ลา ฟลอร่า : กลรักมหาสนุก

ลำดับตอนที่ #2 : Special Valentine Day : Nasissa's Day 100%

     วันนี้คือวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันที่คู่รักต่างแสดงความรักให้กัน นอกจากนี้ยังเป็นวันที่เราสามารถบอกความในใจให้แกคนที่เราแอบชอบมานานได้อีกด้วย... สำหรับสาวๆลา ฟลอร่า มันคือกิจกรรมที่ทุกๆคนต่างเฝ้ารอ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายรุก เอ๊ย หมายถึง ฝ่ายบอกรักเขา และฝ่ายโดนเขาบอกรัก เเละ 'เขา' ที่ว่าก้อคือ เหล่านักเรียนชายจากโรงเรียนประจำ ที่สุดแสนจะหรูหรา 'โรงเรียนเจ้าชายโนอาห์' แต่ถึงอย่างงั้น ก็ไม่ใช่สำหรับทุกคนที่ต้องการจะทำกิจกรรมในวันวาเลนไทน์

     "อืม~ เราทำไรดีหว่า" เสียงใสๆดังขึ้น ผมสีทองของเธอถูกสางให้สยายออกมาจากการโดนดัด สีหน้าของเธอดูกังวล เหมือนกำลังเครียดเรื่องที่ว่า 'มื้อต่อไปกินไรดีน้า~' ระหว่างสางผมไปเรื่อยๆ สายตาสีม่วงก้อไปหยุดอยู่กับรูปๆหนึ่งเข้า 

     รูปของเด็กผมทองทั้ง2 กำลังจับมือเต้นรำกัน ท่ามกลางแสงไฟที่ส่ดส่องไปยังพวกเขา รอยยิ้มบางๆเกิดขึ้นบนหน้าเรียวสวย ก่อนจะลุกขึ้นไปนอน 'ชั้นลืม...เขาคนนั้นไม่ได้' สุดท้ายเธอก็หลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม...และน้ำตา

     เธอรู้ดี เขาสูงสง่า ถึงแม้เธอก็คิดว่าเธอสูงสงเท่าไหร่ แต่ก้อสู้เขาไม่ได้ ถึงแม้จะปากร้ายไปบ้าง แต่เขาก็ถือว่าเป็น 1 ใน ชายหนุ่มที่สาวๆต่างหลงรักเขา รวมถึงเธอด้วย เธอคงไม่มีโอกาส  สินะ ฉากสมัยพวกเขาเด็กๆก็เข้ามาในหัว

     ภาพวันวานตอนที่เขาและเธอยังเป็นเด็ก เป็นแค่เจ้าชายและเจ้าหญิง ที่ต่างคิดกันเป็นเเค่เพื่อน แต่วันหนึ่ง ในขณะที่พวกเขาและเธอได้กลายเป็น ดัชเชสและดยุค... เธอกลับทรยศเขา ด้วยการคิดเลยเกินเพื่อน ไม่รู้ว่าตอนไหน  

ถึงแม้เธอจะมีพวกทิวาก็จริง แต่ถ้าจากโรงเรียนโนอาห์ เพื่อนสนิทที่เธอรู้จักเขาดี เเละเขาก็รู้จักเธอดีเหมือนกันก็คือเขาคนนั้น รอยยิ้มซุกซนที่เธอรัก มืออันอบอุ่นที่คอยยื้นมาเมื่อยามเธอหกล้ม และแววตาที่คอยห่วงใยสีน้ำตาลคู่นั้น แว่นบ้าบอที่ไม่ว่าจะโตเท่าไหร่ก้อยังใส่อยู่นั้นเเหละ และที่สำคัญ ผมสีทองที่เข้าคู่กับเธอ...ดันเต้...ชั้น..รักนายนะ ขอโทษ...ที่คิดไม่ซื่อย์

นาซิลซ่าพูดประโยคสุดท้ายก่อนเข้าสู่ห้วงนิทรา

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

หากแต่วันนี้ยังไม่จบเเค่นั้น ตอนเย็นผ.อ. ของทั้งสองฝ่ายจัดกิจกรรม งานเต้นรำค่ำคืนวาเลนไทน์จนถึงเช้า โดยพรุ่งนี้งดเรียน ทำให้นักเรียนหลายคนต่างมาร่วมกิจกรรมกัน บางส่วนมาเพื่อสารภาพรัก บางส่วนมาเพื่อกิน เช่น...

"หว๋า~ อาหารเยอะใช้ได้ นี่ๆมาทางนี้สิ" ทิวา สาวจากไทยยิ้มแป้นเมื่อได้กลิ่นหอมหวานมาจากห้องโถง ไม่พอแค่นั้นยังฉุดกระฉาก ลากถู(?)  คนที่อุตสาห(?)มาด้วยอย่าง กียุล ผู้ที่เป็น 1 ใน ราชาทั้ง 5 อันแสนเลิศเลอ...ถึงแม้(ไรต์กับ)ทิวาจะเห็นว่าเป็น จอมเพี้ยนทั้ง 5   (จากเล่มที่เต้นลีลาศด้วยกันครั้งแรก)

"ตอนแรกเห็นบ่นว่าไม่อยากมา" เด็กหนุ่มเกาหลี ผู้สุขุมและป๊อป ในหมู่เหล่าสาวๆ กำลังทำสีหน้าบึ้งตึงเหมือนเด็กเล็ก "ฮะฮะ เอาน่า วันวาเลนไทน์ทั้งที ต้องกินช็อกโกแลตสิ" พูดจบก็หายไป ปล่อยให้แฟน เอ๊ย เพื่อนหนุ่มรอคอย ตอนนั้นเอง เขารู้สึกถึงสายตาที่ลุมจับจ้องมายังเขา 

ไม่ถึง 10 วิ (เว่อร์มาก) ทิวาผู้ว่องไวดั่งวานร(?) ก็นำไวท์ช็อกโกแล็ตที่ราดด้วยซอสสตอว์เบอรี่สีแดงและมีคำเขียนว่า "Happy Birthday And I Love You" ทิวาพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เขินอาย และเปลี่ยนเป็นสีชมพู เด็กหนุ่มพูดขึ้นว่า "ชั้นไม่ชอบช็อกโกแล็ต..." ทิวาถึงกับจ๋อย "กินเองก็ได้" คุณเธอก็เลยบ่นพึมพำ กียุลถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่ "ฮ่ะฮ่ะๆๆๆ" ในที่สุด พี่แกก็หลุดขำ "ชั้นไม่ค่อยชอบกินช็อกโกแล็ตก็จริง แต่ถ้าเธออุตสาห์เตรียมไว้...ใครล่ะ จะกินไม่ลง" กียุลพูดพลางสวมกอดอีกฝ่ายจากข้างซ้าย แล้วเอาแก้มถูไถกับอีกฝ่ายเป็นเชิงอ้อน 

ทิวาก็ได้แต่หน้าแดงต่อไป เพราะไม่คิดว่าคนที่ตัวเองเคยเกลียดแต่เด็กจะทำตัวมุ้งมิ้งขนาดนี้... แต่ความฟินก็ละลายหายไปกับลม(ตด...ไม่ใช่แล้ว ขอโทษ) "นี่เอ่อ... ขอโทษที่ขัดจังหวะ แต่เห็นเธอคนนั้นมั้ย?" กียุลและทิวาหันหน้ามองกันแล้วชี้ไปที่ยูริและคริสโตเฟอร์ "ไปถามเอาเอง" ทั้งคู่ตอบพร้อมเพรียง 

"จะว่าไปวันนี้มันแต่งตัวดูดีผิดปกติเเหะ" กียุลพูด แต่หลังพูดเสร็จก็หันไปจะกินเค้กของคนที่ตนแอบชอบ แต่ก็..."หาย...ไป..แล้ว" 

ตึง!!! เสียงกียุลล้มกระแทกพื้น เพราะทิวากินขนมที่จะให้กียุล แต่กียุลแกล้งปฎิเสธเล่น ไม่นึกว่าเจ้าตัวจะกินจริง ช่างน่าเสียดาย

และตัดฉากไปที่ ยูริ & คริส(โตเฟอร์)

"ไอก็เคยดูนะตอนนั้น 555 สนุกเนอะ" ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนาน "อ๊ะ...เพลงโปรดไอเลย ไปเต้นกันเถอะ" คริสพูด ก่อนจะฉุดยูริให้ไปเต้นด้วย 

ด้วยความเร็วแสงดุจกัปตัน C.L.O.C.K. ของทั้งคู่ จนทำให้เด็กหนุ่มที่มีคำถามจะถามถึงกับวิ่งตามไม่ทัน (ต่อไปเปิดเพลง Take me to your heart ver. female อ่านไปนะคะ)

เพลงเริ่มบรรเลงขึ้นช้าๆ ชายหญิงหลายคู่พากันออกมาเพื่อเต้นรำ นัยตาของคริสจ้องไปยังนัยตาของยูริ แววตาอันอบอุ่นทั้งสองต่างส่งมอบให้กัน ทั้งสองเริ่มที่จะเต้นรำ มืออันบอบบางขึ้นจับบ่า มืออันแข็งแกร่ง(?)จับไปยังเอวของหญิงสาว... กระโปร่งสีขาวบริสุทธิ์พริ้วไหวตามจังหวะ ไม่คิดจะปล่อยมือ ไม่อยากจะให้จบ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ไม่สนว่าใครเป็นยังไง ไม่คิดจะละสายตาจากกันและกัน และไม่สนแม้แต่ชายปริศนาที่พยายามจะถามคำถาม ในตอนนี้ในใจทั้งสองมีกันและกันเท่านั้น จากนั้นคริสก็เลื่อนมือที่จับกับหญิงสาวอยู่มาทาบที่อกซ้าย "ยูริจัง...รู้มั้ยว่านอกจากแม่ไอ ก็มียูริจังเท่านั้น...ที่ทำให้ไอมีความสุข" คริสพูดแล้วยิ้มหวานๆให้ หน้าของยูริเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู "ค่ะ..ค๊ะ.." ยูริเริ่มงงกับคำพูดที่ทำให้เธอเขิน "ไอ...อยากให้ยูริพาไอเข้าไปในใจยูริจังได้รึเปล่า...เพราะยูริจังอยู่ในใจไอแล้ว" คริสพูดพร้อมส่งยิ้มอันร้อนแรง...แรงจนลุกไหม้กันเลยทีเดียวเชียว "ได้เเน่นอนเจ้าค่ะ...คุณคริสได้ใจของยูริตั้งแต่ตอนช่วยยูริสมัยอยู่คลาสพริ้นเซสแล้วค่ะ" ยูริก็ยิ้มพร้อมกับพวงแก้มอมชมพู มันทำให้ใจของคริสเต้นจนจะทะลุออกมาสูดอากาศข้างนอกให้ได้ (นี่ก็เว่อร์) "ยูริ...จะอยู่ด้วย..ตราบจนแก่เลยค่ะ" พูดเสร็จก็ซบที่อกของคริส ทำให้คริสถึงกับสลบไปอีกคน

สุดท้ายก็ต้องไปถามคนอื่นต่อ 

"นี้ๆ ป้อมผมหน่อยสิฮะ" อเล็กเซ่ ชายหน้าหวานที่สุดในแก๊งถามขึ้น พลางส่งสายตาแอ๊บแบ๊วกับหญิงสุดเท่อย่าง โรซารี่ "เอ่อ...คือ..." คุณเธอยิ่งแพ้ของน่ารักอยู่ด้วย "ก..ก็ได้" จากนั้นก็ป้อนขนมให้ "ห้าว~ ผมง่วงแล้ว นอนละ" จากนั้นอเล็กเซ่ก็ล้มตัวลงนอนบนตักของโรซารี่ "ทำอะไรน่ะ?" โรซารี่ถามอย่างตกใจ 1. เพราะอเล็กเซ่ ผู้น่ารักกำลังนอนหนุนตักอยู่ 2. เพราะสายตาของแฟนคลับเขา(และเธอ) กำลังจ้องมองมา "นี่...Happy Birthdayนะ" โรซารี่จำวันเกิดอเล็กเซ่ได้ 

พอได้ยินอย่างงั้นอเล็กเซ่ก็กระโดดตัวขึ้นมานั่งและหันไปมองโรซารี่ พร้อมยิ้มแฉ่งอย่างน่ารัก "แล้ว...วันเกิดผมจะให้อะไรครับ..." โรซารี่เงียบสักครู่ ขณะใช้สมองอันชาญฉลาดประมวลผล...เพราะเธอลืมเตรียมของขวัญให้เขาน่ะสิ "เอาเป็นว่า ชั้นจะเป็นยักษ์จินนี่ให้ละกัน บอกมาซิว่าอยากได้อะไร" โรซารี่พูดพลางเอานิ้วไปจิ้มจมูกของอีกฝ่าย "1. ให้ผมหอมแก้มคุณ แล้วคุณจุ๊บ! ผม" แลเจ้าจิ๊วจะเน้น จุ๊บ! ซะด้วยสิ "2. คุณโรซารี่ต้องให้ผมนอนตักทุกครั้งที่ผมอยากทำ" "ด..ดะ..ได้เเน่นอน" ตอนนี้แก้มโรซารี่แดงอย่างเห็นได้ชัด "และข้อสุดท้าย...คุณโรซารี่ห้ามปฏิเสธผม...ที่ผมจะขอเป็นแฟนคุณ" พูดจบ โรซารี่ก็บอกว่า "ได้!" เสียงดังมาก ไม่พอแค่นั้นเอามือไปตีอเล็กเซ่ด้วยความเขินอาย...แต่หารู้ไม่ว่าแรงมาก จนอีกฝ่ายสลบ 

----------------------------------------------------------------

"คือ...พวกคุณพอจะเห็น เธอ มั้ยครับ?" หนุ่มปริศนาถามขึ้นข้างโรซารี่ "อืม ไม่เห็นอ่ะ ลองถามเหมยฮัวดู เรื่องอย่างงี้ชั้นไม่เกี่ยว และไม่มั่นใจด้วย" โรซารี่ตอบ

สองคู่สุดท้ายที่ยืนมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดกำลังมองชายหนุ่มผมทองพร้อมแว่นประหลาดวิ่งเข้ามาหา ทั้งสองเห็นตั้งแต่คู่ทิวา-กียุล ยัน คู่โรซารี่-อเล็กเซ่ และสิ่งเดียวที่ทำได้คือ...ทำใจ ทำไมนะหรอ? คงรู้ๆอยู่ว่าจะถามว่าอะไร

"นี่ๆ ฮอรัส นายกับเหมย..." ก่อนที่ฮอรัสจะพูดจบ ฮอรัสก็พูดว่า "ถ้าหมายถึง มนุษย์ต่างดาวที่ชื่อ วีวี่วี้ ที่คุณดันเต้พยายามตามหาทั้งคืนละก็...ไม่เจอขอรับ" ฮอรัสพูดด้วยน้ำเสียงเอือมระอากับนิสัยของเพื่อนตัวเอง " คือที่จริง 40% ก็จะถามเกี่ยวกับเรื่องคุณ วีวี่วี้ แต่อีก 60% ผมจะถามถึงคุณนาซิสซ่าครับ" พูดเสร็จก็ยิ้มแฉ่ง 

เมื่อเพื่อนสุดแสนสุขุมอย่างฮอรัสได้ยินก็ยิ้มให้พร้อมน้ำตาไหลเป็นสายน้ำ 'ในที่สุด มันก็นึกถึงเรื่องอื่นที่นอกจากมนุษย์ต่างดาว' "หืม อาฮอรัส ลื้อเป็นไรน่อ?!" เหมยฮัวถามด้วยเสียงตกใจ ฮอรัสไม่ได้ทำไร แค่ยิ้มให้เหมยฮัวเท่านั้น และสลบไป...เฉยเลย 

ดันเต้ ผู้เห็นเพื่อนที่เป็นถึงราชาทั้ง 5 สลบแทบทุกคนก็คิดเห็นด้วยว่า พวกเขาคือจอมเพี้ยนทั้ง 5 "อานาซิสซ่าอยู่ที่หอน่อ" อยู่ๆเหมยฮัวพูดขึ้น ทำให้ดันเต้หันไปสนใจเในสิ่งที่เหมยฮัวพูด "ครับ?" เหมยฮัวเอามือตบหน้าตัวเองได้ แปะ!! "นี่คือกุญแจน่อ แล้วก็ถ้ายามถามว่าไปทำอะไร บอกไปเยี่ยมเพื่อน เค๊" ว่าเลยก็โยนกุญแจให้ 

กุญแจเป็นรูปดอกนาซิสซัส สีทองอร่ามตา พอได้มาแล้วดันเต้ก็ดีใจรีบวิ่งไป เหมยฮัวก็คงทำได้เเค่มองหลังขอวดันเต้ และหันไปมองฮอรัสที่สลบไป แล้วแบก(?) ไปที่ห้องพยาบาล เช่นเดียวกับสาวๆที่เหลือ

ณ ห้องของนาซิสซ่า 

แกร๊ก แกร๊ก กึก!

ประตูถูกเปิดออก เผยให้เห็นห้องที่ถูกจัดให้สวยหรู ดูมีรสนิยม ไฟเปิดไว้สว่างจ้า และบนเตียงมีร่างๆหนึ่งนอนว่ำอยู่ ทีแรกเห็ฯ ดันเต้นึกว่าร่างบางถูกฆาตรกรรม แต่ที่จริงคือแค่หลับไป รอยยิ้มเผยขึ้นให้เห็น...เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่น รอยยิ้มที่หญิงสาวนั้นชอบ เขาสังเกตุได้เลยว่า เธอแอบชอบเขาอยู่ เนื่องจากเขาไปเห็ฯกรอบรูปสมัยที่เขาเต้นกับเธอ ไม่พอคือ เรื่องมนุษย์ต่างดาว ที่สมัยเธอเด็กๆบอกว่าไร้สาระ แต่สุดท้ายก็คุยกันรู้เรื่อง เบื้องหลังก็คือ เธอแอบไปอ่านมาเพื่อที่จะให้เขามีความสุข 

"คุณนาซิสซ่าครับ... ตื่นครับ" ดันเต้พูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆ...แล้วเริ่มดัง "ไฟไหม้คร้าบบบ!!" นั้นทำให้หญิงสาวในชุดเดรสสีม่วงเข้มสะดุ้งตื่น "ดะ...ดันเต้!!!" หญิงสาวตกใจ แต่ไม่ตกใจเท่ากับการที่ดันเต้รีบจับมือเธอออกไปยังนอกระเบียงของห้อง 

11.57 p.m. 

ทั้งคู่ออกมายืนอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่จ้องตากัน เป็ฯฝ่ายหญิง...ที่หัวใจเต้นรัว หน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดง "คุณนาซิสซ่า...เป็น.."

12.00 p.m.

"คู่หู ผจญภัยกับผมได้มั้ยครับ" พูดเสร็จก็ยิ้มด้วยรอยยิ้มซุกซน แต่คำพูดของเขาทำร่างบางเริ่มสะอื้น เธอใช้สองมือทุบไปยังดันเต้ "ไอ้บ้ามนุษย์ต่างดาว!!! ไอ้สมองเขียวเอ๊ย รู้มั้ย?!...ว่าชั้น..." เสียงของนาซิสซ่าหายไปกับริมฝีปากของเด็กหนุ่ม...จะบอกว่าเด็กก็ไม่เด็กเเล้วนะ(โตจนควายเลียตูด เอ๊ย หมาเลียตูดไม่ถึงเเล้ว)  

มันเป็นจูบที่หวาน อบอุ่น และนิ่มนวล "อย่างงี้ยังคิดจะด่าผมอยู่รึเปล่าครับ" ดันเต้พูดพลางเอามือไปช้อนคางนาซิสซ่า แล้วใช้นิ้วโป้งลูบเบาๆแถวริมฝีปาก

"อยู่เป็นคู่หู ชั่วชีวิตผมได้มั้ยครับ" ตอนนี้หน้าของเธอแดงจนเป็นมะเขือเทศเเล้ว "ได้สิ" นาซิสซ่าพูดพร้อมกระโจนเข้าหา ทั้งคู่กอดกันภายใต้ท้องฟ้ายามราตรี 

จบ

แถม

"พวกผู้ชายนี่อ่อนหัดกันจัง" ทิวาพูดขึ้นให้กับพวกสาวๆฟัง "นั้นสิน่อ" แล้วทุกๆคนก็พยักหน้า "เหมาะเป็นจอมเพี้ยนทั้ง 5 จริงๆด้วยนะเจ้าค่ะ" ยูริพูดในสิ่งที่ถ้าพวกราชาที้ง 5 รู้ จะเจ็บมาก "ยังไงก็... สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ...หนุ่มๆ" พูดจบทั้ง 5 สาวก็หอมแก้มแฟนของตัวเอง จบจริง (บทก็มีแค่นี้ล่ะเนอะ)

------100% ------  อ่านเเล้วเม้นด้วยนะฮัฟ อยากได้อะไรก็บอกได้นะ ไม่ต้องอาย ไรต์จะพยายามสุดฝีมือ (มีคนขอฉากจูบ ก็จัดไป และไรต์ก็ไม่คิดว่าไรต์จะคิดมุกเลี่ยนๆได้ขนาดนี้) อย่าลืมติดตามละ พอวันที่ 26 ไรต์จะอัพตอนที่ 2 แล้วนะ---