คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 6
บางทีการที่เจอคนที่คล้ายคนรักเก่ามาอยู่ข้างกายก็ทำให้รู้สึกเจ็บปวดมากเหมือนกันนะ....
ฮโยยอนมองดูใบหน้าใสที่ตอนนี้กำลังหลับใหลหอยู่บนโซฟา ไม่ว่าจะดูมุมไหนส่วนไหนตรงไหนก็เหมือนซูยอนเอามากๆ แล้วแบบนี้จะให้เธอเชื่อได้ยังไงว่าคนข้างหน้าไม่ใช่ซูยอน
แต่เจ้าตัวเองก็ยืนยันว่าตัวเองไม่ใช่ซูยอนนี่นา...
เจ็บแฮะ...
HYOHYEON ::
ฉันเดินไปหยิบยามากินก่อนที่อาการฉันจะสาหัสไปมากกว่านี้ ลืมบอกใครหลายๆคนไป ฉันน่ะเป็นโรคหัวใจอยู่ ก็ไม่ได้อะไรมากมายอ่ะนะ เพราะเพิ่งมารู้ตัวตอนที่ถูกซูยอนทิ้งไปนั่นแหละ ตอนนั้นอาการสาหัสจนพวกซูยองกับแทยอนพาไปส่งโรงพยาบาลแทบจะไม่ทัน ซันนี่กับทิฟฟานี่อดหลับอดนอนไปหลายคืนเพราะต้องมาคอยเฝ้าดูแล ซอฮยอนต้องโดนผู้จัดการส่วนตัวด่าเพราะว่าไม่ยอมไปทำงาน แต่กลับมาเฝ้าฉันที่โรงพยาบาล
แต่คนที่ฉันอยากเจอกลับไม่มาหาฉันเลย...
ไม่แม้แต่จะโทรมาถามว่าโอเคมั้ย ยังไหวรึเปล่า...
ฉันนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเกือบสองอาทิตย์ สองอาทิตย์ที่เอาแต่ร้องไห้เพราะความเสียใจ...
จนคิดจะฆ่าตัวตาย... แต่ซูยองก็มาช่วยทันแล้วพาฉันกลับไปดูแลที่บ้าน
ฉันพยายามเข้าหางานให้มากขึ้น พยายามทำให้ตัวเองไม่เหงา จะได้ไม่มีเวลาไปคิดถึงคนๆนั้น คนใจร้ายที่ทิ้งให้ฉันเป็นแบบนี้ คนที่ทำร้ายฉันได้ขนาดนี้...
หลังจากกินยาเสร็จฉันก็เดินไปที่ห้องนอนตัวเอง ก็มันเหงานี่นาฉันก็เลยอยากร้องเพลงแก้เหงาบ้าง อีกอย่างช่วงนี้ฉันยังไม่ได้ซ้อมเลย ซ้อมๆไว้บ้างก็ดีเหมือนกันนะ
.
.
.
เสียงใสๆที่ดังขึ้นทำให้หญิงสาวอีกคนหนึ่งตื่น เธอนอนฟังเสียงนั้น เสียงที่แฝงไปด้วยความเศร้า ความรัก ความคิดถึง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมทองถึงตัดใจไม่ได้สักที ในเมื่อถูกเขาทำร้ายขนาดนั้น ทำไมถึงยังได้รักคนใจร้ายคนนั้นอยู่ เจสสิก้าลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องของฮโยยอน
“ผมทอง”เสียงใสเรียกพลางเคาะประตูสองสามที เหมือนคนในห้องรู้ว่าเธอมา ฮโยยอนเดินไปเปิดประตูให้เจสสิก้าแทบจะทันที
“ว่าไง อาจุ..”
“หยุดเลย” เจสสิก้ารีบดักคอ ร่างบางก้าวฉับๆเข้าไปในห้องของอีกคน แล้วนั่งที่เตียงโดยไม่ขอสักคำ ฮโยยอนมองตามพลางทำตาปริบๆเหมือนแมวงง ก่อนที่จะเดินตามไปนั่งข้างๆ
“เป็นไรไปอ่ะ”ฮโยยอนถามขึ้น
“ทำไมยังไม่ลืมเขาอ่ะ”
“ห๊ะ”
“ทำไมยังรักคนที่ชื่อซูยอนอยู่อีก”
“ไม่รู้สิ ก็มันยังรักอยู่นี่นา เขาเป็นรักครั้งแรก แล้วฉันก็ทรยศต่อเขาไม่ได้หรอก ... บางทีความรักมันก็เข้าใจยากนะ ฉันก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกัน” ฮโยยอนตอบยิ้มๆ แต่แววตากลับแฝงไปด้วยความเศร้าอย่างเห็นได้ชัด เจสสิก้าเอื้อมมือไปจับฝ่ามือขาวๆไว้ก่อนบีบเบาๆ
“ถ้ามันเจ็บนัก ก็เลือกเก็บไว้เฉพาะความทรงจำดีๆสิ”เจสสิก้าเอ่ยยิ้มๆ “ฉันก็เลือกเก็บเฉพาะความทรงจำดีๆที่เคยมีกับยูล ฉันไม่เคยเสียดายเวลาที่มันผ่านไป ฉันเลือกจะจดจำให้มันมีความหมายมากที่สุด อย่างน้อยเราก็เคยเลือกที่จะทำให้มันเป็นอย่างนั้น อีกอย่างเราก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว”
“มันยากนะ”ฮโยยอนตอบเสียงเบา ใบหน้าใสเริ่มกลั้นน้ำตา “ให้ผ่านไปในที่ที่มีความทรงจำ แต่กลับไม่เคยมีคนที่เคียงข้างกายมันเจ็บมากเลยนะรู้มั้ย”
“งั้นเธอเสียใจมั้ยที่เคยไปที่นั่นกับเขา”
“ไม่เลย”
“งั้นเธอก็เลือกจำว่าเคยมีความสุขกับที่นี่ยังไง ไม่ใช่ว่าไปเพื่อรอเจอกับความทุกข์เพียงอย่างเดียว” เจสสิก้าตอบพลางรั้งให้ฮโยยอนมาสบตาตัวเอง “อย่าเลือกจำว่าสูญเสียไปยังไง แต่จำให้ได้ว่าเคยมีความสุขเพราะเขามาขนาดไหน”
เสียงหวานปลอบใจอย่างอ่อนโยน ใบหน้าใสของทั้งคู่ที่เลื่อนเข้าหากันเหมือนมีแรงดึงดูด ลมหายใจอุ่นๆที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนริมฝีปากบางๆของทั้งคู่ชนกัน เจสสิก้าหลับตาพริ้มรับสัมผัสอบอุ่นที่ฮโยยอนมอบให้ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ตัว แต่เป็นเพราะว่าปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ต่างหาก
สัมผัสที่อ่อนหวานต้องหยุดลงเมื่อฮโยยอนผละออกมา
“ขอโทษนะ”ฮโยยอนเอ่ยเสียงเบา เจสสิก้าก้มหน้าหลบ ไม่ได้รู้สึกแย่กับสัมผัสเมื่อกี้นี้หรอก แต่มันรู้สึกเขินๆขึ้นมาซะเฉยๆ ฮโยยอนรั้งใบหน้าอีกคนให้สบตา ก่อนจะยิ้มเบาๆ
“ฉันจะพยายามลืมซูยอน ช่วยเป็นกำลังใจให้หน่อยนะ” ฮโยยอนเอ่ย
“ได้อยู่แล้ว สู้ๆนะ”เจสสิก้ายิ้มตอบ พลางชูสองนิ้วเป็นการบอกว่าสู้ๆ ฮโยยอนยิ้มตอบกับท่าทีนั้น
“ไปกินข้าวกันเถอะ”ฮโยยอนเอ่ยชวน เจสสิก้าพยักหน้าตอบ
ก่อนที่ทั้งคู่จะจูงมือไปที่ห้องครัวกัน
.
.
.
“ทำไมฮโยยังไม่ติดต่อมาอีกนะ อีกสองสามวันก็จะต้องถ่ายโฆษณาอยู่แล้ว” สาวร่างเล็กบ่นขึ้นมาเบาๆเมื่อแอบมารื้อตารางงานของฮโยยอนที่โน๊ตบุ๊คของซูยอง ร่างเล็กเช็คตารางงานอย่างละเอียดอีกรอบก่อนที่จะจดใส่โทรศัพท์ของตัวเอง โดยที่ไม่รู้ว่าซูยองเดินเข้าห้องมาแล้ว
“ทำอะไรยัยเตี้ย”ซูยองเอ่ยถาม ซันนี่รีบเก็บโทรศัพท์ตัวเองทันที ก่อนจะหันมายิ้มแกนๆให้ซูยอง
“ก็ป่าว....”ซันนี่ยิ้มอีกรอบก่อนลุกหนีแต่ซูยองกลับรั้งอีกคนไว้ ซันนี่สะดุ้งสุดตัว แต่ก็พยายามข่มความกลัวไว้
“ทีหลังอย่ามายุ่งย่ามกับของๆฉันอีก”ซูยองเอ่ยเบาๆ แต่ซันนี่กลับเริ่มฉุน
ไม่รู้ว่าจะโกรธทำไม...
รู้แต่ว่าไม่ชอบให้ทำตัวห่างเหินขนาดนี้!!..
“ทำไม แค่นี้ต้องหวงด้วยหรอ??”
“ไม่ได้หวง แค่ไม่ชอบ”ซูยองยังคงเอ่ยเสียงเรียบๆ ไม่ตอบกลับ แต่ซันนี่กลับโกรธจนควันออกหู ร่างเล็กไม่รอให้อีกคนพูดต่อ ขาสั้นๆก้าวออกจากห้องไปทันที ทิ้งซูยองไว้กับน้ำตาอีกครั้ง
ขอโทษนะ แต่ฉันไม่อยากให้เธอรู้ว่าฉันรักเธอมากนะ ซันนี่....
.
.
.
“วันนี้อยากไปเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษรึเปล่า”ฮโยยอนเอ่ยถามอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆกัน เจสสิก้าหันมายิ้มให้บางๆก่อนจะส่ายหัวดุ๊กดิ๊กที่ฮโยยอนดูยังไงก็น่ารักมากในสายตาเธอ
“ไม่เอาอ่ะ วันนี้อยากนอนอยู่บ้านกับผมทอง”ไม่พูดเปล่า มือบางๆยังฉวยโอกาสกอดเอวบางๆของอีกคนไว้ด้วย
“บ้า จะนอนทำไมทั้งวัน ไม่ออกไปเปิดหูเปิดตามั่งหรอ?”ฮโยยอนเอ่ยถามกลับ แม้ว่าแขนตัวเองจะเอื้อมไปกอดตอบอีกคน แต่เจสสิก้ากลับทำหน้าทะเล้นตอบ
“ไม่อยากเปิดหูเปิดตา อยากเปิดเสื้อผ้าคนแถวนี้มากกว่า”พูดพลางทำท่าจะมุดลงไปใต้ผ้าห่มอีกคน ส่วนฮโยยอนกลับดึงผ้าเป็นพัลวัน
“บ้า คนทะลึ่ง”ฮโยยอนค้อนวงโต ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ตอนแรกรึก็นึกว่าเจสสิก้าจะเป็นเคะ ทำไปทำมาดันกลับมาเป็นเมะจอมหื่นที่ถ้าเมื่อคืนไม่บอกว่าเหนื่อยก็คงไม่หยุด
“ทะลึ่งแล้วชอบมั้ย?”
“บ้า ไปอาบน้ำดีกว่า”เพราะคำถามที่ออกแนวตรงไปตรงมาทำเอาฮโยยอนไปไม่ถูก ร่างบางเลยเลี่ยงออกมาอาบน้ำ แต่ก็ยังไม่แคล้วโดนเจสสิก้าดึงกลับไปนอนบนเตียง ร่างบางไม่รอให้ฮโยยอนตั้งตัว รีบกระโดดค่อมทับก่อนกดจูบไปที่ริมฝีปากบางๆ ฮโยยอนตกใจเล็กน้อย มือเล็กๆทำท่าจะขัดขืนแต่สุดท้ายก็ใจอ่อน เจสสิก้าผละออกมาก่อนมองเรียวหน้าขาวๆข้างล่างแล้วอมยิ้มออกมา
“ถึงจะรู้ว่าเร็วไปก็เถอะ แต่ฉันก็อยากบอกเธอนะ ฉันรักเธอนะผมทอง”พูดพลางก้มจุมพิตหน้าผากขาวๆนั้น
“ฉันก็รักเธอเหมือนกันแหละ”ฮโยยอนยิ้มตอบคนด้านบน แต่เจสสิก้ากลับทำหน้าสลดลง จนฮโยยอนสังเกตได้
“เป็นอะไร...”ถามยังไม่ทันจบเจสสิก้าก็กดจูบลงที่ริมฝีปากบางอีกรอบ ลิ้นร้อนลุกล้ำเข้าโพรงปากหวานที่ไม่ว่าจะสัมผัสสักกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ มือบางของคนข้างบนเริ่มซุกซนลูบไล้ไปตามร่างกายของอีกคน ฮโยยอนที่งงๆแต่ก็ไม่ได้ต่อต้านร่างข้างบน ปล่อยให้อีกคนทำต่อไป แต่อยู่ๆเจสสิก้าก็หยุดมือลง ก่อนที่จะทิ้งตัวไปข้างๆปล่อยให้อีกคนมองตามอย่างงงๆ เจสสิก้าเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นน้ำตาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ
“ที่เธอยอมให้ฉันทำอย่างนี้ไม่ใช่เพราะเธอคิดว่าฉันเป็นซูยอนใช่ไหม”
“ฉันเคยหลุดชื่ออื่นนอกจากเจสสิก้าไหมล่ะ”ร่างบางตอบยิ้มๆพลางโอบกอด แล้วซุกหน้าตัวเองลงที่แผ่นหลังของอีกคน พลางส่งเสียงอู้อี้มาจากด้านหลัง “ถ้าไม่รักเธอแล้วจะให้ฉันรักใคร~~~~”
เจสสิก้าถึงกับยิ้มออกเมื่อร่างเล็กๆข้างหลังส่งเสียงน่ารักมาให้เธอฟัง ร่างบางยังคงร้องเพลงเสียงหลงๆ จังหวะเพี้ยนๆ ทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นนักร้องชื่อดัง ทำตัวรั่วๆไม่สมกับเป็นไอดอลสักนิด
แต่อะไรไม่รู้ ที่ทำให้เจสสิก้าคนนี้หลงรักได้ขนาดนี้
บางที่สเปกของเธออาจจะเป็นยัยรั่วคนนี้ก็ได้มั้ง.....
ยัยรั่วที่ฉันเรียกว่าผมทอง......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จบไปอีกตอน <อิไรต์กรีดร้อง>
แทบขาดใจ กว่าจะแต่งเรื่องให้ลงล็อคได้
เนื้อเรื่องก็เศร้า แล้วไรต์ดันโดนแฟนทิ้ง
เจ็บบบบบบบ!!!
ใครโสดอยากมีแฟนติดต่อไรต์ด่วน อ๊ะ ไม่ใช่แระ
ยังไงก็ฝากผลงานเรื่องสั้นหลายๆเรื่องไว้ด้วยนะคะ
เรื่องยาวก็มีแต่ยังไม่จบ
ฝากไว้ด้วยแล้วกัน
ฉันรักรีดเดอร์ทุกคนจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น