ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : part 3 อย่าบอกนะว่า....[100%] แก้ไขแล้วจ้า
"กลับมาแล้วคร้าบ พ่อคร้าบ แม่คร้าบบ" ฮยอกแจพูดอย่างอารมณ์ดี พร้อมแหกปากตะโกนเรียกพ่อแม่ซะลั่นบ้าน [ ตะกี้แกยังอารมณ์ไม่ดีอยู่ไม่ใช่เรอะ-ฮยอก จาก คนเขียน ]
"เอ่อ..คุณท่านทั้งสองไม่อยู่บ้านกันครับคุณหนู" คุณพ่อบ้านพูดขึ้น
"อ้าว แล้วคุณพ่อกะคุณแม่ไปไหนกันซะล่ะ"
"เอ่อ...คุณท่านไปโรงแรม reflection กันน่ะครับ แล้วคุณท่านก็ฝากบอกด้วยว่าให้คุณหนูไปหาคุณท่านด้วยครับที่ชั้น 3 ห้อง vip "
"อ่อ....ครับ ขอบคุณมากนะครับ" ฮยอกแจโค้งหัวให้คุณพ่อบ้านหนึ่งที[มารยาทช่างดีงาม=_=;]
ฮยอกแจรีบวิ่งออกจากบ้านแล้วไปโบกรถเมล์ ความจริงก็มีคนขับรถอยู่หรอก แต่เค้าชอบการนั่งรถเมล์มากกว่านี่นา ทำไงได้ล่ะ
เมื่อถึงโรงแรม เค้าก็รีบไปยังห้องที่คุณพ่อ-คุณแม่เค้ารออยู่ พร้อมกับรีบเปิดประตูเข้าไปอย่างรีบร้อน
"แฮ่ก! แฮ่ก! ผมมาแล้วครับ คุณพ่อคุณแม่มีธุระอะไรรึป่าวครับถึงเรียกผมมาที่นี่"
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ครอบครัวของซีวอน เค้าเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกเมื่อวานนี่เอง ก็เลยว่าจะมากินข้าวด้วยกัน"
"จริงหรอครับแม่!" ฮยอกแจถามอย่างตื่นเต้น การรอคอยกำลังจะจบแล้วหรอ เค้าจะได้เจอซีวอนแล้วใช่มั้ย ความคิดต่างๆประเดประดังเข้ามา
"ใช่ จริงจ้ะลูก^^"
"เย่! ยะฮู้ ยิปปี้" ฮยอกแจกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ โดยที่ไม่รู้เล้ยว่า....เค้าน่ะเคยเจอซีวอนมาแล้ว พร้อมกับทะเลาะกันมาเรียบร้อยแล้วด้วย
ฝ่ายซีวอน ก็ดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้เจอฮยอกแจ ได้แต่นั่งยุกยิกๆยิ้มไปยิ้มมาคนเดียว พลางคิดถึงหน้าคนตัวเล็ก เมื่อหลายปีก่อน
ก๊อก ก๊อก
"อ้าว คุณแม่ซีวอนน่าจะมาแล้วแน่ๆเลยลูก"
"เข้ามาได้เล้ย จีอึน"พ่อฮยอกแจพูด
"อ้าว! สวัสดี นาโฮ เยอึน เป็นไงบ้างพวกเทอ" แม่ของซีวอนพูดทักทายพ่อแม่ของฮยอกแจ
"สวัสดีครับคุณน้า"ฮยอกแจสวัสดีแม่ของซีวอน
"อ้าว ดีจ้ะ นี่ฮยอกหรอ เเหมน่ารักจังเลยน้า"เทอพูดพร้อมกับหยิกแก้มฮยอกแจอย่างหมั่นเขี้ยว
"อ้าว! แล้วซีวอนล่ะครับ" ฮยอกแจถามหาซีวอน
"อ๋อ! เดี๋ยวเค้าตามมาน่ะ นั่นไง มาพอดีเลย ซีวอนมาหาฮยอกเร้วว^^" แม่ของซีวอนรีบเรียกลูกชายตัวเองที่เพิ่งเดินเข้ามา แต่ฮยอกแจมองไม่เห็น เพราะเค้ายืนหันหลังให้ประตู
ฝ่ายซีวอนก็ดีใจ จนกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาฮยอกแจอย่างรวดเร็ว พร้อมกับที่ฮยอกแจหันหน้ามาทางเค้าพอดี
"เฮ้ย! / หะ เฮ้ย นาย..." เสียงของฮยอกแจกะซีวอนดังขึ้นพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย หุหุ
อึ้งไปชั่วขณะ....
...
...................
"ยะ อย่า บอกนะว่า นายคือ....."ฮยอกแจพูดขึ้น พร้อมทั้งชี้หน้าซีวอน
"ซีวอน!"
"ฮยอกแจ!"
=0=;>>>>>>>>>> สีหน้าของฮยอกแจ
=[]=>>>>>>>>>> สีหน้าของซีวอน
ฮยอกแจเริ่มคิดกังวลเมื่อเพื่อนรักของเค้ากลายเป็นศัตรูเพียงไม่กี่ชั่วโมง จึงคิดจะขอโทษ
แต่........................
" นี่! ฮยอกแจนายเองหรอ ที่ปารองเท้าใส่หัวชั้นน่ะ ไม่นึกเลยนะว่านายจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ "
ปี๊ดด!-----------------> -*-
" หนะ หนอย! ซีวอน นายก็เหมือนกันนั่นแหละ เปลี่ยนไปได้ตั้งมากมาย ก็ชั้นบอกแล้วไงว่ามันเป็นอุบัติเหตุๆน่ะ ไม่เข้าใจรึไง ห๊า "
" เออ! ไม่เข้าใจ "
ทางด้านฝ่ายพ่อแม่ของทั้งสองคนต่างก็งงเป็นผู้ใหญ่ตาแตก? หันมามองพวกเขากันอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมลูกๆของพวกเค้าที่เพิ่งเจอกัน แทนที่จะกอดกัน กลับมายืนโซโล่ด่ากันจนไฟจะไหม้ห้องอยู่แล้ว
@#[]=-+'''''''''''=%$#2)(_^&**********@
" เอ่อ ..........พวกลูกๆ " คุณพ่อขัดขึ้น
" เออ...............ทำไม? บลาๆๆๆๆๆๆๆ " เสียงน้ำลายของฮยอกแจ
" แม่ง โฟร้ย .....ฟ่อดแฟ่ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงน้ำลายของซีวอน
ทั้งสองยังคงไม่ได้ยิน ต่างก็ยังทำสงครามน้ำลายกันอย่างไม่หยุดหย่อน
" นี่! นี่! พวกลูกๆ " ดังอีกนิ้ดส..(จะได้ยินไม๊น้อ?)
" ฟ่อดแฟ่ดดดด แพร่ดดๆปู๊ดดป๊าดดดด " ทั้งสองก็ยังคงไม่ได้ยิน ยืนพ่นน้ำลายใส่กันอย่างเมามันในอารม?
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...
" โว๊ย!!!! พวกลูกๆ ได้ยินกันม้ายยยยย!!!!!!! " ดังค่ดๆจนถึงขั้นตะโกน
" หือ? " ได้ผลทันที
" เฮ่อ~ " พ่อของฮยอกแจถอนหายใจอย่างเหนื่อยกับการใช้พลังของตน พร้อมพูดว่า
" พวกลูกๆเป็นอะไรกันรึป่าว เห็นทะเลาะกันใหญ่เลย "
" ป่าวครับ / ไม่ครับ "
" ถ้าไม่เป็นไร แล้วทำไมไม่ดีใจที่ได้เจอกันล่ะ "
" ไม่นิครับ / ไม่ฮะ "
" ทำไมล่ะ "
" ก้อไอ้นี่มันกวนผม / ก็ฮยอกแจเค้าปารองเท้าใส่หัวผม "
" เอ๊ะ! ยังไง ก็บอกว่าอุบัติเหตุ "
" อุบัติเหตุที่ชั้นหัวโนกลับบ้านน่ะนะ เฮอะ "
ทั้งสองตั้งท่าจะทะเลาะกันอีกครั้ง ผู้เป็นพ่อเห็นท่าไม่ดี จึงรีบห้ามทัพไว้โดยทันควัน
" พอเลยๆ ทั้งสองคน มาทานข้าวกันก่อนแล้วค่อยคุยกัน "
" ฮะ " ทั้งสองรับคำ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ แต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาไปยังฝั่งตรงข้าม
ทั้งสองครอบครัวต่างทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ พวกผู้ใหญ่ก็สนทนากันอย่างออกรสชาติ
แต่.............................
พวกเด็กๆนี่สิ
" แง่ง- -* "
" แง่งง -*- "
ทั้งสองต่างส่งสายตาพิฆาตไปให้กันอย่างไม่ขาดสาย โดยที่รังสีอำมหิตเริ่มแผ่ขยายออกมาทั่วบริเวณโต๊ะอาหาร
" อะ..เอ่อ พวกลูกๆ ถือซะว่าพ่อขอร้องเถอะนะ กินข้าวกันเถอะ T^T " พ่อของฮยอกแจขอร้อง เพราะบรรยากาศแบบนี้ทำเอาเขาแทบทานข้าวไม่ลงเลยทีเดียว
" ก็ได้ นี่เห็นแก่พ่อหรอกนะ " ฮยอกแจพูดพร้อมกับตักตักข้าวใส่ปากคำโตๆ แต่ก็ยังมีสายตาพิฆาตอยู่ดี เล่นเอาผู้เป็นพ่อเหนื่อยใจทันที
สรุป เย็นนั้นก้อเป็นการทานข้าว อันมีบรรยากาศอึมครึมมากที่สุดเท่าที่พวกคุณพ่อกะคุณแม่เคยเจอกันมาทีเดียว เล่นเอาแทบลมจับ
ซึ่งทั้งสามก็เล็งเห็นปัญหานี้ โดยคิดว่าจะต้องหาทางปรึกษาหารือ หาทางแก้ไขปัญหานี้โดยด่วนที่ซู้ดดดด ไม่งั้น...พวกเขาได้บ้าตายกันแน่ๆ...
--------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วนะเคอะ
ถึงเม้นจะไม่ถึง 30 ก้อเหอะ
ตอนหน้า ว่าจะเอาคยูมินมาลง
ยังไงก้อช่วยกันติดตามฟิคเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่าน
ขอคอมเม้นด้วยก้อดีนะเคอะ
"เอ่อ..คุณท่านทั้งสองไม่อยู่บ้านกันครับคุณหนู" คุณพ่อบ้านพูดขึ้น
"อ้าว แล้วคุณพ่อกะคุณแม่ไปไหนกันซะล่ะ"
"เอ่อ...คุณท่านไปโรงแรม reflection กันน่ะครับ แล้วคุณท่านก็ฝากบอกด้วยว่าให้คุณหนูไปหาคุณท่านด้วยครับที่ชั้น 3 ห้อง vip "
"อ่อ....ครับ ขอบคุณมากนะครับ" ฮยอกแจโค้งหัวให้คุณพ่อบ้านหนึ่งที[มารยาทช่างดีงาม=_=;]
ฮยอกแจรีบวิ่งออกจากบ้านแล้วไปโบกรถเมล์ ความจริงก็มีคนขับรถอยู่หรอก แต่เค้าชอบการนั่งรถเมล์มากกว่านี่นา ทำไงได้ล่ะ
เมื่อถึงโรงแรม เค้าก็รีบไปยังห้องที่คุณพ่อ-คุณแม่เค้ารออยู่ พร้อมกับรีบเปิดประตูเข้าไปอย่างรีบร้อน
"แฮ่ก! แฮ่ก! ผมมาแล้วครับ คุณพ่อคุณแม่มีธุระอะไรรึป่าวครับถึงเรียกผมมาที่นี่"
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ครอบครัวของซีวอน เค้าเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกเมื่อวานนี่เอง ก็เลยว่าจะมากินข้าวด้วยกัน"
"จริงหรอครับแม่!" ฮยอกแจถามอย่างตื่นเต้น การรอคอยกำลังจะจบแล้วหรอ เค้าจะได้เจอซีวอนแล้วใช่มั้ย ความคิดต่างๆประเดประดังเข้ามา
"ใช่ จริงจ้ะลูก^^"
"เย่! ยะฮู้ ยิปปี้" ฮยอกแจกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ โดยที่ไม่รู้เล้ยว่า....เค้าน่ะเคยเจอซีวอนมาแล้ว พร้อมกับทะเลาะกันมาเรียบร้อยแล้วด้วย
ฝ่ายซีวอน ก็ดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้เจอฮยอกแจ ได้แต่นั่งยุกยิกๆยิ้มไปยิ้มมาคนเดียว พลางคิดถึงหน้าคนตัวเล็ก เมื่อหลายปีก่อน
ก๊อก ก๊อก
"อ้าว คุณแม่ซีวอนน่าจะมาแล้วแน่ๆเลยลูก"
"เข้ามาได้เล้ย จีอึน"พ่อฮยอกแจพูด
"อ้าว! สวัสดี นาโฮ เยอึน เป็นไงบ้างพวกเทอ" แม่ของซีวอนพูดทักทายพ่อแม่ของฮยอกแจ
"สวัสดีครับคุณน้า"ฮยอกแจสวัสดีแม่ของซีวอน
"อ้าว ดีจ้ะ นี่ฮยอกหรอ เเหมน่ารักจังเลยน้า"เทอพูดพร้อมกับหยิกแก้มฮยอกแจอย่างหมั่นเขี้ยว
"อ้าว! แล้วซีวอนล่ะครับ" ฮยอกแจถามหาซีวอน
"อ๋อ! เดี๋ยวเค้าตามมาน่ะ นั่นไง มาพอดีเลย ซีวอนมาหาฮยอกเร้วว^^" แม่ของซีวอนรีบเรียกลูกชายตัวเองที่เพิ่งเดินเข้ามา แต่ฮยอกแจมองไม่เห็น เพราะเค้ายืนหันหลังให้ประตู
ฝ่ายซีวอนก็ดีใจ จนกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาฮยอกแจอย่างรวดเร็ว พร้อมกับที่ฮยอกแจหันหน้ามาทางเค้าพอดี
"เฮ้ย! / หะ เฮ้ย นาย..." เสียงของฮยอกแจกะซีวอนดังขึ้นพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย หุหุ
อึ้งไปชั่วขณะ....
...
...................
"ยะ อย่า บอกนะว่า นายคือ....."ฮยอกแจพูดขึ้น พร้อมทั้งชี้หน้าซีวอน
"ซีวอน!"
"ฮยอกแจ!"
=0=;>>>>>>>>>> สีหน้าของฮยอกแจ
=[]=>>>>>>>>>> สีหน้าของซีวอน
ฮยอกแจเริ่มคิดกังวลเมื่อเพื่อนรักของเค้ากลายเป็นศัตรูเพียงไม่กี่ชั่วโมง จึงคิดจะขอโทษ
แต่........................
" นี่! ฮยอกแจนายเองหรอ ที่ปารองเท้าใส่หัวชั้นน่ะ ไม่นึกเลยนะว่านายจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ "
ปี๊ดด!-----------------> -*-
" หนะ หนอย! ซีวอน นายก็เหมือนกันนั่นแหละ เปลี่ยนไปได้ตั้งมากมาย ก็ชั้นบอกแล้วไงว่ามันเป็นอุบัติเหตุๆน่ะ ไม่เข้าใจรึไง ห๊า "
" เออ! ไม่เข้าใจ "
ทางด้านฝ่ายพ่อแม่ของทั้งสองคนต่างก็งงเป็นผู้ใหญ่ตาแตก? หันมามองพวกเขากันอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมลูกๆของพวกเค้าที่เพิ่งเจอกัน แทนที่จะกอดกัน กลับมายืนโซโล่ด่ากันจนไฟจะไหม้ห้องอยู่แล้ว
@#[]=-+'''''''''''=%$#2)(_^&**********@
" เอ่อ ..........พวกลูกๆ " คุณพ่อขัดขึ้น
" เออ...............ทำไม? บลาๆๆๆๆๆๆๆ " เสียงน้ำลายของฮยอกแจ
" แม่ง โฟร้ย .....ฟ่อดแฟ่ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงน้ำลายของซีวอน
ทั้งสองยังคงไม่ได้ยิน ต่างก็ยังทำสงครามน้ำลายกันอย่างไม่หยุดหย่อน
" นี่! นี่! พวกลูกๆ " ดังอีกนิ้ดส..(จะได้ยินไม๊น้อ?)
" ฟ่อดแฟ่ดดดด แพร่ดดๆปู๊ดดป๊าดดดด " ทั้งสองก็ยังคงไม่ได้ยิน ยืนพ่นน้ำลายใส่กันอย่างเมามันในอารม?
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...
" โว๊ย!!!! พวกลูกๆ ได้ยินกันม้ายยยยย!!!!!!! " ดังค่ดๆจนถึงขั้นตะโกน
" หือ? " ได้ผลทันที
" เฮ่อ~ " พ่อของฮยอกแจถอนหายใจอย่างเหนื่อยกับการใช้พลังของตน พร้อมพูดว่า
" พวกลูกๆเป็นอะไรกันรึป่าว เห็นทะเลาะกันใหญ่เลย "
" ป่าวครับ / ไม่ครับ "
" ถ้าไม่เป็นไร แล้วทำไมไม่ดีใจที่ได้เจอกันล่ะ "
" ไม่นิครับ / ไม่ฮะ "
" ทำไมล่ะ "
" ก้อไอ้นี่มันกวนผม / ก็ฮยอกแจเค้าปารองเท้าใส่หัวผม "
" เอ๊ะ! ยังไง ก็บอกว่าอุบัติเหตุ "
" อุบัติเหตุที่ชั้นหัวโนกลับบ้านน่ะนะ เฮอะ "
ทั้งสองตั้งท่าจะทะเลาะกันอีกครั้ง ผู้เป็นพ่อเห็นท่าไม่ดี จึงรีบห้ามทัพไว้โดยทันควัน
" พอเลยๆ ทั้งสองคน มาทานข้าวกันก่อนแล้วค่อยคุยกัน "
" ฮะ " ทั้งสองรับคำ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ แต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาไปยังฝั่งตรงข้าม
ทั้งสองครอบครัวต่างทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ พวกผู้ใหญ่ก็สนทนากันอย่างออกรสชาติ
แต่.............................
พวกเด็กๆนี่สิ
" แง่ง- -* "
" แง่งง -*- "
ทั้งสองต่างส่งสายตาพิฆาตไปให้กันอย่างไม่ขาดสาย โดยที่รังสีอำมหิตเริ่มแผ่ขยายออกมาทั่วบริเวณโต๊ะอาหาร
" อะ..เอ่อ พวกลูกๆ ถือซะว่าพ่อขอร้องเถอะนะ กินข้าวกันเถอะ T^T " พ่อของฮยอกแจขอร้อง เพราะบรรยากาศแบบนี้ทำเอาเขาแทบทานข้าวไม่ลงเลยทีเดียว
" ก็ได้ นี่เห็นแก่พ่อหรอกนะ " ฮยอกแจพูดพร้อมกับตักตักข้าวใส่ปากคำโตๆ แต่ก็ยังมีสายตาพิฆาตอยู่ดี เล่นเอาผู้เป็นพ่อเหนื่อยใจทันที
สรุป เย็นนั้นก้อเป็นการทานข้าว อันมีบรรยากาศอึมครึมมากที่สุดเท่าที่พวกคุณพ่อกะคุณแม่เคยเจอกันมาทีเดียว เล่นเอาแทบลมจับ
ซึ่งทั้งสามก็เล็งเห็นปัญหานี้ โดยคิดว่าจะต้องหาทางปรึกษาหารือ หาทางแก้ไขปัญหานี้โดยด่วนที่ซู้ดดดด ไม่งั้น...พวกเขาได้บ้าตายกันแน่ๆ...
--------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วนะเคอะ
ถึงเม้นจะไม่ถึง 30 ก้อเหอะ
ตอนหน้า ว่าจะเอาคยูมินมาลง
ยังไงก้อช่วยกันติดตามฟิคเรื่องนี้ต่อไปเรื่อยๆนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่าน
ขอคอมเม้นด้วยก้อดีนะเคอะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น