คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : ว่าด้วยการเอาเฮียเบียไปกองไว้ข้างทาง
28
“ลูเคียเป็นอะไรไม่สนุกเหรอ” เร็นจิถามเพื่อนที่เดินเหม่อๆมาเกือบตลอดทาง ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนชวนมาเที่ยวงานเองแท้ๆ
มันมีเรื่องอะไรกันยัยลูเคียถึงได้ซึมขนาดนี้
เจ้าอิจิโกะมันไปทำอะไรหรือเปล่า
“เปล่า ข้าก็แค่คิดนู้นคิดนี้นะ” ลูเคียพูดจากลบเกลื่อนแต่ยังไงก็ปิดเพื่อนไม่มิด มือใหญ่ของเร็นจินั้นเอื้อมมาลูบหัวคนชอบคิดมาก
“จะคิดอะไรก็คิดไป แต่ถ้าเหนื่อยก็ให้คนอื่นเขาช่วยคิดบ้าง ข้าเป็นห่วง” เร็นจิยิ้มให้นิดๆตามสไตล์ คำพูดที่สั้นๆตามนิสัยแต่มันก็มากพอที่จะบอกถึงความห่วงใย
“ขอบคุณเร็นจิ แต่ข้าแค่คิดเรื่องงี่เง่านะ”
เรื่องงี่เง่า เรื่องงี่เง่าของเจ้ามีข้าบ้างหรือเปล่าลูเคีย
เร็นจิได้แต่คิดไม่กล้าจะถาม กลัวว่าสายสัมพันธ์ที่ยาวนานนี้มันจะขาดลงไป เพียงเพราะคำๆเดียว
“ตามใจข้าก็ใช่จะว่างฟังเรื่องของเจ้าตลอดๆหรอก”
ผัวะ
ฝ่ามืออรหันต์ตบหลังเจ้าคนพูดกวนทำเอาอารมณ์ซึ้งหายไปไม่หมด ฝ่ามือน้อยที่แรงมันไม่น้อยทำเอาเร็นจิแทบลง
“ทำอะไรยัยบ้า”
“ที่จะถามน่าจะเป็นข้ามากกว่า อะไรเจาะปากเจ้ามาพูดห๊ะ พูดกับสุภาพสตรีบ้านไหนเขาพูดอย่างนี้”
ลูเคียเท้าสะเอวชี้หน้าด่าคนตัวสูงกว่าอย่างคนเหนือกว่ามั่นใจว่ายังไงอีกฝ่ายก็ไม่เถียงแน่ ใบหน้าหวานออกจะเชิดๆเป็นเหมือนเก่าไม่ดูซึมกระทือเหมือนกับตอนแรก
“สวย” เร็นจิพูดออกไปเบาๆ แต่ลูเคียยังไงยิน ใบหน้าหวานนั้นแดงน้อยๆกับคำชมที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน
“ตะกี้เจ้าว่าอะไรนะ” ลูเคียถามแบบไม่แน่ใจกับคำได้ยิน หัวของเร็นจินั้นก็หมุนติ้วๆหาทางแก้ตัว
“กะ ก็ชุดยูคาตะที่เจ้าใส่นะสวยดีเพิ่งสังเกตทำเอาเจ้าน่าเกลียดน้อยลงไปเยอะเลย”
“เจ้าเร็นจิเจ้าชมชุดข้าว่าสวย”
“ก็ เออใช่” เร็นจิรับคำเบาๆ รู้ถึงรัศมีอันตรายที่โพล่งพุ่งออกมาจากลูเคีย
ให้ตายซิไม่น่าไปพูดเรื่องสวยไม่สวยกับผู้หญิงเลย
“เจ้าชมว่าชุดสวยแต่ข้าไม่สวยใช่ไหม ตายซะเร็นจิ” ลูเคียเข้าโหมดนางมารร้ายเต็มที่ เร็นจิก็ได้แต่ยอมน้อมรับชะตากรรมไม่กล้าหนี
ขอแค่นี้ ขอแค่ให้เข้าใกล้หัวใจซะนิดก็พอแล้ว
เซย์หวัดดีคุยกับตามประสาเจนะจ๊ะ
ดีจ้าทุกๆคนนะค่ะ เจมารายงานตัวแล้วจ้าหลังจากกลับมาจากทะเล๊ ทะเลเอาชีวิตรอดมาจากเรื่อโบ๊ด(เวอร์ไปเปล่าแก) แหะแหะ ตอนนี้เป็นตอนที่เฮียเบียแกไม่มีบทโผล่มาเลยถือว่าปล่อยๆให้คนอื่นเขาบ้าง เดี่ยวเรื่องจะไม่มีสีสันเพราะรู้สึกว่าตอนนี้เรื่องเราชักเงียบเหงาเพื่อนหายหมด นิยายออกแฟนตาซีเรื่องใหม่ก็ไม่มีใครแล
โอ๊ย ไอ้เจเครียด+เศร้าสุดซึ้ง อย่าพึ่งทิ้งกันนะจ๊ะเรื่องนี้ใกล้จบแล้วไม่น่าจะเกินห้าตอน ใกล้แล้วจริงๆ พอแต่เรื่องนี้จบแล้วก็ต้องมาพิจารณาตัวเองต่อว่าจะแต่งฟิคเบียxลูต่อไปดีมั๊ย เพราะพล๊อตมันมีอยู่ ไว้ถ้าแต่จบแล้วจะลองเอาพล๊อตคร่าวๆมาให้ดู(ถ้าเราแต่ต่อนะ)
รู้สึกว่าช่วงนี้จะพูดมากแหะสงสัยเป็นเพราะจิตตกตามประสาคนจะขึ้นม.6 เจก็พูดแค่นี้ละจ๊ะ รักๆทุกคนนะจ๊ะ(รักเจบ้างนะไม่ต้องมากแต่ขอทุกวัน)
บ้ายบาย ขอให้ทุกคนมีชีวิตรอดบนโลกบิดๆเบี้ยวๆใบนี้นะจ๊ะ
เจจ้า
ความคิดเห็น