คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : วาวา พี่สาว/น้องสาวของใครบ้างคน
“จะบอกว่ารักเธอจะซึ้งหรือเปล่า อยากเอ่ยเรื่องราวที่มันคลั้งค้างในใจ อยากบอกว่ารักเธอจะซึ้งหรือเปล่า เฮ้ยขว้างมาทำไมล่ะ”
หญิงสาวตัวเล็กผมสีดำยาวกระโดดหลบแจกันกระป๋องน้ำอัดลมแทบไม่ทันเมื่ออยู่ๆ ไคยะนั้นก็ประทานกระป๋องน้ำอัดลม(เปล่า)เป็นรางวัลให้แบบไม่ต้องขอ
“ใครจุดธูปเรียกถึงมาได้ห๊ะ วาวา”
“ต๊ายตายแล้ว ฉันเป็นลูกครึ่งเบาว์นะโว๊ยไม่ใช้ผีเร่รอนจะได้จุดธูปเรียก ว่าแต่เบียคุยะอุ๊ยไม่ใช้ซิคุณไคยะค่ะ เมื้อกี้ทำอะไรเอ่ยเฮ้ยคุยกันดีๆไม่ได้หรือไงว่ะ ปามามันเจ็บนะ เฮ้ย”
โครม
ตุบ
“เจ็บนะโว๊ย”
วาวาร้องประท้วงดังลั่น เมื่ออยู่สารพัดสิ่งของไม่ว่าจะหนังสือ(เล่มหนาๆ) กระป๋องน้ำอัดลม(เปล่าอีกนั้นละ) ปากกาดินสอบไม้บรรทัดที่พุ่งเข้าหาคนพูดมากโดยอภิณทการจากหัวหน้าหน่วยหกคุจิกิ เบียคุยะ( ทานิชิ ไคยะ )
ใช่ ไคยะเป็นชื่อเวลาเค้ามาอยู่โลกมนุษย์ที่ไม่ค่อยจะได้ใช้ซักเท่าไร จำได้ครั้งสุดท้ายที่ใช้ชื่อนี้ก็ประมาณร้อยกว่าปีที่แล้วเห็นจะได้มั้ง ตอนที่ยัยวาวาไม่สบายหนักมากจนตัวเค้าเองต้องมาดูแล เพราะยัยนี้เป็นญาติที่เกี่ยวพันกันลึกซึ้งพอสมควร แต่ดันมีเลือดของเบาว์ทำให้อยู่ที่โซโซไซตี้ไม่ได้ แถมท่านน้าก็จากไปแล้วทำให้บ้างครั้งต้องมาดูแลอยู่เป็นระยะๆ
“นี้เฮียถามจริงไอ้ที่ขว้างมาเนี่ยแก้เขินหรือหรือจะฆ่าฉันกันแน่”
วาวาที่พึ่งโผล่หัวมาจากกองพจนานุกรมถามอย่างไม่แน่ใจ ว่าคนตรงหน้านี้เขินหรือหาเรื่องฆ่าเธอกันแน่
แซวแค่นี้ก็จะฆ่ากันซะแล้ว
“ว่าแต่เจ้าโผล่หัวมาทำไม”
เบียคุยะถามคนตรงหน้าแบบสำเนียงเดียวกับที่ใช้แบบโซโซไซตี้แป๊ะ กลับไปเป็นเจ้าชายน้ำแข็งไม่เหลือคราบของครูหนุ่มเย็นชาเมื่อครู่แม้แต่น้อย(ความจริงมันก็ต่างกันแค่คำพูด นิสัยท่าทางมันก็เหมือนเดิมนะล่ะ)
“โผล่หัว นี้แกพูดกับพี่สาวบังเกิดเกล้าอย่างนี้รึไงห๊ะ ไอ้คุณน้องเบียคุยะ”
วาวา หักมือดังกร็อดๆ ชนิดเตรียมมีเรื่องเต็มร้อย ยิ่งเห็นหน้านิ่งๆของคนที่มีศักดิ์เป็นพี่แต่ดันอายุน้อยกว่ายิ่งหงุดหงิด ก็ไอ้คนตรงหน้าเนี่ยมันเป็นลูกของพี่แม่เธอ แต่ดันเ_อกอายุน้อยกว่าตั้งห้าสิบปี ซ้ำยังชอบมาเก็กว่าตัวเองนี้เก่ง
หมั่นไส้โว๊ย
แค่จีบน้องเมียตัวเองยังทำซะยุ่งยาก
วันนี้มันต้องมีสั่งสอน
“วันนี้อยากมีเรื่องรึไง”
เบียคุยะถามเสียงเย็นแต่ออกจากร่างสำรองเรียบร้อย มือจับด้ามดาบพร้อมรบไม่แพ้อีกคนที่ตั้งท่าพร้อมลุย
“เอ่อ ถ้าใช้มีไร หงุดหงิดโว๊ย เบื่อคนจีบสาวไม่ได้เรื่อง”
จึ๊ก
แทงใจดำอย่างแรง
“เจ้า วาวาเจ้าตายแน่”
เบียคุยะพูดเน้นที่ละคำ นัยน์ตาสีน้ำเงินที่เคยนิ่งสงบเริ่มมีไฟแห่งความโกรธเต้นระริก ไฟที่พร้อมเผาผลาญคนตรงหน้าให้เป็นจุล
“โอ๊ย อย่างกับว่าจะกลัว เข้ามาเลยไอ้หนู”
จึ๊กที่สอง
ไอ้หนูหรอ
ไอ้คำที่เกลียดแสนเกลียด ยัยแมวดำนั้นก็ชอบเรียก ยัยสูงน้อยนี้ก็ยังมาเรียกอีก
“จงโปรยปราย เซ้มบงซากุระ”
----------------------------------------------------
คุยกันก่อนจ้า
ประวัติตัวละครเปิดใหม่
ตัวละคนที่เปิดใหม่คือวาวาจ้า
ชื่อจริง : ทาชินิ วาวา
ตา : สีนิล
ผม : สีดำยาว
สูงประมาณ : 150 CM เตี้ยกว่าเฮีบเบียแก แกถึงชอบเรียกว่ายัยสูงน้อยเพราะขืนเรียกว่ายัยเตี้ยเมื่อไรวาวากระโจมใส่ทันที่ (ประมาณอาเจ๊แกรับไม่ได้เพราะเมื่อก่อนเจ๊แกสูงกว่าเฮียเบียพอไปๆมาๆเจ๊แกดันมาเตี้ยกว่า)
อายุ : มากกว่าเฮียเบียคุยะประมาณ 50 ปี
ความสัมพันธ์ : แม่ของวาวาเป็นน้องสาวของแม่ของเบียคุยะ ทำให้เป็นศักดิ์น้องของเบียคุยะทั้งๆที่อายุมากกว่าทำให้บ้างที่ก็เรียกเบียคุยะว่าพี่ บ้างทีก็เรียกว่าน้องตามอารมณ์
นิสัย : แปรปรวนง่าย ขี้หงุดหงิด โกรธง่ายหายเร็ว แต่ถ้าถูกใจใครแล้วจะดูแล(ตามแบบฉบับวาวา)แบบสุดๆ แต่ถ้าเหม็นขี้หน้าใครละก้อจะตามแกล้งแบบไม่มีปล่อย
สถานะ : เป็นลูกครึ่งเบาว์(พ่อเป็นเบาว์) ทำมาหากินในโลกมนุษย์ในฐานะเจ้าของบริษัทโปรแกรมเมอร์(อยู่ตั้งแต่รุ่นคอมพิวเตอร์รุ่นแรกๆ)ที่ใหญ่พอตัว
โผล่มาทำไม : มาเพื่อช่วยเบียคุยะจีบน้องเมียตัวเองนะซิค๊าบ
ตอบปัญหา
1. ทำไมเฮียเบียแกถึงเปิดคอมเป็น
- ก็เฮียแกมีน้อง/พี่เป็นถึงเจ้าของบริษัทโปรแกรมเมอร์ เวลาแกแว็บมาที่วาวาก็สอนเล่นที่ ก็เลยเปิดเป็น(อาจจะเล่นเก่งกว่าพวกเราก็ได้)
ปล. ตอนนี้จะเห็นได้ว่าเฮียเบียคุยะนี้จะชอบเอาชนะ เราก็เดาเอาว่าเฃฮียแกน่าจะมีนิสัยด้านนี้เพราะตอนที่แกสู้กับเอสปด้าอะไรที่มันเร็วๆนะ ตอนแรกแกยังไม่อยากใช้ท่าที่โยรุอิจิสอนเลย เพราะเฮียแกอยากเอาชนะโยจังที่ชอบว่าแกเป็นเด็กมั้ง ใครคิดอย่างนี้มั้ง แต่ถ้าว่าไม่ใช้นิสัยเฮียแกเริ่มหลุดไปมากก็เตือนกันบ้างนะ
รักทุกคน ขอให้ทุกคนมีชีวิตรอดบนโลกบิดๆเบี้ยวๆใบนี้นะจ๊ะ
เจจ้า
ความคิดเห็น