ลา ฟลอร่า กับเพื่อนจอมซ่าในวันธรรมดา

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3- เหตุผล 100%

ณ ห้องพยาบาล

     ฮอรัส 1 ในราชาทั้งห้าผู้สง่าและหล่อเหลา ตอนนี้...หมดสภาพทั้งหน้าตาเเละพลัง ช่างน่าสงสาร แต่ถึงอย่างนั้น เขาก้มีอาหมวยน่ารักผมสีฟ้านั่งอยู่ข้างๆ พร้อมกับกินขนมที่คนอื่นเขาเอามาเยี่ยมฮอรัส "ลื้อแน่ใจนะ ลื้ออนุญาตอั๊วแล้ว สัญญาแล้วด้วย" เหมยฮัวพูดหลังจากกลืนขนมคำโตลงท้องไป "ขอรับ เชิญตามสบายเลยขอรับ" ฮอรัสพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ "ว่าเเต่พวกลื้อมาทำไรกันหรอน่อ" เหมยฮัวพลางเช็ดปากที่มีเศษขนมติดเต็ม ฮอรัสไม่ได้ตอบอะไร เพียงเเค่ยิ้มน้อยๆ ก่อนจะบอกว่า "เดี๋ยวคุณกียุลจะบอกเองขอรับ" จากนั้นฮอรัสก็ยิ้ม ซึ่งทำให้เหมยฮัวรู้สึกเหมือนฮออรัสกำลังจากเธอไป ทั้งแสงแดดที่ส่องลงมากระทบกับร่างกาย การหลับตา และคำพูด เหมยฮัวไม่ได้ทำอะไร เพียงเงียบไปสักพัก ก่อนเอ่ยชื่อคนข้างหน้าออกมา "อาฮอรัส..." "ขอรับ?" ฮอรัสตอบ ถึงแม้จะหลับตาเเต่ก็แสดงสีหน้างงๆเล็กน้อย "อาฮอรัส..." ฮอรัสไม่ตอบ เพียงเเค่คิดในใจว่า...'จะเรียกตูอีกนานมั้ย?' "อาฮอรัส ลื้ออย่าเงียบสิ ลืมตาได้เเล้วน่อ" เหมยฮัวเขย่าตัวฮอรัสผู้ที่ต้องการความสงบอย่างสูง "ข..ขอรับ" ฮอรัสตอบแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น "หืม! ใครปิดไฟ? เอ๊ะ! กระผมตาบอดเเล้ว"      ฮอรัสกริ๊ดร้อง(?) ด้วยเสียงสูง เหมยฮัวเลยค่อยถอดผ้าปิดตาให้ เเต่ฮอรัสดันสลบไปอีกรอบแล้ว (มาครั้งนี้ฮอรัสดูอ่อนแอจัง//ไรต์)  

อีกฝั่งหนึ่ง ณ ห้องประชุม 

     "หวังว่าฮอรัสจะอาการดีขึ้นนะ" อเล็กเซ่กล่าวออกมาเบาๆ เพราะเขามีความรู้สึกแปลกๆ "ไม่หรอกน่า...ไอว่าฮอรัสเข้มเเข็งจะตายไป(?)" คริสโตเฟอร์ หรือ คริส 1 ใน ราชาทั้งห้า ที่มีนิสัยเข้มแข็ง และเป้าหมายของเขาคือการได้เป็น ฮีโร่เช่นเดียวกันกับ กัปตัน C.L.O.C.K (กัปตันนาฬิกานั้นเอง//ไรต์) "อย่างนายก็พูดง่ายสิ นายเข้มแข็งจะตายไปไม่ใช่หรอ? ห๊ะ ฮอรัสเขาออกจะเรียบร้อย สุขุม กว่านายหลาย(ร้อย)เท่า" กียุล ผู้ที่ทุกคนคิดว่า perfect ที่สุดพูดขึ้นพลางดันแว่น(อันหน้าเตอะ)ให้เข้ากับโครงรูปจมูกอันโด่ง ซึ่งรับประกันได้เลยว่า 'หน้าของเขาธรรมชาติ!' คริสทำท่าจะเถียงแต่ว่า...

     ณ ตอนนี้ บรรยากาศและรังสีที่ปล่อยออกมาของกียุลทำให้คริสผู้น่าสงสาร ต้องหยุดพูดไปโดยไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น ทำให้เขาต้องไปนั่งหงอยข้างๆ ดันเต้ เด็กหนุ่มผมสีทองอร่าม ที่ทำได้แค่ยิ้มแหย่ กับภาพที่เห็นเท่านั้น และเขากำลังคิดว่า 'ใช่ซรี้ คนอย่างเขาคงไม่มีบทพูดเด่นๆแบบคนอื่นเขาหรอก' จากนั้นสองเพื่อนสนิท ก็นั่งร้องไห้ข้างกัน ช่างเป็นเพื่อนที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข ซะจริงเลย

     กียุลที่กำลังยิ้มยังมีความสุขกับการชนะ สายตาภายใต้แว่นอันหนาเตอะ(?) (ที่ไรต์เองก็ไม่รู้มองเห็นได้ไง) ก็เหลือบไปเห็น.......ลูกแมวตัวหนึ่งขนสีขาวแต่ตรงขาและหน้าเป็นสีน้ำตาล มองๆดูแล้ว เหมือนเจ้านิลอยู่ ต่างกันตรงที่สีขนของลำตัวมัน "เมี้ยว!" น้องเหมียวเลือกกียุล เขาเลยจับมันขึ้นมาอุ้ม น่าตาอันน่ารักของมันทำให้เขาอยากฉกกลับไปเลี้ยงที่เกาหลี เอาไปฝากมุนอาด้วยก็ดี นั้นคือสิ่งที่เขาคิด แต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงของคนๆหนึ่ง "อ๊ะ คุณโรสคร๊าบผมมม" จากนั้นอเล็กเซ่ก็วิ่งไปหาโรซารี่ทันที หลังจากนั้นไม่นานอเล็กเซ่ก็หันมายิ้มให้และโบกมือ บ๊ายบาย...เฉย...ทิ้งกันเฉย ส่วนดันเต้ที่ยังคงนั่งร้องไห้ข้างคริสหันไปเจอนาซิสซ่าเข้า ก็ลุกขึ้นมาปาดน้ำตาเเละวิ่งเข้าไปหา "คุณ-นา-ซิส-ซ่า-คร๊าบบบ~" จะบอกว่าวิ่งก็ไม่ได้ ควรจะเรียกว่า กระโดดดึ๋งๆ เป็นกวางจะดีกว่า 

ทิ้งให้เหลือแค่คริสกับกียุลอยู่กันแค่ 2 คน กียุลหันไปสบตากับคริส ราชาทั้ง 5 ตอนนี้เหลือแค่ 2 คน "หึๆ ตามบทแล้วยูจะเป็นคนสุดท้ายที่ถูกทิ้ง แล้วจากนั้นก็จะเจอกับเลดี้ทิวาสินะ...โอ้นั้นไง พูดไม่ทันขาดคำ ยูริจังก็วิ่งมาหาไอแล้ว" คริสพูดด้วยเสียงตื่นเต้น 

     "แฮ่ก แฮ่ก คุณคริสเจ้าขาา~" ยูริวิ่งมาหอบตรงหน้าชายหนุ่มทั้งสอง กับ แมวอีกหนึ่งตัว "คือว่า..." ยูริพูดไม่ทันจบ คริสก็ขัดว่า "ไอพร้อมไปกับยูทุกที่เลย ยูริจัง" พูดเสร็จก็ยกนิ้วโป้งขึ้นมาชูให้ "เออ ไม่ได้จะมาชวนไปไหนหรอกค่ะ คือว่า ยูริจะบอกว่าวันนี้ยูริไม่ว่าง ถ้าคุณคริสมีอะไรจะถามยูริ ยูริอยู่ที่หอนะคะ แต่ตอนนี้ไม่ว่างจริงๆ คุณคริสคงต้องอยู่กับคุณกียุลแล้วละเจ้าค่ะ ฝากคุณคริสด้วยนะเจ้าค่ะ" ยูริพูดออกมาเป็นชุด พลางมองไปหากียุลตอนประโยคสุดท้ายเชิงขอรบกวนหน่อย ซึ่งเปรียบเหมือนศรเล็มใหญ่ที่พุ่งปักเข้ากลางใจ คำพูดที่สบประมาทกียุลว่าจะโดนทิ้ง ไงเป็นไงละคริส!! จากนั้นยูริก็วิ่งหายไป

     "ฮ่าๆๆๆ โอ้ยขำ ไงครับคุณผู้กำกับ เป็นไปตามบทมั้ยเอ่ย" กียุลพูดโดยมีเจ้าแมวปีนไปอยู่ข้างไหล่แล้ว "เมี้ยวๆ" แมวน้อยส่งเสียงออกมา แล้วดันเป็นเสียงคลายๆเสียงหัวเราะอีก (แมวหัวเราะได้ด้วยหรอ?) "โดนตอกย้ำด้วยแหะ" คริสพูดพลางคิดอนาถตัวเอง ไม่น่าคิดเยอะอย่างงี้เลย 

     "ไหนดูซิ แกเป็นตัวผู้ งั้นก็ขื่อว่า...แกนนอล" ตอนนี้มีออร่าสีมุ้งมิ้งบังเกิดรอบตัวกียุล แต่หน้าของแมวน้อยและคริสเป็นหน้าเอ๋อๆ "ไอว่าชื่อมันดูหรูไปหน่อยมั้ง....ขอมีเหตุผลหน่อยสิ เหตุผลน่ะ เหตุผล!! ยูโน่ววว ( you know ไม่ใช่ You no นะลูก) " คริสโวยวายใส่หน้ากียุล เช่นเดียวกับน้องเหมียวที่งับไปที่มือ "ก็คนมันสีขาวอ่ะ สีขาว!!! แหกตาดูสิ" จากนั้นทั้ง 2 ก็ทะเลาะกันไป จนกระทั้ง.... 

"ไลน์!" เสียงไลน์ของทิวาดังขึ้น ขัดจังหวะที่เจ้แกกำลังกินข้าวอยู่ "อะไรกันเนี่ย!!!" เธอเปิดเข้าไปดูในกลุ่มที่ตั้งขึ้นตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว แค่ชื่อก็น่าจะรู้

'จอมเพี้ยนทั้ง 5 แอนด์ เดอะแก็งฟลอร่าจอมป่วน' ถามว่าใครคิดชื่อให้...ก็คือคนๆเดียวกันกับที่กำลังหงุดหงิดเพราะโดนขัดจังหวะในการกินข้าวนะสิ "ไลน์มาไม่รู้จักเวลาเล๊ย" เจ้แกก็ยังคงบ่นต่อไป พอเปิดไป ก็เจอรูปแมวตัวหนึ่ง ตาของมันสีเขียวใสสด ขนฟูที่หน้าและที่ขาสีน้ำตาลอมแดง นอกนั้นขนเป็นสีขาว 

ดูน่ารัก น่ากอดมากกก 

'ชื่อไรดี' - กียุล

'อ่าแล้วตอบสิเฮ้ย' - คริส

'ชั้นว่ามันน่าจะชื่อแกนนอลนะ แปลว่า ผมขาว'- กียุล

'ไอว่ามันดูดีเกินแมวไป' - คริส

'ตูจะกินข้าว อย่าถามเรื่องไรสาระ' - ทิวา

'โดนยัยลิงด่าก็ควรจะพิจรณาตัวเองได้แล้วนะ' - แนนซี่

'หมายความว่างัยอ่ะ //อิดมจิโหดๆ' - ทิวา 

'เปล๊า' - แนนซี่

'งั้นชื่อ ชิโระมั้ยค่ะ แปลว่าสีขาวเหมือนกัน' - ยูริ

'ชื่อ shadow มั้ยครับ ฟังดูลี้ลับดี' - อเล็กเซ่

'ไม่อ่ะ ขอมีตรรกะเหตุผลในการตั้งขื่อหน่อยเหอะ' - กียุล

'หรือว่าเป็นแมวต่างดาว!' - ดันเต้

'พอเลย... ชื่ออะตอมดีมั้ย?' - โรซารี่

'Everyone Stopp!!!' - คริส 

'ไอว่า เดี๋ยวเย็นนี้มารวมตัวกันที่ห้องสมุดแล้วตั้งชื่อเจ้าแมวนี้พร้อมเหตุผลมั้ย?' - คริส 

'ไม่' - กียุล

'ไม่' - ทิวา

'ไม่!!' - ดันเต้

'ไม่มีทางย่ะ' - นาซิสซ่า

'ไม่แน่นอน' - โรซารี่

'ไม่ครับ' - อเล็กเซ่

'ไม่ไหวน่อ' - เหมยฮัว

'ไม่ขอรับ ป.ล. นี้อั๊วเอง อาฮอรัสสลบอยู่น่อ' - ฮอรัส

'ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะ แฮะๆ' - ยูริ 

 

     สุดท้ายคริสก็พ่ายแพ้ด้วย 9: 1 และแล้วกลุ่มไลน์นี้ก็เงียบหายไป 

แถมๆ 

     "นี้ๆ นายเห็นแมวชั้นมั้ยอ่ะ" มาริโอน่าถามคนอื่นพลางยื่นรูปแมวที่อยู่ในอ้อมกอดของเธอ โดยแมวตัวคือตัวเดียวกันกับแมวเจ้าปัญหาที่คิดชื่อให้ไม่ได้ซักที "โกโก้~" เธอเอ่ยชื่อแมวนั้นด้วยสีหน้าเศร้าใจ

อีกด้านหนึ้ง

     "เมี้ยว?" แมวน้อยตั้งหูขึ้นพร้อมกระโจนลงจากตัวของกียุล "อ่าวเห้ย!!! จะไปไหน?" กียุลลและคริสจึงวิ่งตามไป......

     โปรดติดตามตอนต่อไป