คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
I'm feeling you , you feeling me.
ผมรู้สึกถึงคุณและคุณก็รู้สึกถึงผม
ร่างโปร่งที่เดินไปมาภายในห้วงเวลาที่เชื่อมต่อกับโลกมนุษย์และโลกแฟนตาเซียอย่างเลื่อนลอย ทั้งไม่มีความรู้สึก ทั้งไม่รู้ว่าที่นี่คือไหน ทั้งไร้จุดหมายปลายทางที่จะไป มองไปทางไหนก็พบแต่ผืนดินและต้นไม้แห้งที่เหลือแต่ลำต้นและกิ่งก้านไร้สัน เขามองออกไปยังเส้นขอบฟ้าที่อยู่ห่างไกลแสนไกลและไม่รู้ว่ามันจะมีจุดสิ้นสุดของมันหรือไม่
"จิน.."
"จิน..."
เสียงทุ้มปริศนาดังก้องวนเวียนอยู่ในโสตประสาทของร่างโปร่ง ผ่านมาหลายนาทีไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
"คุณเป็นใคร?"
"จิน...."
"ผมถามว่าคุณเป็นใคร!?" ร่างโปร่งในเชิ้ตสีฟ้าทับด้วยแจ็คเก็ตยีนส์สีเข้มตะโกนถามเสียงปริศนาที่เอาแต่เรียกชื่อของเขาไม่หยุด
"จิน" จู่ๆก็มีผู้ชายร่างบางในชุดสีขาวสะอาดตาผมสีดำสนิทที่ขึ้นเงาราวกับดูแลเส้นผมนั้นมาอย่างดี ผิวขาวเข้ากับเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวมใส่อยู่ แต่น้ำเสียงกลับไม่เหมือนเสียงทุ้มที่ดังก้องอยู่ในหัวเขา
"คุณคือ..?"
"ข้า ไม่สิ ฉันชูก้า จะมาช่วยนายออกไปจากห้วงเวลานี่"
"ห..ห้วงเวลา?"
"นายคงจะยังไม่รู้สินะ ที่นี่คือห้วงเวลาที่เชื่อมต่อระหว่างโลกมนุษย์กับโลกแฟนตาเซีย"
"และฉันมาเพื่อช่วยนายออกจากที่นี่ พานายไปที่โลกของฉัน"
"เดี๋ยวสิคุณชูก้า แล้วทำไมถึงไม่พาผมกลับไปที่โลกล่ะ" ร่างโปร่งถามออกไปอย่างสงสัย
"อยู่กับฉัน นายจะปลอดภัย" พูดจบร่างบางตรงหน้าก็ยื่นมือออกมาข้างหนึ่ง ซึ่งจินนั้นก็ไม่เข้าใจทำได้เพียงเอียงคอสงสัย
"ครับ?"
"ส่งหัตถ์นายมาสิ การที่นายจะอยู่ที่แฟนตาเซียนายจะต้องไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาไม่งั้นโดนพวกกระทรวงเวทย์ส่งกลับแน่" คนตัวขาวอธิบายและยังยื่นมือออกมาไว้เช่นเดิม ร่างโปร่งชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะวางมือของตัวเองลงบนมือขาวซีดของอีกคน จู่ๆก็มีแสงประกายอยู่รอบๆมือของเขาและค่อยเคลื่อนๆไปยังท่อนแขนจนไปถึงทั้งตัว ร่างโปร่งรู้สึกวาบหวิวเหมือนตัวเองกำลังสูบฉีดบางอย่างเข้าไป
"ทีนี้นายอยากจะให้ต้นไม้ไร้ใบที่เหี่ยวแห้งใกล้ตายนั่นกลับมามีชีวิตหรือเปล่า" ชูก้าเอ่ยกล่าวออกมาพร้อมกับปล่อยมือของจินให้เป็นอิสระ
ร่างโปร่งตรงหน้าไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น
"ลองแตะที่ต้นไม้นั่น แล้วทำอย่างที่ใจนายต้องการสิ" ชูก้าว่าจบมือของจินก็ยื่นออกไปแตะที่ต้นไม้ ร่างโปร่งหลับตาลงพร้อมกับภาวนาในใจให้ต้นไม้ที่เหี่ยวแห้งเหลือแต่กิ่งก้านสาขานี้กลับมามีชีวิตชีวาดังเดิม และมันเป็นอย่างที่เขาได้ภาวนา ต้นไม้ที่เคยแห้งไร้ใบเริ่มมีใบอนอนสีเขียวผลิดอกออกมาในเวลาอันรวดเร็วจนร่างโปร่งต้องตะลึง
"ทีนี้เราก็ไปที่แฟนตาเซียได้แล้วล่ะนะ"
Fantasia world:Intro
ตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในเขตอาณาจักรฟอลเตอร์ เขาก็รับรู้ถึงความเป็นมิตรของชาวเมืองที่นี่ได้อย่างชัดเจน เขาเดินตามหลังชูก้ามาเรื่อยๆ ระหว่างทางที่เดินผ่านมานั้นเขาได้รับรอยยิ้มและการเอ่ยทักทายสวัสดีจากผู้คนมากมาย แต่คนที่เดินนำอยู่นี่สิ เคยยิ้มบ้างมั้ยนะ ชูก้าตั้งแต่ตอนมาช่วยเขาไม่เคยเห็นยิ้มสักครั้งเลย
เดินมาสักพักสายตาก็ปะเข้ากับต้นไม้สูงใหญโต ที่โคนต้นใหญ่จนจะเป็นที่พักอาศัยได้ ผีเสื้อสีน้ำเงินบินกรีดปีกรอบกายเมื่อมาถึงหน้าบานประตูไม้
"นี่คือหอสมุด" น้ำเสียงเย็นเฉียบดังขึ้นในหัวของจิน อะไรกันนั่นคุณชูก้าพูดงั้นเหรอ ปากไม่ขยับเลยสักนิดเดียว คงจะเป็นพลังของเขาสินะ
"รอฉันที่นี่ ฉันจะไปหาที่พักให้นาย" ชูก้าพูดขึ้นในหัวเขาอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปอย่างเงียบๆ
ขาเรียวเดินสำรวจภายในหอสมุด คนน้อยจังเลยนะที่นี่น่ะ แต่เด็กผมเทาที่นั่งขัดสมาธิเอาผ้าปิดตาตรงนั้นน่ะทำอะไรของเขากันนะ ฝึกสมาธิงั้นเหรอ ไม่น่าล่ะทำไมที่นี่ถึงเงียบ และชูก้าก็ไม่พูดออกเสียงอีกด้วย
พรึ่บ!!
ร่างโปร่งที่กำลังจะก้าวเดินต่อหยุดชะงัก เมื่อจู่ๆเด็กคนนั้นก็ดึงผ้าปิดตาออกและวิ่งมาหาเขาด้วยความรวดเร็ว
"นี่พี่ชูก้าพาพี่มาจริงๆหรอเนี่ย"
"ฉ..ฉัน?" เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับเอามือชี้ที่ตัวเอง เด็กน้อยผมเทาตรงหน้าพยักหน้าหงึกๆ
"นายชื่ออะไรเหรอ" จินเอ่ยถามออกไป
"พี่ลองทายดูสิ" เด็กน้อยยิ้มกริ่ม
"จีมิน"
"อ.. อ้าว พี่ชูก้ามาเร็วจังครับ" ใช่แล้วล่ะ เมื่อกี๊ไม่ใช่เสียงของคนที่ถามนามหรอก มันคือเสียงของร่างบางที่เพิ่งจะก้าวเดินออกจากหอสมุดไปเมื่อครู่นี้เรียกเด็กคนนี้ต่างหาก
"ฉันเจอคริสพอดีน่ะ เลยฝากคริสไปหาที่พักให้จินแทน" คนตัวขาวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบแบบปกติและปากที่ขยับตามคำพูด
'จีมินนี่ชื่อเด็กคนนี้งั้นเหรอ?' ซอกจินได้แต่คิดถามอยู่ในใจ
"นี่จีมินนักเวทย์ทำนายอนาคตภายใต้การดูแลของฉันเอง" ชูก้าเหมือนรู้ความคิดของมนุษย์ร่างโปร่งข้างๆจึงตอบออกไป ใบหน้าหวานของซอกจินพยักหน้ารับ
"เดี๋ยวพลบค่ำนี้ฉันจะให้คริสไปส่งนายที่บ้านพักแล้วกันนะ พักตามอัธยาศัยของนายได้เลย รุ่งสางฉันจะพาไปทำความรู้จักกับคนในหมู่บ้าน" ชูก้าเอ่ยบอกขณะที่ปากสวยร่ายเวทย์ให้ปากกาขนนกจุ่มน้ำหมึกสีเข้มแล้ววาดตวอักษรลงไปในกระดาษด้วยตัวของมันเอง นี่มันเหมือนในหนังเทพนิยายเลยแต่ติดอยู่ตรงที่มันคือความจริงน่ะสิ
"ครับ" ตอบพร้อมกับยิ้มรับคนตรงหน้า
ชายร่างสูงเกศาสีทองเงางามใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทวดา หากแต่ปีกของเทวดามันจักต้องเป็นสีขาวผุดผ่อง ปีกคู่นี้กลับเป็นสีดำสนิท
"อีกไม่นานหรอกที่รัก เราก็จะได้พบกัน ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน"
เฮือก!
"อ..อะไรกันน่ะเมื่อกี๊" ร่างโปร่งที่เคยหลับอยู่ห้วงในนิทราเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งเมื่อได้ยินผิดแปลก
"ฝันไปรึเปล่านะ" มือสวยยกขึ้นมาประกบข้างแก้มนวลก่อนจะนวดไปมาพร้อมกับตบเบาๆ
"ว่าแต่.. ผู้ชายคนนั้น คุ้นจัง"
|
|
|
|
|
|
มาเปิดอินโทรแล้วนะครับ แต่ละปมของแต่ละตัวละครจะค่อยๆผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
ความคิดเห็น