~*พันธนาการรักนายเพลย์บอยกุมหัวใจยัยจอมดื้อ*~

ลำดับตอนที่ #1 : ไม่นะ!!!!!!!!!!!!!

สวัสดีเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมเยียนเรานะคะ ยินดีต้อนรับสู่โลกจินตนาการของเรา   หวังว่าเพื่อนๆจะชอบงานของเรานะ  อ่านแล้วก็ช่วยคอมเมนท์ให้เราด้วย เราจะได้เอาไปปรับปรุงให้งานเราดีขึ้น จะได้ถูกใจเพื่อนๆนักอ่านทุกๆคนไง ถ้าเพื่อนคนไหนอยากคุยกันก็แอดมาได้นะค ja_luzifer@hotmail.com
                                  ปล.อย่าลืมคอมเมนท์ให้เรานะ!!!!!!!!!!!!!







ต่งงานไม่ได้นะคะ หนูยังเด็กอยู่เลย เพิ่งอายุ 19 ปีเอง อีกอย่างหนูก็ยังเรียนไม่จบเลย หน้าตานายนั่นหนูก็ยังไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จักสักครั้ง แถมยังล่ำลือเรื่องผู้หญิงซะขนาดนั้น เพลย์บอยขนานแท้เลยนะนายนั่นน่ะ แล้วพ่อจะให้หนูแต่งงานกับเขาได้ไงคะ "     ฉันโวยวายสุดชีวิต ใครจะยอมโดนบังคับง่ายๆล่ะ แถมยังต้องแต่งงานกับนายเพลย์บอยอันดับหนึ่งของเมืองไทยนั่นยิ่งแล้วใหญ่ ฉันไม่ยอมเด็ดขาดดดดดดด!!!!!!!!!

" แต่พ่อตกลงกับเพื่อนพ่อไว้แล้ว ว่าเราจะให้ลูกทั้งสองแต่งงานกัน ลูกก็ตามใจพ่อหน่อยไม่ได้หรือไง อีกอย่างถึง อชิ เค้าจะมีข่าวเรื่องผู้หญิงอยู่บ่อยๆแต่พ่อเชื่อว่าถ้าเขาแต่งงานกับลูกแล้วเขาก็จะเลิกไปเอง มันเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายน่ะ "     คุณพ่อไม่ฟังฉันพูดเลย แถมยังแก้ตัวแทนนายนั่นอีก มันอะไรกันนักหนานะ

" โธ่คุณพ่อคะ!!! แต่หนูไม่อยากแต่งนี่ อีกอย่างหนูก็ไม่ชื่อเด็ดขาด ว่าคนอย่างนายนั่นจะเปลี่ยนนิสัยตัวเองได้ ไม่มีทางหรอกค่ะ "     ฉันยังยืนกรานตามเดิม จะให้ยอมง่ายๆได้ไงล่ะ นี่มันชีวิตของฉันทั้งชีวิตนะ

" แต่ถ้าลูกได้เจอกับพี่ อชิ แล้วลูกอาจจะชอบพี่เค้าก็ได้นะจ๊ะ พี่เค้าอ่ะหล่อมากเลยนะ ไม่อย่างนั้นจะมีผู้หญิงมาเป็นคู่ควงมากขนาดนั้นเหรอ "     คุณแม่ใช้ไม่ตาย เพราะรู้ว่าฉันชอบคนหน้าตาดีเอามากๆ หรือพูดง่ายๆคือแพ้คนหล่อนั่นเอง

" ไม่มีทางหรอกค่ะคุณแม่ ต่อให้ตาบ้านั่นหล่อแค่ไหนหนูก็ไม่สน เพลย์บอยซะขนาดนั้นหนูไม่อยากแต่งด้วยหรอก ไม่แต่งงงงงงงงงง!!!!!!!!! ได้ยินมั้ยคะ "     ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ บอกว่าไม่แต่งๆคุณพ่อกับคุณยังจะมาบังคับกันอีก

" แต่ลูกต้องแต่ง!!!! นี่เป็นคำสั่งแล้วลูกก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้านด้วย พรุ่งนี้เช้าเตรียมตัวให้พร้อมพ่อจะพาไปพบพี่เค้า เราจะลองให้ลูกใช้ชีวิตอยู่กับพี่เค้าตามลำพังตลอดปิดเทอม 3 เดือนนี้ แต่ถ้าครบกำหนดแล้วลูกกับพี่ อชิ ยังไม่รักกัน พ่อก็จะไม่บังคับลูกอีกต่อไป "     คุณพ่อตะโกนเสียงดังแล้วเดินออกจากห้องไป  เสียงประตูที่ดังปัง!!! ทำให้ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์คัดค้านใดๆทั้งสิ้น

นี่ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆเหรอเนี่ย ฉันต้องแต่งงานกับอีตาบ้านั่นจริงๆเหรอ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย นั่นไม่มีปัญญาหาแฟนรึไงนะถึงต้องมาบังคับฉันน่ะ แล้วฉันจะเป็นยังไงมั่งนะต้องไปใช้ชีวิตอยู่กับเพลย์บอยอย่างนั้นสองคน นี่มันเกิดอะไรขึ้น ไม่ยุติธรรมเลย อีตาบ้า!!!!!ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายเลยคอยดูสิ ฮือ.........  ใช่แล้ว!!!!!!!!!!!!! คุณพ่อบอกว่าถ้าภายใน 3 เดือนแล้วฉันกับนายนั่นยังไม่ได้รักกันก็จะไม่บังคับให้ฉันแต่งงานอีก  ดีล่ะ ฉันจะป่วนนายให้ปวดหัวเลยคอยดู ดูซิว่านายจะรักฉันมั้ย แต่ถึงยังไงฉันกับนายนั่นก็ไม่มีทางมารักกันได้หรอกฉันมั่นใจ เฮ้อ........ค่อยยังชั่วฉันชนะเห็นๆ

          ฉันเดินตามหลังคุณพ่อกับคุณแม่ไปตามทางเดินของโรงแรมที่จัดตกแต่งไว้สวยงาม ประดับประดาด้วยดอกไม้และของตกแต่งทันสมัย ซึ่งมันน่าจะนำเราไปสู่ห้องอาหารวีไอพีที่เป็นที่นัดหมาย
อีกไม่กี่นาทีแล้วสินะที่ฉันจะได้พบกับคนที่ฉันต้องไปใช้ชีวิตด้วยตั้ง 3 เดือน นายนั่นจะเป็นยังไงนะ แต่ช่างเถอะเป็นยังไงฉันก็ไม่สน ฉันไม่มีทางจะสนใจนายเพลย์บอยอย่างนั้นหรอก
เมื่อประตูเปิดออกฉันก็เห็นมีผู้ชายนั่งรออยู่สองคน แต่ฉันยังไม่อยากเห็นหน้านายนั่นตอนนี้ ฉันยังทำใจไม่ได้เลยหันหลังมามองดูการตกแต่งห้องแทน

" สวัสดีครับ...ขอโทษนะครับที่มาช้าไปหน่อย "     เสียงคุณพ่อเอ่ยทักทายผู้ที่รออยู่แล้ว

" ไม่เป็นไรครับเราก็เพิ่งมาถึงสักครู่นี้เอง "     เพื่อนของคุณพ่อบอกให้ทราบถึงว่าการมาของเราไม่ได้สายากนัก

" นี่ลูกสาวผม มัสยาครับ หยา ไหว้คุณลุงกับพี่ อชิ สิลูก"     คุณพ่อสะกิดฉันเมื่อเห็นว่าฉันไม่ได้สนใจคนทั้งสองที่รออยู่

" เอ่อ...ค่ะ......  สวัสดีค่ะคุณลุง.. แล้วก็........"     ฉันพูดได้แค่นั้นก็ต้องชะงัก
ว๊าย!!!!!!!!!  อะไรกันเนี่ย นายนี่น่ะเหรอที่ฉันต้องแต่งงานด้วย ไม่จริงมั้ง นี่มันหล่อเข้าขั้นนายแบบอินเตอร์เลยนะเนี่ย เป็นไปไม่ได้!!!  เท่ห์เป็นบ้าเลย ตาคมเรียวคู่นั้นกับขนตางอนยาวรับกับริมฝีปากบางนั่นอย่างน่าหลงใหล เห็นแล้วมันรู้สึกวูบวาบยังไงก็ไม่รู้  ไม่สิ เราจะไปหลงนายนี่ไม่ได้นะ ก็เพราะนายนี่ไม่ใช่เหรอที่ฉันต้องโดนบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ ดีล่ะฉันจะป่วนนายให้วุ่นเลยคอยดูสิ....

" สวัสดีค่ะพี่ อชิ "    ฉันรีบปรับสีหน้าให้ปกติ เดี๋ยวนายนั่นจะคิดว่าฉันคลั่งไคล้ในความหล่อของตัวเองเหมือนผู้หญิงคนอื่น

" ฉันอายุมากกว่าเธอแค่สองปีไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่หรอกยัยต๊อง!! "     นี่หูฉันฝาดไปรึเปล่าเนีย นายนี่เรียกฉันว่ายัยต๊องเหรอ เป็นไปไม่ได้!!! ผู้ชายบ้าอะไรปากไวชะมัด ถือดียังไงมาว่าฉันต๊อง

" ตา อชิ อย่าเสียมารยาทกับน้องอย่างนั้นสิ "      คุณลุงรีบปราม สมน้ำหน้าโดนซะบ้าง
 
" เดี๋ยวพ่อกับแม่แล้วก็คุณลุงกลับก่อนนะลูก พ่อส่งลูกแค่นี้แหละ อย่าดื้อกับพี่เค้าล่ะ "     นี่คุณพ่อจะกลับแล้ว แสดงว่าฉันต้องเริ่มชีวิตคู่กับนายนี่ตอนนี้เลยเหรอ ทำไมมันเร็วอย่างนี้ล่ะ

" ดูแลน้องดีๆลล่ะ อชิ "     คุณลุงพูดจบก็พากันกลับไปหมด  ทีนี้ก็เหลือแต่ฉันกับตาบ้านี่ล่ะสิ!!

" เอ้า!!! ตามมาสิยัยต๊อง!! ยืนบื้ออยู่ได้ น่ารำคาญชะมัด "     อะไรกัน นายนี่มันอะไรนักหนานะ นี่ไม่น่าจะเป็นคำพูดของคนหน้าตาดีอย่างนี้นี่นา

" นี่นายบ๊อง!! นายเป็นบ้าอะไรของนายฮะ!! ตะคอกฉันอยู่ได้  "     ฉันเริ่มหมดความอดทนกับนายนี่แล้วนะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย  นี่ฉันต้องทนอยู่กับคนอย่างนี้ตั้งสามเดือนเลยเหรอเนี่ย ให้ตายสิ!!

" นี่เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ!! เธอเรียกฉันว่านายบ๊องเหรอ!! เธอกล้าดียังไงมาเรียกฉันอย่างนี้น่ะฮะ!!ยัยบ้า.. "     เสียงทุ้มนั้นดังจนหูฉันแทบแตก 

" ก็ทีนายยังมาเรียกฉันว่ายัยต๊องได้เลย ทำไมฉันจะเรียกนนายว่านายบ๊องไม่ได้ล่ะ!!! อีตาบ้า!! "     ฉันไม่มีวันยอมนายนี่เด็ดขาด ฉันขอสัญญา.......

" นี่เธอ!!  ดี..แล้วเธอจะเสียใจที่มาทำอวดดีกับฉัน มานี่เลย!! "     สิ้นเสียงนายนั่นพูด ตัวฉันก็ปลิวติดมือเขาไปด้วยแรงกระชากอันมหาศาลของเขา  

" นี่นายจะพาฉันไปไหนน่ะ!!  ปล่อยฉันนะอีตาบ้า!! ฉันเจ็บ......"    ฉันร้องลั่นขณะที่ตัวเองยังปลิวไปตามแรงฉุดกระชากลากถู มีข้างที่เหลือก็กระหน่ำทุบไปที่แขนนายนั่นเพื่อที่จะได้หลุดจากการพันธนาการ

" ก็ไปห้องฉันน่ะสิถามได้ อย่าพูดมากน่า หุบปากเธอซะ!! "    ตาบ้านั่นยิ่งเร่งความเร็วขึ้น ลากฉันไปตามทางเดินโดยไม่สนใจว่าฉันจะเจ็บแค่ไหน

" ไปทำไม "     ฉันเริ่มเหนื่อยกับแรงกระชาก แล้วความกลัวก็เริ่มคลืบคลานเข้ามาทุกที

" ก็ไปทำอย่างที่สามีภรรยาเค้าทำกันน่ะสิ แล้วก็ทำตามที่พ่อฉันกับพ่อเธออยากให้เป็นด้วย!! เงียบซะทีเถอะน่า!!"    เสียงนั้นเปล่งดังกังวาลทั้งๆที่ไม่ได้เหลียวมามองฉันสักนิด แสดงให้รู้ว่านายนั่นทำจริงแน่ๆ แล้วจู่ๆตาบ้านี่ก็หันมาอุ้มฉันขึ้นพาดบ่าแล้วรีบเดินไปที่ลิฟต์

" ไม่!! ฉันไม่ไป ตาบ้า!!!!!!! ปล่อยฉันนะ......"