คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 02 - Last Struggle Before Drowning
Chapter II
หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่บนโต๊ะทำงานจนแทบจะดูเหม่อลอย เธอเอาแต่คิดเรื่องจดหมายที่มาพร้อมกับนกฮูกจากฮอกวอตส์
จดหมายของลูกชายเธอ
เมื่อเลขาฯ หน้าห้องเข้ามาถามถึงชาตอนบ่าย เฮอร์ไมโอนี่จึงแค่พยักพเยิดกลับไปโดยไม่ได้ใส่ใจรายละเอียด เพราะในความคิดจดจ่อของตัวเองนั้น เธอสนใจแต่เพียงการหาวิธีการบอกโทนี่อย่างนุ่มนวลที่สุด ไม่ให้เขาต้องเสียใจ หลังจากเมื่อเช้า ที่บ้าน เธอพบว่าเขาคาดหวังที่จะเรียนฮอกวอตส์อย่างมาก
แล้วนั่นค่อย ๆ ทำร้ายหัวใจของเธออย่างช้า ๆ เมื่อเธอกำลังจะเป็นผู้ทำลายความหวังนั้นของลูกลง
เฮอร์ไมโอนี่เกือบสิ้นหวังอยู่รอมร่อ ถ้ามีทางใดจะทำให้โทนี่ไปเรียนฮอกวอตส์ได้โดยที่ความจริงจะไม่ทำร้ายใคร เธอก็พร้อมเลือกทางนั้นแน่นอน
ความเจ็บปวดของโทนี่คือสิ่งสุดท้ายที่เธอต้องการ
หญิงสาวลุกขึ้นจากโต๊ะ เธอเขี่ยเถ้าในเตาผิงอย่างเหม่อลอยก่อนจะเดินไปรูดม่าน ต่อให้สภาพอากาศของวันนี้จะไม่ถูกตั้งเป็นหิมะพร่างพรายดังเช่นที่มันกำลังสะท้อนอยู่อีกด้านของกระจก อากาศแท้จริงข้างนอกก็หนาวพอตัวอยู่แล้ว
สิบเอ็ดปีก่อน เธอก็ได้โทนี่มาในวันที่หิมะตกแบบนี้
เกล็ดน้ำแข็งเนื้อละเอียดย้อมผืนแผ่นดินทั้งหมดเป็นสีขาวโพลน แต่งแต้มกิ่งสนสีเขียวดุจละอองน้ำตาล น้ำในบึงจับตัวเป็นแผ่นน้ำแข็งสีฟ้าซีด ขณะหลังคาบ้านทุกหลังในก็อดดริกโฮลโล่มีผืนหิมะหนาปกคลุมเหมือนผืนผ้านวม ควันจากปล่องไฟลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าสลัวใต้การครอบครองของเหมันต์
โทนี่เป็นเหมือนมนต์วิเศษของเธอ เป็นเวทมนตร์ที่เธอไม่มีวันลืม
มันเรียกว่ารักของแม่
นับแต่ตอนนั้น หนึ่งในหน้าที่ของเธอคือการปกป้องโทนี่จากอันตรายหรือสิ่งที่อาจมาทำร้ายเขา
ความจริงก็รวมอยู่ในนั้นด้วย
เธอต้องปกป้องโทนี่จากความจริงซึ่งสามารถทำร้ายเขาได้ยิ่งกว่าอันตรายใดๆ ที่ตามองเห็นเสียอีก
เฮอร์ไมโอนี่ทรุดนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง เธอจุ่มปากกาขนนกใส่ขวดหมึกและเริ่มเขียน เธอคิดจะเกริ่นเนื้อความด้วยการถามวิกเตอร์ว่าอากาศที่บัลแกเรียเป็นอย่างไรแล้วค่อยยืนยันเรื่องการเข้าเรียนที่เดิร์มสแตรงค์ของโทนี่ ซึ่งวิกเตอร์เคยรับปากด้วยความยินดีอย่างยิ่ง
เขาตื่นเต้นในเรื่องนี้มาก เมื่อสัปดาห์ก่อน เขาก็ส่งเรือจำลองของเดิร์มสแตรงค์ในขวดแก้วมาเป็นของขวัญให้ลูกชายเธอ
หมึกสีดำค่อยๆ ซึมลงบนกระดาษ ลากยาวเป็นตัวอักษร โทนี่เองก็เข้ากับอังเคิลวิกเตอร์ของเขาได้ดีทั้งทางจดหมายและการพบหน้ากันในฤดูร้อนที่วิกเตอร์มาพักผ่อนยังเกาะอังกฤษ ถ้าให้โทนี่ไปเรียนที่เดิร์มสแตรงก์ เธอก็วางใจให้วิกเตอร์คอยดูให้ได้ในฐานะคนใกล้
เฮอร์ไมโอนี่กลั่นความประสงค์ลงไปเป็นลายลักษณ์
ทว่าในทุกการลงหยดหมึก เธอกลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทรยศลูกชายอย่างร้ายแรง
ความรู้สึกผิดต่อสู้กับความต้องการจะปกป้อง
เธอพยายามคิดว่าตนได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้โทนี่แล้ว และบังคับตัวเองให้เขียนต่อไป
ตอนนั้นเองที่เสียงลากปากกาขนนกถูกขัดลงด้วยเสียงเคาะประตู เฮอร์ไมโอนี่หยุดมือเล็กน้อย ก่อนจะส่งเสียงตอบกลับไปอย่างเคร่งครัดเพราะเข้าใจว่าเป็นเรื่องข้อพิพาทในการจัดส่งมังกรที่โรมาเนีย และก็ยังเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องเข้ามาที่กระทรวงฯ ในวันนี้
เมื่อคืน มักเกิ้ลเกือบครึ่งประเทศเห็นฝูงมังกรบินทั่วฟ้า ซึ่งแน่นอนว่า คำเดียวที่อธิบายสถานการณ์ได้ดีที่สุดคือวินาศมาก ดังนั้น นอกจากเธอที่ควบคุมกฎหมายสัตว์และสิ่งมีชีวิตพิเศษ อีกกองที่งานล้นมือไม่แพ้กันก็ไม่พ้นกองหายนะเนื่องด้วยเวทมนตร์ คณะกรรมการข้อแก้ตัวที่เหมาะสมสำหรับมักเกิ้ลกึ่งๆ จะกินนอนอยู่ที่กระทรวงฯ แล้ว
เฮอร์ไมโอนี่วางปากกาด้วยท่าทีเข้มงวด เธอกำลังจะเงยหน้าขึ้นขย่ำเหยื่ออยู่รอมร่อเชียว ถ้าไม่พบเสียก่อนว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาหลังเสียงอนุญาตคือแฮร์รี่ พอตเตอร์
ชายหนุ่มส่งยิ้มมาให้เธอด้วยดวงตาสีเขียวอันอบอุ่น เขาอยู่ในเสื้อคลุมสีแดงเลือดหมูของมือปราบมาร
“แฮร์รี่” น้ำเสียงของเธอปราศจากความประหลาดใจ เฮอร์ไมโอนี่แค่เลิกคิ้วพลางยิ้มอย่างเต็มใจต้อนรับ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่แฮร์รี่แวะมาหาเธอ อย่างไรก็ทำงานที่เดียวกัน และในเวลาน้ำชาตอนบ่าย เขากับรอนก็มักแวะมาหาเป็นประจำอยู่แล้ว
บางครั้งก็มาเพื่อไม่ให้เธอบ้างานจนหัวฟูมากเกินไป
“เลขาฯ หน้าห้องเธอบอกให้เข้ามาได้เลย เรื่องเมื่อคืนคงยุ่งน่าดูเลยสิ” แฮร์รี่นั่งลงบนเก้าอี้ไม้บุนวมข้างเตาผิง ที่ประจำของเขา ขณะมองเจ้าของห้องรวบจดหมายเก็บ เฮอร์ไมโอนี่นึกขอบคุณที่แฮร์รี่ไม่ทันสังเกตเห็นความลุกลนเล็กน้อยของเธอ ถ้าแฮร์รี่ได้รู้ เขาต้องไม่พอใจอย่างมากต่อเรื่องที่เธอกำลังทำอยู่
เธอผละออกจากโต๊ะเพื่อหันเหความสนใจของเขาออกมา ก่อนเขาจะตาไว ล่วงรู้ถึงจดหมายที่หมึกยังไม่ทันแห้งดี
เธอไม่เคยบอกเขาว่าติดต่อกับวิกเตอร์เรื่องโทนี่ มิเช่นนั้นคงถูกคัดค้านอย่างหนัก ยิ่งเมื่อข่าวกระจายออกเป็นวงกว้าง คนอื่นๆ ก็ต้องเห็นด้วยกับแฮร์รี่และร่วมกันห้ามเธอในท้ายที่สุด เธอจึงตั้งใจเก็บไว้เป็นความลับจนกว่าเรื่องจะดำเนินไปถึงจุดที่ต่อต้านไม่ได้อีกแล้ว
ใครจะมองว่าเธอเป็นแม่ที่เผด็จการก็ช่าง แต่กับเรื่องนี้ เธอขอยอมถูกมองเป็นแม่จอมบงการที่ไม่ถามความเห็นของลูก เธอรู้ดีว่ากำลังทำอะไร การเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกนั้นคือหน้าที่ของคนเป็นแม่แน่นอน เฮอร์ไมโอนี่หอบร่างที่ค่อนข้างล้ามานั่งลงตรงข้ามเพื่อนหนุ่ม พยายามดึงความสนใจของเขาเพื่อกันไม่ให้มองไปทางโต๊ะทำงานของเธอ
เธออาจวิตกมากเกินไป แต่สำหรับแฮร์รี่ พอตเตอร์ เธอไม่เสี่ยง
“เมื่อคืนน่ะไม่ใช่แค่ยุ่งนะ หายนะน้อยๆ เลยแหละ ถ้าเธอเดินผ่านสำนักงานใหญ่ผู้ลบความจำมาก็คงเห็นแล้ว”
แฮร์รี่หัวเราะ เขาโบกไม้กายสิทธิ์อย่างเกียจคร้านก่อนบนโต๊ะตัวเตี้ยจะปรากฏชุดน้ำชาร้อนกรุ่น ทาร์ตตาแต็งลูกแพร์ และครีม หลังเฮอร์ไมโอนี่เริ่มรินชา เขาก็พูดขึ้นอย่างจำเพาะเจาะจง
“เมื่อวานฉันได้รับจดหมาย”
เขาไม่คิดอยากจะไล่ต้อนเธอ เพราะคงไม่มีวันทำสำเร็จ
แต่ในวันนี้ ณ ขณะนี้ เขาต้องทำ
เขาไม่มีทางอื่นให้เลือกอีกแล้วหากยังอยากปกป้องสิทธิของโทนี่ในฐานะพ่อทูนหัวอีกคน โทนี่ควรจะได้เรียนในที่ที่เป็นสิทธิอันชอบธรรมของเขามาตั้งแต่ต้น จดหมายของวิกเตอร์ที่มากับปีกนกฮูกบัลแกเรียเมื่อเช้าถึงทำให้เขาโกรธ
โกรธจัดมากกว่าตอนที่เธอเอาไฟร์โบลต์ของเขาไปให้คนอื่นจับแยกเป็นชิ้นๆ ตอนปีสาม
เขารู้ว่าเธอกำลังหนี เขาจึงเก็บงำความโกรธนั้นไว้ด้วยความเยือกเย็นและเหตุผล เพื่อมาเผชิญหน้ากับเธอในเวลานี้
“จดหมายจากวิกเตอร์”
ไม่มีการเตือนล่วงหน้า เขาจู่โจมเธอโดยฉับพลันทันที
ชั่วเสี้ยวหัวใจเต้นจังหวะเดียวนั้นเอง หลังทุกคำซึบซาบเข้าโสตประสาทของเฮอร์ไมโอนี่ เธอก็รู้สึกเย็บวูบไปทั่วทั้งร่าง ปฏิกิริยาของแฮร์รี่ทำให้ลางสังหรณ์ในใจเธอบิดเร้าปั่นป่วน
เขานิ่งเกินกว่าความเรียบเฉย
มันเป็นการนิ่งที่เหมือนผิวน้ำสงบ แต่ลึกลงไปมีพายุก่อตัว
แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่เคยคาดผิดเลย เธอรู้จักเพื่อนคนนี้มากพอจะบอกได้ว่าเขารู้เรื่องทั้งหมดเป็นที่เรียบร้อย แถมยังไม่พอใจมากเสียด้วย
น้อยครั้งจะได้เห็นเขาโกรธ
อารมณ์นั้นของเขาเป็นดุจเดียวกับโทสะแห่งมังกร
หญิงสาวจ้องมองเพื่อนสนิท ก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่น เพราะไม่จำเป็นต้องอาศัยคำอธิบายหรือขยายความใด เธอก็เข้าใจในทันทีว่าแฮร์รี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เรื่องที่เธอจะส่งลูกทูนหัวของเขาไปเดิร์มสแตรงก์โดยไม่บอกใคร ในสีเขียวของดวงตาซึ่งจับจ้องกลับมาอย่างเยือกเย็นมีเปลวเพลิงของอารมณ์กราดเกรี้ยวรุนแรงแฝงอยู่
“ไม่ แฮร์รี่ เธอไม่เข้าใจ”
คำสารภาพกลายๆ ของเฮอร์ไมโอนี่คือการหลุดน้ำเสียงเบาโหวงออกมา อย่างน้อยเธอก็วางใจได้ว่า แฮร์รี่ยังพอรู้สาเหตุที่เธอเลือกทำเช่นนี้ แต่เขาคงไม่เข้าใจเหตุผลหรือความจำเป็นของเรื่องนี้ได้ดีนักหรอก เห็นได้ชัดจากความโกรธ และอีกประการหนึ่งก็เพราะเขาไม่เคยเห็นด้วยเลยที่เธอปกปิดความจริงเอาไว้
ท่ามกลางความเงียบ แฮร์รี่พินิจพิจารณาผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่สาว
ไม่ใช่เพราะต้องการจับผิด
แต่เขาห่วงเธอ
ห่วงสิ่งที่เธอกำลังวางแผนอยู่ในหัว
เขาไม่เคยกังขาในการตัดสินใจของเฮอร์ไมโอนี่ เขาเคารพทุกความคิดของเธอเสมอ ทว่ากับเรื่องของแอนโทนี่ที่มีความจริงซึ่งเธอเพียรปกปิดมาตลอดเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย การตัดสินใจของเพื่อนเขาคนนี้ดูเหมือนจะขาดน้ำหนักหรือเหตุผลไปถนัด
เริ่มแรกเลยก็คือ เขาไม่เข้าใจเหตุผลที่เฮอร์ไมโอนี่ไม่ยอมบอกเซเวอร์รัส
ใช่ เขารู้ว่าพ่อของแอนโทนี่ เกรนเจอร์คือใคร
แม้จะเพิ่งมารู้ความจริงที่เธอปิดบังก็เมื่อโทนี่เริ่มโตขึ้นจนความเหมือนกันนั่นยืนยันทุกข้อสงสัยของเขาได้โดยไร้ซึ่งข้อกังขา
แต่เขามั่นใจว่ามีแค่เขากับรีมัส ลูปินเท่านั้นที่ล่วงรู้ข้อเท็จจริงนี้
เขาถึงได้สงสัยว่าทำไมเฮอร์ไมโอนี่ไม่บอกความจริงเสียตั้งแต่ทีแรก ทั้งที่หลังสงคราม เป็นเฮอร์ไมโอนี่นั่นเองที่เพียรอยู่ข้างเซเวอร์รัสตลอด ก่อนจะเลือกหนีหายไปไม่ส่งข่าวคราวหลังมีการตัดสินออกมาว่าเซเวอร์รัสปราศจากความผิดใดๆ และเมื่อแฮร์รี่ได้รับข่าวอีกที โทนี่ก็เกิดมาแล้ว
หลังจากนั้น เธอก็ไม่เคยพูดถึงพ่อของโทนี่
ไม่เคยเลยสักครั้ง
เอาแต่หนีเรื่อยมา
ชั่วขณะนั้นเอง แฮร์รี่รู้สึกคล้ายในใจมีกลุ่มก้อนความโกรธพวยพุ่งออกมาอีกครั้ง เขาไม่เข้าใจเหตุผลที่เฮอร์ไมโอนี่เก็บความจริงไว้กับตัวตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะยิ่งเวลาเนิ่นนาน การบอกออกไปจะส่งผลร้ายมากกว่าดี
“เธอไม่เข้าใจ ฉันทำเพราะหวังดีกับโทนี่” เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นอีกครั้ง แฮร์รี่รู้สึกโมโหขึ้นมาอีกระลอกทันทีที่เธออ้างความหวังดี ถ้าเธอปรารถดีกับโทนี่จริง ทำไมถึงผลักไสโทนี่ ให้เด็กที่ไม่รู้อะไรด้วยต้องผิดหวังในสิ่งที่ต้องการมาตลอด
ทั้งเรื่องฮอกวอตส์
…และ ใช่ เรื่องพ่อ
เฮอร์ไมโอนี่ใช้ดวงตาสีน้ำตาลจ้องมองคู่สนทนาอย่างหนักแน่นเพื่อยืนยันความคิดของตัวเอง รอบข้างจมดิ่งลงสู่ห้วงอากาศอันนิ่งงัน เสียงถ่านในเตาผิงที่ถูกเปลวไฟสีแดงลามเลียปะทุดังเปรี้ยะ เธอค่อนข้างแน่ใจว่าตนเป็นคนใจเย็นพอสมควร ทว่าอารมณ์ของเธอก็เริ่มจะเป็นเช่นเพลิงสีแดงในนั้นบ้างเหมือนกัน เมื่อแฮร์รี่ไม่ยอมลดละโทสะของเขาลงเลย
“โทนี่ยังไม่รู้เรื่องเดิร์มสแตรงก์บ้าๆ นี่ใช่ไหม” ทั้งที่ถามออกไป แต่แฮร์รี่แน่ใจว่าหญิงสาวยังไม่ได้บอกเด็กชาย มิเช่นนั้น ตอนนี้ เฮอร์ไมโอนี่คงไม่สามารถใจเย็นอยู่ได้ เธอคงกังวลจนแทบบ้าไปแล้ว ถ้าได้ทำให้โทนี่ต้องเจ็บปวดด้วยมือเธอเอง
ซึ่งคงปฏิเสธไม่ได้ว่า ในทางอ้อมแล้ว แทบเหมือนหญิงสาวตั้งใจที่จะทำ เพียงแค่มันยังไม่เกิดขึ้น
“ไม่ ฉันพยายามหาทางบอก แต่ฉันกลัวความผิดหวังจะทำร้ายเขา”
หัวใจของแฮร์รี่อ่อนยวบลงก็ตรงนี้
ณ ทันทีที่เขาเห็นหญิงสาวพูดพลางก้มหน้าลงมองมือทั้งสองข้างบนหน้าตักอย่างจนหนทาง
ครั้งสุดท้ายที่แฮร์รี่เห็นรอบตัวเธอมีเพียงบรรยากาศหนักอึ้ง คือตอนที่แอนโทนี่ไม่สบายอย่างหนักในฤดูใบไม้ร่วงหนึ่ง นานมาแล้ว ความทรงจำที่แล่นผ่านเข้ามาเกือบทำให้แฮร์รี่ยอมแพ้ต่อการยืนหยัดเพื่อโทนี่ขึ้นมาดื้อๆ เพราะเขาไม่อาจโต้แย้งได้เลยว่าเธอทำหน้าที่แม่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ และทำเพื่อโทนี่ได้อย่างไม่มีที่ติมาตลอด
เขาเคยเห็นผู้หญิงเฉลียวฉลาดที่สุขุมเยือกเย็นกับการรับมือต่อปัญหาได้อย่างยอดเยี่ยม ลุกลนและกังวลจนแทบบ้าเมื่อลูกชายคนเดียวนอนซมอยู่บนเตียงมาแล้ว
แฮร์รี่ไม่เคยเห็นเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ดูอ่อนแอเช่นนี้มาก่อน การที่เธอหลุบตาต่ำและดูกึ่งๆ จะสิ้นหวัง ทำให้ความโกรธที่มีมาตั้งแต่แรกมลายหายไป ไม่ทิ้งแม้แต่ไอแห่งความคุกรุ่น ราวกับเขาไม่เคยโมโหใส่เธอเลย
อันที่จริง เขาไม่ได้โกรธเรื่องที่เธอทำเพื่อปกป้องความจริงจากโทนี่ แต่เขาโกรธที่เธอเลือกจะตัดสินใจแค่คนเดียว และเลือกจะหาทางออกโดยการหนี อย่างเช่นที่หนีมาตลอด ความโกรธในคราแรกนี่เองทำให้เขาเกือบลืมไปว่าไม่ได้มาเพื่อกล่าวหาเธอ แต่มาเพื่อปกป้องและเรียกร้องแทนโทนี่ให้ได้รับในสิ่งที่ควรจะได้รับ
ฮอกวอตส์เป็นสิทธิของเด็กชาย เป็นมาตลอด
ลูกทูนหัวของเขาต้องไม่ถูกพรากสิ่งนี้ไปเพียงเพราะพ่อของเขาที่ต้องไม่มีวันได้รู้ความจริงเป็นอาจารย์ใหญ่ เพียงแค่นั้น
แล้วแฮร์รี่ก็เชื่อด้วยว่าเซเวอร์รัสต้องรักโทนี่ ถ้าได้รู้ว่าโทนี่คือเลือดของเขา
เซเวอร์รัส สเนปเป็นมนุษย์มากพอที่จะมีทั้งรักและเกลียดแบ่งแยกกันอย่างชัดเจน แต่ความเกลียดชังแค่ผลักดันให้เขาแสดงออกมาอย่างกระด้างและเย็นชา ทว่าโดยเนื้อแท้ เขาไม่ใช่คนที่ไร้ความรู้สึก เขาเพียงเลือกจะจัดการอารมณ์ชิงชังโดยการมุ่งร้ายต่อสิ่งที่ไม่ชอบอย่างไม่คิดจะปกปิดไว้เท่านั้น
เฮอร์ไมโอนี่เคยบอกเช่นนี้ หลังจากเขาแสดงความทรงจำในเพนซีฟให้เธอดู
เธอบอกว่าเซเวอร์รัสไม่ชอบแสดงด้านดีของตัวเองออกมา เพราะเขาเป็นผู้ชายที่ไม่ชอบอวดตัว ไม่ประกาศคุณค่าที่ซุกซ่อนอยู่ เขาเป็นตัวของตัวเอง ชอบให้ผู้อื่นเห็นคุณค่าในตัวเขาด้วยตัวเอง และเซเวอร์รัสซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกเกลียดของตนมากพอ ถ้าว่ากันตามตรง เขาแสดงออกด้วยความรู้สึกที่ตรงไปตรงมาเสมอ เขาเกลียดแฮร์รี่ก็แสดงออกว่าเกลียด ชิงชังซิเรียสก็แสดงออกว่าชิงชัง แต่เหนือความเกลียดชังเหล่านั้น เขาทำเพื่อแฮร์รี่มาตลอดโดยไม่หวังให้ใครมารับรู้สิ่งที่เขาทำ
แล้วกับลูกชายตัวเอง เขาจะไม่มีความรู้สึกอะไรให้ได้อย่างไร
แม้จะยาก แต่แฮร์รี่ต้องยอมรับว่าเซเวอร์รัส สเนปมีความสามารถที่จะรัก
หรืออย่างน้อยเขาก็มีสิ่งที่เรียกว่าเยื่อใย
เฮอร์ไมโอนี่ควรจะรู้เรื่องนี้ดีที่สุด
“เธอรู้ไหม เฮอร์ไมโอนี่ ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอมาตลอดเรื่องที่ไม่บอกเซเวอร์รัส แต่เห็นแก่เมอร์ลินเถอะ นี่เป็นสิทธิของโทนี่ที่เขาจะได้เรียนในที่ที่เขาอยากเรียน” หลังถ้อยคำเฉียบขาด แฮร์รี่หยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกจากด้านในเสื้อคลุม เขาเลื่อนมันไปให้เฮอร์ไมโอนี่ บนหัวกระดาษมีตรากระทรวงเวทมนตร์สีม่วงประทับอยู่แจ่มชัด
“เซเวอร์รัสไม่ได้เป็นอาจารย์ใหญ่ที่ฮอกวอตส์อีกแล้ว เขาจะมาทำงานที่กระทรวงฯ เต็มตัว เรื่องเป็นอย่างนี้เธอยังจะกลัวอะไรอีก”
นอกจากคำพูดปด แฮร์รี่ยังต้องพึ่งพาโชคนิดหน่อยด้วยถ้าจะให้ผู้หญิงตรงหน้าเชื่อ แต่เขาจำเป็นต้องโกหกและอาศัยความช่วยเหลือนิดๆ หน่อยๆ จากคอลิน ครีฟวีย์ที่ทำงานอยู่ฝ่ายระเบียบเอกสารเพื่อปลอมแปลงประกาศเล็กๆ น้อยๆ
แม้ว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการโกหกคำโตคือข้อเท็จจริงที่อย่างไรก็ไม่มีวันเปลี่ยน
เซเวอร์รัส สเนปยังคงเป็นอาจารย์ใหญ่
หรือต่อให้เขามาทำงานให้กระทรวงฯ อย่างเต็มตัวจริง เขาก็จะยังเป็นอาจารย์ใหญ่ของฮอกวอตส์อย่างที่ดัมเบิลดอร์ต้องการให้เขาเป็นอยู่นั่นเอง
“ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดแฮร์รี่”
แม้เธอจะระแคะระคายมาตลอดว่าแฮร์รี่รู้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขายอมรับออกมา ถึงจะเป็นการยอมรับแบบอ้อมๆ ก็ตาม เธอไม่รู้สึกแปลกใจเลย ถ้าจะมีคนรู้ว่าแอนโทนี่เป็นลูกชายของใคร คนๆ นั้นต้องเป็นคนที่รู้จักเซเวอร์รัสดี
เฮอร์ไมโอนี่เหลือบมองกระดาษบนโต๊ะเพียงปราดเดียว ก่อนจะผละสายตาออกราวกับมันไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญ ใบหน้าของเธอเคร่งขรึมและเรียบเฉยเหมือนรูปปั้นขณะฟังคู่สนทนาพูดต่อพลางยกชาขึ้นดื่มด้วยท่าทีสบายๆ
แต่ความจริง เธอเข้าใจสิ่งที่แฮร์รี่ต้องการสื่อ เขากำลังพยายามช่วยเธอเลือกทางออกที่ง่ายขึ้น และแน่นอนว่ามันง่ายสำหรับเธอขึ้นมากเช่นกัน เธอบอกเองมิใช่หรือว่าถ้ามีวิธีจัดการกับเรื่องนี้โดยที่ไม่ต้องทำร้ายโทนี่ เธอก็พร้อมจะทำ
ในเวลานี้ วิธีที่ว่ามาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
หากจดหมายนี้เป็นความจริง ก็ไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะไม่ส่งบุตรชายไปเรียนฮอกวอตส์อย่างที่เขาต้องการมาตลอด
เฮอร์ไมโอนี่ยอมรับว่าทันทีที่ได้ยินคำบอกเล่าของแฮร์รี่ ตะกั่วอันหนักอึ้งที่คอยถ่วงอยู่ในใจได้ปลดเปลื้องลงอย่างน่าอัศจรรย์ ถัดจากนั้น ความรู้สึกที่เอ่อท้นขึ้นมาคือความโล่งอกและรู้สึกขอบคุณเพื่อนหนุ่มอย่างมากมาย ทีแรก เธอนึกว่าตัวเองได้ยินผิดไปเสียอีก และเธอคงกระโดดกอดแฮร์รี่ไปแล้วถ้าไม่ติดว่ากำลังฉิวเขาที่มุ่งโกรธเคืองเธอโดยไม่ยอมทำความเข้าใจเหตุผลที่แท้จริง
เฮอร์ไมโอนี่ไม่อยากทำให้แฮร์รี่ พอตเตอร์ได้ใจที่ความคิดของเขาถูก ถึงได้วางท่าเรียบเฉย กึ่งๆ จะงอนเสียด้วยซ้ำ
แฮร์รี่หัวเราะขรึมเมื่อเห็นท่าทีราบเรียบของเพื่อน ทั้งที่ในดวงตาของเธอนั้นมีความยินดีฉายทับออกมา เขาพูดอย่างง่ายๆ เหมือนเอ่ยถึงสภาพอากาศแจ่มใส
“ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจ เฮอร์ไมโอนี่ผู้ปราดเปรื่อง”
เราสองคนไม่พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เธอนั่งจิบชาหน้าเตาผิงก่อนจะเริ่มหัวเราะกับเรื่องตลกที่แฮร์รี่เล่า และเมื่อรอนมาสมทบในอีกไม่กี่นาทีให้หลังพร้อมบทสนทนาที่ไหลลื่นไปเรื่อยเหมือนทุกครั้ง ราวกับว่าแฮร์รี่ไม่เคยพยายามกดดันเธอมาก่อน ความจริงอันแน่นอนยิ่งกว่าปมปัญหาที่คลายไม่ออก หรือกระทั่งสิ่งเลวร้ายทั้งมวลที่ร่วมกันประสบมา คือการที่พวกเขาเป็นเพื่อนกันเสมอ
มิตรภาพระหว่างทั้งสามไม่มีวันเสื่อมคลาย ทั้งที่ในคราแรก มันเริ่มขึ้นมาอย่างง่ายๆ จากโทรล์ภูเขาหนึ่งตัวเท่านั้น
℘
To be continued
สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน ตอนนี้มันอะไรกัน ดูไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ เรื่อยเฉื่อยอีกแล้วตามสไตล์ตามผู้เขียน จริงๆ มันมีนะคะ เป็นการแสดงให้เห็นถึง struggle ของเฮอร์ไมโอนี่ ความคิดอ่านและสภาพจิตใจของเธอ ทุกท่านจะได้เข้าใจเธอมากขึ้น อนึ่ง สาเหตุหลักที่อัพฟิควันนี้เพราะเป็นวันที่เลขเรียงกันได้เหมาะเจาะพอดีน่ะค่ะ (91119) ให้ความรู้สึกดีเวลามองใช่ไหมล่ะคะ บางทีผู้เขียนก็เลือกวันลงฟิคด้วยอะไรแบบนี้ นอกเหนือจากนั้นก็มักจะดูจังหวะช่วงที่น่าจะมีคนอ่านเยอะอย่าง วันหยุดสุดสัปดาห์ เป็นต้น หรือไม่แล้วเวลาที่มีนักอ่านทวงถามมาจนผู้เขียนใจยวบยาบก็จะมาอัพค่ะ เป็นคนเขียนที่ค่อนข้างเรื่องเยอะน่าดูทีเดียว (ฮา)ช่วงนี้ที่ลงบ่อยเพราะเรื่องนี้เป็นฟิคที่เขียนไว้นานก่อนจะลบไปจึงมีตอนกักตุนไว้ในสต็อคนั่นเองค่ะ (ขอสปอยล์สักเล็กน้อย กลัวนักอ่านจะหนีหายกันไปเสียก่อน เซเวอร์รัสขวัญใจนักอ่านจะปรากฎตัวบทที่ 4 ค่ะ (ถ้าคนเขียนตัดสินใจเลือกแบ่งตอนต่อไปได้สักทีว่าจะตัดตรงไหน) จริงๆ แล้ว ทีแรกเลย หนุ่มน้อยของเราชื่อโทบี้ มาจากโทเบียส เกรนเจอร์ เพราะ headcanon เขาว่ากันว่าโทเบียสคือชื่อกลางของเซเวอร์รัส แต่ที่สุดท้ายผู้เขียนเปลี่ยนเป็นแอนโทนี่แทน เพราะเซเวอร์รัสคงจะไม่ปลื้มชื่อโทเบียสสักเท่าไหร่ ดูจากชื่อโทเบียสนั้นเป็นชื่อพ่อของเขาที่ไม่ค่อยถูกกันนัก อีกอย่างแอนโทนี่แปลว่าสิ่งล้ำค่าอย่างที่สุด ประเมินค่ามิได้ เป็นชื่อเด็กผู้ชายที่น่ารักดี แถมยังเคยอยู่ในลิสต์ที่ผู้เขียนเลือกจะตั้งให้เจ้าลูกชายคนที่สามของตัวเองไว้ด้วย (ที่ตอนนี้ได้ชื่อเอ็ดเวิร์ดไปแล้ว) ไปๆ มาๆ ก็เลยมาลงที่แอนโทนี่แทนโทเบียสนั่นเอง ดังนั้นบางทีถ้าผู้เขียนตามแก้ไม่หมด ก็อาจจะเห็นหลงๆ โทบี้มา ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ มีตรงไหนยังหลงอยู่ตามบอกกันได้ค่ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกกำลังใจ ทุกคำติชม ทุกยอดวิว คนเขียนมีความสุขมากๆ มีค่ากับผู้เขียนอย่างมากเลยค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่คอมเม้นท์และกดกำลังใจให้ ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามานะคะ รักทุกท่านมากๆ เลยค่ะ
ท่านใดสนใจข่มขู่ ติดตามทวงฟิคหรือข้อมูลข่าวสารต่างๆ เกี่ยวกับงานเขียนของผู้เขียน ไม่ว่าจะเป็นการอัพเดท ความคืบหน้า หรือดีเทลต่างๆ เกี่ยวกับฟิค รวมทั้งสปอยล์ที่อาจมีบ้าง หากสะดวกสามารถติดตามแอคเค้าท์ทวิตเตอร์ @ccarcharia (คลิก) ได้ feel free to follow ค่ะ หรือจะผ่านทางเฟสบุ๊คแฟนเพจ McBoffin/ccarcharia (คลิก) ก็ได้ค่ะ
อนึ่ง สามารถพูดคุยถึงแฟนฟิคนี้ได้ผ่านทางเฟสบุ๊คและทวิตเตอร์โดยการติดแฮชแท็ก #sevเฮอร์ไมโอนี่ นอกจากนี้ ทุกท่านยังสามารถติดแฮชแท็ก #ห้ามพูดด้วยก่อนกาแฟเช้า เพื่อพูดคุยหรือคอมเม้นท์เกี่ยวกับฟิค SSHG - Love and All Its Details อีกเรื่องหนึ่งของผู้เขียนผ่านทาง Twitter หรือ Facebook ได้ค่ะ อย่าลืมมาเล่นแฮชแท็กนี้กันนะคะ :)
- เก็บฟิคนี้ไว้อ่านและติดตามการอัพเดท (คลิก)
- แฟนฟิค สเนป x เฮอร์ไมโอนี่ ผลงานมาสเตอร์พีซที่แสนจะทุ่มทุนสร้างและภูมิใจนำเสนออีกเรื่องของผู้เขียน (SSHG - Love and All Its Details คลิก)
แวะเวียนเข้าไปอ่านและคอมเม้นท์กันได้นะคะ ขอฝากทั้งฟิคดังกล่าวและฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกท่าน อ่านแล้วมาคอมเม้นท์พูดคุยกันค่ะ :)
ความคิดเห็น