ลา ฟลอร่า กับเพื่อนจอมซ่าในวันธรรมดา

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2-การกลับมา 100%

 ' ตุบ ' 
เสียงอันดังสนั่นที่เกิดจาก ทิวาตกเตียง (?) เเต่ไม่ทันไรก้อมีเสียงดังขึ้น  ' Mimimimimimimi mi mi Mimimi only mi..............' เสียงเพลงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น (ไรต์เเค่ฟังหลายหนเฉยๆนะ ไม่ได้ชอบเพลงนี้หรอก//ไรต์ ) " โหล มีไร.......... อ่าเค......ไรน๊ะ เเค่นี้นะ " หลังจากวางสายทิวาก็รีบไปอาบน้ำ 
1 นาทีต่อมา "เสร็จซักที" (เดินผ่านน้ำหรืออาบเนี่ย//ไรต์ อาบสิคะคุณ//ทิวา) ไม่ทันไรทิวาก็รีบอุ้มเจ้านิลออกจากห้องเเล้วล๊อกห้องลงไปข้างล่าง เเต่เเทนที่เจ้เเกจะลงธรรมดา เจ้เขาก้อเล่นลงด้วยการไถลลงทางราวบันไดแทน สุดท้ายก็มาล้มอยู่ปลายทาง " อุย~ เจ็บๆๆๆๆ" ทิวาบ่นไปพลางเอามือลูบตรงบริเวณที่เจ็บเบาๆ "ไปเหอะนิล เดี๋ยวสายเเล้วจะโดน...... ไม่พูดดีกว่าเนอะว่าครูมารีจะทำอะไร" ทิวาคุยกับเจ้านิล (ว้าว คุยกับสัตว์รู้เรื่องด้วย มะยุ่งด้วยล่ะ ไปอ่านต่อเหอะ -3- //ไรต์) 

ทางฝั่งท่าเรือ (รอบที่ 2)
เด็กสาวคนหนึ่ง ที่ใส่เสื้อคลุมสีเขียวทีบ่งบอกว่า 'เทออยู่คลาสดัชเชสเเล้ว'  กำลังเดินอย่างสบายอารมณ์เเต่วางมาดด้วยความเป็นคุณหนูมาที่ท่าเรือ มือของเทอถือถุงห่อใหญ่ใส่เเซนด์วิชไว้หลายกล่อง ดวงตาสีม่วงเหมือนกับไวน์ชั้นเลิศกำลังจับจ้องไปที่กลุ่มเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเทอ จากใบหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์กลับเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม เเต่แฝงความขี้เล่นไว้นิดๆ "ไง โทรไปบอกยัยลิงยัง" นาซิสซ่าที่พึ่งเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มเเละถุงขนมเอ่ยขึ้น "โทรเเล้วเจ้าค่ะ เเต่คุณเหมยฮัวไม่ได้บอกนะคะว่าคุณนาซิสซ่าถุงขนมมา เเละก็ไม่ได้บอกด้วยค่ะว่าเขากำลังมา" "อืม ก้อดี" 

ฝั่งทิวา 
เอิ่มซ์..............ณ ตอนนี้ อย่าพึ่งพูดถึงเจ้าหลอนเลย สภาพของเทอก้อ ไม่ต่างไปจาก 'หมาที่มีขนเป็นก้อนๆอ่ะนะ'  ไปที่คนๆนั้นเลยดีกว่า
...................................................... 15 % .................................................................................................

ต่อนะฮัฟ หลังจากที่ไรต์ลืมไปเป็นปีๆๆๆเลย ถ้าเนื้อหาไม่หนุกบอกนะ รีเควสมาด้วยก้อได้ว่าอยากให้มีฉากไง ไปต่อกันเลยดีกว่า

ทางฝั่ง(เด็ก)ชายปริศนา

 " เฮ้! ผ.อ. บอกว่าให้ไปหานะ " เด็กชายที่เป็นได้เเค่ตัวประกอบเอ่ยขึ้น "อืม ขอบใจมาก"  เด็กคู่สนทนาเอ่ยขึ้นก่อนกระชับเเว่นที่ทำท่าจะตกลงมาจากตาสีครามของเขา ขณะเดิน ลมเย็นๆของท่าเรือก็พัดผมสีน้ำตาลแดงไป เมื่อถึงหน้าห้องของ ผ.อ.แสนเฮฮาผิดปกติ(?) เขาทำท่าจะเปิด แต่ประตูกลับเปิดมาเองพร้อมกับผ.อ. ที่อยู่ในสีหน้าเครียด "เข้ามาสิกียุล" ผ.อ.เชิญด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเป็นมิตรอย่างทุกวัน "คือ...ทางคณะอาจารย์กำลังสืบเรื่องของแก็งที่รวมมือกับแก็งฟักทองนั้นพบแล้ว..." เสียงของผ.อ.เงียบไปครู่ก่อนเอ่ยออกมาอีกว่า "เราไม่ต้อ..." ก็จะพูดจบ กียุลก็พูดขึ้นมาขัด "ผมทราบดีครับ ทางผมและราชาทั้ง 5 ก็ร่วมมือกันอยู้่ครับ และทางลา ฟลอร่าก็มีข้อมูลบางส่วนอยู่ด้วยครับ" "อืมดีเเล้ว แค่นี้แหละ อีก 10 นาทีเราจะถึงที่เเล้ว พร้อมนะ" ผ.อ.เปลี่ยนเสียงจากที่เคร่งเครียดมาเป็นสายแบ๋ว เอ๊ย! ร่าเริงสิถึงจะถูก 

.......................................................................................................................................................................................

กลับมาฝั่งทิวา 

ขณะนี่เจ้าตัวถึงท่าเรือโดยสวัสดิ์ภาพเเล้ว "แฮ่ก แฮ่ก" เสียงหายใจที่บอกได้ว่าเธอเหนื่อยมากแค่ไหน "ลื้อทำลายสถิติด้วยน่อ" เหมยฮัวที่ยืนอยู่ข้างๆเริ่มพูดขึ้นมาบ้าง "วันนี้เธอวิ่งมาใช่เวลาทั้งหมด...30 วิ จากหอถึงท่าเรือ ระยะทาง 1/4 ของเกาะ จาก 4/4 " โรซารี่ยืนกอดอกพรางชื่นชมผลงานของเพื่อนเธอ เเถมยังพูดเป็นหลักวิชาการนิดๆ ถึงกับทำให้เพื่อนเธอเงิบ แต่เสียงประกาศของครูมารีทำให้ทุกคนหายเงิบ "อีก 10 นาที ทางโนอาร์จะเทียบท่าเรือนะคะ ขอให้เลดี้ทุกๆคนสำรวมมารยาทอย่างที่ฝึกสอนกันมานะคะ" หลังจากครูมารีกล่าวไว้ ไม่ทันได้ก็มีเสียงกริ๊ด สุดพลังของหญิงสาวเสียงชาย(?)ขึ้น ใช่เเเล้ว ครูฌาแน็ตต์ ไวท์นั่นเอง ไม่พอเเค่นั้น เธอยังสายก้นดุ๊กดิ๊งอีก คราวนี้ทิวาระวังตัว เพราะเธอจำได้ว่าโดนมา 2 รอบแล้ว 

ในขณะที่ฝั่งโนอาร์เทียบท่า ทิวาก็ถามเพื่อนว่าทำไมถึงมา เพรา่ะไม่มีใครบอกเธอเลย "ก็ เดี๋ยวลื้อกลายเป็นคิงคองทำลายของอ่าน่อ พวกอั๊วเลยไม่บอกลื้อนะ" เหมยฮัวพูดก้มลงมองหาเหรียญที่พื้น กันสายตาจิตสังหารของทิวา "ชั้นให้อภัยก็ได้ คนสวยอย่าง......โอ๊ย!! จะกริ๊ดหามดคันไฟรึไงเนี่ย...แสบแก้วหูนะโฟ้ย..อ๊าก!!" เสียงของทิวาที่ตะโกนออกไป และได้รับไมค์พิฆาตกลับมา "555 โอ๊ยสมน้ำหน้ายัยลิง" นาซิสซ่าพูดอย่างสะใจ 

และในที่สุด ความซวยก็มาเยือนที่เหมยฮัว ตอนนั้นเองที่เธอจะเข้าไปหาทิวาที่อยู่แถวครูฌาแน็ตต์ ก็โดนลูกหลง (ยินดีด้วยเหมยฮัว ไรต์ขอโทษT^T//ไรต์) ทำให้เธอพุ่งออกไป 10 หลา เว่อร์แปป 10 เมตร แต่อย่างว่า ไม่มีใครซวยไปกว่าทิวาได้ ทำให้เธอได้ เหมยฮัวเลยตกลงสู่อ้อมแขนของฮอรัส ทั้งคู่สบตากัน และ....และ.....และ..............................และ..........ไรต์โกหก  เหมยฮัวพุ่งไปแรงมากทำให้เธอต้องหยุด เธอพุ่งโดยการเอาหน้าพุ่ง ซึ่งจะทำให้เธอจูบกับพื้นเวลาตก เธอเลยกลับตัวให้เท้านำแทน จากนั้นเธอก็เหยียบสิ่งๆหนึ่งเข้าเต็มๆ ซึ่งทำให้เธอกระโดดขึ้นข้างบนได้ เธอมองลงมาแล้วพบว่าสิ่งเธอพึ่งเหยียบคือหน้าของฮอรัส 

หลังจากเหมยฮัวลงมาเเล้วก็รีบขอโทษฮอรัสจนสุดท้ายฮอรัสต้องห้ามเอาไว้ ในขณะที่หน้ายับเยินเหมือนตอนปิดเทอมช่วงคลาสพริ้นซ์ คือจมูกพังยับเยิน ส่วนสาวๆที่เหลือวิ่งเข้ามา พร้อมกับ ราชาทั้ง 5 เห็นท่าห้ามของฮอรัสเเล้วทำให้เกิดความจิ้น คือ ฮอรัสรวบมือเหมยฮัวทั้งสองข้างโดยใช้มือข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างลูบหัวอยู่ ไหนจะข้างหลังเป็นสวนดอกเหมย เเละระยะที่ชิดกันเหลือเกิน ตาสีเขียวมรกตของเหมยฮัวกับสีหน้ากังวลเป็นห่วงจ้องไปที่ฮอรัส ส่วนฮอรัสก็ยิ้มหวานๆให้พร้อมหลับตา  แต่ต้องขอขอบคุณแผลบนใบหน้าของฮอรัส ที่ทำพอเดาได้ เเต่ก็ยังน่าจิ้นอยู่ดี 

เสียงสุดท้ายที่ดังพร้อมกันเป็นเสียงผสานของชายและหญิงก่อนที่ฮอรัสจะสลบไปคือ "นอววววว"

 เเละ "เฮ้ย! อาฮอรัส"