คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter'๑ ก็เปล่าอิจฉาอะ : ) 100%
7.45 น.
ติ๊ด ตี ดิ่ด ติ๊ด ติ๊ด ตี ดิ่ด ติ๊ด
"งืมมมม"
ติ๊ด ตี ดิ่ด ติ๊ด ติ๊ด ตี ดิ่ด ติ๊ด
"เออๆๆ เลิกส่งเสียงได้ละ กูตื่นแล้วก็ได้ครับไอ้คุณนาฬิกา" ผมปิดเสียงนาฬิกาปลุกจากสมาร์ทโฟนที่เขาว่ากันว่ารุ่นนี่อะดูหรูสุดละ อันนี้ก็ไม่ได้จะอวดหรอกครับว่าผมรวย แต่เอาจริงๆผมก็รวยนั่นแหล่ะ : ) อ้าวนอกเรื่องอีกละ คือผมแม่งรำคาญเสียงมันไงได้ยินดังมานานละ ไม่รู้จะปลุกอะไรนักหนา นี่มันเพิ่งจะ เจ็ดโมงสี่สิบห้าเอง เอ๊ะ.. เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ผมว่าไงนะ เจ็ดโมงสี่สิบห้าหรอ? อีชิบหายยยย กูสายแล้วครับบบบบบ
~ ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย...
"อ้าว มาละขาประจำ วันนี้ทำสถิติดีกว่าเดิม5นาทีนะเธอหนะ" แหมๆมาถึงปุ๊บ อาจารย์ก้็แสดงความรักต่อผมปั๊บ
"แหม จารย์ ก็เปิดเทอมวันแรกอะผมลืมตื่น" ผมเถียงหน้าด้านๆ
"เหอะ นั่นไงเพื่อนรักเธอมาละไง" ว่าแล้วอาจารย์ก็ชี้ไปทางด้านหลังผม จนผมต้องหันไปมองตาม
"เห้ยไอ้เน่ มึงมาก่อนกูอีกหรอวะ ถึงนานยังมึงอะ" มาถึงมันก็ทักผมเลยครับ นี่อะมันชื่อฮันบิน เป็นเพื่อนสนิทผมเอง อยู่ด้วยกันมาก็ตั้งแต่ ตั้งแต่.. เดี๋ยวนะครับ
"เห้ยไอ้บิน มึงกับกูอยู่ด้วยกันมานานยังวะ" ผมหันไปถามมันด้วยสีหน้าจริงจัง
"ด้วยกันเหี้ยไรมึง กูไม่เคยอยู่กินกับมึงงง" ดูมัน สัส..
"ไอ้ห่า กูหมายถึงรู้จักกันอะ เรารู้จักกันมานานยังวะ" หวังว่าคงจะเข้าใจกูแล้วนะครับ
"อ่อ ก็ตั้งแต่กูเกิดมา ตั้งแต่กูหัดพูด ตั้งแต่กูหัดเดิน ตั้งแต่.."
"เออๆ มึงพอละ กูเข้าใจละว่าพวกกูรู้จักกันมาตั้งแต่เกิด จบ"
ก็นั่นแหล่ะครับ ตั้งแต่ชีวิตนี้จำความได้ สมองเริ่มจำสิ่งต่างๆได้ ก็มีมันอยู่กับผมแล้ว เพราะบ้านเราอยู่ติดกันครับ ครอบครัวเรานี่ก็สนิทกันมาก สนิทแบบ สนิทเหี้ยๆเลยอะครับ อ้ออีกอย่าผมหนะชื่อคูจุนฮเวนะครับ แต่คนที่สนิทๆเนี่ยจะเรียกผมว่าจุนเน่ เพราะผมเป็นน้องคนสุดท้องไงในตอนนั้น ตอนที่น้องไอ้บินยังไม่ออกมาดูโลกแบบทุกวันนี้ เข้าใจง่ายๆคือคนที่สนิทที่ผมว่าเนี่ย ก็คือครอบครัวผมและครอบครัวไอ้บินนั่นเองเข้าใจผมใช่ปะ #ก็กูจุนฮเวอะ : )
"นี่พวกเธอสองคนหนะ มาก็สายละ ยังจะมาคุยเล่นเสียงดังกันอีก" อาจารย์สมคิดหันมาแขวะ(?) ดุครับๆดุ จารย์หันมาดุผมกับไอ้บิน ก็จริงนั่นแหล่ะครับ ตั้งแต่ไอ้บินมาถึงเราก็ยังคุยกันไม่หยุดเลย
ตอนนี้พิธีหน้าเสาธงจบแล้วครับ แต่พวกมาสายอย่างเราๆยังไม่จบ ก็ปกติอ่าครับโดนเก็บขยะ คือจริงๆที่ผมมาโรงเรียนสายนี่ผมตั้งใจนะครับ เพราะผมหนะอยากให้โรงเรียนของเราสะอาด น่าอยู่ ถูกสุขอนามัย ผมเลยอยากคอยเก็บขยะที่คนทิ้งแม่ง มักง่ายชิบหาย ถังขยะก็มีทำไมไม่ยอมเดินไปทิ้งวะ - -
'เตง เค้าบอกแล้วไงว่าเตงหนะไม่ต้องเก็บ'
'งื้ออออ ไม่เอาอะเตงเค้าก็มาสาย เค้าก็ต้องเก็บ'
'ไม่ต้องหรอกเตง เดี๋ยวเค้าเก็บให้เองเดี๋ยวมือเตงสกปรก'
'แต่มือเตงก็จะสกปรกนะ เรามามือสกปรกด้วยกันเถอะ'
'ไม่เอา ที่เตงมาสายก็เพราะเค้า เมื่อคืนเค้าคงทำเพลียไปหน่อย เค้าขอโทษนะ'
'งื้ออออออ เตงอะพูดไรไม่รู้ นี่ที่โรงเรียนนะ อายคนอื่นเขา งั้นเค้าไม่เก็บแล้วก็ได้ -////-'
เหอะ เอาเถอะครับ เอาที่พวกมันสบายใจ รำคาญโว้ยยยยยยยย
"นี่มึง กูเห็นมึงยืนเสือกเรื่องพวกนั้นมาสักพักละนะ เก็บต่อเถอะ" ไอ้บินแม่ง...
เห็นด้วยหรอวะว่าผมเสือก...
"อะไร? เสือก? เสือกอะไร? แล้วใครเสือก?" ผมแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องที่ไอ้บินโบ้ยมาให้ผม
"หึ มึงกำลังอิจฉาคู่นั้นอยู่อะเด้" มันยิ้มยียวน บอกเลยครับหน้ามันตอนนี้โคตรกวนตีนชิบหาย
"อิจฉาเหี้ยไรครับมึง เก็บขยะของมึงต่อไปเหอะ" ผมว่ามันก่อนจะรีบเดินออกไปเก็บที่อื่น ให้ไกลๆมัน
"หึ ไอ้เด็กขี้อิจฉา" เสียงไอ้บินตะโกนไล่หลังผมมา
กึก.ผมเปล่าขี้อิจฉานะครับ เปล่าเลย เปล่าจริงๆ
นี่กว่าจะมาถึงห้องเรียนก็เกือบสายคาบแรกเข้าแล้วครับแหม่ ก็ไอ้บินเสือกพาผมไปเหล่อเด็กใหม่อยู่ตั้งนาน คือผมกับไอ้บินเนี่ยอยู่มอห้าแล้วครับ เรียนแผนกวิทย์-คณิต เราสองคนเป็นคนที่เรียนค่อนข้างจะเก่งมากๆเลยละครับ หล่อมากๆด้วย เล่นกีฬาก็เก่งครับ คนอะไรไม่รู้โคตรป๊อปเลยเนอะ ว่าปะ (พวกแกโคตรหลงตัวเองมากเลยอะจ้า//ไรท์) น้องๆมอสี่เข้าใหม่ปีนี้น่ารักๆเยอะมากกกกกกกก ผมเห็นไอ้บินไปติดใจอยู่คนนึง แหม่ อะไรจะขนาดนั้น ผมนี่ยังไม่เคยชอบใครเลยอะเอาจริง แบบชอบจริงจังอยากได้เป็นแฟนอะ ยังไม่เคยเลยครับ พูดแล้วเศร้าเนอะ : )
“ไอ้เน่ เมื่อกี้ตอนเดินผ่านห้อง 4/3 อะกูเห็นน้องคนนึงน่ารักชิบหาย” นี่แหล่ะครับคิมฮันบิน เห้อมมม
“แล้วไง” ผมตอบกลับไปแบบไม่ได้สนใจอะไรมาก ก็ไอ้นี่อะ เห็นใครหน่อยก็น่ารักไปหมดแหล่ะ
“เห้ยมึงแต่คนนี้น่ารักมากเลยนะเว้ยยย” ยัง มันยังไม่จบ
“เออๆ น่ารักครับบบบบบบบบ” ผมจำใจต้องตอบมันไปงั้น ตัดความรำคาญครับ
“พวกมึงงงงงงงง ครูมาแล้วววววววว” เสียงใครสักคนที่วิ่งมาจากข้างนอก ตะโกนบอกให้เพื่อนๆในห้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเรียนคาบแรก
.
.
.
.
~กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง
เสียงสัญญาณบอกว่าจบคาบแรก คือเมื่อกี้แทบจะไม่ได้เรียนอะไรเลยเหมือนจารย์จะเข้ามาชี้แจงเนื้อหาที่จะเรียนเฉยๆ จากนั้นจารย์ก็ปล่อยให้นักเรียนอยู่ในห้อง ส่วนผมหนะเหรอ หึ หลับสิครับรออะไร
นี่ก็ตื่นเพราะเสียงสัญญาณบอกหมดคาบนี่แหล่ะ ยังไงดีละ ทำไมเปิดเทอมวันแรกมันน่าเบื่อจัง หาววววว
“มึงพอ อย่าหาว หยุดหาวได้ละ”
“ก็กูจะหาวอะ มึงมีปัญหาอะไรป้ะ” ผมหันไปถามมันด้วยใบหน้าที่คิดว่าหน้าจะกวนตีนไม่ใช่น้อย
“ก็กูอยากไปส่องสาวอะ นี่เหลือว่างอีกคาบหนึ่งแหนะ นะๆมึง ไปส่องสาวกับกูหน่อยยยย” มันรบเร้าผม เห้อม
“เออๆ ไปก็ได้วะ”
“เย่ น้องบินรักพี่เน่ที่สุดเลยฮร้า”
“อี๋ ขนลุกกก - w – “
ณ โรงอาหาร
เอาจริงๆผมไม่แน่ใจว่าจะเรียกที่นี่ว่าโรงอาหารได้รึเปล่า คือแม่งมองไปทางไหนก็มีแต่พวกคู่รัก นู่นนี่นั่น เหอะน่ารำคาญวะ จริงๆนะโคตรน่ารำคาญ รำคาญอะ รำคาญ.. รำคาญ T^T
“มึงกูว่างอะ มึงว่ากูชอบใครสักคนดีปะวะ”
“นี่มึงว่างขนาดนั้นเลยหรอวะ”
“เออดิ ว่างมากอะ เห็นคนมีแฟนละหมั่นไส้”
“นี่มึงหมั่นไส้หรือมึงอิจฉา - -“
“กูเปล่าอิจฉา บอกละไงก็หมั่นไส้”
“มึงอะอิจฉา”
“กู ไม่ ได้ อิจ ฉา”
“อิจฉา”
“หมั่นไส้”
“อิจฉา”
“หมั่นไส้”
“อิจฉา”
“เออ อิจฉาก็ได้โว้ยยยยยยยยย”
“หึ : )”
“หึพ่องงงง กวนตีน” สุดท้ายเราก็ต้องจบการเถียงแต่เพียงเท่านี้ บาย.
“เห้ยมึงงงงงงงง “ เชี่ยยย เพิ่งเงียบได้แปปเดียวอะไรอีกละวะเนี่ยยย
“อะไรของมึงงงงงง” ผมถามด้วยความรำคาญเลเวล8
“มึงดูทางเก้านาฬิกาสี่สิบเจ็ดนาทีดิ น้องคนนั้นไงที่กูบอกว่าน่ารัก 4/3 อะ” โอ้โฮแห้ะ บอกมาละเอียดสัสๆ มีนาทีมาให้กูด้วย รอไรละครับหันไปดูสิว่ามันจะอะไรของมันนักหนา ก็แม่งเห็นใครก็น่ารักไปหมดอะจริงๆไอ้เหี้ยนี่อะ
“....”
“ไงละมึง เงียบเลย หึ กูบอกแล้วว่าน่ารัก : )”
งื้อออออออ จบตอนแรกแล้วนะคะ
มีอะไรติชมกันได้เลยนะคะ : )
ความคิดเห็น