คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : IV
นี่ก็ผ่านมาวันที่ห้าแล้ว ที่เด็กหนุ่มได้มาทำหน้าที่ดูแลอาณาจักรแทนผู้ปกครองของที่นี่ ส่วนท่านผู้ช่วยก็กระวนกระวายใจไม่ต่างจากเขานัก อยู่ที่นั่นท่านชูก้าจักเป็นอย่างไรบ้าง แต่ก็ห่วงแค่เรื่องนี้แหละนะ เขาเชื่อว่ายังไงคนตัวขาวก็ไม่เป็นอันตรายอะไร เพราะยังไงชูก้าก็คือชูก้า
"คิงครับ นั่นใช่ดอกไม้ของท่านหรือไม่" แจ็คถามพร้อมกับมองไปยังร่างโปร่งที่นั่งเฝ้าเด็กหนุ่มที่มีผ้าปิดตากำลังทำสมาธิอยู่
ผู้เป็นนายไม่ได้เอ่ยอะไร เขาทำเพียงแค่กระตุกยิ้มอย่างที่เคยชอบทำ
ขายาวก้าวลงจากบันไดของม้า ก่อนพื้นรองเท้าหนังของผู้เป็นราชาจะสัมผัสลงกับพื้นหญ้าสีเขียวสด เขาสาวเท้าเข้าไปหาร่างที่นั่งอยู่นั้น
Jin's part.
"สวัสดีเดซี่ของข้า"
ผมนั่งมองจีมินที่กำลังนั่งใช้สมาธิเพื่อดูอนาคตของคุณชูก้าอยู่ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป แต่กลับมีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักด้วยคำแปลกๆ
แล้วชื่อดอกไม้นี่ เขาหมายถึงผมรึเปล่านะ?
"ใช่ เจ้านั่นแหละ" ...
"อย่าทำหน้าตาเช่นนั้นสิ ไม่เหมาะกับใบหน้างามๆของเจ้าเอาเสียเลย" คนตรงหน้ายังคงพูดต่อไป
ผมสะกิดจีมิน แต่เจ้าเด็กนี่ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวเลยสักนิด
"เรียกไปก็เท่านั้นแหละน่า เด็กนั่นกำลังตกใจเรื่องในหัวอยู่ไม่น้อยเลยนะน่ะ ใครจะไปรู้นะว่าเด็กหนุ่มคนนึงจะรู้สึกกับพี่ชายมากกว่าคำว่าพี่น่ะ"
"ค..คุณหมายถึงอะไรของคุณ?" บ้าจริง ทำไมเสียงของผมมันสั่นขนาดนี้
"ไม่รู้สิ" ร่างสูงพูดพร้อมกับยักไหล่ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว
"เอาล่ะ ข้าต้องไปเสียแล้ว ไว้ก่อนวันพระจันทร์สีเลือดข้าจะมารับเจ้าด้วยตัวเอง เดซี่ของข้า" เขาพูดจบก็หันหลังเดินไป แต่เดินไปเพียงไม่กี่ก้าวใบหน้าคมหันหลังมามองเพียงเล็กน้อยก่อนจะพูดอะไรบางอย่าง
"นอร์ริส คือชื่อของข้า"
End Jin's part.
"มาเป็นบริวารของข้าซะ!!"
"เหอะ ไม่มีทาง" ร่างทั้งสองที่กำลังถกเถียงกันอย่างหนัก
ตอนแรกก่อนคุยกันดีๆอยู่หรอก แต่พอเขาพูดดีๆด้วยแล้วเด็กตรงหน้าก็ไม่ยอมเสียที จนเขาเกิดอารมณ์โทสะเช่นนี้
"ถ้าเจ้ามากับข้า เจ้าจะได้ทุกอย่าง.."
"..รวมถึงขึ้นครองบัลลังก์ต่อจากข้า"
"ไม่ ให้ตายยังไงก็ไม่" จองกุกยังคงปฏิเสธคนอายุมากกว่าอย่างไม่เกรงกลัว
ตุบ
"ข้าจะขอซื่อสัตย์ต่อชูกาเวียร์แห่งฟอลเตอร์ล่าแต่เพียงผู้เดียว" เด็กหนุ่มคุกเข่าลงต่อหน้าคริสตัลที่ถูกแกะสลักเป็นรูปผีเสื้อตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่ส่วนที่สูงที่สุดของห้องสำนักงาน
คริสตัลสีฟ้าครามนั่นเปล่งแสงวิบวับออกมาครู่หนึ่งก่อนจะดับไป จิตของชูก้า เขารับรู้แล้ว ชูก้ารับรู้แล้ว
"ได้ ถ้าเจ้าต้องการเช่นนั้น ก็ย่อมได้"
"แต่เจ้าจะซื่อสัตย์ได้นานเท่าไหร่กันเชียว"
"กลับ!" นอร์ริสเอ่ยสั่ง ก่อนจะมีควันสีเขียวลอยฟุ้งขึ้นมาทั่วห้อง และคนพวกนั้นหายไป
"เห้อ.. น่ารำคาญชะมัด" เด็กหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายเหนื่อย อะไรกันคนพวกนี้ จู่ๆก็อบากให้เขาเข้าไปเป็นพวกเนี่ยนะ อีกอย่างเขาก็เพิ่งรู้ว่าร่างสูงคนนั้นเป็นราชาผู้ปกครองอาณาจักรโพซิโอน่าแห่งยาพิษนั่นน่ะ
แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ต้องการเขาจนต้องมาเองเลยงั้นหรือ
"พี่ชูก้าจะเป็นอย่างไรบ้างนะ"
"นั่นสิครับ คุณจองกุก"
"เดี๋ยวสิเจโฮป.." ร่างบางที่ลุกขึ้นมาจากฟูกในห้องขังสี่เหลี่ยม มือขาวคว้าเอาข้อมือหนาเอาไว้ก่อนอีกฝ่ายจะเดินออกไปเสียก่อน
"อะไรของเจ้าอีกล่ะ ถ้าเรื่องมือของเจ้า.. ข้าช่วยไม่ได้หรอกนะ" ชายหนุ่มหันกลับมาพูดคุยกันดีๆ แต่มือขาวกลับยังไม่ได้ปล่อยข้อมือของเขาออก
"ที่ข้าบอกว่าไม่คิดถึงเจ้าน่ะ จริงๆแล้วคิดถึงมากเลยต่างหาก" ร่างสูงตรงหน้าดูนิ่งไปกับคำพูดของคนตัวขาว ดูๆแล้วเหมือนเขากำลังอึ้งอยู่นะ แต่ก็ต้องอึ้งได้อีกเมื่อชูก้าเอ่ยประโยคถัดไป
"เรามาย้อนความหลังกันหน่อยไหม?" เหมือนคำถามนั่นจะไม่มีประโยชน์ ในเมื่อริมฝีปากนุ่มได้ทาบทามลงมายังอวัยวะเดียวกันของชายหนุ่ม
เฮือก!!
"ท่านจะทำเช่นนั้นจริงๆหรือพี่ชูก้า" เด็กหนุ่มผมเทากระชากผ้าปิดตาออก ก่อนจะพูดพึมพำอยู่กับตัวเอง
"เมื่อกี๊ว่าอะไรนะจีมิน?" พี่ชายที่นั่งเฝ้าเขาอยู่ข้างๆกัน เอี้ยวตัวหันมาถาม
"เปล่าครับ" จีมินตอบพร้อมกับส่งยิ้มตาหยีให้เหมือนที่เจ้าตัวเคยทำอยู่ประจำ
"แล้วคุณชูก้าเป็นยังไงบ้าง" ซอกจินถามถึงผู้ที่ทำให้พวกเขาต้องมาดูอนาคตของคนคนนั้น บนโลกนี้มีอุปกรณ์สอดแนมหรือกล้องวงจรปิดเหมือนอย่างโลกของเขาเสียที่ไหนกัน
แต่ก็มีอีกวิธีหนึ่งที่จะสามารถรับรู้ได้ว่าเวลาปัจจุบันของคุณชูก้านั้นเขากำลังทำอะไรอยู่ ก็คือการใช้ลูกแก้วของแม่หมอเจน แต่จีมินบอกว่ามันจะเป็นการรบกวนโดยไม่จำเป็นเสียเปล่า
ทางที่ดีที่สุดคือให้จีมินดูอนาคตของผู้ปกครองอาณาจักรแห่งนี้แทนจะดีกว่า ซึ่งเขาก็ไม่ได้ขัดอะไร
"...ดูเหมือนว่าพี่ชูก้าจะหาวิธีปลดเหล็กหุ้มมือได้แล้วล่ะครับ" เด็กหนุ่มข้างๆเงียบไปก่อนจะตอบคำถามของร่างโปร่งที่ถามมา
"และคงจะได้ออกมาจากที่นั่นเร็วๆนี้"
"เห งั้นก็ดีเลยสิ!"
"ไม่หรอกครับ.."
"..การแหกคุกกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้คงไม่ได้อยู่แค่คุกใต้ดินแล้วล่ะครับ"
"อีกครั้ง?" ร่างโปร่งทวนคำ และเด็กผมสีเทาก็พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่า ใช่แล้ว
"ถ้าไม่ได้อยู่คุกใต้ดินจะไปอยู่ที่ไหนกัน ยังมีที่อื่นนอกจากคุกใต้ดินอีกงั้นเหรอเนี่ย"
ื "อัซคาบัน"
_________________________
**ดอกเดซี่ มีความหมายว่าความรักที่บริสุทธิ์ หรือแปลว่าผู้บริสุทธิ์ก็ได้เช่นกันครับ ที่นอร์ริสเรียกจินว่าเดซี่ เพราะนอร์ริสนั้นคิดว่าตอนนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์ที่สุดในโลกใบนี้
เจเลอร์ ชอยส์ อิมเมจ ยอนจุน TXT
ตัดจบแบบฉับๆอีกแล้วครับ55555
ตอนนี้คือยาวมาก ขอสปอยล์ตอนหน้านิดนึงครับ อาจจะมีฉากมาให้ฟินกันแบบเท่าผงน้ำตาล5555
ไม่ทิ้งเรื่องแน่นอนครับ ถึงจะอัพช้านิดส์นึง เพราะทุกเรื่องมักจะมีคนรออ่านเสมอ ไม่ว่าจะกี่คน เขาก็รอเรา ขอบคุณคนที่รอนะครับผม!
ความคิดเห็น