Hunting you, my dragon Prince Hanhyuk & etc.

ลำดับตอนที่ #5 : part 2 ไม่!! ชั้นไม่ลง!!! >_

บรื้นนนนนนน

 

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดด

 

 

เสียงรถของพ่อฮยอกแจที่ขับมาส่งลูกชายที่หน้าโรงเรียน  A ด้วยความเร็วสูง อันเนื่องมาจากเจ้าลูกชายตัวดีดันตื่นสายซะได้

 

“ พ่อ!! แล้วผมจะเข้าโรงเรียนได้ไงอ่า T0T ”

“ ชั้นจะไปรู้แกเรอะ ก็แกดันตื่นสายเองนี่ หาทางเข้าโรงเรียนเองละกัน -_-^ ”

“ โฮๆ ไอ้พ่อบ้า ทำไมไม่รู้จักปลุกผมมั่งเล่า =0=^ ”

“ แกรู้ได้ไงว่าชั้นไม่ปลุก ชั้นปลุกแกตั้งหลายรอบ ขนาดเอาฉาบมาตีใส่หูแกยังไม่ตื่น จนชั้นไปจ้างวงดุริยางค์โรงเรียนวัดข้างๆบ้านเรามาบรรเลงให้แกฟังแล้วแกยังไม่ตื่นเลย - -* ”

“ ง่า -0-; เค้าขอโต้ดดดด ”

“ ไม่เป็นไรหรอก อ่ะ! นี่ ข้อมูลต่างๆเกี่ยวกับเจ้าลูกชายของมาเฟียนั่น กว่าชั้นจะรวบรวมมาได้เยอะขนาดนี้ก็เกือบตายเลยนะนี่ ” พ่อของฮยอกแจยื่นซองสีน้ำตาลซองหนึ่งให้ฮยอกแจ ซึ่งข้างในซองนั้นก็บรรจุไปด้วยกระดาษเป็นสิบๆแผ่น

“ โห!! 0-0 คงเยอะมากเลยนะเนี่ย พ่อ ขอบคุณมากนะฮะ เราจะได้ตามเค้าพบเร็วๆ ฮี่ๆ ^0^ ”

“ อะ..เอ่อ จ้ะๆ ^^; ”

“ นี่พ่อเป็นอะไรรึป่าวน่ะ ถึงเหงื่อออกอ่ะ 0_o? ”

“ อ่ะ..เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก แต่แกห้ามเปิดก่อนที่ชั้นจะออกไปจากที่นี่นะ!! >_<; ”

“ อ้าววว ทำไมอ่า ”

“ มะ..ไม่มีอะไรหรอก (-_- ) ( -_-) (-_- ) ( -_-) ” พ่อของฮยอกแจรีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว

“ แหนะ แต่พ่อดูพิรุธๆนะ มีอะไรรึป่าว - -* ”

“ มะ.ไม่มี ไม่มี๊  ” พ่อของฮยอกแจรีบส่ายหน้าโดยทันควัน ทำให้ฮยอกแจรู้ทันทีว่าพ่อของเค้ามีอะไรปิดบังอยู่แน่ๆหรือไม่ก็ทำความผิดอะไรมา แต่เค้าก็ไม่ได้คิดจะคาดคั้นอะไรมาก เพราะงานที่รออยู่ข้างหน้ามันร้ายแรงมากยิ่งกว่า

“ เฮ้อออ~ ช่างเถอะ ไม่มีก็ไม่มี ”

“ อื้อ งะ..งั้นพ่อไปก่อนน้า ^^~ ”

“ อื้อ บ๊ายยบายน้า T0T~ ” ฮยอกแจพูดน้ำตาคลอ

“ ยะ..อย่าร้องไห้สิลูก T^Td สู้ๆเข้าไว้ แล้วพ่อจะรีบกลับมารับแก ”

“ ฮะ..ฮือออ พ่อผมคิดถึงพ่ออ่า Y0Y ” ฮยอกแจพูดพร้อมกับกระโดดเข้ากอดพ่อตัวเองทันที

“ โอ๋ๆๆๆๆ อย่าร้องนะลูก T-T ” พ่อฮยอกแจพูดอย่างเศร้าสร้อย เมื่อเห็นลูกตัวเองร้องไห้ ทำเอาเค้าแทบร้องไห้ตามไปด้วยเช่นกัน

“ ฮืออ พ่ออย่าลืมมารับผมนะ T0TV ”

“ อือ งั้นพ่อไปก่อนนะ บายลูก ” พ่อของฮยอกแจพูดพร้อมกับรีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อพ่อของฮยอกแจไปแล้ว ฮยอกแจก็รีบปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ พร้อมกับรีบเปิดซองสีน้ำตาลออกดูทันที

“ นะ..นี่มันอะไรกันเนี่ย? ” ฮยอกแจพูดอย่างงงงวย พร้อมกับค่อยเปิดดูข้อมูลในแต่ละหน้าไปด้วย

“ เค้าชื่อ ฮันกยอง ”

“ เค้าชื่อฮันกยอง ”

“ ชื่อ ฮันกยอง ”

“ และคือฮันกยอง ” และเมื่อฮยอกแจอ่านจนถึงหน้าสุดท้ายก็พบว่าเค้าถูกพ่อของเค้าหลอกเอาซะแล้ว เพราะมันไม่เห็นมีข้อมูลบ้าบออะไรเลย มีแค่ชื่อของคนคนนั้นอย่างเดียว แต่ดันพิมพ์มาเป็นสิบๆหน้า ‘ หนอยยยย นี่กะจะหลอกเค้าใช่มั๊ยยยยย ’ ฮยอกแจคิดในใจ

“ กร๊าซซซซซ ไอ้พ่อบ้า!!! นี่พ่อหลอกผมใช่ม้ายยยยยยยยยยยยย อ๊ากกกกกก อยากจะฆ่าพ่อตัวเองงงง  ” ฮยอกแจตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งทำให้ยามหน้าโรงเรียนที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที

“ ฮึ่มๆๆ -*- ชั้นอยากจะฆ่าคน อยากจะฆ่าคนโว๊ยยยย ” ฮยอกแจตะโกนออกมาอีกครั้งอย่างโมโห พร้อมกับเดินเข้าหน้าประตูโรงเรียนไป

“ อ่ะ..เอ่อ คุณครับเข้าไม่ได้นะครับ ” แต่ก็มีคนมาขัดฮยอกแจเอาไว้ ทำให้ฮยอกแจอารมณ์เสียทันที

“ มีอะไร- -* ทำไมชั้นถึงเข้าไม่ได้ ” ฮยอกแจหันไปมองคุณยามด้วยสายตาหน้าไก่ เล่นเอาคุณยามกลืนน้ำลายดังเอื๊อกเลยทีเดียว

“ ก็เพราะว่าคุณมาโรงเรียนสายใช่มั๊ย โรงเรียนนี้ถ้ามาโรงเรียนสายเมื่อไรก็ไม่ให้เข้า นอกจากจะยอมโดนหักคะแนน จดชื่อ พร้อมกับไปขึ้นทัณฑ์บนที่ห้องปกครอง ”

 

เอื๊อกกกกก ฮยอกแจกลืนน้ำลายเสียงดัง ‘ แค่มาโรงเรียนสาย มันต้องโดนมากขนาดนั้นเลยหรอวะ? โรงเรียนอะไรวะเนี่ยโหดว่ะ ’ ฮยอกแจคิดในใจ

 

 

“ อ่ะ..เอ่อ เกรงใจจัง  ^^; แหะๆ งั้นก็ไปก่อนน้า แล้วเดี๋ยวค่อยมาเจอกันใหม่ ” ฮยอกแจพูดกับคุณยาม

 

ฟ้าวววววววววววววว>>>>>เสียงฮยอกแจวิ่งออกมาจากหน้าโรงเรียนอย่างรวดเร็ว แล้วก็มาหยุดอยู่ตรงแถวๆข้างโรงเรียน

 

 

“ แฮ่กๆๆ แล้วชั้นจะทำยังไงวะเนี่ย? ถึงจะได้เข้าโรงเรียนได้ จะบ้าตายย ” ฮยอกแจพูดพร้อมกับใช้ความคิด

 

 

ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก

 

 

เวลาผ่านไปประมาณสิบห้านาทีฮยอกแจก็ยังคิดไม่ออก

 

 

ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก

 

 

ผ่านไปอีกสิบห้านาทีก็ยังคิดไม่ออกอีกเช่นกัน

 

 

จนกระทั่ง

 

แคร่ก แคร่ก ครืด ครืด เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ได้รับความสนใจจากฮยอกแจเป็นอย่างดี

 

 

“ หือ? 0_o ” ฮยอกแจรีบหันไปมองต้อนเสียงอย่างทันที แล้วก็เห็นลูกหมาตัวหนึ่งคลานออกมาจากช่องกำแพงของโรงเรียนที่เป็นรู แต่ถ้าใครไม่สังเกต ก็จะไม่เห็นเพราะมันมีพุ่มไม้บังอยู่

 

“ โอ้ มายก็อด พระเจ้าจอร์จทอดไข่(?) กรี๊ดดดดด โชคเข้าข้างชั้นแล้ว ฮิฮ่า >3< ” ฮยอกแจร้องออกมาอย่างดีใจและเสียงดัง ทำให้น้องหมาที่เพิ่งคลานออกมาจากช่องกำแพง ตกใจจนวิ่งขี้หลุดตูด(?)ออกไปทันที

 

ฮยอกแจค่อยๆเดินไปดูลาดเลาตรงช่องกำแพงทันที ก็พบว่ามันเป็นช่องที่ใหญ่พอสมควรที่จะให้นักเรียนผ่านได้เลยทีเดียว คิดได้ดังนั้น ฮยอกแจก็เลยค่อยๆคลานเข้าไปทันที แต่ยังไม่ทันที่จะโผล่หัวออกไปก็มีคนโผล่หัวเข้ามาจากช่องด้านในโรงเรียนทันที

“ จ๊ะเอ๋!! มาโรงเรียนสายกันอีกแล้วหรอ? มาๆมาให้จับซะดีๆ ^^* ”

“ กรี๊ดดดดดด ม่ายยยยยย T^T ” ‘ ประธานนักเรียนแน่ๆเลย T0T ทำไมชีวิตชั้นมันถึงซวยขนาดนี้เนี่ย? ’ ฮยอกแจคิดในใจ พร้อมกับรีบพลิกตัวกลับออกไปทางออกที่นอกโรงเรียน แล้วรีบคลานออกไปอย่างรวดเร็วทันที

“ จะไปไหน - -^ ” เค้าคนนั้นพูดขึ้น พร้อมกับรีบจับขาฮยอกแจไว้ได้ทันท่วงที แต่ฮยอกแจก็ไม่ยอมรีบดิ้นๆทันที

“ ปล่อยๆๆปล่อยน้า ปล่อยชั้นน้า ~ T0T~ ”

“ ไม่ปล่อย ปล่อยให้โง่อ่ะดิ มาซะดีๆ เจ้านักเรียนทำความผิด ฮี่ๆ ^^* ” และแล้วคนตัวเล็กก็ย่อมสู้กำลังของคนตัวโตไม่ได้ ทำให้ฮยอกแจถูกดึงเข้ามาในโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

 

“ แฮ่กกๆๆ เหนื่อยชะมัดเลย ” ฮยอกแจพูดออกมา

“ ก็บอกแล้ว แล้วจะหนีทำไม ยอมให้จับตั้งแต่แรกก็จบแล้ว ” คนตรงหน้าพูดขึ้น

“ หะ..เฮ้ยยยย ม่ายยยยย T0T ” ฮยอกแจพูดพร้อมกับรีบวิ่งขึ้นไปปีนต้นทุเรียนที่อยู่ข้างๆกำแพงทันที

“ ลงมาเดี๋ยวนี้นะ!!! ” คนตัวโตสั่ง

“ ไม่ลง !!!! >_< ” ฮยอกแจตะโกนลงไป ‘ เรื่องอะไรจะยอมให้โดนจับเล่าไอ้บ้า ’ ฮยอกแจคิดในใจ

“ จะลงหรือไม่ลง =_= ”

“ ม่ายยยยย!!!! >_< ”

“ ชั้นจะถามนายอีกครั้งว่า นายจะลงหรือไม่ลง - -* ”

“ ไม่!!! ”

“ โอเค ได้!! ” คนตัวโตตรงหน้าพูดพร้อมกับย่างสามขุมมาที่ต้นทุเรียน พร้อมกับเขย่าๆๆ ทันที เล่นเอาลูกทุเรียนที่กำลังจะสุก แทบจะหล่นลงมาโดนหัวของเค้าและฮยอกแจเลยทีเดียว

“ หวะ..เหวออ นายจะทำอะไรอ่า T^T ม่ายน้า ” ฮยอกแจพูดพร้อมกับรีบเกาะกิ่งทุเรียนไว้แน่น เนื่องจากคนตัวโตข้างล่างมีพละกำลังอย่างมากล้ำ สามารถทำให้ต้นทุเรียนเขย่าได้เหมือนแผ่นดินไหว 7.6 ริกเตอร์เลยทีเดียว ( เว่อร์ไป T0T ) 

“ ก็ทำให้นายลงมายังไงล่ะ ย้ากกกกกก ” แล้วคนข้างล่างก็เพิ่มแรงเขย่าเป็นเท่าตัว ทำให้ฮยอกแจหล่นลงมาได้อย่างง่ายดายยิ่งกว่าลิงกินกล้วย ( เกี่ยวตรงไหน? - -; )

“ กรี๊ดดดดดดดด ม่ายยยยยย T0T พ่อแม่ช่วยด้วยย ” ฮยอกแจพูดออกมาอย่างหวาดเสียวทันทีที่ตัวเองหล่นลงมาจากกิ่งทุเรียน

 

 

ตุ้บบบบบบบ

 

 

พลั่กกกก

 

แต่ก็ยังถือว่าเป็นโชคดีหรือไม่ดีของฮยอกแจไปที่ดันหล่นลงมาทับคนข้างล่างพอดี

 

“ อุ้ยย ซวยแน่ๆ T-T ” ฮยอกแจพูดออกมาเบาๆ

“ เออ ซวยแน่ๆ แต่ตอนนี้ช่วยลุกออกไปจากตัวชั้นซักทีได้ม้ายยยย ชั้นหนักนะโว้ยยยย ”  

“ เออ ลุกก็ได้ -*- ” ฮยอกแจพูด

 

และเมื่อฮยอกแจลุกขึ้น คนตัวโตตรงหน้าก็รีบลากฮยอกแจออกไปจากตรงนั้นทันที แล้วมาหยุดที่ม้านั่งใต้ต้นตะขบ

 

“ เอาล่ะ นายชื่ออะไรว่ามา ”

“ เอ่อ..แล้วนายจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ? ” ฮยอกแจถาม

“ นายนี่กวนนะ ไม่รู้กฎของโรงเรียนเรารึไง - -* ”

“ ระ..รู้สิ  ” ฮยอกแจโกหกอย่างหน้าด้านๆ

“ งั้นมันเป็นยังไงว่ามาซิ ^^* ” คนตัวโตตรงหน้าถามฮยอกแจ พร้อมกับทำหน้าโหดๆใส่ ประมาณว่าถ้านายตอบไม่ได้นายตายแน่

“ อ่ะ เอ่อ...คือ ^^; ”

“ ว่าไงล่า ^^* ”

“ เอ่อ ก็ต้องโดนจดชื่อไงล่ะ ทำทัณฑ์บน อะไรประมาณนี้ชิมะ? ”  ฮยอกแจพูดตามที่คุณยามบอกมา

“ ถูกแล้วล่ะ แต่นายลืมอะไรไปอย่างนึงนะ  หึหึ ^^ ” คนตัวโตตรงหน้าพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าฮยอกแจ

“ อ่า...อะไรหยอ? แหะๆ ^^; ” ฮยอกแจยิ้มเหงื่อตก

“ ก็ที่มันบอกว่าถ้าใครมาโรงเรียนสายก็จะต้องไปช่วยงานฝ่ายประธานนักเรียนจนกว่า พวกชั้นจะพอใจน่ะสิ ^^* ”

“ กรี๊ดดดดดด ม่ายยยยยยยจริ๊งงงงงงงงง T0T ~ ”

“ จริงสิ  ”

“ สวรรค์กลั่นแกล้งชัดๆ T_T อ๊ะ! นั่นอะไรน่ะ 0_o? ” ฮยอกแจพูดอย่างตกใจพร้อมกับชี้มือไปที่ข้างหลังของนายประธานนักเรียน และเมื่อคนคนนั้นเผลอหันไปมองตาม ฮยอกแจจึงรีบฉวยโอกาสนี้ สปีดเกียร์เทอร์โบโคกระบือออกไปในทันที ทิ้งไว้แต่ฝุ่นและคุณประธานนักเรียนที่มองตามจุดที่ฮยอกแจชี้ให้ดูอย่างงงๆ

“ ไหน? อ้าวว หะ หือ? หายไปไหนล่ะเนี่ย?  อย่าคิดว่าจะหนีชั้นรอด หึหึ ^^* ”  ฮันกยองพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย ‘ วันนี้ปล่อยไปก่อนละกัน แล้วเดี๋ยวเราจะได้เจอกันอีก ลี ฮยอกแจ หึหึ  ’ ฮันกยองคิดในใจก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างสบายใจในทันที


-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ถ้าทุกคนสงสัยกันว่า

ทำไมป๋าฮันของเราถึงรู้จักชื่อฮยอกได้

ทั้งๆที่ฮยอกไม่ได้บอก

ไร้ท์เตอร์ขอบอกว่าเป็นความลับจ้า ^^

โปรดติดตามกันต่อไป

ขอเม้นท์+โหวต กันบ้างนะเคอะ T^T

please เห็นแก่ไร้ท์เตอร์ตัวดำๆ เอ้ยย ตาดำๆ เถอะ