ซะป๊ะรสแซ่บ

ลำดับตอนที่ #2 : คุณเหมือนสวย

                                 เหมือนสวย...ชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อที่บิดรมารดาใครตั้งให้    แต่...เป็นชื่อที่พวกกระผมเป็นคนตั้งขึ้น  สำหรับสาวๆที่เกือบสวยทั้งหลาย  และพวกที่สวยไม่เสร็จโดยเฉพาะ

                                     ลักษณะพวกคุณเหมือนสวยที่โดดเด่นจนเห็นมาแต่ไกลคือ...ความมั่นใจและความกล้าที่มีเกินพิกัดไม่อย่างนั้น she คงไม่ไดชื่อว่าเหมือนสวยได้  ความกล้าอย่างแรกของพวกเธอคือกล้าแต่งตัวโดยที่ไม่ได้ดูสภาพตัวเองเล้ยว่าเป็นอย่างไร...ใส่นั้นใส่นี้แต่งโน้นแต่งนี้ผสมปนเปกันออกมา  คนที่พบเห็นนิยามได้คำเด่วว่าอุบาตส์  ไม่เหมาะกับไอ้ที่บรรจงแต่งไปสักนิดมีแต่ทำให้คนพบเสียสายตาเพราะมลพิษทางการมองเห็น
                                    ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเหล่าบรรดาคุณเหมือนสวยทั้งหลายออกจากบ้านมาได้อย่างไรโดยไม่โดนจิ้งจกหรือใครทักซ่ะก่อน....และที่ขับข้องใจเป็นที่สุด  พวกคุณเธอไม่มีเพื่อนสักคนที่กล้าพอจะบอกว่าการแต่งตัวเธอมันแย่ขนาดไหนเชียวเหรอ  หรือว่าเพราะความมั่นมากเกินพิกัดเลยไม่ยอมฟังความคิดเห็นของคนอื่นเลย
                                   สำหรับผู้รู้ตัวว่าเป็นประเภทคุณเหมือนสวยทั้งหลาย...เราขอเตือนให้คุณลองส่องกระจกสักนิด  ไม่ใช่คิดแต่ว่าตัวเองสวย  ลองถามคนข้างตัวบ้างว่ามันเข้าท่าบ้างมัยกับไอ้ที่แต่งไป  ไม่ใช่สักแต่อยากจะแต่งไรก็แต่ง  ถึงไม่สวยแต่รู้จักแต่งตัวให้เข้ากับกาลเทศะและรู้ความเหมาะสม  ถึงแม้ไม่สวยก็ดูดีขึ้นได้  และคำเตือนข้อสุดท้ายคนที่กล้าบอกคุณว่ารสนิยมการแต่งตัวคุณนะมันห่วยแตก...ขอให้รู้เอาไว้ว่าคนๆนั้นเป็นเพื่อนแท้เพราะเค้าหวังดีกับคุณไม่อยากให้คุณได้ชื่อว่าเป็นคุณเหมือนสวยในสายตาใครๆ  และไอ้คนที่มันชมคุณนะบอกได้คำเด่วว่ามันตอแหล.....