มหาสงครามมังกรเทพ

ลำดับตอนที่ #2 : ชินารุ มิกะ

2

 

ชินารุ   มิกะ

 

5 ต่อมา       ณ โลกมนุษย์  

“ไม่นะซิเรีย” เด็กสาววัย 15 ปีตื่นขึ้นจากฝันร้ายอีกครั้ง “อีกแล้วเหรอเราทำไมถึงฝันแบบนี้ตลอดเลยจะมีคืนไหนไม่ฝันบ้างไม่เนี้ย” นี้เป็นเรื่องจริงเพราะต้องแต่เด็กจนโตไม่เคยมีวันไหนเลยที่เธอจะฝันแบบนี้ แต่ไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับเสียงของเด็กผู้หญิงคนนั้นนัก แต่ก็ช่างมันเถอะนี้ก็เช้าแล้วไปแต่งตัวไปโรงเรียนดีกว่า

“อะ good morning ทุกๆคน” เด็กสาวแสนสดใสทักทายทุกคนในห้อง “อืม good morning มิกะ”

ชินารุ   มิกะ สาวน้อยวัย 15 ปี อยู่ปี1 ร.ร. ABC ดูแล้วก็ไม่ได้ต่างจากเด็กม.ปลายซักเท่าไหร่แต่ความจริงเธอนั้นแตกต่างจากเด็กทั่วไปมากมากจน เธอไม่สามารถเป็น.........มนุษย์ได้

ตอนเย็น

“มิกะจังยังไม่กลับบ้านอีกเหรอเย็นแล้วนา” 

“ยังจะจะทำงานต่ออีกสักพักนี่ก็ใกล้งานโรงเรียนแล้วกลัวเสร็จไม่ทันนะ นานะซัง”

“จ้าๆแม่คนขยันแต่อย่าให้มันเย็นมากละเข้าใจไหม”

“คะ นานะซังกลับไปก่อนเถอะคะไม่ต้องห่วงหรอกหนูออกจะเก่ง”

เมื่อนานะรุ่นพี่ปี 3 เห็นอย่างนั้นจึงวางใจและกลับบ้านไป เวลาผ่านไปซักพักหนึ่ง

“เฮอ เราเองก็กลับบ้านดีกว่านี้ก็เย็นมากแล้วแฮะ เดี๋ยวพ่อกับแม่เป็นห่วง”

หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วเธอจึงกลับบ้าน แล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยในเรื่องความฝันของเธอ จนไม่สนใจคนรอบข้างว่าตอนนี้เธอกำลังเดินในซอยเปลี่ยวจนกระทั่ง

“น้องสาวกลับบ้านคนเดียวไม่กลัวเหรอ ให้พี่ไปส่งไหม” ชายคนหนึ่งในกลุ่มของวัยรุ่นพูดขึ้นทำให้มิกะตกใจแล้วหันกลับไปดู เธอพยายามหาทางหนีแต่ก็สายไปแล้ว กลุ่มคนพวกนั้นค่อยเดินเข้ามาใกล้เธอ “หยุดนะ พวกนายต้องการอะไรกันแน่” กลุ่มวัยรุ่นหัวเราะ “ต้องการอะไรนะเหรอก็ต้องการตัวเธอไง” “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”นะมิกะพยายามที่จะดิ้นรนต่อสู้แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายได้ “นังนี้มันสู้หรอนั้นเจอแบบนี้หน่อยเป็นไง” ชายคนนั้นชกเข้าที่ท้องของมิกะอย่างจังจน

มิกะสลบไปในที่สุด “ทีนี้ก็เรียบร้อยรีบจัดการให้เสร็จดีกว่า” เพื่อนในกลุ่มพยักหน้าอย่างตกลง แต่จู่ๆท้องฟ้าก็มืดมั่วอย่างหน้ากลัวในเวลาอันรวดเร็วฟ้าผ่าดัง   “เปรี้ยง” “นี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

จู่ๆฟ้าก็ผ่าลงมากลางกลุ่มวัยรุ่นจนกระเด็นไปคนละทิศละทาง   กลุ่มวัยรุ่นเริ่มที่จะสับสนวุ่นวาย ทันใดนั้นร่างกายของมิกะที่กระเด็นออกไปก็ลุกขึ้นมาท่ามกลางความตกใจของทุกคน แต่ตอนนี้เธอไม่เหมือนเดิมดวงตาสีน้ำตาลของเธอกลับกลายเป็นสีแดงดุจโลหิตที่ด้านหลังเงาของเธอไม่ใช่คนแต่เป็นเงาขนาดยักษ์มันคือเงาของมังกร “ผู้ที่บังอาจทำร้ายข้ามันจะต้องตาย” มิกะพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาแต่น่าแปลกที่ไม่มีใครไม่ได้ยินเสียงของเธอเลยเป็นเสียงสุดท้ายและพวกเขาทั้งหมดก็จะไม่มีโอกาสได้ฟังเสียงอะไรอีกเลย

                เวลาผ่านไปเพียงเดี๋ยวเดียวทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเดิมแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปเพียงอย่างเดียวคือที่นี้มีแต่ศพของกลุ่มวัยรุ่นนอนเรียงรายเต็มไปหมด ท้ามกลางกองเลือดมิกะก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เธอคงไม่รู้หรอกว่าการที่พลังของเธอถูกใช้ในวันนี้จะนำพาเรื่องราวต่างๆเข้ามาในชีวิตของเธอต่อจากนี้ ความจริงที่ไม่อาจจะทำใจได้ สาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้เธอไม่ใช่มนุษย์

 

 

ในเงามืดของมุมตึกมีบุคคลคนหนึ่งยืนอยู่มองดูเหตุการณ์ทุกอย่าง “ในที่สุดก็เจอตัวจนได้นะ องค์หญิงซิเรีย” หลังจากกล่าวจบบุคคลลึกลับในเงามืดก็หายตัวไปทันที