รู้ เ้าี้อายนี่นา” ยอูเบะปาเหมือนเ็ พร้อมส่สายาอ้อนวอนให้ับอีฝ่าย
“…” แบฮยอนอยิ้มไม่ไ้ับท่าทาอนรหน้า ยอูอ่า อบเป็นแบบนี้ทุทีเลยนะ
“ือ น้า บยอน บยอนสุน่าร๊า”
“็ไ้ๆ มาๆเี๋ยวแบโทรไปุยให้เอ” ว่าแล้วแบฮยอน็รับใบปลิวมา แล้วัารพิมพ์เบอร์มือถือที่อยู่ในระาษนั้น
r..นอเอ เาึโร ยอริน บารามึล ทาโ..
ายร่าสูยาวผมสีน้ำาลและสายาออาอหนัสือเรียน ที่วาไว้เป็นระเบียบแยหมวหมู่ออาันอย่าัเนบนโ๊ะทำานที่าวสะอา แล้วเหลือบมอไปยัโทรศัพท์มือถือที่มีเบอร์ปลายสายที่โทรเ้ามา
อ่า อินนี่เอ
“สวัสีรับ ว่าไอิน”
“ฮยอ ผมแใบปลิวหมละนะ อย่าเหนื่อยเลยเนี่ย” เสียปลายสายถอนหายใออมา
“ีมาอิน เี๋ยวพี่เลี้ย้าวนะ แล้วมีใรสนใบ้าไหม”
“สนไม่สนไม่รู้อ่ะ แ่ผมสนนๆนึมาเลยฮยอ ผมเออนไปแใบปลิว อูหูยยยย โรน่ารั” อินพูอย่าเริร่า
ไอนี่มัน็ม่อไปเรื่อยแหละรับ อบมาบอว่านนู่นน่ารัที นนี้ใ่เลย แ่็ไม่เห็นมันะบับใรสัน ถ้าโร้ายนนั้นอาะมาเรียนแล้วเอมัน็ไ้รับ
“เออๆ ไว้่อยเล่าแล้วัน พี่เรียมารสอน่อน” พูบผม็ัสายอินทิ้ เี๋ยวมันเล่า่อ ไอนี่มันเลิโม้่ายๆะที่ไหน ผมเลยำเป็น้อับทไป่อน ผมไม่ใร้ายไปหรอนะรับ J
♪..นอเอ เาึโร ยอริน บารามึล ทาโ..♪
เฮ้อ อยาเล่านานั้นเลยหรออิน านยอลมวิ้วเมื่อไ้ยินเสียมือถือเ้ามา แล้วหยิบมือถือึ้นมาูเบอร์ ราวนี้ไม่ใ่เบอร์ออิน แ่ลับเป็นเบอร์ที่แปลา อาะเป็นน้อที่สนใเรียนับเา็ไ้
“สวัสีรับ ิวเอร์ปาร์ านยอลรับ”
“อ่า ือ...ะมาถามเรื่ออเรียนน่ะฮะ”
“รับผม น้อื่ออะไรหรอรับ”
“บยอนฮะ บยอน แบฮยอน อับยอู้วยนะฮะ”
“โอเ พี่อให้เรียบร้อยแล้วรับ” านยอลเอื้อมมืออี้าหยิบปาามาื่ออย่ารวเร็ว
“อบุนะฮะ”
“ยินีรับผม เอันเย็นนี้นะรับน้อบยอน แบฮยอน”
านยอลวาสายาแบฮยอน แล้วมอรายื่ออนที่อเรียนพิเศษับเา ่อนะสูหายใเ้าปอแล้วปล่อยออมาเฮือให่ เ็เยอะเหมือนันนะรั้นี้ ไ้เหนื่อยันละเรา สู้เว้ย! ปาร์ านยอล
นร่าสูลุออาโ๊ะทำานพร้อมับหยิบเอสารารสอนและไม่ลืมที่ะหยิบรายื่ออนัเรียนมา้วย ่อนะเินออาห้อโทนสีสวยอเา
เรื่อราวะเป็นอย่าไร่อไป โปริาม
โ๊ะๆ ๊ะเอ๋นที่มาอ่าน
อย่าเพิ่เลิอ่านน้า มีเรื่อให้ิามอี โปรสนใเ้า้วยน้า
ร๊าทุน <3
ความคิดเห็น