รักวุ่นวายนาย my friend

วันเปิด ตอนที่1
เทอมวันแรกของโรงเรียนภานุรัฐวิทยาคึกคักมากเพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนรัฐบาลขนาดใหญ่พอดูมีนักเรียน2,000-3,000คน และฉันก็เป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนนี้ฉันมาสมัครโรงเรียนนี้กับ ลิน เพื่อนสนิทที่สุดตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เรามาสมัครเข้า ม.4 ส่วนชื่อของฉัน ...แอว

แอวๆๆเป็นอะไรอะ เม่อเชียวลินเขย่าตัวฉันจนโยกไปหมด

อ่อ ป่าวๆ มีไรหรอฉันเริ่มหันไปสนใจยัยลิน

จะบอกว่าได้เวลาเข้าแถวแล้ว น่าเสียดายเนอะเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันลินทำหน้าเหมือนเสียดายมาก ฉันก็เหมือนกันเราไม่เคยแยกกันเลยนิ

อืมนั้นสิ อยากให้อยู่ห้องเดียวกันอะ งั้นแยกกันตรงนี้แหละ

ฉันบ๊ายบ่ายยัยลินก่อนจะเดินไปที่แถวตัวเอง ฉันเดินไปต่อหลังสุด เพราะไม่รู้จักใครสักคนก่อนหน้านี้ก็มีทั้งผู้ชายทั้งห้องฉันและห้องอื่นมาคุย มาถามชื่อแล้วก็ดินจากไป ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามีผู้หญิงคนนึง เดินมาทางฉันตัวสูงประมาณ160 ซม. สวยแต่ออกห้าวๆหน่อย

เทอชื่ออะไรหรอ เราชื่อครีมยังไม่มีเพื่อนเรยเทอเป็นเพื่อนเราได้ปะ

ได้สิ เราก็ยังไม่มีเพื่อน เดี๊ยวเทอนั่งกะเราได้มะ

อืม โอเคเรยแร้วแนกับครีมก้ยืนคุยกันจนเพลงชาติขึ้นแร้วก็มีผู้ชายคนนึงวิ่งหอบมายืนข้างๆฉันจนฉันต้องหํนไปมอง

หวัดดั แฮ่กๆเค้าหันทักเพราะเห็นว่าฉันมอง

อืม ดีฉันยิ้มแห้งๆไปให้นายคนนั้น

เราชื่อพีทเทออะเขาเริ่มหายหอบแร้วันมาทางฉันมากขึ้น

แอว มาสายหรอ อืมเขาหันมายิ้มให้แร้วหอบต่อ

ป๊าดดดด!!หล่ออะไรขนาดนี้ว่ะ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางได้รูป ตาคมๆ หุ่นดีเวอร์

แอว มองขนาดนี้ระวังจะตกหลุมรักพีทนะเออ!แต่กวนตีนฉันบอกรึป่าวว่าไม่ชอบคนหลงตัวเองอะ-0-

เหอะ!ฉันหัวเราะในลำคอแร้วยิ้มล้อเลียนส่วนพีทก็ยิ้มไปด้วยหัวเราะไปด้วยโดยเพิ่งรุตัวว่าครีมหันมาล้อเลียน

แน่ะๆ สองคนนี้ยังไงๆยัยครีมล้อเลียน

เอ่อ!นี้พีท พีทนี้ครีม หวัดดีพีทเอ่ยทัก ครีมยิ้มๆกลับ

พอเข้าแถวเสร็จเราก็เดินไปเลอกที่นั่งกัน ฉันนั่งกับครีมส่วนพีทนั่งกับคนที่ชื่อพล(หล่อไม่แพ้กัน)และครูก็ให้ทำกิจกรรมทำความรู้จักกับเพื่อนๆ แร้วแจ้งว่าเสาร์นี้จะมีการรับน้อง

เทอๆเอ่อครีมใช่ปะ ยืมลิปควิดหน่อยสิพลสะกิดครีมอะ

ครีมเป็นคนมีมนุษย์สัมพันธุ์ดีมากแค่เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็รู้จักกับคนทั้งห้องได้

พักเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันนะ เหลืออีก5นาทีจะพักแร้วพีทเอ่ย

ได้สิ

พักกลางวัน

ฉันออกมายืนรอลินที่หน้าห้อง ดูเหมือนลินจะมีเพื่อนเยบอะเช่นกันเพื่อนของลินคงจะชวนลินไปกินข้าวแต่ลินส่ายหน้าแระเดินมาหาฉัน

ขอโทษที่ช้าลินพูดแบบเกรงใจ

วันหลังไปกินข้าวกะเพื่อนใหม่ก้ได้นะเวลาอยู่ในห้องจะได้มีเพื่อน เราไม่ได้ว่าอไร เอ่อ นี้ลิน ลินนี้ ครีม พล พีทฉันแนะนำเสร็จสรรพ

ลินยิ้มให้ทุกคนไม่รู้ฉันคิดไปเองรึป่าวนะลินดูสนใจพีทมากกว่าคนอื่นๆ

หูยยย คนเยอะจัง จับมือกันไว้นะเดี๊ยวหากันไม่เจอพูดจบฉันก้เดินไปจับลิน ลินจับมือครีม ส่วนพลก้เดินตามครีมติดๆ ส่วนนายพีทก้จับมือ เอ่อ ...ฉัน

พอคนเยอะขึ้นเยอะขึ้นฉันกะลินก้มือขาดออกจากกันจนฉันต้องจับมือพีทแน่น แร้วกระตุกเบาๆอืม มีไร

เราหลงแร้วละ หาพวกนั้นไม่เจอเรยฉันพูดพร้อมชะเงยคอมองหาพวกนั้น

เอาเหอะเข้ามาขนาดนี้คนก็เยอะ ซื้อข้าวก่อนค่อยหาพีทแสดงความคิดเห็น

ในโรงอาหารคนแน่นมากเพราะเป็นวันแรกครูปล่อยพร้อมกันหมด เพราะปกติต้องปล่อยทีละชั้น ขณะที่เดินไปร้านข้าวฉันดึงแขนเสื้อพีทไม่รู้ตัว มีเด็กม.2วิ่งเบียดหลังจนฉันเซไปชนพีทหวายยยยดีที่พีทหันหน้ามาพอดีเรยอยู่ในท่าที่เขาโอบฉันไว้หลวมๆ

ขอโทษนะตอนนี้หน้าฉันกับเขาอยู่ใกล้ไม่ถึงคืบ

เอ่อ ...ฉันจะบอกว่าข้าวร้านข้างหน้านี้น่ากินดีนะ ไปกันเหอะนี้ฉันตาฝาดรึป่าวเนี้ยฉันเห็นพีทเขินด้วย0o0อืมก็ดีพีทแอบเอามือดันเอวฉันเข้าไปใกล้ๆร้าน ฉันเรยฟาดลงไปที่มือของเขา เป๊ะ!!!พีทมองฉันยิ้มๆแร้วให้ฉํนซื้อข้าวก่อน

แอวพีททางนี้!ครีมที่นั่งอยู่กะพลกะลินตะโกนเรียกแบบไม่อายใคร

ไปไหนมาหะหายไปเรยนะ

แหม ก็คนมันเยอะนี้ เรยหลงกันฉันพูดพร้อมนั่ง

แร้วช่วงพักกลางวันก็ผ่านไปด้วยดีฉันรู้สึกว่ายัยลินช่างพูดช่างคุยมากขึ้นโดยเฉพาะกะ....พีท

ตอนกลับบ้าน

-ตี๊ดๆๆๆ-ลิน

ฮัลโหลว่าไงยัยลิน [ฉันกลับกะแกไม่ได้ละนะ ต้องไปธุระกะแม่อะ]

okไม่เป็นไรจร๊ [อืม ขอโทษนะ บาย]เฮ้อ กลับบ้านคนเดียวอีกแร้ว

ให้ไปส่งป่าวเสียงของพีทมาจากด้านหลัง พีทนั่งอยู่บนรถมอไซต์

ก็ดีไม่เปลืองค่ารถเปลืองค่ารถอะไรละไม่มีเพื่อนต่างหาก พีทยิ้มให้ฉันทำไมต้องยิ้มนักนะรู้ไหมจะละลายอยุแร้ว

พีทมาส่งฉันที่หน้าบ้านพอถึงบ้านฉันก้เจอพี่สาวสุดที่รักยืนมองอยู่ยิ้มๆ

หนุ่มที่ไหนมาส่งล่ะหะ ยิ้มแก้มจะหลุด

หนุ่มที่ไหนล่ะพี่เอิญก้พูดไปน่ะ เพื่อนค่ะ เพื่อนจริงๆพี่เอิญคือพี่สาวแทๆของฉันพ่อแม่ฉันเสียไปตั้งนานแร้วละ ฉันกับพี่สาวไม่มีญาติสนิทๆหรอกแล้วตอนนี้พี่เอิญก้กำลังวางแผนแต่งงนกะพี่นุว่าที่พี่เขยฉันเอง

พี่ก้ไม่ไดว่าอะไรด้วยถ้าน้องสาวพี่จะคบใครเพราะอีกหน่อยพี่ต้องแต่งงานออกเรือน พี่เป็นห่วงเรานะแอว

โธ่! พี่ก็พูดอย่ากะจะแต่งวันนี้พรุ่งนี้อย่างนั้นแหละ พี่เพิ่ง25เองนะ

แอวพี่มีเรื่องจะบอก คะ?

พี่ท้องได้อาทิตย์อาทิตกว่าแร้วละทางบ้านพี่นุเค้าพร้อมจะจัดงานแต่งให้เร็วที่สุดspan style="font-size:16.0pt;font-family:"TH Chakra Petch"">

หะ! จิงหรอค่ะ ว้าว!!แอวจะได้เป็นน้าแร้วหรอเนี้ย ต่อไปนะค่ะ พี่เอิญจะทำอะไรต้องใช้แอวนะค่ะ ห้ามทำเองดีใจจัง><

เวอร์เหมือนพี่นุเค้าไม่มีผิดเรยพี่เอิญแบะปากพูด ถ้าเป็นเมื่อก่อนพ่อแม่คงปี๊ดแตกไปแร้ว เพราะตอนพ่อแม่อยู่พี่เอิญกะพี่นุยังเรียนอยู่แต่ตอนนี้พี่เอิญก็ได้ป็นผู้จัดการบริษัทแห่งนึง ส่วนพี่นุก็พัฒนาธุรกิจของครอบครัวจนเป็นเจ้าของบริษัทขนาดใหญ่ แฮะ!สองสาวเม้าอะไรผมอะ ได้ยินนะพี่นุเดินออกจากหองครัวในสภาพผ้ากันเปื้อนลายหมีสีชมพูพร้อมกับสปาเก็ตตี้ในมือ

ไงคะ พ่อครัวหัวป่า มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?ฉันถามแซวๆ ดูสภาพพี่นุสิ น่ารักซะไม่มี

เออ!ๆ แซวเข้าไปงั้นไม่ต้องกินนะ อุตส่าทำเผื่อพี่นุวางสปาเก็ตตี้แร้วหันมาขยี้หัวฉัน แร้วทำหน้างอนๆ ฉันกับพี่นุเหมือนพี่น้องแท้ๆกันเรยแหละพี่เอิญพี่นุกับฉันเหมือนครอบครัวเดียวกันเรยแหละฉันมักกวนพี่พี่นุแบบนี้ แร้วก็เร่นกันแบบผู้ชายตลอด แร้วก็ฉันนี้ละที่เชียร์พี่นุให้พี่เอิญ><

โอ๋~อย่างอนสิสุดหล่อ ไม่แซวแระไม่แซว แหะๆ

เฮ้ออ!ผ่านไปอีกหนึ่งวัน...