คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอน ผู้ชนะ 100%
ตอน ผู้ชนะ
มาร์คเลิกเสื้อจินยองขึ้นมาถึงคอ แล้วพรหมจูบน่าอกขาวเนียนนั่น
“อา....”จินยองครางแทบเสียสติ
ก้อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใครวะ? มาร์คบ่นพรึมพรัมในใจอย่างหงุดหงิด
เอาเหอะ! จะเป็นใครก็ช่าง ยังไงวันนี้เค้าต้องได้.....
ต้องได้สั่งสอนเด็กแสบนี้ มาร์คไม่สนใจเสียงเคาะประตู ยังคงลากลิ้นร้อนๆมาเรื่อยๆจนถึง
หน้าท้องแบนราบพร้อมจูบดูดดึงสร้างรอยคิสมาร์คแทบจะทุกตารางนิ้ว
“อ้ะ อา อือออ...”เด็กน้อยกัดริมฝีปากล่างและแอ่นรับสัมผัสอย่างลืมตัว
ก๊อกๆๆๆๆ
ก๊อกๆๆๆๆ
ปึ้งๆๆๆๆ
ชิท!!! ใครวะ? มาร์คละจากหน้าท้องแบนราบอย่างเสียดาย
ก่อนจะชำเลืองดูเด็กแสบที่ถูกเค้าปลุกปั่นอารมณ์เตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับแล้ว
ดูสิครับแม้กระทั่งเสียงเคาะประตูยังไม่ได้ยินเลย ไอ่เด็กแสบเอ้ย
ดูหน้ายั่วๆกับปากอิ่มเผยอที่เชิญชวนนั่นสิ ใครกันจะทนไหว
มาร์คยกยิ้มให้กับท่าทีของเด็กน้อยตรงหน้า ต่อให้เค้าจะพาไปถึงไหนต่อไหนเด็กนี่คงไม่
ขัดขืนแล้วล่ะครับ
ต่อเลยมั้ย?
ต่อเลยนะครับ
มาร์คโน้มตัวลงไปจูบปากอิ่มที่เผยออยู่ทันที
ก๊อกๆๆๆๆๆ
ปังๆๆๆๆ
“มาร์คๆ”
“มาร์ค อยู่ในนั้นป่าววะ”แจ็คสันตะโกนเรียก
โธ่เว้ย!!ไอ่แจ็คสัน ไม่รู้รึงัยว่าเค้ากำลังปราบเด็กแสบนี่อยู่ จะมาอะไรตอนนี้วะ!
มาร์คหงุดหงิดแต่ก็ยังไม่ละจูบจากเด็กแสบของเค้าหรอกนะ ก็หวานซะขนาดนี้เด็กอะไรก็ไม่รู้
ถ้าเปลี่ยนจากน้องจินยองมาเป็นเด็กน้อยใต้ร่างเค้าตอนนี้ก็ดีสินะ
“มาร์ค มาร์ค”
“ปึ้งๆๆๆ”เสียงเคาะกับเสียงเรียกข้างนอกยังคงดังอย่างต่อเนี่องทำให้ไอ่เด็กแสบได้สติ
จินยองลืมตาโผงขึ้นมา จินยองนายกำลังทำ...อะ...ไร....อยู่วะเนี่ย!!!!!!!!
“โอ่ะ โอ้ย”ทันทีที่ได้สติ จินยองก็กัดปากไอ่โรคจิตนี่ทันที
“ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย”จินยองแหกปากทันทีที่คนตรงหน้าละริมฝีปากออกไป
มาร์ครีบเอามือมาตะครุบปากจินยองทันที
“นี่เงียบเดี๋ยวนี้นะ”มาร์คดุ
“อ่วยอ้วยยย”(ช่วยด้วย)
“คุณมาร์คครับ เป็นอะไรรึป่าวครับ”
“ทนายอูยอง” มาร์คพรึมพรัม
“ซักครู่นะครับ”มาร์คตะโกนออกไป
“จะเงียบได้ยัง คนข้างนอกเป็นคนของชั้น”มาร์คหันมาถามเด็กแสบ และละมือที่ปิดปากออก
จินยองก็สงบปากสงบคำลงเพราะว่ายังไงไอ่คนข้างนอกนั่นมันก็ไม่ช่วยเค้าหรอก
“ปล่อยชั้นซีกทีสิ”จินยองบอกคนที่กำลังเดินหาอะไรซักอย่าง
“เรื่องอะไรจะปล่อย”
“ปล่อยชั้น!”
“นายยังมีคดีติดตัวเยอะเลยนะ จูเนียร์”มาร์คส่งสายตาดุมาให้
และเดินมาพร้อมกับผ้าพันคอที่เค้าสามารถหาได้แถวนั้น พร้อมกับดึงร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง
“จะทำอะไร”จินยองถามอย่างระแวง
มาร์คไม่ตอบแต่เอาผ้าพันคอมาพันให้เด็กน้อยอย่างเบามือ มาร์คเอียงหน้าไปมาเพื่อสำรวจ
ดูว่าเค้าจัดผ้าพันคอให้เด็กน้อยนี่ให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยสวยงามหรือยัง
“เอาออกไปนะ!!”จินยองตะโกนใส่หน้ามาร์ค
“ตามใจ ถ้านายอยากให้ใครเห็นรอยแดงเต็มคอนั่น”มาร์คยิ้มล้อเลียนคนตรงหน้า
จินยองหน้าขึ้นสีทันทีที่นึกขึ้นได้ว่ารอยที่ว่านั่น มันเป็นรอยที่เกิดจากอะไร
คิดแล้วก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตายไปซะตอนนี้ ไอ่จินยองเอ้ย
ก็เค้าดันไปหลงเผลอไผลไปกับรสจูบหมอนี่ซะได้ น่าอายชะมัด
“ไอ่บ้า!!”
“ฮึๆ”มาร์คหัวเราะเบาๆ เจ้าเด็กแสบ เวลาเขินนี่ก็น่ารักดีนะ
“อ๋อ นี่นายกลัวคนอื่นจะรู้ธาตุแท้ ที่นายแกล้งเป็นคนดีใช่มั้ยละ”จินยองพูดอย่างไม่ยอมแพ้
“ฮึ ชั้นกลัวคนบางคนจะอายมากกว่า”
“ข้างนอกนั่นคนของชั้น จะกลัวทำไม”
มาร์คหย่อนตัวลงนั่งใกล้ๆเด็กแสบ พร้อมทั้งค่อยๆจัดผมที่ยุ่งๆนั่นให้เรียบร้อย จินยองถอยหนีทันที
“อย่าดื้อ!”มาร์คดุ และเอื้อมไปบิดจมูกคนตรงหน้าไปมาอย่างหมั่นเขี้ยว
“อื้ออ ปล่อยนะ ไอ่โรคจิต ไอ่บ้ากาม ไอ่...”
“โอ้ะ!”มาร์คพูดขึ้นอย่างตกใจ ทำให้จินยองเงียบฟัง
“ดูท่าว่าแค่พันคอคงจะปิดไม่มิดสินะ”
จินยองทำหน้าเหรอหลา งงว่าหมอนี่พูดถึงเรื่องอะไร
“ดูปากนายสิ แดงและก็สิบวมเป่งเลยอะ”มาร์คพูดพร้อมเอามือไปจับที่ริมฝีปากเด็กน้อยเบาๆ
จินยองตกใจ เม้มปากและเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆเพื่อสำรวจดูว่าจริงอย่างที่เค้าพูดหรือป่าว
“อย่าเลียสิ”มาร์คดุเด็กน้อย พร้อมทั้งลุกขึ้นไปหาของบางอย่างและเดินกลับมา
แคว๊กกก....
มาร์คฉีกผ้าเทปสีดำเตรียมปิดปากคนตรงหน้า
“ไม่เอานะ มันเจ็บ”จินยองรีบถอยหนีสุดชีวิต แต่ก็ไม่สามารถไปไหนได้ แน่นอนสิ!
ก็เค้าถูกมัดทั้งมือทั้งเท้าแค่นั่งยังจะทรงตัวไม่ได้ ไอ่โรคจิตนี่มันโหดชะมัดเมื่อกี้ก็จะข่มขืน
ผมทั้งที่มัดมือมัดเท้า ตอนนี้ก็มันกำลังจะเอาเทปกาวมัดปิดปากผมอีก
ผมไม่น่าพลาด ไม่น่าพลาดเลยจริงๆ
ไอ่ยูคมันเป็นความผิดของแกคนเดียว!!!!(เดี๋ยวนะ มันเกี่ยวอะไรกับยูคยอมฮ้ะ)
“ไม่เจ็บหรอกนะ คนเก่ง”มาร์คพูดพร้อมเอาเทปกาวปิดปากเด็กแสบ
“อื้อ อ่อย”(ปล่อย)
“ไม่เจ็บเท่ากับจูบของพี่หรอก”
พูดเสร็จก็ดึงเด็กน้อยเข้ามาจุ้บเบาๆผ่านเทปกาว
จุ้บ!!!
0_0
ตึก ตึก หัวใจของใครคนนึงเต้นผิดจังหวะ
***********************************
ก้อกๆๆๆ
"ครับ กำลังจะไปเปิดครับ"มาร์คตะโกนบอกคนที่เคาะอยู่หน้าประตู และหันมามองเด็กแสบหน้ายุ่งที่จ้องหน้าเค้าอยู่ พร้อมกับหยิกแก้มป่องหนึ่งที โทษฐานชอบทำตัวน่ารัก
"โอ้ย ไอ่อ้าอี่"(ไอ้บ้านี่)จินยองด่าทันที ที่มาร์คหยิก
"ฮ่ะ ๆๆ" ยังจะหัวเราะอีกนะไอ่โรคจิต อย่าให้ชั้นหลุดไปได้นะ ฮึ่ยยยย....
ทันทีที่มาร์คกดปลดล็อคประตูก็ได้ยินเสียงบ่นจากแจ็คสัน
"นี่นายจะล็อคทำไมห้ะ รู้มั้ยว่าห้องคนป่วยเค้าห้ามล็อค แล้วงี้หมอจะเข้าไปได้งัย"ก็ไม่อยากให้เค้ามานะสิถึงได้ล็อค รวมทั้งนายด้วยไอ้ตัวขัดจังหวะ มาร์คได้คิดในใจอย่างหัวเสีย
"แล้วนี่ถ้านายเกิดเป็นอะไรไปจะทำยังงัย"ยังไม่เลิกครับ มันยังไม่เลิกบ่น เป็นเพื่อนหรือว่าพ่อกันแน่วะ
"แล้วนายจะล็อคทำไม มีเหตุผลอะไรห้ะ"ยัง ยังอีกครับ
"หยุดพูดเหอะน่าแจคสัน ชั้นป่วยอยู่นะ ปวดหัว"
"เออ ก็ป่วยนะสิชั้นถึงบอกไงว่านายห้ามทำแบบนี้ หมอเค้าจะเข้าไม่ได้ เข้าใจมั้ยครับคุณมาร์ค ต้วน"
"เออๆ ครับๆ ส่งสัยจะมีคนเผลอล็อคหนะ"มาร์คตอบอย่างขอไปที เพื่อให้ไอ่เจ้านี่เลิกบ่น ขี้บ่นไปได้
"แล้วนี่ไม่มีใครมาเฝ้าเลยรึงัย บ้านนั้นอะ"แจคสันพูดแบบอารมณ์เสีย ที่คนในบ้านออกจะแร้งน้ำใจไปหน่อยมั้ยทำเพื่อนเค้าเจ็บแล้วยังไม่รับผิดชอบอีก
"มี" มาร์คพูดพร้อมหันหน้าไปทางคนเฝ้า
"เฮ้ย!!!!"ทั้งแจคสันและทนายที่เงียบอยู่ตั้งนาน ตะโกนออกมาทันที่ที่เค้าเห็นสภาพเด็กแสบที่ถูกมัดทั้งมือและเท้า และผ้าเทปปิดปาก คิดว่าโดนจับตัวมาเรียกค่าไถ่
"ไอ่มาร์ค นายทำเกินไปป่าววะ"แจ็คสันหันมาถาม
"นั่นสิครับ ผมรู้นะครับว่าคุณจูเนียร์อาจจะแสบไปหน่อย แต่ทำแบบนี้มันเกินไปนะครับ"ทนายเห็นด้วยกับแจคสันว่ามันเกินไปจริงๆ
"ใอ่ เอินไปแอ้วนะ"(ใช่ เกินไปแล้วนะ)เด็กแสบพร้อมบอกว่ามันเกินจริงๆที่ไอ่โรคจิตนี่ทำกับเค้า
"ไม่หรอกครับ ถ้าเทียบกับเด็กนี่ทำกับผม"มาร์คส่ายหัวปฏิเสธ
"แต่ชั้นว่ามันเกินไป"แจคสันจ้องหน้ามาร์คพร้อมกับเดินเข้าไปหาจินยองเพื่อช้วยแก้มัดให้เด็กแสบ เค้ายอมรับว่าเค้าเห็นจินยองแล้วเค้าแอบสนใจเล็กๆ เล็กๆ จริงๆนะ อาจจะแสบไปหน่อยแต่เค้าว่าไม่น่าจะทำกับเด็กนี่ขนาดนี้
"ถ้านายฟังเรื่องที่ชั้นจะเล่านายจะไม่บอกว่าที่ชั้นทำมันเกินไป"
"แล้วช่วยออกมาห่างๆ นี่มันเรื่องของชั้นนายห้ามยุ่ง"มาร์คบอกแจคสันที่กำลังจับตัวจินยองพยายามที่จะแก้มัดออก ทำไมต้องเข้าไปยุ่งกับเด็กนั่นขนาดนั้น
"แต่ว่าคุณมาร์คครับ ผมเห็นด้วยกับแจคสันนะครับ"
"แล้วอีกอย่าง ถ้าพี่ชายเค้ารู้ว่าทำกับน้องเค้าแบบนี้ ผมว่าพวกเราเดือดร้อนแน่ๆ"ทนายอูยองนึกถึงเจบีพี่ชายสุดชิคของเจ้าเด็กแสบแล้วก็เสียวสันหลังขึ้นมา ใครๆก็รู้ว่าพี่ของไอ่เด็กนี่แสบกว่าเด็กนี่ตั้งหลายเท่า เห็นเจบีนิ่งๆก็เพราะว่าตอนนี้วางมือจะเมื่อก่อนไปเท่านั้นเอง
"มีเหตุผลหน่อยสิว่ะมาร์ค"แจคสันบอกมาร์ค เค้าไม่อยากมีเรื่องด้วยนะสิ
"ทุกคนครับ กรุณาฟังเรื่องที่ผมจะเล่าด้วยครับ"มาร์คพูดน้ำเสียงเครียดเพราะทุกคนเอาแต่เค้าข้างเจ้าเด็กแสบที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย ว่าที่จริงแล้ว คนที่เสียหายที่สุดน่ะ คือเค้าคนนี้ไม่ใช่ไอ่ตัวแสบนั่นหรอก
"โอเค ถ้าเหตุผลนนายฟังขึ้นนะ"แจคสันพยักพเยิดให้มาร์คเล่า
หลังจากที่มาร์คได้เล่าเรื่องราวที่เด็กแสบจินยองได้ก่อไว้ ทุกคนถึงกับสตั้นแจคสันทำหน้าตาค้างอ้าปากหวอ ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ่เด็กนินจานี่จะกล้าทำเรื่องใหญ่โตขนาดนี้
ถ้าไปเค้าหมอนี่ได้ไปนอนยอกน้ำข้าวต้มแน่ ถึงจะน่ารักก็เหอะยังไงเค้าไม่ปล่อยไว้แน่
"จับส่งตำรวจเหอะ ชั้นว่า"แจคสันโพร่งขึ้นมาหลังจากสตั้นไปนาน
"เอ้ยยย อะไออ้ะ ไอ้อกอองอัวเอื่อี้อังอ้างอั้นอู่เอย"(เฮ้ย อะไรว่ะไอ่นกสองหัวเมื่อกี้ยังเข้าข้างชั้นอยู่เลย)จินยองด่าแจคสันทันที ไอ่นี่ทีแรกคิดว่าจะช่วยที่ไหนได้อะจะจับชั้นส่งตำรวจ คอยดูนะ ชั้นจะเล่ยงานนายด้วย จินยองคาดโทษ
"นายนะเงียบไปเลย ก่อเรื่องไว้ละยังมีหน้ามาโวยวายอีกนะ ถ้าเป็นชั้นนะนายไม่รอดแน่"แจคสันชี้หน้าเด็กแสบ ประหนึ่งว่าเค้าเป็นคนโดนเด็กนี่แกล้งซะเอง
พลั่กกก
"โอ้ย"จินยองถีบแจคสันจนล้มลงนั่งจุมปุ้กกับพื้น
"อ่าๆๆๆ"จินยองหัวเราะซะใจ สมน้ำหน้า
"นี่ อยากโดนใช่มั้ย"น่ารงน่ารักอะไร ไม่มีในความคิดแจคสันละครับตอนนี้ลืมไปได้เลย วอนซะแล้ว แจคสันปรี่เข้าไปกระชากที่คอเสื้อจินยองจนตัวลอยวิ๊วขึ้นมา
จินยองหลับตาปี๋ เมื่อแจคสันง้างหมัดออก
"ออกไป" มาร์คเข้ามาผลักแจคสันกระเด็น
"จะทำอะไร"มาร์คถามแจคสันเสียงต่ำ พร้อมกับสำรวจดูจินยองว่าเป็นอะไรรึป่าว
"เจ็บมั้ย"มาร์คหันมาถามจินยองด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยอย่างลืมตัว
"เอ็บอิ อ๋ามได้"(เจ็ยสิ ถามได้)จินยองหน้ามุ่ย ตกใจและก็เจ็บที่ อยู่ๆไอ่บ้าแจคสันมากระชากคอเค้าจะปลิ้วเลย คิดว่าหน้าหล่อจะโดนต่อยซะแล้ว ใจหายหมด
ทนายอูยองและแจคสันมองหน้ากันอย่างงงๆ ว่าตกลงมาร์คนี่ยังงัย จะเล่นงานเด็กแสบนี่ แล้วทำไมถึงเข้าข้างอีกทั้งดูเป็นห่วงเป็นไงเด็กแสบนี่ซะออกนอกหน้า
"เฮ้ย มาร์ค"แจคสันเรียกเพื่อนตัวดีของเค้า ที่อยู่ๆก็ผลักเค้าซะกระเด็น
มาร์ตละจากการสำรวจดูเด็กแสบว่าเจ็บตรงไหน แล้ววางจินยองลงอย่างเบามือ
"เดี๋ยวนะมาร์ค นายเข้าข้างเด็กนี่หรอ?"
"แล้วทำไมนายต้องปกป้องเด็กนี่ด้วย?"
"แล้วทำไมนายต้องทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเด็กนี่?"
"แล้วทำไม....."
"พอ พอ "มาร์ครีบเบรกทันที คำถามไอ่เพื่อนขี้บ่นและขี้สงสัยมันชักเยอะไปแล้ว
นั่นสิแล้ว ทำไม ผมต้อง เข้าข้าง ปกป้อง และเป็นห่วงเป็นใยเด็กนี่ด้วย?
ป่าวซักหน่อย!
"ไม่ใช่แบบนั้น ที่ชั้นทำแบบนั้น ก็คือว่า...เอ่อ"
"ว่า?"
"เอ่อ"
"?"แจ็คสันเลิกคิ้วหนึ่งข้าง
"ชั้นไม่อยากให้นายมายุ่งเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของชั้นไม่อยากให้นายเดือดร้อน เดี๋ยวชั้นมีวิธีจัดการของชั้นเอง"
"และก็ขอโทษด้วยที่ผลักนายแรงไปหน่อย ชั้นกลัวนายพลั้งมือทำร้ายเด็กนี่ แล้วมันจะเป็นเรื่องน่ะ"
"อ๋อ เคๆไม่เป็นไร ชั้นเข้าใจๆ"แจคสันพยักหน้าเข้าใจ
"นั่นนะสิครับ ถ้าคุณแจ็คสันพลั้งมือนี่เรื่องใหญ่เลยละครับ คุณมาร์คนี่รอบคอบจริงเลยครับ"
มาร์คพยักหน้าขอบคุณกับคำชมของทนาย
"แล้วคุณมาร์คจะจัดการเรื่องที่คุณจูเนียร์ก่อไว้ยังไงครับ"ทนายอูยองสีหน้าวิตก เพราะถ้าเป็นเค้าโดนเองคงชอคจนต้องหามส่งโรงบาลแน่ๆ
"นั่นสิ ชั้นนี่ไม่รู้ว่านายจะต้องแก้ตรงไหนก่อนดิเลย"แจ็คสันเสริม
"ก็คงต้องกลับไปเมกาครับ ไปจัดการเรื่องลงทุนก่อน เรื่องเงินที่ลงทุนไม่ค่อยมีปัญหาหรอกครับ แต่เรื่องสุดท้ายนี่สิผมยังคิดไม่ออกเลย"มาร์คชัดสีหน้าเครียด เค้ามืดแปดด้านจริงๆตอนนี้ เจ้าเด็กแสบดันส่งคลิปโป๊ให้ทุกคนที่มีรายชื่ออยู่ในโทรศัพท์ เฮ้ออ
"นั่นสิ"แจคสันตบหลังมาร์คอย่างให้กำลังใจ
"ค่อยๆคิดครับ ผมว่าปัญหาทุกปัญหามันย่อมมีทางออกเสมอ"ทนายให้กำลังใจเมื่อเห็นมาร์คทำหน้าเครียด
ระหว่างที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่จินยองก็พยายามแก้มัดที่เท้าอย่างใจเย็น
ไม่ออกซะที่วะ!
ฮึ่บบ! เยสสส....
จินยองนายนี่เก่งจริงๆ จินยองยิ้มให้กับตัวเองเมื่อแก้เชือกที่เท้าออกได้
ประตูเปิดทิ้งไว้พอดี เอาละ! ที่เหลือก็แค่วิ่งไปให้พhนจากตรงนี้ก่อนไอ่จินยองเอ้ย ต้องรอดสิวะ
นับ 123 แล้ววิ่ง
หนึ่ง
สอง
ซั่ม!!
วิ่งเลยครับ ยังไม่ทันจะพ้นเตียงร่างผมก็ลอยวิ้ววมาชนกับอกแกร่งของใครบางคน ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกฮะ ไอ่โรคจิต!!
"จะไปไหน?"มาร์คคว้าตัวเด็กแสบได้ทัน หาช่วงโอกาสหลบหนีสินะ
จินยองหันหลังกลับเตรียมวิ่งอีกก็โดนรวบตัวจากด้านหลังทันที มาร์คกอดจินยองแน่น ยิ่งดิ้นก็ยิ่งกอดแน่น ยิ่งดิ้นก็ยิ่งได้สัมผัสเนื้อนุ่มนิ่ม อดคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ไม่ได้
อารมณ์มันเริ่มกลับมาอีกแล้วสินะมาร์คต้วน ทำไมนะยิ่งอยู่ใกล้เด็กนี่อารมณ์ถึงไม่คงที่ขนาดนี้ ปากอิ่มกับเสียงควญคางเมื่อครู่นั้นเค้ายังจำได้ดี ถ้าไม่ติดว่ามีคนอื่นอยู่ตรงนี้นะ บอกเลยว่าไม่รอด
"อ่ออยย"(ปล่อย)จินยองดิ้นสุดแรง
"ไม่!!"
"นายยังมีคดีติดตัวอีกเยอะนะจูเนียร์ คิดว่าชั้นจะปล่อยนายไปง่ายๆหรอ"
"ช่วยกันจับหน่อยครับ"
มาร์คบอกแจคสันกับทนายที่ยืนดูเค้าอยู่นาน ให้มาจับไอ่เด็กแสบที่ดิ้นอย่างกับวัวถูกเชือด
ทนายอูยองกับแจคสันรีบเข้ามาช่วยมาร์คจับเด็กแสบไว้ แล้วเค้าก็จัดการมัดเท้าเด็กไว้เหมือนเดิม
"ไอ่อ้า อ่อยอะ ไอ่เอี้ยไอ่อ๋าอั้น ไอ่อะอายอังแอเอ็ก"ไอ่บ้า ปล่อยนะ ไอ่เตี้ย ไอ่ขาสั้น ไอ่ทนายรังแกเด็ก ลามปามแล้วครับทะนงทะนายด่าหมด ไม่รุ้อะไม่สนอยากจับชั้นทำไมละ
"จินยองเกินไปแล้วนะ ทนายเค้าเป็นผู้ใหญ่ขอโทษเดี๋ยวนี้"มาร์คจับจินยองหันมาสบตา ทำหน้าดุ แล้วพูดอย่างจริงจังว่าเค้าไม่สมควรด่าเพราะทนายเค้าเป็นผู้ใหญ่
"ขอโทษเดี๋ยวนี้ จูเนียร์!!!"มาร์คกดเสียงต่ำ หร้อมบีบแขนเล็กแน่น
"เอ็บบ"(เจ็บ)จินยองหน้ามุ่ยเพราะแรงบีบของคนตรงหน้า
"รู้ว่าเจ็บ ขอโทษทนายเดี๋ยวนี้"มาร์คดุ
"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณมาร์ค"ทนายเริ่มเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดี
"ไม่ได้ครับ ยังไงวันนี้จูเนียร์ต้องขอโทษทนายครับ"มาร์คปฏิเสธเสียงแข็ง
"หมอนี่คงจะทำหรอกนะ"แจ็คสันบ่นออกมา แล้วลงไปนั่งบนโซฟาเปิดทีวีดูอย่างหน่ายๆ
"เอ้บบ"(เจ็บ)จินยองน้ำตาคลอเบ้า เพราะแรงที่มาร์คบีบมันโดนแผลที่ไหล่ของเค้า
เมื่อมาร์คเห็นจินยองทำท่าจะร้องจึงค่อยๆคลายมือออก
"แค่นี้ไม่เจ็บนักหรอก เมื่อไม่กี่ชั่วโมงยังเก่งอยู่เลย"
"ชั้นบอกให้ขอโทษทนาย"มาร์คตะคอกเสียงใส่จินยอง พร้อมทั้งปีบไหล่เจ้าตัวอย่างแรง
"โอ้ย"จินยองสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด
“ละ ละเลือด!!”ทนายอูยองบอกด้วยสีหน้าตกใจแล้วชี้ไปที่แขนเสื้อของจินยองว่ามีเลือดไหลออกมาจนเปื้อนเสื้อขาวที่เค้าใส่อยู่
มาร์ครีบละมือออกมาด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆ แขนที่เค้าจับมีเลือดออกมา ทั้งสีหน้าของเจ้าตัวแสบที่แสดงออกว่ากำลังเจ็บเจียนตาย แล้วทำไมไม่บอกว่ามีแผล เด็กดื้อเอ้ย มาร์คขมวดคิ้ว
“ทำไมบอกว่ามีแผล”มาร์คดุคนตรงหน้า
จินยองหน้ายู่ มองค้อนมาร์คด้วยความโมโห ก็เค้าบอกว่าเจ็บๆ แล้วมีใครฟังบ้างมั้ยละ
เอาแต่ดุๆๆๆ ชาติที่แล้วเป็นหมารึงัยฮะ
“...”ไม่อยากจะเสวนาด้วยหรอก เห่อะ!!
“เดี๋ยวชั้นเรียกพยาบาลมาทำแผลให้นะ”มาร์คพูด พร้อมกับสำรวจแผลคนตรงหน้า ไปทำอีท่าไหนถึงได้แผลมาขนาดนี้นะ
“ไอ่!!”(ไม่)
จินยองสะบัดแขนให้หลุดออกจากมาร์ค ด้วยความที่เค้ายังโดนมัดอยู่จึงทำให้เจ้าถึงกับจะหงายหลังล้มลง แต่ดีที่มาร์คคว้าไว้ทัน
“โอ้ยยย เอ็บ”(เจ็บ)
“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าดื้อ หาเรื่องเจ็บตัว”มาร์คพูดพร้อมทั้งเอามือจิ้มหน้าผากจินยองเบาๆหนึ่งที
“เอ้ะ!!”
จินยองจ้องหน้ามาร์คด้วยสายตาไม่พอใจ
นายเป็นใครกล้าดียังไงมาจิ้มหน้าชั้นห้ะ! ไอ่โรคจิต! อย่าให้ชั้นหลุดไปได้นะ รอก่อนๆ นายได้เห็นดีแน่!
“เดี๋ยวผมไปขอกล่องปฐมพยาบาลมาให้นะครับ”ทนายรีบบอกเพื่อตัดปัญหา
มาร์คพยักหน้าว่าเอาแบบนั้นก็ได้ แล้วก้มลงไปแก้มัดที่เท้าจินยอง
“เอ้ย อ่อยอ้ะ”(เฮ้ย ปล่อยนะ)
จินยองตะโกนทันที่เมื่อมาร์คอุ้มเค้าตัวลอยฟริ้ว
“ปล่อยอยู่ละไม่อยากอุ้มนักหรอก”มาร์ควางเด็กแสบลงบนเตียง
ทั้งชำเรืองมองแจคสันที่กำลังจ้องมองเค้าด้วยแววตาสงสัย
“โห.... แผลลึกอยู่นะเนี่ย ไปทำอะไรมาละ รึว่าไปตีกะใครมา”แจ็คสันเดินเข้ามองแผลจินยองใกล้ๆ
“...”
ถามไม่ตอบไอ่เด็กนี่(แน่ใจว่าคำถาม ไม่ใช่ถากถาง)
“เออ มาร์คชั้นลงไปหาไรกินก่อนนะ นายเอาไรมั้ย”
“ไม่อะ”
“แล้วนายละ เจ้าเด็กนินจา”
“....”
“เออ พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย ”แจคสันทำเสียงจิ้ดจั้ดในลำคอแล้วเดินจากไป
หลังจากแจคสันออกไปห้องก็เงียบกริบชนิดที่ว่า เหมือนไม่มีสิ่งชีวิตอาศัยอยู่ในนี้
มีแค่เสียงลมหายใจของคนสองคน อีกคนก็เอาแต่สำรวจแผล อีกคนก็เมินใส่
“แล้วทำไมไม่บอกว่ามีแผล?”มาร์คเป็นคนเริ่มต้นเปิดบทการสนทนา
“.....” ทำมาเป็นพูดดี ชิ!
“จูเนียร์”
“....”
“นี่ ชั้นถามไม่ได้ยินหรือไง”
“...”เชอะ!
“นี่จะไม่เถียงอะไรหน่อยหรอ”
“....”
มาร์คเห็นอีกคนเอาแต่เงียบผิดวิสัยคงจะเจ็บจริงแหละ
เค้าจึงค่อยแกะเทปที่ปากอิ่มออกอย่างเบามือในใจก็คิดว่าเค้าทำเกินไปรึป่าวนะ
แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เด็กนี่ทำมันก็สมควรที่จะได้รับบทลงโทษบ้างแหละ
“อะ แกะเทปออกแล้ว พูดได้แล้วครับ”มาร์คพูดอย่างใจเย็น เอามือแตะที่ปากอิ่มเบาๆ ทั้งรอยผ้าเทปทั้งรอยที่เค้าจูบทำให้ปากอิ่มของเด็กน้อยบวมเจ่อไปหมด
ถ้าไม่ดื้อก็คงไม่ต้องโดนแบบนี้หรอกนะ
“....” ทำเป็นพูดดี ทีเมื่อยั่งกะจะฆ่าจะแกงชั้นนะ อย่าหวังว่าชั้นจะพูดด้วย
“ไปโดนอะไรมา หืม?”มาร์คถามพร้อมทั้งแก้มัดให้เด็กน้อยแล้วเอามือลูบที่รอยแดงเบาๆ
“....”
“โอเคๆชั้นขอโทษ ชั้นไม่บังคับแล้วถ้านายไม่อยากขอโทษทนายก็ไม่เป็นไร”
ทั้งๆที่ตัวเองไม่ผิดทำไมต้องขอโทษด้วยนะมาร์ค แถมยังยอมให้ไอ่เด็กนี่ไม่ต้องขอโทษทนายอีก
จินยองมองมาร์คด้วยความคาดไม่ถึงว่า ทำไมอยู่ดีถึงยอมละ เมื่อกี้มันไม่ใช่แบบนี้นิ
รู้สึกผิดละสิ
บีบแขนชั้นสะแรงขนาดนั้น
“บอกได้ยั้ง ว่าไปโดนอะไรมา หืม?”
“ลวดหนาม”จินยองตอบเบาๆ
มาร์คยกยิ้มขึ้นทันทีที่เด็กน้อยยอมตอบ คิดว่าจะงอนนานกว่านี้ซะอีก เค้ายิ่งง้อคนไม่เป็นอยู่ด้วย
เดี๋ยว!!
มาร์คทำไมนายต้องง้อ
นั่นสิ
ไม่ได้ง้อนะ ก็แค่อยากรู้ว่าเด็กนี่ไปโดนไรมาก็เท่านั้น ใช่มันต้องเป็นนั้น
แบบนั้นสิ!!
“แล้วไปทำอีท่าไหนละ?”
“ท่าธรรมดา”จินยองตอบอย่างกวนตีน
โป๊ก!!!
“โอ้ย”จินยองลูบหัวปอยๆ หัวคนนะเขกลงมาได้
จินยองเง้อหมัดจะตอบกลับมาร์ค แต่มาร์คชี้หน้าแล้วขู่จนเด็กน้อยละมือไม่ทัน
“ถ้าต่อย ชั้นจูบ แล้วก็ไม่หยุดแค่จูบด้วย”
จินยองหน้าแดงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ภาพเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนก็ย้อนมาในสมองเป็นฉาก ๆ แถมภาพในคลิปแมวทั้งหลายของมาร์คยังหลั่งหลั่งไหลเข้าสมองของเด็กแสบไม่หยุดหย่อน
นอนสต๊อปเลยทีเดียว
เกือบไปแล้วจินยอง
“จะลองมั้ย”ไม่พูดป่าวมาร์คยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนจมูกชนแก้มป่องๆนั่น
อืม..หอมจัง
“ออกไปห่างๆนะ”จินยองผลักมาร์คออกไกลตัวแล้วก้มหน้าดูแผลตัวเองกลบเกลื่อนความเขิน
นี่มันหอมแก้มเค้าชัดๆ
คนบ้า
“ฮึฮึ”มาร์คหัวเราะ แล้วฉีกยิ้มกว้าง
"ทำไงถึงไปโดนลวดหนามละ"มาร์คยื่นหน้าเข้ามาถาม เฉียดแก้มป่องๆไปนิด เพราะคนตรงหน้าหลบทัน
"ไปเก็บส้ม"จินยองตอบส่งๆ
"อ่อ ส้มที่เอามาคัันให้ชั้นอะนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว สมน้ำหน้า!!!"มาร์คพูดพร้อมทั้งยี้หัวเด็กแสบจนผมยุ่งไปหมด แล้วยังหัวเราะไม่หยุด
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"นี่ หยุดหัวเราะนะ!!"จินยองตะโกนใส่มาร์ค
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"มาร์คยังหัวเราะชักดิ้นชักงอ
"หยุดนะ"จินยองเอาแขนข้างที่ไม่ได้เจ็บฟาดมาร์คหลายที
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
ทนายอูยองเข้ามาเห็นภาพดังกล่าวก็ยิ้มน้อยๆแล้วพรึมพรัมกับตัวเอง
“เห็นทีว่าแผนของคุณแทคและมินจุนจะไปได้สวยแล้วสิ”
อีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์ทั้งหมดสองหนุ่มกำลังซุบซิบกันอยู่ในห้องอุปกรณ์ทางการแพทย์
“โอเคยั้งวะ”ยองแจหมุนซ้ายหมุนขวาให้ยูคยอมดู
“เฮ้ย เริ่ดวะ เหมือนมาก”
“ถ้าโดนจับจะทำไงวะเนี่ย”ยองแจพูดอย่างวิตก
“จะกลัวไรวะ ยังงัยเราต้องช่วยไอ่เนียร์ออกมาให้ได่ก่อนสิวะ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน”ยูคยอมบอก
“เออๆ ตามแผนนะ”
ยูคยอมพยักหน้ารับสามที
GO!!!
talk
เอ่อ เพื่อให้ไม่เป็นการเสียนาฬิกา เอ้ย เวลา ในการแต่งฟิคนี้ให้จบ
โดยไม่อู้และขี้เกียจ เราจะให้ผู้อ่านทุกคนเป็นคนกำหนดการย้ำเตือนให้ไรท์ลงฟิคครั้งนี้ด้วยมือของท่าน(เว่ออีกละ)
เราจะคิดคอมเม้นละสิบเปอร์เซนของตอนต่อไปละกัน
1 คอมเม้น = 10 %
(ทีแรกจะเอา1 คอมเมน=1ตอน แต่ดูแล้วท่าจะไม่ไหว 555 )
เดี๋ยวจะลงให้เรื่อยๆนะ (มันต้องจบสินะ!! fighting)
เฮ้ยย แต่อย่าแกล้งกันคอมเม้นละคำนะเฮ่ย เขียนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยที่นี้ ห้ามนะห้าม
เอานะ!!เริ่ม !!!
Fighting+++
ความคิดเห็น