ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ซึน7:ความทรงจำของสองเรา!! (แก้ไขแล้ว)
ณ เวลาเย็น
โคลม:คุณฮิบาริคะ!!-.-
ฮิบาริ:จ๋าาา~~~ว่าไงจ๊ะ~~
โคลม:คุณเป็นอะไรคะ?? ทำไมถึงดูแปลกไป?? บ้าๆบอๆ เชื่อฟัง??
ฮิบาริ:เหรอจ๋า~~~~~
โคลม:คุณกวนตรีนกว่าเดิม!!
ฮิบาริ:จริงด้วย!!
ฮิบาริกำมือแล้วทุบกับมืออีกข้างที่กำไว้เหมือนเวลานึกอะไรออก แล้วทำแก้มป่อง
Hibari'Talk
ณ เวลากลางคืน ในห้องฮิบาริ
โคลม....เธอ...เธอไม่รู้อะไรเลยสินะ...ว่าฉันรักเธอน่ะ รู้ไหม?? เวลาเธอกับมุคุโรเจอกัน ฉันกลัวแค่ไหน?? ฉันยังอยากอยู่เคียงข้างเธอต่อไปนะโคลม ดังสัญญาของฮิบาริกับนางิไง!!
10ปีก่อน(จะเรียกว่า นางิ นะ,มันจะเริ่มดราม่า)
ตอนที่นางิยังเป็นคนซุ่มซ่าม และตอนนั้นเธอก็ตกบ่อน้ำ
"ฮิบาริคุงกับนางิจัง จะอยู่เคียงข้างกันตลอดไปนะ"คำสัญญาดังขึ้นในใจ
ร่างบางที่จับเชือกในบ่อไว้ เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาอย่างเห็นได้ชัด
นางิ:ฮิบาริคุง!! ช่วยด้วยยย!!ToT
ฮิบาริ:นางิ!! จับมือฉันไว้!!
ผมเอื้อมมือให้นางิ
นางิ:มะ..มะ...ไม่ถึง!! ช่วยด้วยยย!!
นางิเอื้อมมือไปจับมือผมแต่ก็ไม่ถึง
ผม:รอก่อนนะ!! ฉันจะไปเรียกพ่อมาช่วย!!! จับไว้แน่นๆนะ!!
ผมวิ่งไปเรียกพ่อที่อยู่ที่โรงฝึกที่อยู่ใกล้ๆกับบ่อน้ำ
นางิ:ช่วยด้วยย!!
นางิร้องไห้หนักกว่าเดิม
ฮิคารุ(พ่อของผม):นางิจัง!!! ลุงมาช่วยแล้ว!!
นางิ:คุณลุง!! ช่วยนางิด้วยย!!
นางิร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกหลายเท่า
ฟุ๊บ!! พ่อได้กระโดดลงไปในบ่อโดยจับขอบบ่อไว้
ผม:คุณพ่อ!!!
พ่อโหนตัวไปอุ้มนางิแล้วโยนนางิขึ้นไปบนบ่อ
นางิ:กรี๊ดดดดดดดด!!!
นางิตกใจ
ผม:คุณพ่อ!!!
ผมตะโกนเรียกพ่อเมื่อเห็นน้ำเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
พ่อ:หึหึ...ปลอดภัยชัวร์100%^^
พ่อรีบตีลังกาขึ้นไปบนบ่อ
ผม:พ่อออ!!!!
พ่อคงไม่รอดแน่!! ตีลังกาขึ้นอย่างนี้น่ะ!!
พ่อ:ชะแว้บบบบบ!! พ่อรอดจ้าา~~
พ่อกระโดดลงบนพื้น
นางิ:คุณลุง!!!! ขอบคุณนะคะ ถ้าคุณลุงไม่ช่วยไว้นางิก็คงไม่ได้พบหน้าคนที่รักอีก~~
พ่อ:ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ!! แค่นางิหอมแก้มลุงก็ดีใจแล้ว
พ่อก้มตัวลงหานางิ ริมฝีปากของนางิประกบลงที่แก้มของพ่อและผม
นางิ:เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณค่ะ!! ถ้าทั้งสองคนไม่มาล่ะก็นางิก็แย่แล้วล่ะ
ผม:ก็ตามสัญญาไง!!
นางิ&ผม:ฮิบาริคุงกับนางิจังจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป!! ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ผมกับนางิทบทวนคำสัญญาที่ให้ไว้
กลับมาที่ปัจจุบัน(เรียกโคลมแล้วนะ)
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงประตูดังขึ้น
เมื่อผมเดินไปเปิดประตูก็พบว่าโคลมมาเคาะ
ผม:มีอะไร-.-
โคลม:ฉะ....ฉัน..ฉัน..ฉันขอมานอนด้วยได้ไหมคะ??-////////-
โคลมพูดอย่างเขินอาย
ฮิบาริ:ก็เอาสิ
โคลม:คุณฮิบาริคะ!!-.-
ฮิบาริ:จ๋าาา~~~ว่าไงจ๊ะ~~
โคลม:คุณเป็นอะไรคะ?? ทำไมถึงดูแปลกไป?? บ้าๆบอๆ เชื่อฟัง??
ฮิบาริ:เหรอจ๋า~~~~~
โคลม:คุณกวนตรีนกว่าเดิม!!
ฮิบาริ:จริงด้วย!!
ฮิบาริกำมือแล้วทุบกับมืออีกข้างที่กำไว้เหมือนเวลานึกอะไรออก แล้วทำแก้มป่อง
Hibari'Talk
ณ เวลากลางคืน ในห้องฮิบาริ
โคลม....เธอ...เธอไม่รู้อะไรเลยสินะ...ว่าฉันรักเธอน่ะ รู้ไหม?? เวลาเธอกับมุคุโรเจอกัน ฉันกลัวแค่ไหน?? ฉันยังอยากอยู่เคียงข้างเธอต่อไปนะโคลม ดังสัญญาของฮิบาริกับนางิไง!!
10ปีก่อน(จะเรียกว่า นางิ นะ,มันจะเริ่มดราม่า)
ตอนที่นางิยังเป็นคนซุ่มซ่าม และตอนนั้นเธอก็ตกบ่อน้ำ
"ฮิบาริคุงกับนางิจัง จะอยู่เคียงข้างกันตลอดไปนะ"คำสัญญาดังขึ้นในใจ
ร่างบางที่จับเชือกในบ่อไว้ เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาอย่างเห็นได้ชัด
นางิ:ฮิบาริคุง!! ช่วยด้วยยย!!ToT
ฮิบาริ:นางิ!! จับมือฉันไว้!!
ผมเอื้อมมือให้นางิ
นางิ:มะ..มะ...ไม่ถึง!! ช่วยด้วยยย!!
นางิเอื้อมมือไปจับมือผมแต่ก็ไม่ถึง
ผม:รอก่อนนะ!! ฉันจะไปเรียกพ่อมาช่วย!!! จับไว้แน่นๆนะ!!
ผมวิ่งไปเรียกพ่อที่อยู่ที่โรงฝึกที่อยู่ใกล้ๆกับบ่อน้ำ
นางิ:ช่วยด้วยย!!
นางิร้องไห้หนักกว่าเดิม
ฮิคารุ(พ่อของผม):นางิจัง!!! ลุงมาช่วยแล้ว!!
นางิ:คุณลุง!! ช่วยนางิด้วยย!!
นางิร้องไห้หนักกว่าเดิมอีกหลายเท่า
ฟุ๊บ!! พ่อได้กระโดดลงไปในบ่อโดยจับขอบบ่อไว้
ผม:คุณพ่อ!!!
พ่อโหนตัวไปอุ้มนางิแล้วโยนนางิขึ้นไปบนบ่อ
นางิ:กรี๊ดดดดดดดด!!!
นางิตกใจ
ผม:คุณพ่อ!!!
ผมตะโกนเรียกพ่อเมื่อเห็นน้ำเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
พ่อ:หึหึ...ปลอดภัยชัวร์100%^^
พ่อรีบตีลังกาขึ้นไปบนบ่อ
ผม:พ่อออ!!!!
พ่อคงไม่รอดแน่!! ตีลังกาขึ้นอย่างนี้น่ะ!!
พ่อ:ชะแว้บบบบบ!! พ่อรอดจ้าา~~
พ่อกระโดดลงบนพื้น
นางิ:คุณลุง!!!! ขอบคุณนะคะ ถ้าคุณลุงไม่ช่วยไว้นางิก็คงไม่ได้พบหน้าคนที่รักอีก~~
พ่อ:ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ!! แค่นางิหอมแก้มลุงก็ดีใจแล้ว
พ่อก้มตัวลงหานางิ ริมฝีปากของนางิประกบลงที่แก้มของพ่อและผม
นางิ:เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณค่ะ!! ถ้าทั้งสองคนไม่มาล่ะก็นางิก็แย่แล้วล่ะ
ผม:ก็ตามสัญญาไง!!
นางิ&ผม:ฮิบาริคุงกับนางิจังจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป!! ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ผมกับนางิทบทวนคำสัญญาที่ให้ไว้
กลับมาที่ปัจจุบัน(เรียกโคลมแล้วนะ)
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงประตูดังขึ้น
เมื่อผมเดินไปเปิดประตูก็พบว่าโคลมมาเคาะ
ผม:มีอะไร-.-
โคลม:ฉะ....ฉัน..ฉัน..ฉันขอมานอนด้วยได้ไหมคะ??-////////-
โคลมพูดอย่างเขินอาย
ฮิบาริ:ก็เอาสิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น