คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : กลับไปซะ! (แก้คำผิด)
แก้คำผิด
Go!!!!
ยูคยอมกับยองแจแยกย้ายกันไปทำตามแผนทันที
ก่อนอื่นยูคยอม นายต้องเดินไปที่เคาว์เตอร์ประชาสัมพันธ์
ยูคยอมพรึมพรัมกับตัวเอง
“แล้วทนายมันนามสกุลไรวะ แม่ ง.เอ้ยยย”ยูคยอมทึ้งหัวตัวเองแรงๆ แล้วเมื่อกี้ไม่ถามไอ่แตงมาอีกตู
ติ่ง ติง ติ้งงงงง
“ขอโทษผู้ป่วยทุกท่านนะคะ คุณทนายอูยองที่ส่วมใส่เสื้อสีน้ำตาล กางเกงสีดำ ร้องเท้าคัตชูสีดำ และถือกระเป๋าสีน้ำเงิน มีญาติมาขอพบ ช่วยมาที่เคาว์เตอร์ประชาสัมพันธ์ด้วยค่ะ”
ทนายอูยองก้มมองที่ตัวเองแล้วหันมามองมาร์คและแจ็คสันอย่างหาคำตอบว่าใช่เค้ารึป่าว
แจ็คสันพยักหน้ายืนยันว่าน่าจะป็นคุณทนายนั่นแหละ บรรยายเป้ะสะขนาดนี้
ใครกันนะ? เรียกทนายอูยองเค้าก็ไปละ
“เดี๋ยวผมขอตัวซักครูนะครับ”ทนายอูยองบอกมาร์คเชิงขออนุญาติ
“เชิญครับ”มาร์คละตายตามาจากการทำแผลให้เด็กแสบ แล้วพยักหน้าให้ทนายออกไปได้
ทางด้านยูคยอม
“โห่ เพ่ ทำไมไม่ประกาศตามที่ผมบอกอะ”
“ก็นี่ไงคะน้อง ที่น้องบอก”
“มันไม่ครบอะ งี้ทนายเค้าจะรู้ตัวมั้ยเนี่ย”ยูคยอมหงุดหงิด
“แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ พี่คงประกาศอีกอย่างที่น้องบอกไม่ได้หรอกค่ะ”
“ก็ได้ๆ ขอบคุณมากนะครับ”
เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ส่ายหัวอย่างหน่ายๆ ทันทีที่เด็กโข่งเดินออกไป
มีอย่างที่ไหนจะให้เค้าประกาศว่า ทนายอูยองคนที่น่าเหมือนปลาดุกผสมลูกเจี้ยบสีเหลือง แค่
ที่เค้าประกาศบรรยายลักษณะไป นี่ก็เป็นการเสียมารยาทมากพอแล้ว
จะไม่ประกาศให้เด็กนี่ก็ตื้อไม่ยอมไปไหน
“เอ่อ ขอโทษนะครับผมทนายอูยองครับ เห็นบอกว่ามีญาติมาขอพบ”ทนายอูยองเดินเข้ามาถามเจ้าที่
“อ่อ ค่ะ.. เค้าบอกว่าจะไปรอคุณอยู่บนดาดฟ้าน่ะค่ะ”
“ดาดฟ้า”
“ค่ะ เค้าฝากบอกมาว่ามีเรื่องสำคัญมากๆ ไม่สามารถคุยได้ตรงนี้น่ะค่ะ”
“แล้วดาดฟ้าไปทางไหนหรอครับ”
“เดินตรงไปเลี้ยวซ้ายจะเจอลิฟท์แล้วกดไปชั้นบนสุดค่ะ”
“อ่อครับ ขอบคุณนะครับ”
“ค่ะ”
“เห๋ยยยย มาแล้ว”ยูคยอมรีบวิ่งไปหลบ เมื่อเห็นว่าทนายอูยองกำลังเดินมาทางนี้
ทนายอูยองเดินมาถึงหน้าลิฟท์ถึงกับชะงัก
ละละลิฟท์ เสีย!!!!!
“ชั้นบนสุด ชั้น 48” ทนายอูยองลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก
เค้าฝากบอกว่ามีเรื่องสำคัญมากๆ
ทนายอูยองเดินตรงไปที่บันไดหนีไฟ ทำไงได้ก็ลิฟท์มันเสียนี่นะ
“ลาก่อนนะทนาย หวังว่าคงจะสบายดีหลังจากถึงบนดาดฟ้าแล้ว ฮ่าๆๆ”ยูคยอมหัวเราะอย่างสะใจ พร้อมกับวิ่งจี๋ไปกระชากป้ายลิฟท์เสียที่เค้าแปะไว้เมื่อครู่ออก
“หลอกง่ายจุง โห้ะๆ”
ต่อไปก็..........ฮึฮึ
ยูคยอมรีบวิ่งไปปฏิบัติตามแผนต่อไปทันที
“ฮัลโหล สวัสดีครับ ร้านซ่อมรถยนต์คุณเอใช่มั้ยครับ……”ยุคยอมกรอกสายโทรศัพท์พร้อมยิ้มอย่างชั่วร้าย
ผ่านไปไม่กี่วินาที
ติ่ง ติง ติ้งงงงง-----
“ขอโทษผู้ป่วยทุกท่านนะคะ เจ้าของรถทะเบียนหมายเลข กจ 6555 ช่วยกรุณาขยับรถของท่านด้วยค่ะ รถของท่านขวางทางเข้าออกอยู่”
“โอ้ะ รถที่ชั้นขับมานี่!!”แจ็คสันเด้งตัวลุกขึ้น
“ก็ลงไปขยับสิ”มาร์คบอกอย่างไม่ใส่ใจนัก พร้อมทั้งจับไอ่เจ้าเด็กแสบไปนั่งที่โซฟา มัดมือและเท้าเหมือนเดิม
“ชั้นไม่ใช่นักโทษนะ!!”จินยองง๊องแง๊งใส่อีกคนทันที
“เอ แต่ชั้นจอดดีแล้วนี่นา มันไปขวางได้งัยวะ”แจคสันยังสงสัย
“ไปเหอะน่า คนอื่นเค้าเอารถออกไม่ได้”
แจ็คสันยังครุ่นคิดแล้วครุ่นคิดอีก “เป็นไปได้งัยวะ”
“ไปสิ!!!”มาร์คเร่งเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ยอมไปซะที
“เออๆ”แจ็คสันเดินออกไปอย่างเซงๆ
“นี่นาย”จินยองเรียกมาร์คที่ทำท่าจะนอนลง
“หื้ม?”
“ปล่อยชั้นเหอะ เดี๋ยวหมอจะมาตรวจนายแล้วนะ”
“ถ้าหมอมาเห็นนายจะว่างัย”เออจริง มาร์คทำท่าคิด
“ชั้นไม่หนีหรอกน่า”
“นะ”จินยองอ้อนวอน (จูเนียร์...)
“เจ็บแขนอ่า....”จินยองเบะปากอย่างน่าสงสาร (หยุดทำแบบนี้....นะ)
“เจ็บ....”จินยองช้อนสายตามองมาร์คอย่างอ้อนๆ (เพราะว่า.....มะมัน..."น่ารัก")
เฮ้อ..... มาร์ค ต้วน แพ้ลูกอ้อนเจ้าเด็กนี่อีกแล้วสินะ
“ไม่หนีแน่นะ”เห็นหน้าอ้อนๆของแมวน้อยก็อดสงสารไม่ได้
“งืม”จินยองพยักหน้า
มาร์คลุกไปแก้มัดมือและเท้าของจินยองออก พร้อมเท้าเอวแล้วมองหน้าเด็กแสบว่าจะวิ่งหนีรึป่าว แต่ก็ไม่
อืม.... คิดว่าจะผิดคำพูด
จินยองล้มตัวลงนอนแล้วเล่นเกมส์ที่โทรศัพท์มือถือ มาร์คเห็นดังนั้นจึงกลับไปที่เตียงคนป่วยแล้วขึ้นไปนอนบ้าง แต่ไม่วายที่จะหันหน้ามาทางเด็กแสบ
“ฮึ”จินยองยกยิ้มมุมปาก เดี๋ยวก็รู้
“ยิ้มอะไร?”
“ก็เกมส์มันสนุกอะ ทำไมยิ้มไม้ได้หรอ”จินยองหันมาทำหน้ากวนตีนใส่
ฮึ่ย!!! เด็กนี่มันน่าแก้มัดให้มั้ยเนี่ย มาร์คนึกหมั่นไส้
ทางด้านยองแจที่ใส่ชุดคุณหมอเต็มยศ พร้อมกับทรงผมที่เรียบแป้กับแว่นหนาเตอะ เหมือนมาก นึกถึงคำพูดของยูคยอมเมื่อสักครู่
“เออ กูก็ว่าเหมือนวะ”หมอตัวจริงยังอายเลยนะเนี่ย ยองแจกระชับเสื้อตัวเองเบาๆ
“คุณหมอคะๆ”
“เรียกใครวะ”ยองแจกระซิบกับตัวเองเบาๆ
“คุณหมอคะ ไปห้องฉุกเฉินเร็วคะ มีเคสด่วน”พยาบาลวิ่งมาหน้าตาตื่น
“อะ เอ่อ เอ่อ”
“ไปเร็วค่ะ คุณหมอ”ไม่รอให้ยองแจปฏิเสธพยาบาลก็ดึงมือยองแจไปยังห้องผ่าตัดทันที
“คนไข้เสียเลือดมากเลยค่ะ คุณหมอคะเราทำไงก่อนดีคะ”
“หะห้ามเลือด ระรึป่าว”
“อะไรนะคะ?”
“มะมะไม่มีไรครับ”
“คุณหมอค่ะ ดิชั้นว่าควรผ่าตัดด่วน เดี๋ยวดิชั้นจะไปตามผู้ช่วยมานะคะ”คุณพยาบาลคนสวยรีบวิ่งไปทันทีหลังจากที่พูดจบ
“ชิบหาย......แล้วงัย”ยองแจสบถกับตัวเอง หน้าห้องฉุกเฉิน
******************************
ไล๊น์!!!
เสียงข้อความมือถือของจินยองดังขึ้น เจ้าตัวรีบคว้าขึ้นมาอย่างกับว่าจะมีใครแย่งอ่าน
ก็แน่ละสิ เค้ากลัวไอ่โรคจิตนี่แย่งไปอ่านนะสิ จ้องเค้าตาไม่กระพริบ
น่ารำคาญชะมัดเวลามีคนมีมามอง ทำตัวไม่ถูกโว้ย! ผมเลยหลับตาหนีสายตาไอ่โรคจิตนี่
จนกระทั่งข้อความไลน์เข้านี่แหละ
จะใช่ข้อความที่เค้ารอรึป่าวนะ?
จินยองรีบเปิดข้อความรัวๆเลยละครับ
เรียบร้อยละนะ
ยูคยอม
เมื่อได้อ่านข้อความเสร็จเจ้าเด็กแสบยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้วพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
ทำตามแผนได้เลย
ไล๊น์!!!!
เสียงข้อความเข้าอีกครั้ง
ไอ่ยองแจไม่รู้ไปไหน
ยูคยอม
จินยองขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพิมพ์ตอบกลับยูคยอมอย่างรวดเร็ว
ไม่เป็นไร งั้นเราจัดการกันเองเหอะ นายรีบมาเลยไม่ต้องรอไอ่ยองแจ
เมื่อส่งข้อความเสร็จจินยองก็เก็บโทรศัพท์หย่อนลงกระเป๋าและหันมาพบกับชายหนุ่มที่จ้องมองเค้าไม่คาดสายตา
“คุยกับใคร”มาร์คถามเสียงเข้ม
“ใช่เรื่องป้ะ?”จินยองกอดอกวางท่า
จินยองเด็กแสบคนเดิมกลับมาแล้วสินะ ดูหน้าตาท่าทางมั่นใจเหนือกว่าแบบนี้ ต้องเตรียมหาเรื่องเค้าอีกแน่
“จะก่อเรื่องอะไรอีกละ”มาร์คถามอย่างหน่ายๆ
“กลัว?”จินยองเลิกคิ้วถาม ประหนึ่งนักเลงท้ายซอย
“ป่าว”มาร์คปฏิเสธ
พร้อมกับหรี่ตามองเด็กแสบอย่างใช้ความคิด ทีแรกตอนที่อ้อนวอนให้เค้าปล่อยตัว ไม่กร่างขนาดนี้นิ ทำเหมือนจะยอม แต่ทำไมตอนนี้ กลับมาเป็นไอ่เด็กแสบไม่มีสัมมาคารวะเหมือนเดิมแล้วละ
ต้องก่อเรื่องอะไรอีกแน่ๆ
ใช่สิทนายอูยองกับแจ็ค อยู่ดีๆก็ออกไปพร้อมกัน นานขนาดนี้แล้วยังไม่กลับ แสดงว่าเป็นฝีมือของเด็กนี่แน่ๆ
ยังไม่ทันที่มาร์คจะคิดอะไรต่อเด็กแสบก็เดินกอดอกตรงมาทางเค้า และมาหยุดที่ตรงข้างเตียง
“กลัวละสิ”จินยองบอกพร้อมยืนหน้าเค้ามาใกล้มาร์ค
“ใครกันแน่ที่ต้องกลัว”มาร์คยื่นมาเข้ามาใกล้จนปลายจมูกโด่งชนปลายจมูกรั้นอย่างช่วยไม่ได้
จินยองผละออกจากมาร์คอย่างรวดเร็ว พร้อมดวงหน้าเลิ่กลั่ก เสียงรอยยิ้มจากมาร์คได้เป็นอย่างดี
ฮึ เด็กน้อย
“ก ก็นายนั่นแหละที่กลัว”จินยองตอบอึกอัก เพิ่มเสียงแหวเพื่อกลบอาการตกใจเมื่อครู่
มาร์คทำหน้าประมาณว่า อ๋อ หรอ
“ชั้นจะพูดกับนายดีๆ เป็นครั้งสุดท้ายนะ ยกเลิกงานหมั้นและก็กลับบ้านไปซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“และถ้าชั้นบอกว่าไม่ละ”
“แล้วจะหาว่าชั้นไม่เตือน”
“หรอ”
“นี่นาย”จินยองเริ่มอารมณ์เสีย พูดดีๆไม่รู้เรื่องใช่มั้ยก็ได้นายอย่างลองดีกับชั้นเองนะ นายมาร์ค
“จะทำอะไรผมหรอครับ”มาร์คถามอย่างไม่กลัว ทำไมเค้าต้องกลัวเด็กแมวนี่ด้วยละ ยิ่งเถียง
ก็ยิ่งสนุกเด็กอะไรก็ไม่รู้ทำหน้าทำตาปรับเปลี่ยนไปมาทุกสิบวิ รู้มั้ยว่าน่ามองน่าแกล้งอะ
มาร์คยิ้มจนเห็นเขี้ยวทั้งสองข้าง
“ก็ทำแบบนี้ไง!!!”
ไม่พูดป่าวจินยองโถมตัวเข้าหามาร์คเมื่อแล้วพร้อมจับมือของชายหนุ่มมามัดแบบเดียวกับที่เค้าถูกมัดเมื่อครู่แต่มาร์ครึจะยอมง่ายๆ สองคนยื้อแย้งผ้ากันไปมา
“นี่ หยุดเดี๋ยวนี้นะ จูเนียร์”
จินยองไม่ยอมฟังพยายามจบมาร์คกดลงกับเตียงเพื่อมัดมือให้ได้
“จูเนียร์ ชั้นไม่สบายอยู่นะ หยุด!!!”มาร์คเริ่มจะสู้จินยองไม่ไหวเพราะร่างกายเค้าไม่เอื้ออำนวย แล้วไม่รู้เด็กนี่ไปเอาแรงที่ไหนมานักหนา
“ชั้นไม่เล่นนะ จูเนียร์ ชั้นบอกให้หยุด!!!”มาร์คตะโกนเสียงดัง
“ใครบอกว่าชั้นเล่นละ!!!”จินยองไม่ยอม แถมปีนเตียงขึ้นไปนั่งคอมมาร์คไว้ อีกทั้งจับมือมาร์คไว้พยายามจะมัดมือให้ได้
โดนไม่สนว่าไอ่ที่เค้าทำอยู่นี่ท่ามันเสี่ยงขนาดไหน
“เฮ้ยยย”ยูคยอมเปิดประตูเข้ามาเห็นสภาพเพื่อนรักกำลังทำอย่างกับว่าจะข่มขืนมาร์คอยู่
“แกจะข่มขืนนายนี่หรอวะ!!”ยูคยอมยืนนิ่ง ตะโกนถามเพื่อนอยู่หน้าประตู
“ไอ่บ้านี่ แกจะบ้าหรอ”จินยองแหวใส่เพื่อนซี้
“มาช่วยกันดิวะ!!”จินยองรีบเรียกเพื่อนซี้เพราะตอนนี้มาร์คกำลังจะหลุดอยู่แล้ว ไอ่เพื่อนตัวดียังมาคิดเรื่องทะลึ่งอยู่อีก ถึงท่ามันจะสื่อ และตัวผมเองก็แอบคิดนึดนึง
เฮ้ย!!
บ้าหน่ะ!!!
ไม่ได้คิดไรสักหน่อย ทะลึ่ง!!
ยูคยอมรีบวิ่งเข้ามาจับแขนมาร์ค
“พวกนายจะทำอะไรเนี่ย”มาร์คเริ่มดิ้นพล่าน เมื่อรู้ว่าไอ่เจ้าสองตัวนี้มีแผน แอบวางกันตอนไหนอีกละ แผลเก่าเค้ายังไม่หายดีเลยนะ เตรียมมีเรื่องเรื่องใหม่อีกแล้วหรอ
มาร์ครีบพลิกตัวเองแล้วจับจินยองกดไว้ข้างล่าง
“โอ้ย”จินยองพลาดท่าแล้ว ถูดล็อคไว้อย่างช่วยไม่ได้
ส่วนไอ่เด็กโข่งที่รั้งมือเค้านี่ มีแรงยิ่งกว่าช้างดึงจนมาร์คหงายหลัง
แต่ใครจะรู้นอกจะมาร์คจะหล่อแล้ว ศิลปะป้องกันตัวของเค้าจัดว่าอยู่ในอันดับสุดยอดเลยก็ว่าได้
ไม่นานเจ้าเด็กโข่งและเจ้าเด็กแสบก็ถูกมาร์คจับมัดทั้งคู่
“โอ้ย ปล่อยนะไอ่โรคจิต”จินยองโวยวาย
“ปล่อยนะโว่ย”ยูคยอมโวยวายตาม
“นี่ คิดว่าเก่งกันมาจากไหนห้ะ ไอ่พวกเด็กน้อย”มาร์คชี้หน้าทั้งสองคน
“สงสัยชั้นต้องส่งพวกนายไปโรงเรียนดัดสันดานซะแล้วมั้ง”
“มีสิทธิ์อะไรมาส่งพวกเราไปวะ”ยูคยอมตะโกนอย่างหัวเสีย
“เดี๋ยวก็รู้”มาร์คพูดจบก็หยิบเทปกาวมาปิดปากเด็กทั้งสอง
พร้อมกับโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน
“ฮัลโหลครับ.....”
ทางด้านยองแจ
เอาไงดีวะ ยองแจเอ้ย
ไม่ได้เป็นหมอจะไปผ่าตัดงัยวะ สองบวกสองตูยังไม่รู้เลยว่าตอบอะไร
เออ หนีสิ ! ใช่ยองแจ หนีสิหนี...
ยังไม่ทันทียองแจจะย่างก้าวออกไป
“คุณหมอคะ ทีมผ่าตัดพร้อมแล้วค่ะ”
“อะเอ่อ ผ ผ ม...”ยองแจตะกุกตะกัก เหงื่อตกเต็มหน้า
“ไปเร็วคะคุณหมอ เรามีเวลาไม่มากนะคะ”ไม่ทันได้พูดอะไรยองแจก็ถูกดันเข้าไปในห้อง
ผ่าตัดทันที
ยองแจทำไงดี จินยองช่วยชั้นด้วย!!!!!!!! ยองแจตะโดนดังๆในใจ
เค้าไม่เคยเจอหรือเผขชิญปัญหาแบบนี้เพียงลำพังทุกครั้งเค้าจะมีจินยองคอยอยู่ข้างๆคอยคิดคอยแก้ปัญหาให้ตลอดๆ
เรียกได้ว่าเค้าไม่ค่อยได้ใช้ความคิดเป็นของตัวเองซะเท่าไหร่ เลยทำให้เค้าไม่ทักษะไหวพริบยังงี้ไง
ถ้าเทียบกับไอ่สองตัวนั่นถ้าเป็นพวกนั้นนะ ป่านี้ก็คงไม่ต้องเข้ามาในห้องแบบนี้หรอก
คิดสิวะๆๆ
ยองแจพยายามนึกสิ่งที่จินยองเคยสอนตนเอาไว
ใช่ ไอ่เนียร์บอกว่ามารยาคือสิ่งที่สำคัญที่สุด และใช่ได้ผลที่สุด
ไวเท่าความคิด
“โอ้ย โอ้ะ โอยยย”
“คุณหมอเป็นไรคะ”
“คือผมปวดท้องนะครับ เห็นทีคงต้องเรียกคุณหมอคนอื่นมาแทน โอย ไม่ไหวละครับ”
“แต่ว่า...”พยาบาลพยายามจะปฏิเสธให้ผ่าตัดต่อ แต่คุณหมอตัวดีก็วิ่งจู๊ดออกจากห้องไปแล้ว
"ส่งสัยจะเป็นคุณหมอใหม่มั้งค่ะ ท่าทางจะตื่นเต้น"คุณพยาบาลกล่าวกับทีมผู้ช่วย
ทำให้ต้องโทรเรียกคุณหมอท่านอื่นมาอย่างช่วยไม่ได้
“ฮ่วย!!!!! ยองแจเกือบไปแล้ว ไอ่สองคนจะเป็นยังไงมั่งนะ”ยองแจรีบเดินไปที่ห้องคนป่วยที่ชื่อว่ามาร์คด้วยความรวดเร็ว
แต่ทันทีที่เค้าเปิดประตูออกก็พบกับเจ้าเพื่อนสองคนโดนมัดอยู่ยองแจอุทานออกมาเสียงดัง จนเรียกความสนใจจากมาร์คที่ยืนคุยโทรสัพท์ให้หันมามอง รวมทั้งเพื่อนซี้ทั้งสองก็หันมามองด้วย
จินยองพยายามขยิบตาให้ยองแจแสดงเป็นคุณหมอต่อ เพราะเจ้าตัวตอนนี้เลิ่กลั่กมากพร้อมกับทำท่าจะวิ่งนี้มาร์คให้ได้
“เอ่อ คุณหมอครับ”มาร์คเห็นคุณหมอท่าทางเงอะๆงะๆอยู่หน้าประตูเลยกลัวว่าจะเค้าใจผิด
“อะ อะ อ่า....ครับ”ยองแจตะกรุกตะกัก
จินยองส่ายหัวอย่างรับชะตากรรมจะรอดมั้ยเนี่ย ความหวังอยู่ที่นายคนเดียวนะยองแจ แผนสุดท้ายคือนายนะยองแจ
“ขอโทษด้วยนะคับ”มาร์คพูดพร้อมหันหน้าเป็นเชิงขออนุญาติสำหรับการจับเด็กสองคนนี้มัดไว้แบบนั้น
“ค ครับ มีเรื่อง อ อะไรหรอครับ”
ยองแจหยุดตะกรุกตะกักสิวะ นายมาร์คมันไม่รุ้จักนายหรอกเว้ย
จินยองส่ายหัวให้กับความไม่เนียนของยองแจ ถ้ามาร์คสังเกตสักนิดเค้ารับรองว่ายองแจไม่รอดแน่ แต่โชคดีที่มาร์คยังไม่เคยเห็นเพื่อนของเค้าคนนี้ อีกทั้งการแต่งตัวของยองแจก็เป้ะมาก
“เด็กสองคนนี้เค้าเกเรนิดหน่อยนะครับ เค้าเป็นญาติผมเอง ผมเลยต้องจัดการกับพวกแกนิดหน่อย”มาร์คพยายามอธิบายให้คุณหมอเข้าใจ
“มะมะ ไม่เป็นไรครับ”ยองแจตอบอย่างยากลำบาก
“เดี๋ยวผมขอตรวจอาการคุณหน่อยนะครับ”มาร์คพยักหน้าแล้วรีบขึ้นมาบนเตียงให้คุณหมอ
ตรวจ
ยองแจหยิบเข็มออกมาทำท่าจะฉีด
“เอ่อ คุณหมอครับผมต้องฉีดยาอีกหรอครับ”
ยองแจชะงักมือ แล้วหันไปมองหน้าจินยอง
จินยองทำท่าให้ว่าเค้ารีบฉีด ฉีดเลยๆ
“ชะใช่ครับ”ยองแจไม่รอช้ารีบเลิกแขนเสื้อมาร์คขึ้นแล้วฉีดลงที่แขนทันที ฉีดผิดติดคุกแน่ยองแจเอ้ย ทำไมตูต้องมาเสียงคุกเพื่อไอ่เพื่อนตัวแสบด้วยวะ
ยองแจหลับตาปี๋
ผ่านไปซักพักมาร์คเริ่มมีอาหารขยับตัวไม่ได้
“คุณหมอครับ ทำไมแขนผมไม่มีแรง ขาด้วยครับ”มาร์คหันไปถามยองแจ
“มันก็เป็นแบบนี้แหละครับ”ยองแจตอบอ้อมแอ้ม
“เอวอิ้”(เร็วดิ้)เสียงไอ่ตัวแสบตะโกนเสียงดัง พร้อมเรียกหมอให้ไปหา หรือว่า.....
มาร์คร้องอ๋อ...เพราะคุณหมอดังกล่าวเดินเข้าไปที่เด็กแสบและแก้มัดให้
พวกเดียวกันสินะ
โดนหลอกอีกจนได้นะนายมาร์ค
ช้ากว่าเด็กนี่ก้าวนึงทุกทีสินะ
“รู้สึกเป็นไงมั่งครับคุณมาร์คคคคคคคึ!!” เมื่อหลุดมาได้ จินยองก็ถามมาร์คอย่างกวนๆ และยิ้มอย่างเป็นต่อ
“บอกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าคิดจะลองดีกับชั้นอ้ะ”จินยองพุดพร้อมยกแขนมาร์คขึ้นมา แล้วปล่อยให้ล่วงลงไป แน่นอนตอนนี้เค้าชาไปทั้งตัวไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจะพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“น นา ย จะ ทำ อะ ไร”เสียงมาร์คแหบพร่า
“กลัวหรอ ไม่ต้องกลัวน้า โอ๋ๆ”จินยองพูดพร้อมทำปากจู๋แล้วเขี่ยแก้มมาร์คเบาๆ
“ท่าทางจะกลัวว่ะ ฮ่าๆๆ”จินยองหันมาพูดกับยูคยอมและยองแจ
“ฮ่าๆๆๆๆ”สองคนก็หัวเราะออกมาเป็นลูกคู่เลยทีเดียว
“เฮ้ย ถอดเสื้อออก!!!!”จินยองสั่งยูคยอม
ยูคยอมถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็ว
โป้ก!!!
“โอ้ย เขกหัวชั้นทำไมว่ะ”ยูคยอมโวย
“ชั้นบอกให้ถอดเสื้อมัน ไม่ใช่เสื่อแก”จินยองส่ายหัวให้กับความโง่เง่าของเพื่อนซี้
“อ้าว ใครจะไปรู้ ก็คิดว่าจะทวงเสื้ออย่างวันนั้นอีก”ยูคยอมบ่น
“แกนิมันจริงๆเล้ย รีบๆถอด”จินยองพูดพร้อมช่วยยูคยอมถอดเสื้อมาร์คอีกแรง
“ อ ย่า..”มาร์คพร้อมที่จะรวบรวมแรงทั้งหมดเพื่อขัดขืน แต่กลับทำไม่ได้เลยซักนิดเดียว
“โรคจิตอย่างแกต้องโดนซะบ้าง”
แควก!!!
แควก!!!
เสียงฉีกผ้าเทปทำให้มาร์คใจคอไม่ค่อยดี เด็กแสบเอาผ้าเทปมันที่มือเค้าเข้ากับราวเตียง
“ถอดกางเกงด้วย”จินยองสั่ง
“โอ้ะ ไม่เอาอะ”ยูคยอมปฏิเสธแล้วทำหน้าหยี
“นายจะทำไรวะเนี่ย”ยองแจถาม
จินยองส่ายหัว เบื่อคำถามของไอ่สองตัวนี้จริ้งๆ พร้อมมุ่งหน้าไปถอดกางเกงมาร์คจนเหลือแต่บ๊อคเซ่อร์ พร้อมกับหันมาถามเพื่อนซี้ทั้งสอง
”เคยดูฟิฟตี้เฉดออฟเกย์ป้ะ”
“ไม่อะ อายุยังไม่ถึง”ยูคยอมหยักไหล่ปฏิเสธ
“เมิงอย่า...ไอ่ยูค เมิงนั่งดูกะกูอยู่”จินยองชี้หน้ายูคประมาณว่าอย่าสตอได้ป้ะ
“อย่าบอกนะว่า>>>>”ยองแจทำตาโต
“เอากล้องมาดิ”จินยองสั่ง ยูคยอมควักมือถือในกระเป๋าออกมา
“เดี๋ยวชั้นถ่ายเอง”ยูคยอมพูดพร้อมถอยหลังไปเพื่อทำการถ่าย และรีบโบกยองแจให้ออกไปนอกเฟรม
ให้เหลือตัวเอกของเรื่องอย่างจินยองและมาร์คนั่นเอง คึคึ
“3 4 แอคชั่น!!!”ยูคยอมตะโกนประหนึ่งผู้กำกับ
“อะไรของแกวะ ไอ่ยูค”
“เอ้า! ถ่ายฟิฟตี้เฉดงัย”
“จะบ้ารึงัยวะ ชั้นหมายถึงถ่ายภาพนิ่งเว้ย ไม่ได้ฉากในละครและที่สำคัญชั้นไม่ได้จะเล่นเองด้วย ไอ่บ้านี่”จินยองส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย
แน่ใจว่าเป็นเพื่อนกันมานาน แม่.. งมันไม่รุ้ใจอะไรเค้าสักอย่าง
จินยองตบหัวยูคยอมแรงๆหนึ่งทีพร้อมคว้ากล้องมาจากมือยูคยอมแล้วจัดการถ่ายภาพมาร์คทันที
แชะ แชะ แชะ !!!
“เอ้า ที่เหลือนายก็เอาไปตัดต่อ ชื่อรงชื่อเรื่อง ทำโปสเตอร์แล้วก็แจกจ่ายให้ทั่วเลย”
“ฮึ เป็นงัยละ”
“บอกแล้วว่าอย่ามาเล่นกับชั้น”จินยองเข้าพูดกับมาร์คใกล้ๆ
มาร์คที่นอนกระพริบตามองเค้าปริบ ๆ
เหมือนจะส่งความหมายมาว่า อย่าทำนะ
“คนอย่างจินยองอะ ไม่ใช่ใครมาลูบหัวก็ได้เว่ย”
“รู้จักชั้นน้อยไปแล้ว ทีหลังอย่ามาทำแบบนั้นกับชั้นอีก”จินยองพูดรวมถึงตอนที่มาร์คจูบและ
พยายามจะข่มขืนเค้าด้วย เรียกว่าข่มขืนได้ป่าวนะ
เพราะตอนนั้นดูท่าเจ้าเด็กแสบก็เหมือนจะสมยอม
“แล้วก็กลับบ้านไปซะ!!!! อย่ามาให้ชั้นเห็นหน้าอีกจะหาว่าไม่เตือน!!!!”
พอจินยองพูดจบมาร์คก็ได้ยินเสียงปิดประตู
ปั้ง!!!!
หลังจากนั้นเค้าก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลย รวมทั้งจอภาพค่อยๆมืดลงๆๆๆ
แต่มีคำๆนึงที่ก้องอยู่ในหัว
“ฝากไว้ก่อนนะ เด็กแสบ”
talk
ก่อนอื่นต้องขอโทดเรื่องคำผิดนะคะ
เพราะรีบมาก ไม่เวลาตรวจเลย เดี๋ยวอีกสามวันจะไม่ได้อีพฟิคเพราะมีงานเลยอัพให้วันนี้ก่อน
1 เม้น 10% เหมือนเดิมนะคะมาช่วยกันย้ำเด้อ
ว่างโครงไว้หมดแล้วถึงตอนจบแล้ว
รอใส่รายละเอียดอย่างเดียว
ต้องจบสินะ
ใครอยู่ทีมใครกันบ้าง ทีมจินยองแสบทุกคน
ทีมมาร์คมีมาร์คเก่งคนเดียวฮ่าๆๆๆ
บางที่ก้อสงสารมาร์คอะ โดนอีกแล้ว เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์เล้ย
ตอนหน้ามาร์คจะมาเอาคืนมั้ย อันนี้ต้องติดตาม
ขอบคุนเม้นนะคะ 1 gเม้น 10%
เริ่มได้!!!!!
talk2
ปล. พึ่งกลับมาค่า กลับมาเงิบเลย เจอสิบคอมเม้น
เอิ่มมมม
เดี๋ยวนะ 1 เม้น= 10 % งั้นก็หนึ่งตอนนะสิ (งานเข้า 555)
โอเคจัดไป รอพวกกอตกลับก่อนนะ ตอนนี้ใจไรท์ไม่ได้อยู่กะการเขียนเลย
ใจมันลอยไปหาคนที่บอกว่า "วันนี้ร้อนมากคับ"
อร้ายยย กรีี้ดได้ป้ะ
แค่พูดแค่นี้ก็เขิลละ เป็นไปได้คนเรา ฮ่าๆๆ
ความคิดเห็น