คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5
5
“พอแทแทไปแล้วอย่าลืมปิบ้านนะ”แทยอนเอ่ยะที่ัวเอำลันั่ิน้าว ส่วนฮโยยอนำลััสัมภาระให้เธออยู่
“้า...”ร่าบาอบส่วนมืออเธอ็ยัผูอเ้าับเวียนที่เทียมอยู่้านหลัโมแร
“อย่าอ่านหนัสือนลืมเวลาิน้าวนะ”แทยอนยัพู่อ
“้า...”ฮโยยอนอบรับำเิม เธอยัผูไอ้สิ่ประิษ์ให้ิเวียนไม่ไ้เลย
“อย่าอาบน้ำึ้วย”
“้า...”
“อย่าไปไหนับใรสอ่อสอนะ”
“้า...”
“้อนอนอนสี่ทุ่มนะ”
“้า...”
“อย่าออไปาน้ำ้าอนเ้านะ”
“้า...”
“อย่า...”ยัพูไม่ทันบฮโยยอน็ละมาาโมแรแล้วเินมาหาเธอ
“เอาเป็นว่าฮโยะูแลัวเอให้ีที่สุ โอเนะ”ร่าบาถามพลายิ้มอย่าอารม์ี แทยอนมอหน้าน้อสาว่อนเอื้อมมือไปยีผมสีทอออีนเล่น
“ิมแทรัิมฮโยนะ”แทยอนพูพลายิ้มๆ
“หืม นลุ ร้อยวันพันปีไม่เห็นบอเลย”ฮโยยอนพูพลาลูบแนัวเอไปมา แทยอน้อนให้วโ่อนทำหน้าสล
“ไม่รู้สิ ราวนี้เหมือนะไปนานยัไไม่รู้”
“ไม่เอาน่า ิมแท้อลับมาหาิมฮโยอยู่แล้วล่ะ”ฮโยยอนพูให้ำลัใ ่อนลุไปหยิบเสื้อลุมสีำมาลุมแทยอน
“เินทาปลอภัยนะ”ฮโยยอนพูพลาับแทยอนให้ลุึ้น แทยอนเหมือนะทำใไม่ไ้ มือเล็รั้ฮโยยอนมาอทันที ฮโยยอน็ออบพลาลูบผมออีนเบาๆ
“ิมฮโย็รัิมแทเหมือนันนะ”ร่าบาอบพร้อมรอยยิ้ม
แทยอน้าวึ้นไปบนหลัอโมแร่อนมอลมาที่ฮโยยอนอีรั้ ฮโยยอนยิ้มให้พร้อมูำปั้นสอ้าเป็นารบอให้แทยอนสู้ๆ แทยอนยิ้มให้ับท่าทาอน้อสาวัวเอ แล้วโมแร็่อยๆออเินไปอย่า้าๆ แทยอนหันลับมามอฮโยยอนอีรั้เหมือนอยาะำเรือนผมสีทอสวยนั่นไว้ อยาะำนัยน์าสีสนิมที่ไม่มีใรเหมือน อยาะำรอยยิ้มที่รึในในหมู่บ้าน ปิไม่ไ้เป็นนานี้
แ่ไปราวนี้เหมือนเธอะสูเสียฮโยยอนไปยัไไม่รู้...
ส่วนฮโยยอน็หันลับไปให้อาหารไ่หลับ้านามปิ ร่าบ้านเินไปทา้านหลับ้านที่เป็นสวนปลูผัเอาไว้ิน พลัน! ฮโยยอน็้อสะุ้เมื่อมีอไม้่อโสวยยื่นมา้านหน้าอเธอ และที่้อใยิ่ว่านั้นเพราะว่านที่ยื่นอไม้ให้เธอือยูรินั่นเอ ร่าบายืนๆ ยูริเลยเยิบเ้าใล้อีนพลาทำท่ายื่น่ออไม้ไปให้ แ่ฮโยยอน็ยัไม่ยอมรับ
“เอาไปเถอะ ถือว่าันอโทษเธอเรื่อเมื่อวาน”ยูริพูยิ้มๆ พลายื่นอไม้ให้เธออีรอบ ราวนี้ฮโยยอนยอมรับมาแ่โยี
“อบใ”ร่าบาล่าว ยูริยิ้มอบ
“ออยู่ที่นี่สัพัไ้มั้ย”ราวนี้ยูริเอ่ยึ้น
“หืม ไม่ีหรอเี๋ยวนอื่นะเอาเธอไปนินทา”ฮโยยอนพูราวนี้เธอเินเลี่ยยูริไปทาแปลผัอเธอ แ่ยูริยัเินามอีนมา
“ใระเอาไปนินทา็เรื่ออเาสิ”
“แล้วถ้าเป็นพวที่ื่นอบในัวเธอล่ะ”ฮโยยอนพู มือบาวา่ออไม้ล่อนที่ะหันไปัน้ำรผัในแปลอเธอ แ่ทุอย่า็้อหยุลเมื่อยูริรั้เธอา้านหลั มือ้าวาอยูริับที่มือบาอฮโยยอน ส่วนมือ้า้ายนั้นรั้เอวออีน ถ้ามอผ่านๆะูเหมือนอนนี้ยูริำลัอฮโยยอนา้านหลั ใบหน้ามเลื่อนมาวาที่ไหล่อีน
“ถ้าันอยู่ับนที่ันรั็ไม่มีใรว่าันหรอ”ร่าสูเอ่ยเสียนุ่ม ที่ถ้าหาเป็นสาวอยูริะละลายไปแล้ว แ่ับฮโยยอนมันไม่ใ่
“อบุนะ แ่ว่าันไม่ไ้อบุ”ร่าบาอบพลาผลัอีนออ ยูริยอมปล่อยเธอโยี
“ันอบเธอริๆนะ ฮโยยอน”ยูริอบ นัยน์ามมอเ้าไปในนัยน์าฮโยยอน แ่ฮโยยอนลับเบือนหน้าหนี
“เธอเป็นนแรที่เินหนีัน เป็นนแรที่อยู่ใล้ันนานั้นแ่ไม่มีอาารเิน และยัเป็นนแรที่ันรัอี้วย”ยูริพู่อ เาพยายามที่ะให้ฮโยยอนสนใเา แ่ฮโยยอนลับเินไปรน้ำผั่อ
“มีผู้หิเป็นร้อยที่ไ้ฟัประโยแบบนี้ล่ะสิ”ร่าบาแวะ
“ผิันเลย เธอน่ะเป็นนแร”ยูริเอ่ยยิ้มๆ มือหนาว้ามือฮโยยอนมาทาบอัวเอ
“ทำอะไรน่ะ!!”ฮโยยอนทำท่าะัมือลับแ่ยูริ็ว้าไว้่อน
“เี๋ยวสิ เธอไ้ยินมั้ย หัวใันเ้นแรมาเลย”ยูริยิ้มแป้น แ่ฮโยยอนลับัมือลับมาอย่าไว
“พี่ันไม่อบให้ใรมาอยู่ับันนาน ุ่วยออไปไ้แล้ว”ฮโยยอนพูพลาผลัร่าอีนไปทาประูบ้านึ่ยูริ็ยอมเินออไปโยี
“แล้วพรุ่นี้ะมาใหม่นะ”ร่าสูเอ่ยพลาโบมือลา แ่ฮโยยอนลับปิประูใส่เธอะอย่าั้น ยูริยืนแห้วอยู่หน้าบ้านฮโยยอนสัพั่อนที่ะถอยออมา
หึ หึ เิมาไม่เยมีใรมาไล่ันออาบ้านเหมือนเธอเลยนะฮโยยอน
็บอแล้ว่านแร...นี่ถ้าเป็นนอื่นลาันเ้าบ้านไปแล้วล่ะ
แ่็เพราะอย่านี้ล่ะ ันถึสนใเธอ
ยูริเินลับไปามทา่อนที่ะเลือเินออไปที่ป่าทึบท้ายหมู่บ้าน นอาฮโยยอนแล้ว ยัมีอีนที่ล้าวิ่หนีเา แล้วถ้าวันนี้โีเธออาะไ้เอสาวน้อยนนั้นอี ยูริมั่นใว่าผู้หินนั้นะ้อรู้ัปราสาทโบรานั่นแน่นอน เธออยารู้เรื่อราวอปราสาท และนอานี้เธอยัอยารอบรอปราสาทโบราที่แสนสวยนั่นไว้
ยูริเินลึเ้าไปในป่า สายาอพรานสาวอนนี้เปลี่ยนเป็นสายานัล่าแทนสายาที่อ่อนโยนที่ใ้ับฮโยยอนเมื่อี้นี้
ไม่ว่ายัไ็้อหาให้เอ!!...
.
.
.
---------------------------------------------------------------------------------
บไปอีสัอน
อบุที่มาามอ่านนะ อบุริๆ
อบุที่รัฮโยเหมือนเรานะ อบุ ><
ความคิดเห็น