คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : [OS] ดื้อ - chanbaek
‘ ื้อ ’
“แบฮยอน แบ... แบฮยอนรับ”
านยอลเย่าัวและเรียร่าเล็ที่นอนุมโปไม่ยอมื่น นอนนี้็ะเที่ยวันอยู่แล้วแบฮยอนยันอนแน่นิ่อยู่แบบนั้น
วันนี้แบฮยอนมีานถ่ายโปสเอร์สำหรับเบิว์อัลบั้มใหม่ับแและมินอฮยอในอนบ่าย านยอลื่นมาทำอาหารให้เมมเบอร์ทุนและัวเล็อเาั้แ่่วสาย เห็นอีนำลันอนหลับสบายเลยไม่อยารบวนเพราะแบฮยอนประาศั้แ่่อนเ้านอนแล้วว่าะนอนนว่าะถึเวลาทำานไม่ื่นมา่อนเวลาไม่ว่าะมีเหุผลอะไร็ห้ามปลุเ็า ถ้าานยอลัำสั่หรือปลุ่อนแบฮยอน็ะอแแล้วอนเาไปอีเป็นวันๆแน่ๆานยอลึเลือที่ะไม่ัำสั่ะีว่า
“อื้ออ บอว่าอย่าวนไ”
ร่าเล็ัวเียอบออมาพร้อมับมวิ้วนเป็นปมเพราะแสสว่าที่รอเ้ามาทาหน้า่า
“อีรึ่ั่วโมพี่เมเนะมารับแล้วนะ แับมินอฮยอ็ิน้าวรออยู่ที่โ๊ะแล้ว”
“ห้ะ ทำไมไม่บอ่อนเล่า านยอลนี่ะแล้ันหรือไ”
แบฮยอนรีบลุาเียและพาร่าายที่แสนอิโรยาารทำานหนัอัวเอเ้าห้อน้ำไป านยอลเห็นแบบนั้นึออมาร่วมโ๊ะอาหารับเหล่าเมมเบอร์ที่ื่นออมาแล้ว
ไม่ถึสิบห้านาทีแบฮยอน็เปิประูห้อเินรมาที่โ๊ะอาหารนัุ่้มปุ๊ที่เ้าอี้ประำ้าานยอลทันที
“วันนี้มีอะไรินอ่า”
แบฮยอนใ้เสียสออัวเออออ้อนทุนทันทีพร้อมียิ้มว้าาหยีเพราะรู้ัวว่าวันนี้เาื่นสายว่านอื่นและสัมผัสไ้ถึสายาแห่วามไม่่อยะพอใาเมมเบอร์นอื่น แ่มีอยู่นเียวที่ลุไปัอาหารมาให้เานิ่ๆโยไม่เอ่ยปาอะไรสัำ
“านยอลวรให้มันไปัเอ”
มินอพูึ้นลอยๆแบบไม่ไ้ริัมานั แ่นัวเล็็ยู่หน้าลทันที
“ฮยออ่ะ แ่นี่็ทันนะเหลือเวลาอีั้สิบห้านาที”
“เหอะ แล้วแ่นายเลย ปิพี่เมเนบอว่าสิบห้านาที่อนะมารับ้อเรียมัวเสร็”
“หื้ออ แบินไวะายแป๊บเียว็เสร็”
แบฮยอนรีบัารอาหารรหน้านหมเลี้ยในเวลาไม่ถึห้านาที ส่วนานยอล็เ้าห้อไปัารัวเอเพราะเี๋ยว้อออไปถ่ายละรเหมือนัน
“แบฮยอนลับมาแล้วโทรมาหา้วยนะ”
านยอลบอร่าเล็่อนที่ะแยัน แบฮยอนพยัหน้ารับพร้อมับส่ยิ้มหวานเ่นเย ทัู้่่าแยย้ายันไปทำหน้าที่อัวเอนเสร็ แบฮยอนโทรหาานยอลแล้วบอันว่าเี๋ยวเอันที่หอนะ านยอลถ่ายละรเสร็่อนแบฮยอนั้แ่่วหัว่ำแล้วิวถ่ายวันนี้มีแ่ีนเียวานยอลึไ้ลับมาพัผ่อนรอแบฮยอนลับมาที่หอ
เที่ยืนพอิบพอีประูหอถูปลล็อ้วยรหัสประำพร้อมับเมมเบอร์ทั้สามนเินเ้ามา้วยแรที่เหลือน้อยนิ แบฮยอนพาร่าที่หมแรอัวเอเ้าห้อทันทีพร้อมับทิ้ัวลที่เีย้าๆานยอลที่ำลัอ่านหนัสือทันทีโยไม่ิที่ะลบเรื่อสำอา์ที่เลือบอยู่บนใบหน้าสวยหรือแม้แ่เปลี่ยนเสื้อผ้าออเลยแม้แ่นิ
“แบรับไปล้าหน้า่อน”
“ื้อ ่ว”
“พรุ่นี้แบมีานไน์นะเี๋ยวหน้าพัะทำยัไ”
“แ่มันเหนื่อยแล้วนี่ ล้าให้หน่อยนะ”
“ไม่อ่ะ รั้ที่แล้ว็ล้าให้แล้วแบ็บอว่าานล้าไม่สะอา”
“หู้ยย ใรว่าันไม่มี๊”
“ลุไปล้าเร็วๆ”
“ไม่เอาอ่ะ วันนี้แ่หน้าเบา นอนเลย็ไ้่อยล้าอนเ้า”
“แบ..”
ุ๊บ !
“เียบน่า นอนๆแบ่วแล้ว”
ริมฝีปาบาประบริมฝีปาหนาอย่ารวเร็วนานยอลั้ัวไม่ทัน หลัาทำแบบนั้นแล้วแบฮยอน็นอนหลับไปทันที้วยวามเพลีย านยอลมอร่าเล็อยู่อย่านั้นนแบฮยอนยับัวมาุับอแร่อัวเา านยอลึสอแนึนัวเล็เ้ามาในอ้อมอแล้วหลับไป้วยัน
แสอาทิย์ที่สาเ้ามาทำให้แบฮยอนื่นึ้นร่าเล็่อยๆลุาอ้อมออานยอลไปล้าหน้าที่ห้อน้ำ แบฮยอนิว่าะอาบน้ำให้สบายัวแล้วลับมานอน่อเหลือเวลาอีั้เยอะว่าะถึเวลาาน
“หื้อออออ านยอล ่วยแบ้วย”
แบฮยอนะโนออมาาห้อน้ำนานยอลที่นอนอยู่สะุ้ื่นและรีบพุ่ัวไปามเสียอนัวเล็ทันที
ทันทีที่เปิประูห้อน้ำเ้าไป็เอับแบฮยอนนัุ่้มปุ๊เอามือุมา้าวาสะอื้นฮัอยู่ที่พื้น านยอลทรุัวลรหน้าแบฮยอนทันทีและ่อยๆประอแ้มใสให้เยหน้าึ้น
“ฮึ ฮืออ านยอล าแบอ่ะ าแบ”
“ไหนอู ไม่เป็นอะไรนะ หยุร้อ่อน”
แบฮยอน่อยๆเลื่อนมือที่ปิออ้าๆ าเรียวู่สวย้าวาอนนี้บวมแนสัเไ้ แบฮยอนใเสียไม่น้อยเนื่อาวันนี้มีานไน์ที่้อพบับเหล่าแฟนลับไหนะใล้เบิว์ยูนิอี
“านยอล มันบวมมาเลย เ็บ้วย”
“็บอแล้วว่าให้ล้าหน้า่อนนอนไ เห็นมั้ย ื้อ!”
านยอลมวิ้วทันทีที่เห็นอาารอนรหน้า อาารแบบนี้ไม่หายไวไวนี้แน่ๆยิ่ิไ้แบบนี้านยอลยิ่เป็นัวลลัวนัวเล็ะเรียว่าเิม านยอลุึ้นเินออมาหยิบมือถืออัวเอ่อสายหาพี่เมเนทันที แ่ยัไม่ทันะไ้แบฮยอน็รั้แนเาไว้ะ่อนพร้อมับใบหน้าที่แสวามัวลออมาอย่าัเน
“ถ้าบอไปะโนุมั้ย”
“ไม่หรอ ยัไ็้อบอ วันนี้แบมีานนะ”
แบฮยอนพยัหน้ารับน้อยๆและนั่ลที่ปลายเียมอานยอลุยโทรศัพท์ับพี่เมเน้วยสีหน้าเร่เรีย านยอลอให้พี่เมเนยเลิานวันนี้อแบฮยอนให้หานอื่นไปแทนพี่เมเน็อบลแ่ร่าเล็รหน้า็ื้อะไปเอเพราะแฟนลับมารอัวเออยู่ แล้ววันนี้หลัานไน์็มีอนเสิร์่ออีแ่แบฮยอนยืนยันว่าไปไหวทุนึ้อยอมรับารัสินใ
ร่าเล็ปราัว่อหน้าแฟนลับที่านไน์โยมีผ้าปิาไว้หนึ่้า หมอบอว่าแบฮยอนาอัเสบอีไม่นาน็หายสาเหุ็มาาล้าเรื่อสำอา์ไม่สะอานมันสะสม หลัาลับมาาโรพยาบาลแบฮยอน็โนานยอลุอีุให่ๆน้อ้ออโทษันอยู่พันึ่อนะออมาทำาน่อและลับมาเอันในอนเสิร์
แบฮยอนยิ้มให้แฟนลับอย่าเป็นันเอเหมือนปิ แฟนลับทุน่าเป็นห่วอาารอเาและบอให้เาูแลัวเออย่าเ็บอี แบฮยอนพยัหน้ารับแล้วส่ยิ้มลับไป ร่าเล็สัมผัสถึทุวามเป็นห่วและทุำลัใอแฟนลับ เมื่อบานร่าเล็ลาเวที้วยพลัเ็มเปี่ยมพร้อมสู้ับาน่อไป
บนอนเสิร์เมมเบอร์ทุนแสันอย่าเ็มที่ร่วมถึแบฮยอน้วยถึแม้ะปิาหนึ่้าแ่็ยัแสออมาไ้เพอร์เฟามแบบบับอเ้าัว บนเวทีร่าเล็พยายามวนานยอลเล่นเนื่อาสัเไ้ว่าานยอลยัอนัวเออยู่นแล้วนรอยัไานยอล็โรธแบฮยอนไ้ไม่นานทัู้่แท็มือและส่ยิ้มให้ัน
ารแสวันนี้บลอย่าสมบูร์แบบพี่เมเนพาทุนลับมาส่ที่หอ เมื่อถึหอานยอล็ึแบฮยอนเ้าไปในห้อพาร่าเล็ไปส่ที่หน้าห้อน้ำทันที
“านยอละทำอะไรเนี่ย”
“ล้าหน้าให้านู เี๋ยวนี้เลย”
านยอลมวิ้วมอแบฮยอนที่ทำหน้าเอ๋อใส่ัวเอ นนัวเล็่อยๆล้าเรื่อสำอา์ที่หน้าออ
“้อุมนานี้เลยหรือไ”
“็ื้อ”
“นี่ไเสร็แล้วๆ”
แบฮยอนยื่นหน้าเ้าไปหาานยอลที่ยืนพิอบประูรออยู่นหน้าเือบนัน านยอลหยิบผ้าึ้นมาับหน้าให้นัวเล็นแห้ แบฮยอนยิ้มับารระทำที่ใส่ใอานยอลที่มี่อัวเอ แบฮยอนนี่โีสุๆเลยที่มีานยอลอยู่้าๆ
“อย่าื้ออีรู้มั้ย ทุนเป็นห่ว”
“ทุนนี่ใรบ้า” แบฮยอน้อหน้าานยอลแล้วถามออมา “็ทุนไ”
“แล้วมีานยอลมั้ย” ร่าเล็ยั้ออยู่แบบนั้น “ถ้าไม่ห่วไม่ทำนานี้”
“ไม่ไ้อยาให้ห่วนี่” แบฮยอนพูึ้นอีนานยอลมวิ้วับใส่ “ทำไมพูแบบนี้”
“็อยาให้รัมาว่า”
แบฮยอนพูออมาร่าเล็สัเสีหน้าอานยอลที่อนนี้ำลัเินเาแ่เ็บอาารอยู่ านยอลไ้ยินแบบนั้น็โน้มใบหน้ามให้ใล้ใบหน้าสวยอแบฮยอนริมฝีปาหนาลาผ่านริมฝีปาบาไปที่ใบหูนิ่มพร้อมระิบนนที่ะแล้ลับหน้าแเสียเอ
“ที่เป็นอยู่ทุวันนี่ ไม่เรียว่า ‘รั’ หรือไ”
23.10.16 : edit ำผิ
ถึไม่ว่า็อยาพิมพ์
ิถึานแบัเลย่ะะะะ
รัรีเอร์ ิถึ้วย ุ๊บ !
เม้นือหนึ่ำลัใยิ่ให่อเ้าเลยนะ ☺
ความคิดเห็น