ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพรากจากที่เจ็บปวด
1
การพรากจากที่เจ็บปวด
เปรี้ยง โครม เสียงพายุที่โหมกระหน่ำและเสียงต้นไม้ล่มดังสนั่นไปทั่ว มีพี่น้องสองคนอยู่บริเวณนั้น
“เรารีบไปกันเถอะซิเรีย” เด็กหญิงคนพี่พูดขึ้นพร้อมจับมือน้องสาวไว้แน่นและรีบเดินอย่างรวดเร็ว
“พี่คะมันเกิดอะไรขึ้น?หนูกลัว”น้องสาวพูดขึ้นแล้วเริ่มทำสีหน้าหวาดกลัวเพื่อเป็นการปลอบน้องสาวพี่สาวจึงพูดขึ้นว่า
“พี่คะมันเกิดอะไรขึ้น?หนูกลัว”น้องสาวพูดขึ้นแล้วเริ่มทำสีหน้าหวาดกลัวเพื่อเป็นการปลอบน้องสาวพี่สาวจึงพูดขึ้นว่า
“อย่ากลัวไปเลยน้องรักพี่จะอยู่ข้างกายน้องเสมอ แต่พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่รู้ๆเราไม่ควรจะอยู่ที่นี้แล้ว” ทันใดนั้นเองพื้นดินเริ่มสั่นไปทั่วแผ่นดินได้แยกออกจากกันตรงที่สองพี่น้องอยู่ เด็กหญิงคนน้องพลาดถ้าตกลงไปในเหวลึก
“ช่วยด้วย”แต่พี่สาวจับไว้ทัน “อย่าปล่อยมือพี่นะซิเรีย” “คะพี่ซาเวส” เหตุการณ์ขับขันกว่าเดิมเมื่อขอบเหวเริ่มจะถล่ม มันทำให้ทั้งคู่เกือบที่จะตกลงไป
“ปล่อยมือฉันเถอะค่ะพี่ ไม่อย่างนั้นเราอาจจะตกลงไปทั้งคู่”ผู้เป็นน้องพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า“ไม่มีทางพี่จะไม่ยอมให้น้องตกลงไปเด็ดขาด”น้องสาวน้ำตาไหลอย่างไม่รู้ตัวเพราะไม่เคยคิดว่าพี่จะรักเธอขนาดนี้แต่เธอก็จะยอมให้พี่ตายไม่ได้เหมือนกันเธอตัดสินใจจะปล่อยมือ พี่สาวรู้ว่าในใจน้องสาวคิดอะไรอยู่เธอจึงจับมือน้องไว้แน่นแล้วพูดขึ้นว่า
“พี่จะไม่ยอมให้น้องปล่อย อย่าคิดที่จะทำแบบนั้น” เมี่อน้องสาวเห็นว่าถ้าไม่ดีแล้วเธอจึงพูดตอบว่า “ฉันเสียใจค่ะพี่แต่ฉันยอมให้พี่ตายไม่ได้ ” เธอล่วงมือไปหยิบมีดด้ามเล็กขึ้นมาแล้วพูดว่า “ลาก่อนค่ะพี่ซาเวส”พูดจบเธอก็เอามีดแทงที่มือของพี่สาวทำให้มือที่จับไว้แน่นหลุด พี่สาวตกใจมากเธอคว้ามือของน้องสาวไม่ทันในครั้งนี้ “ไม่นะซิเรีย”เธอเห็นร่างของน้องสาวตกหายลงไปในหมอกทึบด้านล่างเหว ถึงแผลที่มือจะเจ็บปวดเพียงใด แต่ที่เจ็บกว่าคือใจของเธอที่ไม่อาจช่วยน้องของเธอได้ ไม่นานก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาเธออย่างเร็ว “เกิดอะไรบอกแม่มาซิ แล้วน้องละซาเวส”ขนาดที่แม่ยังพูดไม่จบเธอก็สวมกอดแม่ทันทีน้ำตาของเธอไหลนอง อย่างเจ็บปวดเธอไม่อาจที่จะกั้นน้ำตานี้ไว้ได้มันทำให้แม่ของเธอสังหรณ์ใจไม่ดีไม่นานเธอก็พูดขึ้นว่า “น้องตกลงไปในเหวนั่น” เธอแทบจะกลั่นเสียงเพื่อบอกกับแม่ ผู้เป็นแม่เมื่อได้ยินดังนั้นก็พยายามที่จะกลั้นน้ำตาและกอดลูกสาวเพียงคนเดียวไว้แน่ และคิดในใจอย่างเศร้าหมองบอกกับตัวเองว่าทำไมกันชะตากำนี้จึงต้องเกิดกับลูกสาวทั้งสองคนของเธอด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น